มายไอรอนสูท MY IRON SUIT – ตอนที่ 289 : ร่างที่คุ้นเคย!

My Iron Suit ตอนที่ 289 : ร่างที่คุ้นเคย!

รอยยิ้มของเฉินโม่ช่างอบอุ่นและสดใส

เมื่อเธอสติกลับมาไม่รู้ว่าเฉินโม่เอากระเป๋าเดินทางเธอไปตอนไหน

“อย่า! ฉันถือเองจะให้หัวหน้าช่วยขนกระเป๋าได้ยังไง! ”

ซูวานรีบเดินไปข้างหน้าและเอื้อมมือออกไปและต้องการรับกระเป๋าเดินทางของเธอเองเธอมาหาเฉินโม่ในฐานะผู้ช่วยไม่ควรเป็นอย่างยิ่งที่เธอให้กระเป๋าเดินทางแก่เฉินโม่

เฉินโม่โบกมือเพื่อหยุดซูวาน”คุณไม่ได้ไปทำงานอย่างเป็นทางการดังนั้นสถานะปัจจุบันของคุณคือแขกของฉัน”

“เมื่อคุณไปทำงานไม่ใช่แค่การขนกระเป๋าเท่านั้นยังมีอีกหลายสิ่งที่คุณต้องทำ! ”

แม้ว่าเฉินโม่จะตั้งใจยับยั้งมันไว้บ้างแต่ร่างกายของเขาก็ยังเผยให้เห็นโมเมนตัมที่สง่างามและแข็งแกร่งนอกเหนือจากตัวตนทั่วไปของผู้กอบกู้บนเกาะร้างแล้วซูวานไม่สามารถปฏิเสธคำพูดของเขาได้เธอต้องเอามือเรียวกลับและออกจากฝูงชนและเดินไปที่ลานจอดรถ

เฉินโม่อดไม่ได้ที่จะมองคนข้างหลังเธอเป็นเด็กผู้หญิงตัวสูงที่แออัดอยู่ด้านในสุดของแถวเธอถือป้ายไว้ในมือและถือป้ายไว้สูงต่อหน้าเธอ

แม้ว่าเธอจะไม่เตี้ยแต่เพราะเธออยู่ในสถานที่ที่หนาแน่นที่สุดของฝูงชนและอยู่ด้านในของทางเดินที่ใกล้ที่สุดเฉินโม่ไม่ได้สังเกตเห็นเธอเมื่อเขาเข้ามา

ตอนนี้คนเริ่มรับคนไปบ้างแล้วคนก็หนาแน่นน้อยลงเฉินโม่เคยเห็นเธอแต่เป็นเพียงด้านหลังเท่านั้น

เมื่อมองไปที่ร่างที่คุ้นเคยแต่แปลกมากเฉินโม่ขมวดคิ้วแต่ก็ไม่สามารถนึกถึงบุคคลในความทรงจำได้

ซูวานที่อยู่ด้านข้างเห็นความผิดปกติของเฉินโม่เธอยังหันไปมองฝูงชนที่มารับคนแต่ก็ไม่มีสิ่งผิดปกติเธออดไม่ได้ที่จะถาม“เป็นอะไรไปเจ้านาย”

“ไม่มีอะไรไปกันเถอะ”

เนื่องจากฉันคิดไม่ออกเฉินโม่จึงไม่เดินหน้าเพื่อค้นหามีหลายคนที่มีหุ่นคล้ายกันหลายคนจะต้องเจอกับคนผิดและแม้ว่าพวกเขาจะรู้จักกันจริงๆแต่ก็คือเฉินโม่อดีตไม่ใช่คนปัจจุบันแม้ว่าจะเป็นคนรู้จักกันแต่คุณไม่สามารถรับรู้ซึ่งกันและกันและจะเพิ่มปัญหาให้กับตัวคุณได้

เมื่อว่างให้จาร์วิสตรวจดูถ้าเขายังไม่ลืมและยังอยากรู้

เฉินโม่ไม่สนใจเรื่องนี้มากเกินไปหันกลับมาและก้าวไปอีกขั้นกับซูวาน

และหลังจากพวกเขาจากไปร่างที่คุ้นเคยทั้งสองก็เดินออกจากทางเดินอย่างรวดเร็วถ้าเฉินโม่และซูวานยังอยู่ที่นั่นพวกเขาจะสามารถจำได้เร็วมาก

เพราะสองคนนี้คือจางซินและซูชิงที่ใช้เวลากว่าสองเดือนกับพวกเขาบนเกาะร้าง!

เป็นเวลากว่าสองเดือนแล้วที่สองคนสุดท้ายวางแผนจะไปลอสแองเจลิสเวลาเข้าสู่ต้นฤดูใบไม้ร่วงจากกลางฤดูร้อนเด็กหญิงตัวน้อยทั้งสองได้เปลี่ยนจากกางเกงขาสั้นเสื้อยืดเดิมเป็นเสื้อผ้าฤดูใบไม้ร่วง

อย่างไรก็ตามสถานะของทั้งสองคนไม่ได้เปลี่ยนไปเลยหรือดวงอาทิตย์มีชีวิตชีวามากและไม่เคยมีความผิดพลาดหรือประสบการณ์ที่กระทบกระเทือนจิตใจ

ดูเหมือนจะไม่มีเงาทางจิตใจบนเครื่องบินและผู้คนก็อดสงสัยไม่ได้ว่าพวกเขาประสบอุบัติเหตุทางอากาศปลอมหรือไม่

