ปราณสีฟ้าที่มีประกายสายฟ้า พุ่งเข้าปะทะกับปราณฝ่ามือสีขาว ตูม ฝ่ามือและหมัดปะทะกันเสียงดังลั่น ต่างฝ่ายต่างซัดกันอย่างไม่มีใครยอมใคร เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เป็นจงเหรินป้าที่ต้องขมวดคิ้วทั้งสองข้าง เพราะตนนั้นกดดันเด็กหนุ่มด้านหน้าไม่ได้แม้แต่น้อยทั้งที่ใช้พลังถึงห้าส่วน เนี่ยฟงยังคงออกหมัดอย่างต่อเนื่อง ไม่มีท่าทีว่าจะเหนื่อยหอบแต่อย่างใด จงเหรินป้าเพิ่มพลังปราณขึ้นไปอีกเป็นเจ็ดส่วน ถึงจะกดดันให้เด็กหนุ่มด้านหน้าถอยหลังไป เปรี้ยง
ทั้งสองแยกออกจากกัน ทั้งคู่เดินวนไปมาบนลานประลอง ผู้คนด้านล่างเงียบเสียง หยางเวยบีบมือตนเองแน่นยืนจ้องมองด้านบนลานประลองอย่างไม่วางตา ไม่ถึงสามลมหายใจจงเหรินป้าก็ซัดฝ่ามือออกไป ปราณฝ่ามือสีขาวพุ่งออกไป เพียงแต่ครั้งนี้ไม่มีการปะทะ เนี่ยฟงใช้การกระโดดหลบไปมาพุ่งเข้ามาประชิด ในที่สุดทั้งสองก็เข้ามายืนแลกหมัดและฝ่ามือกันอีกครั้ง ต่างฝ่ายต่างใช้ทักษะหลบหลีก ปราณฝ่ามือและหมัดพุ่งผ่านร่างกายของทั้งสองไป ตูม ตูม ตูม ตูม เสียงเฮ เสียงโห่ร้องดังขึ้นเป็นจังหวะๆ
กลุ่มต่างๆเริ่มที่จะร้อนรนกันบ้างแล้ว หากจงเหรินป้าพ่ายแพ้ เท่ากับว่าเนี่ยฟงจะขึ้นมาอยู่ที่อันดับหกแทน มันจะเป็นครั้งแรกในการก่อตั้งสำนักที่ศิษย์ใหม่อยู่ในสิบอันดับของทำเนียบการต่อสู้ แต่หากว่าแพ้ก็ยังอยู่ในอันดับสิบเอ็ดอยู่ดี หลายฝ่ายเริ่มที่จะคิดนำตัวเนี่ยฟงเป็นพวก หรือไม่ก็สร้างไมตรีกันเอาไว้ เจ้าสำนักยกยิ้มอย่างดีใจ จ้องมองการต่อสู้บนลานประลองอย่างมีความสุข บนลานประลองทั้งสองยังคงไม่มีใครยอมใคร ผ่านไปเกือบหนึ่งเค่อทั้งสองก็แยกออกจากกันอีกครั้ง
“ บัดซบ ไอ้สารเลวเจ้าใช้เล่ห์กลอันใด ”
“ เจ้ากดดันข้าไม่ได้ เพราะตนเองไร้ฝีมือมากกว่า อย่าโทษว่าข้าใช้เล่ห์กล ”
“ ไอ้ลูกหมาเนี่ยฟง ”
“ ไอ้ลูกเต่าจงเหรินป้า ”
“ บัดซบ ข้าจะหักแขนเจ้า ”
