มังกรซ่อนเล็บ เนี่ยฟง
บทที่ 80
นกยักษ์ตัวใหญ่สองตัวมุ่งหน้ามาอย่างรวดเร็ว ด้านบนมีชายชราผู้หนึ่ง ชายหนุ่มสองคน และเด็กหนุ่มอีกผู้หนึ่ง ทั้งสี่สวมชุดสํานักที่แปลกตาไม่นานด้านหน้าก็มองเห็นเป็นที่ตั้งสํานักพยัคฆ์สายลม นกยักษ์ทั้งสองพุ่งทะยานขึ้นมาบนเขา ในช่วงขณะนั้นการประลองจบลงแล้ว ศิษย์สํานักหลายคนต่างยกยิ้มอย่างดีใจในอันดับในทําเนียบ เจ้าสํานักจางหลิงขึ้นกล่าวจบการประลอง แต่ทว่าทุกสายตาจับจ้องไปทิศทางที่เจ้าสํานักมอง นกยักษ์ตัวใหญ่สองตัวบนท้องฟ้า ชั่วน้ำเดือดนกยักษ์ทั้งสองก็บินลงมาบนลานประลอง ผู้อาวุโสสํานักหลายคนต่างพุ่งทะยานขึ้นมาที่ลานประลอง แรงกดดันระดับสีแดงถูกปล่อยออกมา ลานประลองถึงกับสั่นสะเทือน
นกยักษ์ทั้งสองกลายเป็นแสงพุ่งเข้าสู่ร่างชายหนุ่มทั้งสอง ชายชราและเจ้าสํานักจ้องมองกันอย่างไม่วางตา ไม่ถึงสองลมหายใจทั้งสองก็หัวเราะออกมา ค่อยเดินเข้าหากัน ทั้งสองคนพูดคุยกันอยู่นานเกือบสองเค่อ หลังจากนั้นเจ้าสํานักก็เดินเข้ามาหาเนี่ยฟง
“ ศิษย์ข้า เจ้าสามารถลงประลองอีกครั้งได้หรือไม่ กับศิษย์ของตาเฒ่าบัดซบนั้น ”
ทันทีที่ได้ยินเสียงเอ่ยถาม คิ้วทั้งสองก็ขมวดขึ้น
“ มีสิ่งใดที่ข้าต้องรับรู้หรือไม่”
“ จบการประลองแล้วข้าจะกล่าวต่อเจ้า ”
ข้าสามารถจัดการมันผู้นั้นได้แค่ไหน”
“ ตามแต่เจ้าต้องการเถอะ เพราะอย่างไรเสียพวกมันมาก็เพราะอยากตัดกําลังของสํานักเราอยู่แล้ว ”
เมื่อได้ยินเช่นนั้นเนี่ยฟงก็แสยะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ เพราะจากที่ตรวจสอบลมปราณแล้ว เด็กหนุ่มผู้นั้นมีระดับพลังเพียงสีน้ำตาลขั้นสูง เนี่ยฟงก้มคารวะเจ้าสํานัก หลังจากนั้นก็เดินแยกออกมายืนอยู่กลางลานประลอง โบกสะบัดมือขวามีดสั้นก็ปรากฏอยู่ในมือ เด็กหนุ่มผู้นั้นก็เดินแยกออกมาเช่นกัน จ้องมองเนี่ยฟงอย่างไม่วางตาเสียงสะบัดมือดัง ทวนเหล็กก็ปรากฏอยู่ในมือขวา เด็กหนุ่มผู้นั้นยืนหมุนควงทวนเหล็กไปมา เจ้าสํานักเอ่ยวาจาเสียงดัง
“ ในวันนี้มีตัวแทนจากสํานักเจ็ดดาวในเขตดินแดงแห่งไฟมาเยือนสํานักเรา อีกทั้งยังอยากเปิดหูเปิดตาจึงมีการประลองเกิดขึ้น ตัวแทนสํานักเรา เนี่ยฟง ส่วนตัวแทนสํานักเจ็ดดาวนามว่า หม่าจือตัน กฎการประลองในวันนี้ ห้ามมีการสังหารกัน หากผู้ใดฝ่าฝืนมันผู้นั้นจะถูกสังหารเช่นกัน เช่นนั้นข้าขอเริ่มการประลอง ”
