มังกรซ่อนเล็บ เนี่ยฟง
บทที่ 88
ฉากการต่อสู้อันดุเดือด ท่ามกลางสายตานับหมื่นที่จ้องมองด้วยความตื่นเต้นเคร้ง เคร้ง เคร้ง เคร้ง เสียงปะทะกันของดาบสองเล่มยังคงดังอย่างต่อเนื่อง ผู้คนด้านล่างก็ยืนลุ้น ตะโกนโห่ร้องออกมาเสียงดังครั้งใดที่ทั้งสองแยกจากกันปราณดาบสีขาวและสีฟ้าจะพุ่งปะทะกันตรงกลาง เนี่ยฟงหันไปมองบนลานประลองอยู่แวบหนึ่ง ศิษย์สํานักที่เหลืออีกสองคนยังไม่ทําสิ่งใดเช่นกัน ยืนมองพวกตนต่อสู้เพียงแค่นั้น
แต่มองโดยรวมแล้วหากการต่อสู้ยังคงดําเนินต่อไปเช่นนี้ได้มีศิษย์สํานักอื่น ๆ ที่บาดเจ็บมีตกตายเป็นแน่ เนี่ยฟงเพิ่มพลังเข้าไปอีกเป็นหกส่วนฟาดฟันดาบออกมาปราณดาบสีฟ้าที่มีประกายสายฟ้าอยู่พุ่งเข้าหาหลีจางอย่างรวดเร็ว
หลี่จางเพิ่มพลังไปถึงเก้าส่วน ฟาดฟันดาบออกไป ปราณดาบสีขาวขนาดใหญ่พุ่งเข้าปะทะเช่นกัน เปรี้ยง เสียงดังสนั่น แรงลมจากการปะทะจนทําให้ศิษย์สํานักทั้งสองไม่ทันได้ตั้งตัว ถูกกระแทกกระเด็นออกไปจากลานประลอง ทําให้ได้ผู้เข้ารอบเพียงแค่สองเนี่ยฟงจากสํานักพยัคฆ์สายลม และหลี่จางจากสํานักเจ็ดดาว แน่น อนว่าหลี่จางหาได้สนใจ เพราะความแค้นอยากเอาชนะ ยังคงโหมกระหน่ําฟาดฟันดาบในมืออยู่อย่างต่อเนื่อง เคร้ง เคร้ง เคร้ง เคร้ง ยังกระหน่ําฟาดฟันดาบมือยิ่งรุนแรงมากขึ้นเท่านั้น แต่ว่าศัตรูด้านหน้าก็ยังคงปัดป้องได้อย่างดีเยี่ยม
เนี่ยฟงเองก็อยากจบการต่อสู้แล้วเช่นกัน ตวัดดาบในมือขึ้นเคร้งด้านหน้าหลี่จางเปิดโล่งอีกครั้ง หมัดซ้ายต่อยเข้าที่หน้าท้องอ ย่างถนัดถนี่เปรี้ยง กระโดดเตะเท้าขวาออกไปอีกครั้ง เปรี้ยง หลี่จางกระเด็นออกไปทางซ้ายอย่างรวดเร็ว เนี่ยฟงรีบเก็บดาบแล้ว เดินออกจากลานประลองปล่อยให้หลี่จางร้องคํารามด้วยความ โกรธ ทันทีที่ลงมาถึงเป็นหยางเวยรีบพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว
“ ข้าต้องขอบคุณคุณชายเนี่ยฟงเป็นอย่างมาก ”
“ เหอะเจ้าคงร่ํารวยมาไม่น้อยสินะราคาต่อรองของข้าเท่าไร ”
หยางเวยยกมือทั้งสองขึ้นกางออกทั้งสิบนิ้ว
“ เช่นนั้น ขาสี่สิบเจ้าหกสิบเห็นเป็นอย่างไร ”
“ ได้ แต่ว่าเจ้าต้องแจ้งต่อข้าก่อนว่าเจ้าหายตัวไปอย่างไร ?
