มายไอรอนสูท MY IRON SUIT – ตอนที่ 331: จับ!

My Iron Suit ตอนที่ 331: จับ!

จอห์น รีบวิ่งไปหาคนสองสามคนอย่างรวดเร็ว คว้าปืนไรเฟิลของคนแรกและบิดมันและได้ยินเสียงทหารกรีดร้องปืนไรเฟิลในมือของเขาและนิ้วในไกปืนคือ จอห์น หลังจากบิดมากกว่า 90 องศาเข้าด้วยกันนิ้วก็ส่งเสียงแหลมแม้ว่าจะไม่หัก แต่ก็ไม่เจ็บแน่นอน

อย่างไรก็ตามจอห์นไม่หยุดและกระบอกที่ถือปืนยาวก็ดันไปที่ด้านหลังของทหารอย่างแรงและแขนของทหารหักจากด้านหน้าไปด้านหลัง ตําแหน่งและเห็นได้ชัดว่าเกินขอบเขตของการเคลื่อนไหวของแขนมนุษย์ปกติทหารยังตามด้วยเสียงกรีดร้องที่ดังขึ้นเห็นได้ชัดว่าแขนถูกหักออก

ถัดไป จอห์นจับมือและดึงไปข้างหน้า ทหารที่สูญเสียกําลังสิ้นเชิงถูกดึงไปข้างหน้าและปืนไรเฟิลในมือของเขาก็ตกลงมาที่จอห์น

วินาทีต่อมาจอห์นพร้อมปืนในมือของเขาหย่อนเท้าและรีบมาหาทหารอีกคนที่กําลังเล็งปืนมาที่เขา ปืนไรเฟิลในมือของเขาผลักออกและกระแทกปืนไรเฟิลในมือของอีกฝ่ายออกไปและปืนไรเฟิลในมือของเขาก็พุ่งเข้ามาจากช่องว่างของหมวกกันน็อคของอีกฝ่ายและชี้ไปที่คอของทหาร

ทหารที่ถูกควบคุมโดยจอห์นรีบตะโกน

“อย่ายิง! นี่คือสิ่งที่ถูกกฎหมาย!”

“เรามีหมายจับเพื่อจับภรรยาของคุณ! เธอถูกกล่าวหาว่ากระทําความผิดทางอารมณ์!”

จอห์น ได้ยินคํานั้นก็อดไม่ได้ที่จะวางปืนไรเฟิลลงในมือของเขาค่อยๆหันไปมองภรรยาที่ถู กทหารทั้งสองจับอย่างไม่น่าเชื่อ

ภรรยาของจอห์นมองเขาด้วยสายตาทิ้งตึงทันใดนั้นก็หลุดพ้นจากของทหารทั้งสองคน และรีบวิ่งไปที่ด้านหน้าของจอห์นและจูบที่ริมฝีปากของเขาอย่างแรง

“จับเธอ!”

“พาเธอไปทันที!”

ทหารทั้งสองรีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อคว้าตัวภรรยาจอห์นแล้วลากเธอออกจากประตู

ในขณะที่ถูกลากออกไป ภรรยาของจอห์นก็ตะโกนใส่เขา

“จดจําฉัน!”

และจอห์นยืนอยู่ที่นั่นมีความสับสนในการแสดงออกที่เย็นชาดั้งเดิมและแววตาที่ไร้คลื่นก็เริ่มแปรปรวนอย่างรุนแรงพร้อมกับหัวใจของเขา
ดูเหมือนจะเป็นบางอย่างที่รู้สึกได้ จอห์นหันศีรษะและมองไปยังทิศทางเมื่อสุดทางเดินร่างเล็ก ๆ ทั้งสองกําลังเอนกายเข้าหากันและยืนดูเขาอย่างเงียบ ๆ

เป็นลูกชายของเขาที่อายุน้อยกว่าสิบขวบ และลูกสาวของเขาที่อายุเพียงสี่ขวบ

พวกเขาเห็นแม่ถูกทหารจับตัวไป แต่พวกเขาไม่ร้องไห้เพราะเช่นเดียวกับจอห์นที่ฉีดยา และอารมณ์ถูกระงับด้วยยา แม้ว่าคนที่รักของพวกเขาจะถูกพรากไป แต่ก็ไม่สามารถทําให้เกิดความรู้สึกเจ็บปวด แต่ลึก ๆ ในใจของพวกเขา แต่ไม่สามารถสงบนิ่งได้เหมือนก่อนความรู้สึกพิเศษกําลังเติบโตในหัวใจ ความผันผวนที่รุนแรงไม่สามารถระงับได้อย่างสมบูรณ์แม้แต่ยา

เมื่อครอบครัวเงียบและอารมณ์ก็ซับซ้อนและเข้าใจยาก ร่างของเฉินโม่ก็เดินเข้ามาจากประตู

ก่อนอื่นเขาย่อตัวลงและหยิบชุดนักบวชสีดําที่พับอย่างเรียบร้อยขึ้นมาจากพื้นซึ่งเป็นตอนที่ภรรยาของจอห์น ล้มลงกับพื้นเมื่อเขาถูกจับได้

เฉินโม่ถือเสื้อผ้าด้วยมือข้างหนึ่ง แต่ในมืออีกข้างพบเข็มฉีดยารูปกล่องที่มีขนาดใหญ่กว่าซองบุหรี่เล็กน้อยจากกระเป๋าเสื้อผ้าและส่งเขาให้จอห์น