จงเหรินป้าตะโกนคำรามออกมาด้วยความโกรธแค้น เนี่ยฟงแสยะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ กล่าววาจายั่วยุจงเหรินป้าจนเป็นผลสำเร็จ จงเหรินป้าไม่สนสิ่งใด ระเบิดพลังออกมาจนหมด หลายคนต่างยืนนิ่งเงียบ จงเหรินป้ามีระดับพลังถึงสีน้ำตาลขั้นสี่ เมื่อหันไปมองคู่ต่อสู้ต้องแปลกใจ เพราะเด็กหนุ่มผู้นั้นยังคงยืนนิ่งไม่กระทำสิ่งใด เนี่ยฟงหาได้สนใจเพราะตนนั้นระดับพลังปราณขึ้นมาอยู่ที่สีน้ำตาลขั้นแปด ช่องว่างระหว่างพลังมันต่างกันเกินไป จงเหรินป้าหวังใช้ลมปราณมากดดัน แต่มันทำสิ่งใดต่อเด็กหนุ่มด้านหน้าไม่ได้แม้แต่น้อย
เสียงสบถดังออกมา จงเหรินป้าซัดฝ่ามือออกไปหลายฝ่ามือ ปราณฝ่ามือสีขาวนับสิบพุ่งเข้าหาเนี่ยฟง หยางเวยถึงกับเอามือทั้งสองมาปิดตาไว้แล้วค่อยๆยกนิ้วทำเป็นช่องดู เนี่ยฟงแสยะยิ้มนำมีดสั้นออกมา ฟาดฟันออกไปด้านหน้า ปราณดาบสีฟ้าที่มีประกายสายฟ้าอยู่ พุ่งเข้าปะทะอย่างรวดเร็ว เปรี้ยง ตูม ปราณฝ่ามือสีขาวนับสิบถูกทำลายจนหมดสิ้น เสียงเฮ เสียงโห่ร้องดังขึ้นมาอีกครั้ง จงเหรินป้าแทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเอง ฝ่ามือที่ซัดออกไปใช้พลังไปถึงเก้าส่วน แต่กลับถูกทำลายโดยง่าย ในระหว่างที่ตกตะลึงอยู่นั่นเอง รู้สึกตัวอีกที่เนี่ยฟงก็มาอยู่ในระยะประชิดเสียแล้ว
เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เนี่ยฟงต่อยหมัดทั้งสองออกไปอย่างรวดเร็ว จงเหรินป้าตัวกระตุกทุกครั้งที่เจอหมัดเข้าปะทะ ความเจ็บปวดจากหมัดทั้งสองเริ่มที่จะส่งผล จงเหรินป้ารวบรวมพลังปราณกระทืบเท้าถอยออกมา เนี่ยฟงหาได้พุ่งติดตามยังคงก้าวเดินเข้ากดดัน ผู้คนด้านล่างส่งเสียงเฮดังลั่น ทั้งสองยังคงไม่ทำสิ่งใดยังคงยืนจ้องมองกันอยู่
“ นึกว่าจะแน่แค่ไหน สุดท้ายก็เป็นเพียงไอ้ลูกเต่า ไหนว่าจะมาหักแขนข้าไงละ ”
เนี่ยฟงยังคงพูดจากยั่วยุจงเหรินป้าอย่างต่อเนื่อง ในที่สุดจงเหรินป้าก็ทนไม่ไหว เป็นฝ่ายพุ่งเข้าหาเนี่ยฟงเอง ปราณฝ่ามือปลิวว่อนไปทั่วลานประลองอีกครั้ง ตูม ตูม ตูม ตูม เนี่ยฟงกระโดดหลบไปมาบนลานประลอง จงเหรินป้าร้องคำรามออกมา สัตว์อสูรสุนัขจิ้งจอกขนสีขาวด้านบนศีรษะมีเขาสีฟ้างอกออกมามีปลายแหลม มันคือจิ้งจอกเขาฟ้า ทันทีที่มันปรากฏตัวขึ้น มันก็พุ่งทะยานออกไปอย่างรวดเร็ว กรงเล็บสีฟ้าตวัดเข้าหาเนี่ยฟง ทันทีที่เนี่ยฟงก้มหลบ ปราณฝ่ามือที่ขวาก็พุ่งเข้ามาปะทะ เปรี้ยง เนี่ยฟงสกัดกั้นด้วยการต่อหมัดขวาออกไป