สิ้นเสียงกล่าวของหยางเวย เนี่ยฟงสะบัดมือขวาประกายสายฟ้าลงไปที่พื้นไม่ถึงหนึ่งลมหายใจเนี่ยฟงก็จางหายไปต่อหน้าต่อตาหยางเวยถึงกับตื่นตกใจ รีบพุ่งเข้าหา แต่ทว่าก็โดนถีบออกมาเสียก่อน
“ ข้าหายไป แต่ก็ยังอยู่ที่เดิม บนลานประลองข้าก็ต้องคอยหลบปราณดาบและปราณกระบี่ด้วยเช่นกัน ”
เมื่อกล่าวตอบหยางเวย เนี่ยฟงก็เดินเข้าไปคารวะเจ้าสํานัก หลังจากนั้นทั้งหมดก็แยกย้ายกันกลับเข้าที่พัก ส่วนผู้บาดเจ็บก็ถูกคนของสํานักคชสารธรณีมาช่วยแบกกลับที่พัก อรุณค่อยๆลาลับขอบฟ้า แสงสว่างจากตะเกียงน้ํามันสว่างไปทั่วเขตที่พัก ส่วนอาหารก็มีคนของสํานักคชสารธรณีนํามาให้ถึงที่พัก พร้อมมีกําหนดกา รถึงเจ้าสํานัก เมื่อเปิดอ่านก็พบว่าจะเลื่อนการประลองไปอีกสองวันเพื่อจัดเตรียมลานประลองใหม่ เพราะผู้ปกครองของที่นี่จะเข้ามาเยี่ยมชมอีกทั้งยังสั่งจัดเป็นงานเทศกาลไปในตัว เหตุที่เป็นเช่นนี้เพราะว่าชิวซุนชางคือบุตรชายของแม่ทัพใหญ่ ทหารคน สนิทนั้นเองในระหว่างที่เลื่อนการประลองออกไปสํานักส่วนใหญ่ก็ยังคงเก็บตัวเงียบอยู่ในที่พัก ผู้เข้ารอบก็เริ่งเพิ่มพลังปราณอย่างตลอดเวลา บางคนก็ฝึกวิชาฝีมือ
รุ่งเช้าของวันประลอง สายลมหนาวพัดพาเข้ามาต้องกายศิษย์สํานักคชสารธรณีออกมาเชิญสํานักต่างๆไปที่ลานประลอง ครั้งนี้ถูกจัดขึ้นที่ลานกว้างด้านหน้าสํานัก ที่พักของสํานักที่ผ่านเข้ารอบถูกจัดแบ่งส่วนออกมา ยกระดับสูงขั้น ลานประลองถูกยกสูงตามไปด้วยทํามาจากหินแกะสลัก แต่ละก้อนล้วนแล้วแต่สลักวงอักขระ ศักดิ์สิทธิ์ไว้ ป้องกันเสียหายจากการปะทะ สํานักต่างๆค่อยๆทยอยเข้ามาทางด้านผู้ปกครองก็มาแล้วเช่นกันพร้อมกับทหารอีกนับยี่สิบนายที่ค่อยป้องกันรอบข้าง เหล่าผู้ชมมากมายต่างหลั่งไหลเข้ามาไม่ขาดสาย
เกือบหนึ่งเค่อเจ้าสานักคชสารธรณีก็พุ่งทะยานลงมาบนลานประลองพร้อมกับผู้อาวุโสยกไหเดินเข้ามา เจ้าสํานักรีบล้วงเข้า ไปในไหหยิบป้ายไม้ออกมาสองอัน
“ คู่แรกฝซุนสํานักผาสวรรค์พบกับหม่าจือตันสํานักเจ็ดดาว”
เมื่อกล่าวเสร็จสิ้นทั้งหมดก็พุ่งกลับขึ้นไปยังที่พัก ฝูซุนพุ่งทะยานไปยังลานประลอง ติดตามมาด้วยหม่าจือต้นเช่นเดียวกัน ทั้งสองยืนจ้องมองกันอยู่เพื่อรอเสียงระฆัง และแล้วสิ่งที่ทั้งสองเฝ้ารอก็มาถึงทั้งสองระเบิดพลังปราณออกมาปะทะกัน เสื้อผ้าชุดสํานักที่สวมใส่โบกสะบัดปลิวไปมา ดาบและกระบี่ถูกเรียกใช้ ฝซุนขยับตั้ง ท่า เช่นเดียวกับหม่าจือตันตั้งท่าไว้เช่นกัน ต่างฝ่ายต่างจ้องมองกันอย่างไม่วางตากําชับอาวุธในมือแน่น ผ่านไปห้าลมหายใจทั้งสองก็เริ่มที่ขยับตัวเข้าหากันอย่างช้าๆ เมื่อทั้งคู่เข้ามาอยู่ในระยะค มดาบและกระบี่ ทั้งสองก็ลงมืออย่างรวดเร็วคมดาบและคมกระบี่เข้าปะทะกันเสียงดังสนั่น เครั้ง