“ฉันคิดว่าคุณต้องการสิ่งนี้”

จอห์น มองลงไปที่เข็มฉีดยาในมือและเงยหน้าขึ้นมองเฉินโม่ที่อยู่ตรงหน้าเขา หลังจากนั้นไม่นานเขาก็เอื้อมมือไปหยิบเข็มฉีดยา แต่ไม่ได้ฉีดยาโดยตรงจากกล่อง แต่เจาะเข้าไปโดยตรง

เมื่อหันหน้าไปทางจอห์น เขาก็เย็นชาอีกครั้ง แม้ว่าเขาจะไม่ได้พูด แต่เฉินโม่ก็รู้สึกได้ถึงความแปลกแยก หลังจากนั้นเขาก็นําทีมออกไปจับกุมภรรยาของเขาแม้ว่าเขาจะมีการปราบปรามของยาก็ตาม นอกจากนี้ยังเป็นไปไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดกับตัวเองเล็กน้อย แต่เฉินโม่ไม่สนใจมัน

เมื่อจอห์นหยิบเข็มฉีดยาเขาพยักหน้าเล็กน้อยแล้วหันไปทางซ้าย

เรื่องนี้ไม่ส่งผลกระทบต่อกิจการของคริสตจักร ภรรยาของเขาเพิ่งถูกจับและถูกลงโทษโดยการเผาศพยังคงต้องปฏิบัติภารกิจต่อไป

ไม่กี่วันต่อมา เฉินโม่และจอห์นออกเดินทางไปยังเขตของเนเทอร์ เพื่อปฏิบัติภารกิจกําจัดกลุ่มองค์กรที่ขายผิดกฎหมายที่มีคนมากกว่า 30 คน

นั่งอยู่ในรถทั้งสองไม่มีคําพูดใด ๆ ความรู้สึกแปลกแยกยังคงอยู่ระหว่างคนทั้งสองไม่มีความคุ้นเคยใกล้ชิดอีกต่อไป

ภรรยาของจอห์นได้รับการเผาไปแล้วเมื่อวานนี้และจอห์น ภายใต้การควบคุมของยา เข้าร่วมในการประหารชีวิตภรรยาของเขาโดยไม่แสดงออก แต่ตั้งแต่นั้นมาการสื่อสารระหว่างทั้งสองก็น้อยลงมาก ถ้าไม่จําเป็นจอห์นก็ทําหน้าเย็นชา และไม่พูดอะไร

เฉินโม่ไม่ได้อธิบายเกี่ยวกับเรื่องนี้มากนัก หลังจากมาถึงที่ตั้งเขาก็รีบเข้าไปในอาคารและขับปืนคู่หนึ่งออกจากข้อมือเพื่อต่อสู้กับผู้ก่อการร้ายหลายสิบคนในอาคาร

แม้ว่าจอห์นจะเข้ามาในอาคารหลังจากเฉินโม่ แต่เขาก็ไม่ได้ต่อสู้ร่วมกับเฉินโม่ แต่เขาเดินเล่นไปรอบ ๆ อาคารด้วยตัวเอง เมื่อผ่านกําแพง จอห์นสังเกตเห็นมีรูกระสุนแถวหนึ่ง เขาถอดถุงมือมือขวาออกแล้วเดินไปข้างหน้าต่อไปพร้อมกับยื่นแขนไปทางขวาและใช้นิ้วลูบเบา ๆ จากรูกระสุนและกําแพง สัมผัสได้ถึงสัมผัสที่แตกต่าง ท่าทางบนใบหน้าดูเย็นชาเหมือนเดิม แต่เหมือนจะแตกต่างออกไป

ลูบกําแพงและเดินไปข้างหน้าสองสามก้าวทันใดนั้น

จอห์นก็คิดขึ้นและหันไปมองรูกระสุนที่อยู่ใต้นิ้วของเขา
ดูเหมือนว่าจะเป็นเพราะมุมในการยิงหรือปัจจัยอื่น ๆ ซึ่งต่างจากรูกระสุนอื่น ๆ ที่เป็นเพียงหลุมบนผนัง รูกระสุนที่อยู่ใต้มือของเขาทะลุกําแพง โดยตรงและสร้างเป็นรูทะลุ แสงสีเหลืองอบอุ่นเพิ่งออกมาจากโพรงนี้และนิ้วสีซีดของเขาก็สะท้อนเป็นชั้นที่อบอุ่น

เมื่อดึงมือขวาของเขาออกไป ความอยากรู้อยากเห็นของจอห์นดึงสายตาของเขาขึ้นและมองผ่านรูหลังกําแพง

จากมุมมองนี้หัวใจของจอห์นกระโดด มันกลายเป็นห้องลับที่เต็มไปด้วยวัตถุต้องห้ามต่างๆ เช่นงานศิลปะและของประดับตกแต่ง แต่มันแตกต่างจากในอดีต ชั่วครู่หัวใจของจอห์น เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น

ดังนั้นแทนที่จะเรียกทหารมาทําความสะอาด และเผาพวกเขาเหมือน แต่ก่อนจอห์นพบทางเข้าห้องแห่งความลับเพียงลําพังและเดินเข้าไปคนเดียว