มังกรซ่อนเล็บเนี่ยฟง – บทที่ 76

เสียงเฮ เสียงโห่ร้องดังสนั่นลั่นไปทั่วบริเวณฉากการต่อสู้ของผู้อยู่ในทําเนียบสิบอันดับแรกผู้คนต่างให้ความสนใจไม่น้อยทุกสายตาจดจ้องไปที่บนลานประลองหลี่จางยืนหรี่ตามองไปที่เนี่ยฟงอย่างไม่วางตาหลังจากที่จดจ้องมองกันอยู่นานทั้งสองก็เริ่มที่จะขยับเข้าหากันอย่างช้าไม่นานหวังหลินก็ฟาดฟันกระบี่ออกไปด้วยเพลงกระบี่เงาปราณกระบี่สีขาวพุ่งเข้าหาเนี่ยฟงประดุจห่าฝนเปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยงหลันเซ่อพุ่งทะยานใช้กรงเล็บตวัดเข้าหาเงาปราณกระบี่ถูกทําลายจนสิ้นหลังจากนั้นก็พุ่งมาอยู่ข้างๆผู้เป็นนาย

“ศิษย์น้องเนี่ยฟง นี้คงเป็นสัตว์อสูรของเจ้าที่ได้มาจากงานล่าอสูรสินะ ”

“ ถูกต้องแล้วขอรับ”

สิ้นเสียงกล่าวตอบแสงสีเหลืองก็พุ่งออกจากด้านหลังของหวังหลินเป็นสัตว์อสูรพยัคฆ์ตัวใหญ่ลําตัวมีขนสีเหลืองสลับสีดําส่วนหางสีขวาระดับสีม่วงขั้นต้นหลันเซ่อเมื่อเห็นเช่นนั้นก็ขู่คํารามออกมา โฮกกก มันจดจําสัตว์อสูรด้านหน้าได้ดีเพราะมันคือเผ่าพันธุ์เดียวกับที่สังหารแม่งของมัน มันหันไปมองผู้เป็นนายด้านข้างผู้เป็นนายก็เหมือนจะเข้าใจ

“ ข้ารับรู้ว่าเจ้าต้องการสิ่งใด เช่นนั้นเจ้าก็ทําตามใจเจ้าต้องการเถอะ ”

สิ้นเสียงกล่าวจากผู้เป็นนาย หลันเซ่อขู่คํารามออกมาอีกครั้งโฮกกก ประกายสายฟ้าค่อยๆปรากฏออกมารอบตัวไม่ถึงสามลมหายใจมันก็พุ่งทะยานออกไป พยัคฆ์สองตัวเข้าปะทะกันแรงกดดันของสัตว์อสูรสีม่วงขั้นต้นกดดันรอบลานประลองศิษย์สํานักหลายสิบคนต่างถอยออกมาสัตว์อสูรสองตัวเข้าปะทะกันแล้วมีหรือว่าผู้เป็นนายจะนิ่งเฉยมีดสั้นในมือกลายเป็นดาบอย่างรวดเร็ว ทั้งสองพุ่งเข้าปะทะกันกลางลานประลอง เคร้ง เคร้ง เคร้ง เคร้ง ผู้คนด้านล่างต่างมองสลับกันไปมาเสียงการปะทะของดาบและกระบี่ดังอย่างต่อเนื่องเกีอบสองเค่อหวังหลินก็เริ่มออกกระบวนท่าช้าลง มือขวาที่จับกระบี่แทบจะจับไม่ไหวด้านชาไปหมดเพราะประกายสายฟ้า

