มายไอรอนสูท MY IRON SUIT – ตอนที่ 250: วางแผน

มายไอรอนสูท My Iron Suit ตอนที่ 250: วางแผน

My Iron Suit ตอนที่ 250: วางแผน

“นั่นคือเราทุกคนช่วยได้!”

“ใช่!”

หลายคนพยักหน้าครั้งแล้วครั้งเล่าและพวกเขาก็ดูมั่นคง เฉินโม่รู้สึกได้ว่าพวกเขาจริงใจ

ดูเหมือนว่าฉันไม่ได้ช่วยคนผิด!

มุมปากภายใต้หน้ากากแสยะยิ้มเฉินโม่พยักหน้าเบาๆ กล่าวด้วยความโล่งใจ

“ไม่ฉันมีคนมารับจริงๆคุณแค่ต้องเก็บความลับของฉันไว้”

“ใช่ไม่มีปัญหา!”

“ ไม่ต้องห่วง!”

เฉินโม่อธิบายทุกคนหยิบเบ็ดตกปลาจากซูเซียงแล้วหันจากไป

ทุกคนมองไปที่ด้านหลังของเฉินโม่ และมีความผิดหวังอย่างมาก คราวนี้พวกเขาอาจไม่ได้เห็นเขาอีกในอนาคต ทั้งหมดนี้บนเกาะจะกลายเป็นความลับในใจของพวกเขาตลอดไป!

ขณะที่ฝูงชนยืนอยู่หน้าค่ายและเฝ้าดูเฉินโม่จากไปซูเซียงมองไปที่ด้านหลังของการจากไปของเฉินโม่ หลังจากลังเลในที่สุดเขาก็มีความกล้าหาญและตะโกนออกมา

“ฉันไปกับคุณได้ไหม?”

เฉินโม่ทําตัวนิ่งและค่อยๆหันศีรษะและมองไปที่ซูเซียงจากดวงตาของเธอ เฉินโม่เห็นความแน่วแน่ หลังจากการตายของชายชรา บริษัทดั้งเดิมที่ทํางานเธอไม่ได้ตั้งใจจะทํางานต่อ พลังและความลับของเฉินไม่ทําให้เธออยากค้นหาติดตามเขาไม่รู้ว่ามันจะเป็นยังไงมันจะน่าตื่นเต้นกว่านี้ไหม!

ประธานคนเก่าที่ถูกมองว่าเป็นญาติและเป็นที่พึ่งของเธอไม่ได้อยู่ที่นั่นอีกต่อไป เธออยู่กับผู้สูงอายุตั้งแต่เรียนจบ เธอไม่รู้ว่าเธอควรไปที่ไหน .

ในใจของซูเซียง เฉินโม่เป็นสุภาพบุรุษที่แท้จริงเป็นคนดีที่สามารถไว้วางใจได้อย่างเต็มที่และเป็นที่พึ่งพาที่น่าเชื่อถือที่สุดบนเกาะ

หลังจากการตายของชายชราเสาหลักที่ขาดหายไปในใจของเธอ ก็ถูกสนับสนุนโดยเฉินโม่ และมั่นคงกว่าแต่ก่อน

ในเวลานี้เฉินโม่ต้องจากไปดูเหมือนว่าเสาหลักที่กระตุ้นหัวใจของเธอจะต้องถูกพรากไป ดังนั้นเธอจึงอดไม่ได้ที่จะตะโกนที่เฉินโม่ และตัดสินใจที่จะไปกับเขา

เฉินโม่มองตรงเข้าไปในดวงตาของเธอ และเสียงทุ้มและทรงพลังดังขึ้นในหูของซูเซียง

“ คุณจะกลับจีนก่อนแล้วเจอกัน!”

หลังจากนั้นเฉินโม่ก็ไม่รอสิ่งที่พวกเขาพูดและรีบหันหน้าออกจากค่าย

ดูร่างของเฉินโม่หายไปในป่า และคําพูดของเฉินโม่ก็ดังอยู่ในหูของเธอ

“ไว้มีโอกาสเจอกันคงได้เจอกัน…”

เฉินโม่มองในแง่ดีเกี่ยวกับซูเซียงแม้ว่าเธอจะเป็นเพียงเลขา แต่จากการแสดงของเธอในช่วงเวลานี้มันเป็นคนที่ดีมากซื่อสัตย์ต่อผู้สูงอายุฉลาดและมีความสามารถใจเย็น ถ้าได้รับการปลูกฝังเล็กน้อยจะสามารถทํางานใหญ่ได้

ในอนาคตเฉินโม่กําลังจะสร้างพลังของตัวเอง เขาต้องการพรสวรรค์ที่ซื่อสัตย์และมีความสามารถเช่นนี้ อย่างไรก็ตามมันไม่ใช่เวลานี้

