หลังจากได้แต้มมาถึงสองร้อยแต้ม เนี่ยฟงนำไปแลกเปลี่ยนเป็นดาบสีดำไร้คมมาเล่มหนึ่งเสียแต้มไปถึงแปดสิบแต้ม เนี่ยฟงก็หาได้กลับไปที่บ้านพัก มุ่งหน้าไปที่ลานประลองแทน เมื่อมาถึงศิษย์จำนวนมากได้มายืนรอกันที่ด้านหน้าลานประลองเต็มไปหมด ด้วยความสงสัยจึงเดินเข้าไปสอบถาม
“ ศิษย์พี่ขอรับ เกิดสิ่งใดขึ้นที่นี่ ”
ศิษย์สำนักผู้หนึ่งยืนมองที่ด้านในหันมามองตามเสียงเรียกด้านหลัง
“ เจ้าว่าสิ่งใดรึ ”
“ เรียนศิษย์พี่ ที่นี่เกิดสิ่งใดขึ้นขอรับ เหตุใดผู้คนถึงมากมายเช่นนี้ ”
“ ชิโจวหวิน พี่ชายของชิเฉียงประกาศกร้าวว่าจะสั่งสอนศิษย์ใหม่นามว่าเนี่ยฟง ”
“ ศิษย์พี่ แล้วชิโจวหวินเก่งขนาดไหนขอรับ ”
“ มันอยู่ที่อันดับสามสิบของทำเนียบการต่อสู้ ”
“ ท่าทางคนผู้นี้คงเก่งกาจไม่น้อย ”
“ เหอะเป็นเพราะมันมีสัตว์อสูรที่ดีเถอะ การต่อสู้ก็พื้นๆ ”
“ สัตว์อสูรใดกันขอรับ ”
“ มันคืออสรพิษคราม สัตว์อสูรขั้นสีม่วง พิษของมันร้ายกาจนัก ใครได้สูดดมเข้าไปจะมีอาการมึนงง ชิโจวหวินรอโอกาสที่ศัตรูมึนงง เข้าทำร้ายจนได้อันดับมา ”
“ ขอบคุณศิษย์พี่สำหรับข้อมูลขอรับ ”
“ ไม่เป็นไร ว่าแต่เจ้าเป็นศิษย์ใหม่รึ ไม่เคยเห็นหน้า ”
“ ขอรับ ข้ามีนามว่าเนี่ยฟง ”
เมื่อกล่าวเสร็จก็เดินเข้ามาด้านในของลานประลองทิ้งให้ศิษย์พี่คนนั้นยืนนิ่งค้างด้วยความตกใจ ทันทีที่เดินเข้ามา ชายหนุ่มผู้หนึ่งที่ยืนอยู่บนลานประลองก็ชี้นิ้วมาที่เนี่ยฟง ทุกสายตาจับต้องมาที่เนี่ยฟงเป็นสายตาเดียว ทางถูกแหวกเป็นช่องให้เดินขึ้นมาบนลานประลอง แน่นอนว่าเมื่อทุกอย่างถูกจัดเตรียมไว้หมดแล้ว มีหรือจะปฏิเสธ เนี่ยฟงค่อยๆย่างเท้าเดินขึ้นเวทีประลอง เสียงโห่ร้องตะโกนดังสนั่น เสียงการเดิมพันดังแว่วเข้ามา
ทั้งสองจ้องมองกันอย่างไม่วางตาไม่แม้แต่จะเอ่ยใดๆออกมา ชั่วน้ำเดือดอสรพิษครามตัวขนาดใหญ่ก็เลื้อยออกมาอยู่ข้างๆชิโจวหวิน ผู้คนด้านล่างต่างเงียบเสียง ประกายสายฟ้าค่อยๆปรากฏออกมาจากหมัดทั้งสองของเนี่ยฟง สามลมหายใจต่อมาเนี่ยฟงก็พุ่งทะยานออกไป อสรพิษครามก็พุ่งออกมาเช่นกัน มันพุ่งฉกลงมาจากด้านข้าง เนี่ยฟงกระทืบเท้าหยุดตัวกะทันหัน อสรพิษครามพุ่งผ่านตัวเนี่ยฟงไป เปรี้ยง หมัดขวาต่อยเข้าที่ลำตัวของอสรพิษครามอย่างถนัดถนี่ ถึงกับกระเด็นออกไป
ชิโจวหวินถึงกับยืนมองด้วยความตกใจ ไม่นานก็นำดาบออกมา พร้อมกับพุ่งเข้าหาเด็กหนุ่มด้านหน้า เสียงของดาบฟาดฟันลงมา เนี่ยฟงเบี่ยงตัวหลบไปทางซ้าย พร้อมกับต่อยหมัดซ้ายออกไป เปรี้ยง ชิโจวหวินถึงกับชะงักไปชั่วขณะ รู้สึกปวดชาที่หัวไหล่ด้านขวา ดาบในมือถึงกับสั่นสะท้าน อสรพิษครามพ่นพิษออกมาพุ่งเข้าหาเนี่ยฟง ทั้งสองจึงแยกจากกัน