มีดสั้นในมือกลายเป็นดาบอย่างรวดเร็วพร้อมกับพุ่งทะยานออกไป หม่าจือตันเองก็กวัดแกว่งทวนพุ่งเข้ามาเช่นกัน เคร้ง เคร้ง เคร้ง เคร้ง เสียงดาบและทวนปะทะกันเสียงดังลั่นผ่านไปเกือบหนึ่งเค่อเนี่ยฟงก็เสียท่า ถูกทวนจ้วงแทงเข้าที่ท้องอย่างรวดเร็ว เปรี้ยง ร่างกายกระเด็นออกไปด้านหลัง เสียงหัวเราะดังออกมาจากกู่เทียนจง
“ ฮ่า ฮ่า ฮ่า นี้รีศิษย์ที่เก่งกาจที่สุด เหตุใดถึงอ่อนแอ่เพียงนี้”
เนี่ยฟงเองหาได้เป็นอันใดนอนแสยะยิ้มอยู่บนพื้น ยกขาทั้งสองข้างขึ้นตีลังกากลับมายืนอยู่เช่นเดิมใช้มือซ้ายปัดไปตามตัว
“ข้าจะทําให้ท่านรับรู้เองว่าข้าเก่งกาจเพียงใด”
สิ้นเสียงกล่าวก็พุ่งทะยานออกไป ดาบในมือขวาถูกฟาดฟันออกไปถึงหกส่วน ปราณดาบสีฟ้าที่มีประกายสายฟ้าพุ่งเข้าหาเด็กหนุ่มด้านหน้าอย่างรวดเร็ว หม่าจือตันหมุดควงทวนเหล็กในมือ หลังจากนั้นจ้วงแทงทวนออกไป ปราณสีขาวรูปร่างคล้ายทวนพุ่งออกมาเข้าปะทะ เปรี้ยง ฝุ่นควันฟุ้งกระจาย ปราณดาบสีฟ้ายังคงพุ่งทะยานต่อ หม่าจือตันรีบโคจรลมปราณไปที่ทวนยกขึ้นมาสกัดกั้น เปรี้ยง ปราณดาบสีฟ้าสลายหายไป แต่ต้องแลกมาด้วยมือทั้งสองที่ด้านชา อีกทั้งร่างกายขยับไม่ได้ชั่วขณะ เนี่ยฟงพุ่งเข้ามาประชิด ง้างดาบในมือขวาขึ้น ฟันลงไปที่กลางทวน
ฉับ ทวนในมือขาดเป็นสองท่อน เลือดสีแดงสดพุ่งออกมาจากกลางลําตัวเป็นแผลยาว หม่าจือตันล้มลงไปนอนกับพื้น ในจังหวะนั้นเองก็รับรู้ถึงแรงกดดันระดับสีแดงแผ่เข้ามา ดาบในมือหายไปเสียงโบกสะบัดมือดังขึ้นวงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าก็ปรากฏออกมาที่พื้น แรงกดดันระดับสีแดงก็หายไป แต่เมื่อหันไปมองก็พบว่าชายชราที่มาด้วยกับเด็กหนุ่มพุ่งทะยานเข้ามา พร้อมกับจ้างหมัดขวา เสียงโบกสะบัดมือขวาดังขึ้นอีกครั้ง เกราะสายฟ้าสีอันก็ปรากฏออกมา มันพุ่งออกไปรับการโจรตีของชายชรา เปรี้ยง เนี่ยฟงรีบระเบิดพลังระดับสีส้มขั้นต้นออกมา มีดสั้นกลับมาอยู่ในมืออีกครั้งไม่ถึงหนึ่งลมหายใจก็กลายเป็นดาบ ถูกฟาดฟันออกไปด้วยกําลังถึงแปดส่วน ปราณดาบสีฟ้าที่มีประกายสายฟ้าก็พุ่งเข้าหาชายชรา