อย่างไรก็ตามหากคุณคิดอย่างรอบคอบมันก็สมเหตุสมผลเดิมทั้งสองคนเป็นคนอารมณ์ดีพวกเธอเป็นคนคิดบวกและมองโลกในแง่ดีเมื่อเครื่องบินตกหนูน้อยทั้งสองก็หมดสติไปด้วยความตกใจแม้ว่าพวกเขาจะตื่นขึ้นมากลางคันแต่พวกเธอก็ตื่นขึ้นมาหนึ่งครั้งแต่มันก็ต้องสลบอีกกับฉากสยองอย่างรวดเร็วและในที่สุดก็ตื่นขึ้นมานอกเครื่องบินความทรงจำเกี่ยวกับความผิดพลาดทั้งหมดนั้นคลุมเครือมากและสำหรับพวกเธอมันเหมือนความฝัน

ชีวิตบนเกาะเหมือนการไปเที่ยวถึงแม้ว่าจะกินทุกวันไม่เพียงพอแต่ก็ไม่หิวจนเกินไปเมื่อมีการเก็บเกี่ยวน้อยเกินไปและไม่มีอาหารก็จะมี”แอร์ดรอป”ปรากฏอยู่ข้างๆพวกเธออาศัยอยู่บนเกาะร้างที่ยากลำบากด้วยโชค

แม้ว่าพวกเธอจะต้องทำงานอย่างหนักเพื่อเก็บอาหารที่ชายหาดทุกวันแต่มันก็ค่อนข้างสนุกสนานจับปูเก็บหอยเก็บฟืนย่างปลาสร้างบ้านตกปลา…

แม้ว่าจะมีการปล้นสะดมและวิกฤตอยู่หลายครั้งแต่เฉินโม่ทำการแก้ไขอย่างลับๆต่อมาหลังจากเฉินโม่ปรากฏตัวโดยตรงพวกเธอก็ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขในวันหยุดที่เกาะไม่มีเงาทางจิตวิทยาอะไรเลย!

อยากจะบอกความแตกต่างจริงๆแต่ก็มีบางอย่างเช่นกันแม้ว่าเกาะนี้จะไม่สร้างบาดแผลทางจิตใจแต่ท้ายที่สุดแล้วมันก็ทรมานมากทั้งลมและกลางคืนสิ่งที่พวกเขาประสบล้วนแต่ไม่เคยมีมาก่อนประสบการณ์การเอาชีวิตรอดความเป็นมนุษย์ความดีและความชั่วจิตใจของพวกเขายังคงได้รับผลกระทบบางอย่างและก็ทำให้เติบโตขึ้นมาก

รู้กตัญญรู้รักสามัคคีรู้อดทนรู้ดีชั่วในโลกนี้บุคคลทั้งสองก็เจริญเติบโตเต็มที่แล้วแน่นอนว่าสิ่งเหล่านี้สะท้อนให้เห็นมากกว่าในตัวตนภายในของพวกเขาบนพื้นผิวสองคนแทบจะไม่มีความแตกต่างก่อนเดือนเมื่อออกมาจากทางเดินหัวของพวกเธอก็มองไปรอบๆและดวงตาเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับเมืองแปลกๆ

ดูเหมือนว่าพวกเธอจะเป็นเด็กผู้หญิงสองคนที่เพิ่งบินไปลอสแองเจลิสเมื่อสองเดือนก่อนและเพิ่งจบการศึกษาจากโรงเรียนมัธยมเพียงแค่ว่าเที่ยวบินบินล่าช้ามานานกว่าสองเดือนแล้วและตอนนี้ก็ถึงที่หมาย!

เด็กตัวน้อยทั้งสองลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ออกจากทางเดินและพวกเธอก็เห็นด้านหน้าของกลุ่มคนที่มารับด้านหน้าสาวตัวสูงถือป้ายที่มีคำว่า UCLA

ผู้หญิงสองคนนั้นรีบลากกระเป๋าและวิ่งไปข้างหน้า

“พี่สาวสบายดีนะพวกเราเป็นนักเรียนใหม่ที่ต้องรายงานตัว! ”

“พี่สาวคุณสวยมาก! ”

หญิงสาวตัวสูงมองลงไปที่เด็กตัวเล็กที่น่ารักและมีชีวิตชีวาทั้งสองตรงหน้าและวางมือลงพูดกับพวกเขาเบาๆด้วยรอยยิ้ม

ยินดีต้อนรับสู่ลอสแองเจลิสฉันเป็นพี่สาวในโรงเรียนของคุณฉันชื่อเอนรอน
เฉินโม่และซูวานไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเบื้องหลังพวกเขาแม้ว่าซูวานและเด็กสองคนจะอยู่ในเที่ยวบินเดียวกันแต่ตั๋วของซูวานเป็นชั้นธุรกิจชั้นหนึ่งที่เฉินโม่มอบให้เธอในขณะที่เด็กสองคนเป็นชั้นประหยัดธรรมดา

ยิ่งไปกว่านั้นมีผู้โดยสารสามหรือสี่ร้อยคนบนเครื่องบินลำนี้และความน่าจะเป็นที่จะพบทั้งสองฝ่ายนั้นไม่มาก

มายไอรอนสูท MY IRON SUIT

มายไอรอนสูท MY IRON SUIT

มายไอรอนสูท MY IRON SUIT
Status: Ongoing
กัปตันอเมริกา:”ผู้บัญชาการ! หนว่ยคอมมานโดพร้อมแล้วครับ!” ไอรอนแมน:”คุณเป็นพ่อทูนหัวของฉันเหรอ” วูล์ฟเวอรีน:…………. อัศวินรัตติกาล,อวาตาร,อัจฉริยะแฮ็กข้ามโลก การเดินทางผ่านโลกแห่งภาพยนต์นิยายวิทยาศาสตร์และการเปลี่ยนแปลงโลกแห่งความจริงอย่างเงียบๆ “บอสงานแถลงข่าวกำลังจะเริ่มขึ้น”

Comment

Options

not work with dark mode
Reset