ดาบสีดำไร้คมที่ได้มาจากการใช้แต้มภารกิจแลกมาอยู่ในมือขวา สายตาจับจ้องไปที่อสรพิษครามที่เลื้อยไปมาปกป้องชิโจวหวินอยู่ด้านหลัง ที่ตอนนี้กำลังบีบนวดหัวไหล่ด้านขวาของตนเอง ปราณดาบสีฟ้าถูกฟาดฟันออกไปจากดาบสีดำไร้คมพุ่งเข้าหาอสรพิษคราม มันเลื้อยพุ่งเข้าหาพร้อมกับสะบัดหางเข้าปะทะ เปรี้ยง ปราณดาบสีฟ้าถูกทำลายลง ผู้คนด้านล่างตะโกนโห่ร้องกันเสียงดัง แน่นอนว่าไม่ถึงสองลมหายใจปราณดาบสีฟ้าก็พุ่งเข้าหาอีกครั้ง ครั้งนี้ดูแปลกไปมีประกายสายฟ้าพุ่งออกมาจากปราณดาบ
เหล่าผู้อาวุโสหลายคนที่แอบมาดูการประลองในวันนี้ ล้วนแล้วแต่หันไปมองศิษย์ใหม่นามว่าเนี่ยฟงกันหมด มีคนผู้หนึ่งที่ยกยิ้มออกมา อสรพิษครามยังคงทำเช่นเดิมโดยการสะบัดหางเข้าปะทะเพียงแต่ว่าครั้งนี้ไม่เหมือนก่อน ทันทีที่เข้าปะทะประกายสายฟ้าได้เข้าไปแทรกซึมอยู่ส่วนหางทำให้มีอาการด้านชา จนขยับไปไหนไม่ได้ ไม่นานก็มีปราณดาบสีฟ้าพุ่งออกมาอีก ครั้งนี้อสรพิษครามหาได้สะบัดหางแต่ใช้ตัวพุ่งรับแทน ตูม อสรพิษครามกลายเป็นแสงพุ่งเข้าไปที่หัวไหล่ซ้ายของชิโจวหวิน ตอนนี้ตัวมันนั้นสั่นสะท้านไปด้วยความกลัว
เนี่ยฟงเดินเข้าหาพร้อมกับนำดาบสีดำไร้คมพาดไว้บนบ่า ชิโจวหวินรีบหยุดอาการสั่นกำชับดาบในมือแน่น เนี่ยฟงเมื่อเห็นเช่นนั้นก็รีบพุ่งเข้าหาอย่างรวดเร็ว เคร้ง เคร้ง เคร้ง เคร้ง ดาบสองเล่มฟาดฟันกันเสียงดังลั่น ไม่นานก็ได้ยินเสียงหอบหายใจดังออกมาทางชิโจวหวิน ไม่รีรอกระหน่ำฟาดฟันดาบสีดำไร้คมในมืออย่างรวดเร็ว เคร้ง เคร้ง เคร้ง เคร้ง สุดท้ายอาการเหนื่อยหอบก็แสดงออกมาอย่างชัดเจน หมัดซ้ายซัดเข้าที่หน้าอกของชิโจวหวินอย่างถนัดถนี่ เปรี้ยง เลือดสีแดงสดพุ่งกระฉูดออกจากปาก กระเด็นออกไปทางด้านหลัง
ชิโจวหวินค่อยๆลุกขึ้นมาด้วยอาการเหนื่อยหอบและเจ็บปวดที่หน้าอก เนี่ยฟงค่อยๆเดินเข้าหาไม่ถึงสองลมหายใจก็มีอาการมึนงงอย่างเห็นได้ชัด ชิโจวหวินเมื่อเห็นเช่นนั้นถึงกับหัวเราะดังลั่นออกมา
“ ฮ่า ฮ่า ฮ่า บัดซบ ในที่สุดพิษของอสรพิษครามก็แสดงอาการ ข้าจะหักแขนเจ้า ไอ้ลูกหมา ”
ชิโจวหวินเก็บดาบในมือค่อยๆเดินเข้าหาเนี่ยฟง ที่ตอนนี้ทิ้งดาบสีดำไร้คมลงพื้น ใช้มือทั้งสองจับไปที่ศีรษะของตน ด้านล่างผู้คนหลายคนต่างรู้สึกสงสารศิษย์ใหม่ หากว่าไม่ถูกพิษคงเป็นผู้ชนะไปแล้ว ชิโจวหวินแสยะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์โคจรลมปราณไปที่มือขวา พร้อมกับกระโดดเข้าหาต่อยหมัดขวาออกไป เปรี้ยง