เปรียง เพราะความรวดเร็วของปราณดาบที่พุ่งเข้ามาอีกทั้งเพราะอาการด้านช้าจากการปะทะ ชายชราหาได้หลบหลีกได้ทัน ปราณดาบสีฟ้าพันแขนขวาของชายชราขาดกระเด็นเลือดสีแดงสดพุ่งประดุจน้ำพุ เสียงร่วงลงพื้นดังสองครั้ง ชายชราค่อยๆลุกขึ้นโดยมีชายหนุ่มสองคนรีบเข้ามาประคอง ชายชราจ้องมองเนี่ยฟงด้วยความเคียดแค้น เจ้าสํานักพุ่งทะยานเข้ามาพร้อมกับผู้อาวุโส ไร้ซึ่งการกล่าวตอบใดๆ ชายชรารีบสั่งการกับชายหนุ่มทั้งสอง ไม่นานนกยักษ์ก็ปรากฏออกมา ชายหนุ่มทั้งสองรีบพาหม่าจือตันและชายชราขึ้นนกยักษ์บินขึ้นท้องฟ้าพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว เสียงตะโกนโห่ร้องดังสนั่น
เจ้าสํานักจ้องมองเด็กหนุ่มด้านหน้าด้วยความเอ็นดู ผู้อาวุโสหลายคนรีบเข้ามากล่าวคํายินดีหลายต่อหลายคน เนี่ยฟงเดินแยกออกมาอยู่กับหยางเวย
“ ไอ้บ้าเนี่ยฟง เจ้ามันสัตว์ประหลาด”
“ เหอะเจ้ามันก็ไม่ต่างไปจากข้านักหรอก ไอ้บ้าหยางเวย ”
หลังจากนั้นไม่นานทั้งหมดก็แยกย้ายกันกลับไปพัก ส่วนสิบคนที่จะไปร่วมประลองเขตทั้งแปดก็ได้รับป้ายกลับไปหมดแล้ว เนี่ยฟงและหยางเวยย้ายเข้ามาอยู่ในเขตบ้านพักของศิษย์ในทําเนียบ เจ้าสํานักสั่งการประชุมผู้อาวุโสอย่างเร่งด่วนถึงการดูแลศิษย์ทั้งสิบก่อนงานประลองเขตทั้งแปด มีผู้อาวุโสบางคนรับศิษย์บางคนในสิบอันดับแรกเป็นลูกศิษย์แล้วเช่นกัน เจ้าสํานักยินดีให้ใช้เม็ดยาและแก่นพลังปราณในคลังของสํานักได้อย่างเต็มที่อีกทั้งยังมอบคัมภีร์ให้แต่ละคนได้เลือกอีกหนึ่งเล่ม ทําให้ผู้อาวุโสหลายคนยกยิ้มดีใจไม่น้อย
เวลาค่อยๆไหลผ่านรุ่งเช้าอรุณก็เริ่มทอแสง ศิษย์สิบอันดับแรกถูกเรียกเข้าพบเจ้าสํานักโดยด่วน กลุ่มของสํานักเจ็ดดาว หลังจากพักรักษาตัวอยู่ก็เร่งออกเดินทางอีกครั้ง ระหว่างทางที่นกยักษ์สองตัวกําลังบินไป ชายชราก็เห็นบางอย่างรีบสั่งให้ชายหนุ่มนํานกยักษ์ลงด้านหน้า เมื่อลงมาถึงชายชราก็เอ่ยกล่าวบางอย่างออกมา
ว่าอย่างไรเจ้าหนุ่ม เจ้าคงหาที่พึ่งอยู่ใช่หรือไม่ เพราะจากชุดที่เจ้าสวมใส่หาได้มุ่งหน้ามาทางนี้ เจ้ายินดีติดตามข้ากลับสํานักเจ็ดดาวหรือไม่”
ชายหนุ่มผู้นั้นรีบกล่าวตอบอย่างไม่ต้องครุ่นคิด
“ ข้ายินดีติดตามท่านผู้อาวุโส”