จิ้งจอกเขาฟ้า พุ่งเข้าหาเนี่ยฟงอีกครั้ง และทุกครั้งที่เนี่ยฟงหลบหลีกไปทางไหน ปราณฝ่ามือสีขาวของจงเหรินป้าก็ซัดเข้ามาทันที ทั้งสองโจมตีประสานกันอย่างรู้ใจ แต่กระนั้นเนี่ยฟงยังคงไม่มีท่าทีที่จะหวาดกลัว ยังคงแสยะยิ้มหลบกรงเล็บและปราณฝ่ามืออยู่อย่างต่อเนี่ยฟง ไม่นานเนี่ยฟงก็ได้ยินเสียงหอบหายใจดังมาจากจงเหรินป้า หลังจากนั้นเนี่ยฟงก็ยืนอยู่เฉยๆล่อจิ้งจอกเขาฟ้า ไม่ถึงสองลมหายใจเป็นไปตามที่เฝ้ารอ จิ้งจอกเขาฟ้าพุ่งทะยานมาจากด้านหลัง หวังจัดการกับศัตรูที่ไม่ระวังตัว
ทันทีที่พุ่งเข้ามากำลังจะตวัดกรงเล็บ เนี่ยฟงก็หันหลังกลับมา เปรี้ยง ต่อยหมัดขวาเข้าที่ศีรษะของจิ้งจอกเขาฟ้าอย่างถนัดถนี่ กลายเป็นแสงพุ่งเข้าหาจงเหรินป้า แน่นอนว่าเนี่ยฟงก็พุ่งติดตามมาด้วยเช่นกัน จงเหรินป้าซัดฝ่ามือออกไปเพื่อไม่ให้เนี่ยฟงเข้ามาประชิดตัว แต่ทว่าก็ไม่ทัน เนี่ยฟงใช้ความเร็วพุ่งเข้าประชิดได้เสียก่อน เปรี้ยง เข่าขวากระแทกเข้าที่หน้าท้องจงเหรินป้าถึงกับตัวงอเป็นกุ้ง เลือดสีแดงสดไหลออกมามุมปาก เนี่ยฟงกระโดดหันหลังถีบเท้าขวาออกไป เปรี้ยง จงเหรินป้ากระเด็นออกไปทางด้านหลัง
เนี่ยฟงยังคงพุ่งติดตามอย่างไม่ลดละ ตามไปทุบตีจงเหรินป้าอย่างต่อเนี่อง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง หมัด เข่า เท้า เนี่ยฟงประเคนให้จงเหรินป้าได้ทานอย่างอร่อย เสียงกระดูกแตกดังลั่นออกมา จงเหรินป้าแทบสิ้นสติเพราะความเจ็บปวด
“ เจ้าจะกล่าวยอมแพ้หรือไม่ ไอ้ลูกเต่าจงเหรินป้า ”
“ บัดซบอย่าเรียกข้าว่าลูกเต่า ไอ้ ”
เปรี้ยง ยังไม่ทันที่จงเหรินป้าจะกล่าวสิ่งใดจบ เนี่ยฟงก็ต่อยหมัดขวาเข้าที่ใบหน้าของจงเหรินป้า เลือดสีแดงสดพุ่งกระฉูดออกจากปาก นอนแน่นิ่งอยู่บนพื้นลานประลอง ผู้คนด้านล่างตะโกนโห่ร้องออกมาเสียงดัง หยาวเวยกระโดดดีใจไปมาดังเช่นคนบ้า คนที่เปิดรับแทงพนันถึงกับก้มหน้าด้วยความเศร้าใจ หลังจากมีศิษย์สำนักแบกร่างของจงเหรินป้าลงไป เนี่ยฟงก็เดินลงไปจากลานประลองด้วยเช่นกัน
