My Iron Suit ตอนที่ 369: เพลงเดียวกัน!
ในไม่ช้าเฉินโม่ก็ขับรถไปที่ทางหลวงหมายเลข 1 และเลี้ยวไปตามถนนยางมะตอยที่มุ่งหน้าสู่คฤหาสน์ ประตูเหล็กดัดด้านหน้าเปิดออกด้านข้างโดยอัตโนมัติเมื่อเข้ามาใกล้ เฉินโม่ขับรถเข้าประตู ขับเข้าไปกลางกําแพงต้นไม้
แม้ว่าฝนจะตกหนักมาก แต่กิ่งก้านและใบไม้ที่หนาแน่นทั้งสองด้านของทางก็ก่อตัวเป็นโดมเหนือทางเดินซึ่งกั้นม่านฝนไว้เม็ดฝนเพียงเล็กน้อยเท่านั้นที่หยดลงมาตามช่องว่างของใบไม้และแตกกระจายบนพื้นดินทิ้งร่องรอยของความชื่นไว้
ขับผ่านถนนที่ปกคลุมไปด้วยใบไม้ร่วงและพุ่งเข้าสู่ม่านฝนอีกครั้ง คฤหาสน์อันกว้างใหญ่และสวยงามปรากฏตัวต่อหน้าเฉินโม่อีกครั้ง
เวลาเข้าสู่เดือนตุลาคมเป็นช่วงต้นฤดูใบไม้ร่วงอากาศเริ่มหนาวเย็นลงทุ่งหญ้ากว้างใหญ่ในคฤหาสน์จะค่อยๆถูกย้อมไปด้วยสีทองจากสีเขียวมรกตดั้งเดิม มันไม่มีชีวิตชีวาอีกต่อไปแต่มัน เพิ่มรูปแบบใหม่ เสน่ห์อันล้ําลึกและยาวนาน.
ในเวลานี้ฝนในฤดูใบไม้ร่วงปกคลุม แต่ก็รู้สึกสดชื่นและเงียบสงบกว่าเล็กน้อย
แต่ในขณะเดียวกันความรู้สึกเงียบเหงาและเยือกเย็นก็แทรกซึมเข้ามาในม่านฟ้า
ไม่มีวัวแกะและม้าบนทุ่งหญ้ากว้างใหญ่ด้านหน้าและปราสาทหลังใหญ่บนยอดเขาตอนนี้ว่างเปล่า ในเวลานี้มีเพียงในโลกนี้เท่านั้นที่ไม่มีใครที่ไม่เคยมีความรู้สึกโดดเดี่ยวที่ลุกขึ้นจากใจของเฉินได้ .
คนในต่างประเทศคนนี้เดินคนเดียวไม่มีใครพูดได้ความลับทั้งหมดซ่อนอยู่ในก้นบึงของหัวใจ
แต่ในไม่ช้า เฉินโม่ ก็ออกมาจากอารมณ์นี้และอดไม่ได้ที่จะหัวเราะในใจ เกิดอะไรขึ้นกับเขา? ฝนในฤดูใบไม้ร่วงเริ่มทําร้ายฤดูใบไม้ผลิและฤดูใบไม้ร่วง
ดูเหมือนว่าช่วงนี้บางคนจะยุ่งมาก แต่ธุรกิจของ บริษัท เกือบจะมาถูกทางแล้วดังนั้นจึงไม่จําเป็นต้องยุ่งมากในภายหลัง เมื่อคุณกลับมาจากโลกแห่งภาพยนตร์หน้าคุณควรพักผ่อน
เมื่อเร็ว ๆ นี้ฉันยุ่งกับบริษัท แต่มันไม่ง่ายอย่างที่มันอยู่บนเกาะร้าง
อย่างไรก็ตามเฉินโม่ไม่รู้ว่าเมื่อเขารู้สึกตัวอยู่ในรถใน อีกคนหนึ่งที่ห่างออกไปหลายสิบกิโลเมตรมีอีกคนที่เหมือนเขาถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาจากฝนในฤดูใบไม้ร่วง
ว่ากันว่าฤดูใบไม้ร่วงเป็นฤดูที่น่าเศร้า เอนรอนนั่งอยู่ในรถและมองดูโลกใต้ม่านฝนหัวใจรู้สึกเศร้า
รถค่อยๆหยุดอยู่ใต้ต้นไม่ริมถนนผ่านหน้าต่างที่เปียกไปด้วยเม็ดฝนและมองใบไม้สีเหลืองหน้าฝนอย่างเงียบ ๆ ไม่สามารถช่วยได้แต่พึมพํา
“ฤดูใบไม้ร่วง?”