หวังหลินตวัดกระบี่อย่างรวดเร็วปราณกระบี่สีขาวพุ่งออกมา เนี่ยฟงเพียงแต่โยกตัวหลบไปทางขวาจ้วงแทงดาบในมือออกไป เคร้ง กระบี่ที่ตวัดถูกดึงรั้งมาสกัดกั้นไว้อย่างทันท่วงทีแต่เพราะแรงปะทะทําให้กระเด็นออกไปด้านหลังเปรี้ยงเนี่ยฟงกระโดดกลับหลังเตะเท้าขวาโดนที่หน้าอกของหวังหลินเต็มๆถึงกับกระอักเลือดออกมา ไม่รอช้าเนี่ยฟงฟาดฟันดาบออกไปปราณดาบสีฟ้าพุ่งเข้าหาหวังหลินที่ตอนนี้ยืนใช้มือช้ายนวดไปที่หน้าอกของตน กระบี่ในมือขวาถูกฟาดฟันออกมาเพื่อต้านรับปราณกระบี่สีขาวพุ่งเข้าสกัดกั้น เปรี้ยง เนี่ยฟงที่ใช้ความเร็วพุ่งทะยานออกไปทันทีที่ปราณดาบและกระบี่เข้าปะทะกันทันที่ที่ฝุ่นควันจางหายเนี่ยฟงก็เข้าประชิดตัวหวัง

ลิง |

ดาบในมือกระหน่ําฟาดฟัน เคร้ง เคร้ง เคร้ง เคร้ง เคร้งหวังหลินทําได้เพียงตั้งรับและก้าวถอยออกไปดาบในมือขวาถูกตวัดขึ้นปะทะกับกระบี่ที่ฟาดฟันออกมาเคร้งกระบี่ในมือหลุดกระเด็นออกไป แทนที่หวังหลินจะตื่นตกใจกลับซัดฝ่ามือซ้ายออกมาฝ่ามือซ้ายของเนี่ยฟงก็ซัดออกมาปะทะเช่นกันเปรี้ยงทั้งสองกระเด็นออกจากกัน ทันทีที่เท้าเหยียบพื้นเนี่ยฟงก็ใช้แรงถีบพุ่งทะยานเข้าหาอีกครั้ง ดาบในมือขวาถูกเก็บหมัดขวาถูกต่อยออกไปเปรี้ยง หวังหลินทําได้เพียงยกแขนซ้ายเข้าป้องกันเซออกไปทางด้านขวาไม่รอช้าเนี่ยฟงถีบเท้าขวาพุ่งออกมาทางซ้ายต่อยหมัดซ้ายเข้าหน้าท้องของหวังหลินอย่างถนัดถนี่ เปรี้ยง เลือดสีแดงสดพุ่งออกมาจากปาก

ผู้คนต่างส่งเสียงเฮลั่น หยางเวยตะโกนโห่ร้องอย่างสุดเสียงหวังหลินคุกเข่าต่อหน้าเนี่ยฟงกล่าวยอมแพ้ด้วยเสียงที่สั่นเครืองสัตว์อสูรกลายเป็นแสงพุ่งเข้าหาผู้เป็นนายหวังหลินรู้ตัวดีหากว่ายังดิ้นรั้นสู้ต่ออาจจะมีโอกาสเจ็บตัวมากกว่าเดิมจะส่งผลเสียต่อการชิงอันดับ เหตุที่ขึ้นมาประลองก็เพราะคําสั่งของหลี่จางเพียงแค่นั้น หวังหลินค่อยๆเดินลงไปจากลานประลองระหว่างทางก็มีชายผู้หนึ่งเดินสวนขึ้นมารูปร่างสูงใหญ่

“ ระวังตัวหน่อยหานทั้งเด็ก ศิษย์ใหม่ผู้นั้นร้ายกาจกว่าที่พวกเราคิด ”

“ เหอะ เจ้าเตรียมคําพูดที่จะกล่าวต่อหลีจางเถอะ ” 

“ ข้าไม่มีสิ่งใดต้องกล่าว ”

“ เช่นนั้นเจ้าก็มองดูข้าสั่งสอนเจ้าศิษย์ใหม่นั้นอย่างไร ?