ทั้งสองเพิ่มพลังเข้าไปหลายส่วน ต้านคมดาบและคมกระบี่ อยู่กลางลานประลอง ผู้คนด้านล่างต่างส่งเสียงร้องดังสนั่น หลังจากทั้งสองแยกออกจากกัน ฝซุนก็จ้วงแทงกระบี่ออกไปอย่างรวดเร็ว เงาปราณกระบี่ก็พุ่งออกมาแล้วสิบเล่ม หม่าจีนตันเองก็ฟาดฟันดาบออกไปปะทะเช่นกัน ปราณดาบพุ่งออกไปปะทะ เปรี้ยง เปรี้ยง ไม่มี งสองลมหายใจหลังจากปราณดาบและปราณกระบี่เข้าปะทะกัน ทั้งสองพุ่งเข้าหา เคร้ง เคร้ง เคร้ง เคร้ง เคร้ง คมดาบวาดผ่านหน้าอกซุนรีบเอนตัวหลับไปทางด้านหลัง ยกเท้าซ้ายขึ้นมาเตะไปที่ข้อมือขวาของหม่าจือตัน เปรี้ยง พร้อมกับตีลังกากลับไปด้านหลังเมื่อถึงพื้นก็รีบจ้วงแทงกระบี่ออกมา
เกิดความรู้สึกเจ็บปวดที่ข้อมือขวา จ้องมองคู่ต่อสู้ด้านหน้าที่กําลังจ้วงแทงกระบี่เข้ามา รีบโคจรลมปราณไปที่มือขวาฟาดฟันดาบ เคร้งกระบี่ถูกเปลี่ยนทางจ้วงแทงไปที่พื้น เคร้ง หม่าจือตันพุ่งเข้าหาแทงเข่าเข้าที่หน้าอกอย่างถนัดถนี้ เปรี้ยง เลือดสีแดงสดพุ่งออกจากปากไม่รอช้าดาบในมือฟาดฟันอย่างรวดเร็ว ความเจ็บปวดที่ หน้าอก ส่งผลให้ออกกระบวนท่าเชื่องช้า ฝซุนทําได้เพียงยกกระบี่ขึ้นมาต้านรับเพียงแค่นั้น เสียงเฮดังลั่นหลังจากดาบฟาดฟันเข้าหาผู้เข้ารอบทั้งหลายแต่ละสํานักล้วนจ้องมองฉากการต่อสู้บนลานประลองทั้งคู่ผลัดกันรุกผลัดกันรับ เสียงเหนื่อยหอบดังมาออกมา จากทั้งคู่เป็นหม่าจือตันที่แสดงอาการอย่างเห็นได้ชัด
ถึงเช่นนั้นก็ยังไม่มีใครคิดถอย เคร้ง เคร้ง เคร้ง เคร้ง ดาบและกระบี่ยังคงปะทะกันเสียงดังสนั่น เสื้อผ้าที่สวมใส่ตอนนี้เริ่มเห็นรอยฉีกขาดขึ้นมาบ้างแล้วจากปราณดาบและปราณกระบี่ เคร้ง เคร้ง กระบี่ถูกตวัดขึ้นมา ดาบฟาดฟันเข้าปะทะ ในจังหวะนั้นเองทั้งสองก็ตัดสินใจทําบางอย่าง ฝ่ามือซ้ายของทั้งสองยกขึ้นมาซัดออกไป ฝ่ามือหาได้เข้าปะทะกันเพราะแต่ละคนซัดไปที่หน้าอกที่เปิดออกได้การป้องกันเปรี้ยง เลือดสีแดงสดพุ่งออกจากปาก ต่างฝ่ายต่างกระเด็นออกมา
เป็นฝูซุนที่ฟื้นตัวขึ้นมาได้ก่อนฟาดฟันกระบี่ออกไป ปราณกระบี่พุ่งทะยานเข้าหา พร้อมกับพุ่งออกไปทางขวาของปราณกระบี่หม่าจือตันรีบโคจรลมปราณไปที่ดาบฟาดฟันเข้าปะทะเช่นกัน เปรี้ยง ฉีก ความเจ็บปวดที่เอวซ้ายพุ่งขึ้นมาที่ศีรษะ เลือดอุ่นๆกําลังไหลซุ่มเสื้อผ้าสํานัก เสียงเฮดังสนั่นอีกครั้ง ซุนเพิ่มพลังกดกระบี่ เข้าไป เพียงแต่ว่าต้องชักกระบี่ออกมาต้านคมดาบเสียก่อนหม่าจือตันรับรู้แล้วว่าเกิดสิ่งใดขึ้นกับตน จึงฟาดฟันดาบในมือเข้าหาฝซุนที่จ้วงแทงกระบี่เข้าที่เอวซ้าย เคร้ง
“ โอ๊ยยย ”
เพราะความรวดเร็วทําให้ฝซุนเข้าสกัดช้าเกินไป ดาบฟันเข้าที่หัวไหลซ้าย เลือดสีแดงพุ่งกระฉุดออกมาประดุจน้ําพุ กัดฟันความเจ็บปวดที่หัวไหล่ซ้าย ตวัดกระบี่ออกไป ปลายกระบี่วาดผ่านลําตัว เลือดสีแดงสดพุ่งออกจากบาดแผล หม่าจือตันรีบถีบเท้าถอยออกมาทั้งสองรับสกัดจุดห้ามเลือด เสียงหอบเหนื่อยดังออกมาจากทั้งคู่ ได้ ยินอย่างชัดเจน ทั้งสองยังคงเดินวนไปบนลานประลอง สายตาที่จ้องมองแต่ละคนล้วนแล้วแต่มองหาจุดอ่อนของคู่ต่อสู้ด้านหน้า