หลังจากที่เฉินโม่จากไปผู้คนก็ยืนอยู่ที่นั่นเป็นเวลานานก่อนที่จะฟื้นตัวจากการสูญเสียและไม่เต็มใจกับการจากไปของเฉินโม่ ฉันคิดว่าเครื่องบินกู้ภัยกําลังจะมาถึงแล้วรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยและรอดชีวิตจากเครื่องบินตกอย่างปาฏิหาริย์ และใช้เวลาสองเดือนอย่างหนักหน่วงและเต็มไปด้วยความลําบากบนเกาะร้างแห่งนี้ ตอนนี้จะได้กลับไปแล้วจริงๆเหรอ?

ซูเซียงฟื้นจากอารมณ์ที่ซับซ้อนเหล่านี้เป็นครั้งแรกและคิดถึงความลําบากใจของเฉินโม่ก่อนที่จะจากไปเธอเสนอ “เราควรคิดเรื่องราวก่อน”

”เป็นเรื่องจริงเรามาคิดกันว่าจะพูดอะไรหลังจากได้รับการช่วยเหลือ”

กัปตันพยักหน้าเห็นด้วยและถ้าเขาไม่ได้พูดคุยล่วงหน้า ถ้าใครบังเอิญรั่วเรื่องมันจะไม่ง่ายที่จะแก้ไขปัญหาและเปิดเผยการมีอยู่ของเฉินโม่

” เป็นไปตามข้อเท็จจริง แต่มีเพียงบางประเด็นเท่านั้น”

ซูเซียงวรวบรวมประสบการณ์ครั้งนี้ในใจของเธออย่างระมัดระวังและหลังจากคิดสักพัก” อันดับแรกยกเว้นพวกเราหกคนที่รอดชีวิตในเครื่องบินมีเพียงพี่ใหญ่และประธานคนเก่าที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส

” บนเครื่องบินทั้งลํามีพวกเราเพียงแปดคนเท่านั้นที่รอดชีวิตไม่มีคนต่างชาติไม่มีบอดี้การ์ด!”

ซูเซียงพูดซ้ํา คนอื่นๆพยักหน้าและได้ยินและชาวต่างชาติสามคนและผู้คุ้มกัน ถูกเฉินโม่ ฆ่าเพื่อช่วยพวกเขาจะดีกว่าที่จะปล่อยให้พวกเขา “ตาย” ในเครื่องบิน

“ ประการที่สอง เราสามารถอยู่รอดได้ต้องอาศัยความสามัคคี เก็บหอยจับปลาในทะเลมันยากมาก ในตอนแรกมักจะหิวแล้วค่อยๆเชี่ยวชาญทักษะและสิ่งนี้จะค่อยๆอยู่รอด”

“ ประการที่สาม บ้านไม้ก็สร้างกันเป็นเวลานาน”

“ ที่สี่…”

ในปาเฉินโม่ฟังการสนทนาอย่างจริงจังของผู้คนและทําให้ประสบการณ์ชีวิตบนเกาะสมบูรณ์แบบ เขายิ้มและพยักหน้าซูเซียง และกัปตันอยู่ที่นั่น เขาไม่ได้กังวล

ทั้งสองคนมีเสถียรภาพและเชื่อถือได้มาก จะแก้ปัญหาได้อย่างแน่นอน

หลังจากผ่านไปหนึ่งชั่วโมงทุกคนได้พูดคุยแผนการที่ดีที่สุดแล้ว และจํามันได้ อันที่จริงสิ่งที่ไม่ยากส่วนใหญ่เป็นเพียงแค่เอาชาวต่างชาติสามคนวังเจียนควน และเฉินโม่ออก และไม่มีปัญหากับการดัดแปลงเรื่อง

หลังจากทั้งหมดฉันอาศัยอยู่บนเกาะเป็นเวลาสองเดือน ความสามารถในการอยู่รอดของทั้งหกคนในปานั้นแข็งแกร่งมาก แม้ว่าจะถูกถามก็จะไม่เปิดเผยข้อบกพร่องใด ๆ

และไม่ควรมีใครซักถามพวกเขาเหมือนผู้ต้องขังในคดี ความเป็นไปได้มากที่สุดคือให้พวกเขาเล่าเรื่องนี้แม้ว่าคุณจะจําไม่ได้ก็ตาม

หลังจากประสบอุบัติเหตุเครื่องบินตกและอาศัยอยู่บนเกาะร้างแห่งนี้มานานปัญหาทางจิตก็เป็นเรื่องปกติเช่นกัน