เสียงผู้คนยังคงโห่ร้องดังยิ่งกว่าเดิม เพราะชายรูปร่างสูงใหญ่ผู้นั้นเป็นถึงอันดับสามของทําเนียบการต่อสู้หลายคนเรียกขานว่าหมีคลั่งทั้งเด็กหานทั้งเด็กเดินขึ้นมาบนลานประลองหยุดที่ด้านหน้าของเนี่ยฟงไม่มีสิ่งใดต้องกล่าว หมัดขวาของทั้งสองก็เข้าปะทะกัน เปรี้ยงเนี่ยฟงถึงกับขมวดคิ้วที่ถอยหลังออกมาสองก้าว

“ เหอะ ไม่เห็นจะเก่งดังที่ใครหลายคนกล่าวเลยเสียเวลาข้าจริงๆ รีบทําให้มันจบเถอะ ”

เมื่อกล่าวสิ้นเสียงหานทั้งเด็กพุ่งทะยานออกมาหมัดทั้งสองถูกต่อยออกมา เนี่ยฟงก็หาได้เกรงกลัวแต่อย่างใดต่อยหมัดทั้งสองเข้าปะทะเช่นกัน เปรี้ยง เปรี้ยงเปรี้ยงหานทั้งเด็กรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยที่ศิษย์ใหม่ด้านหน้ายังคงต้านรับตนได้อยู่ทั้งๆที่ใส่พลังไปถึงหกส่วน ไม่นานก็แสยะยิ้มค่อยๆเพิ่มพลังขึ้นไปทีละนิดเกือบหนึ่งเค่อหานทั้งเด็กเริ่มเห็นสิ่งผิดปกติ หมัดทั้งสองข้างด้านชาไร้ซึ่งความรู้สึกอีกต่อไป ไม่นานก็เสียท่าให้แก่ศิษย์ใหม่ด้านหน้า เนี่ยฟงพุ่งเข้าประชิดตัวกระหน่ําต่อยหมัดทั้งสองออกไปเปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง ทุกครั้งที่ถูก หมัดหานทั้งเด็กจะร่างกายกระตุกทุกครั้ง

เสียงคํารามด้วยความโกรธ หานทั้งเด็กประสานมือทั้งสองข้างทุบลงมือกลางลําตัว หวังทุบตีศิษย์ใหม่ด้านหน้าเปรี้ยงทําได้เพียบทุบลงพื้นเมื่อเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นเป็นเท้าขวาพุ่งเข้ามาเปรี้ยง เนี่ยฟงกระโดดหลบออกมาพร้อมกับเตะเท้าขวาออกไปหานนั่งเด็กกระเด็นไปด้านหลัง เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากมุมปาก เสียงหักกระดูกมือดังลั่น จ้องมองศิษย์ใหม่ด้านหน้าด้วยความโกรธแค้น ไม่นานก็คํารามออกมาต่อยหมัดขวาออกมาปราณหมัดขนาดใหญ่สีขาวพุ่งมาเนี่ยฟงหาได้สนใจต่อยหมัดขวาเข้าปะทะ เปรี้ยง ปราณหมัดสีขาวถูกทําลาย

ปราณหมัดสีขาวถูกต่อยออกมามาเนี่ยฟงยังคงกระโดดหลบไปมาคอยย่นระยะเข้าประชิดเช่นเดิม แต่ดูเหมือนว่าหานนั่งเด็กก็รับรู้เช่นกันคอยกระโดดหลบไปด้านหลัง

ตลอดเวลา

“ ไอ้หนูเจ้าจะทําอย่างไรต่อไป”

“ เห็นทีข้าต้องใช้สิ่งนั้นเสียแล้ว ”

เนี่ยฟงโคจรลมปราณไปที่เท้าทั้งสองข้างพุ่งทะยานออกไปอย่างรวดเร็วอีกไม่กี่ก้าวก็จะถึงตัวของหานนั้งเด็กหมัดสีขาวขนาดใหญ่พุ่งเข้าปะทะอย่างรวดเร็วเช่นกัน เปรี้ยง เสียงเฮดังลั่นหานทั้งเด็กหันไปมองฟ้าหัวเราะออกมาดังลั่น แต่ทว่าก็ต้องเงียบเสียงลงเพราะได้ยินเสียงมาจากด้านหน้าของตน 

“ เรามาเริ่มของจริงกันเถอะ ”