เป็นเวลาสี่เดือนแล้วที่เครื่องบินของ เฉินโม่ ตกเวลามาถึงต้นฤดูใบไม้ร่วงจากฤดูร้อนและเขาไม่เคยได้ยินข่าวจากเขา
เขาเสียชีวิตในอุบัติเหตุทางอากาศเช่นนี้จริง ๆ หรือไม่และการที่เธอยังคงฝืนทนที่จะยอมรับข้อเท็จจริงมาโดยตลอด?
ความเสียใจอย่างสุดซึ่งเกิดขึ้นจากหัวใจของเอนรอน ทําให้หัวใจของเธอระเบิดด้วยความเจ็บปวดดูเหมือนจะถูกบีบแน่นและมีความรู้สึกหายใจไม่ออก
ศรัทธาที่สนับสนุนชีวิตอันกล้าหาญของเธอในต่างประเทศก็พังทลายลงในขณะนี้ การมองโลกในแง่ดีในอดีตนั้นแข็งแกร่งและมันก็ถูกแทนที่ด้วยการทําอะไรไม่ถูกและสับสน
ความเหงาและความหนาวเย็นจากหัวใจโอบล้อมเธอทําให้เธอไปทั่วร่างกายและโลกที่คุ้นเคยกับหน้าต่างเดิมก็เย็นลงและแปลกประหลาด
ในขณะนี้เธอรู้สึกว่าเธออยู่คนเดียวในโลกที่แปลกประหลาดนี้ เธอประดับท้องฟ้าทั้งดวงไว้ในใจเธอและร่างที่ทําให้เธอไม่กลัวบางทีเธออาจอยากจะกลายเป็นความทรงจําจริงๆไม่ได้เห็นอีก
เลย!
เมื่อนึกถึงทีละนิดน้ําตาทั้งสองเส้นก็ตกลงมาจากแก้มพร้อมกับความเย็นที่หลังมือ
เมื่อมองลงไปที่น้ําตาที่เปียกหลังมือเอนรอน ซึ่งไม่ได้ร้องไห้มาหลายปีก็อดเศร้าใจไม่ได้ ก้มหน้าไปที่พวงมาลัยและไหล่เรียวภายใต้เสื้อเชิ้ตสีขาวก็สั่นและร้องไห้อย่างเงียบ ๆ
นับตั้งแต่ที่เฉินโม่ช่วยเธอในโรงเรียนมัธยมในคืนนั้นเธอก็ไม่เคยร้องไห้ แม้ว่าเธอจะได้ยินข่าวการตกของ เฉินโม่ แต่เธอก็เชื่อมั่นอย่างแน่วแน่ว่าเขาจะไม่เป็นอะไร แต่ตอนนี้เธอร้องไห้ในที่สุด
เมื่อเอนรอนจมอยู่ในความโศกเศร้าจู่ๆลมอุ่น ๆ ก็พัดเข้ามาในช่องแอร์ของเครื่องปรับอากาศที่ ผิวเย็นซึ่งทําให้เธอรู้สึกอบอุ่น ความอบอุ่นร่างกายที่หนาวเย็นค่อยๆฟื้นอุณหภูมิภายใต้ความอบอุ่นของลม
เครื่องเสียงในรถไม่รู้ว่าจะเปิดเองเมื่อไหร่มีเสียงเพลงเบา ๆ ในรถสบาย ๆ เงียบจน เอนรอนอดไม่ได้ที่จะยกหน้าออกจากแขนพร้อมกับสายฝนใบหน้าปรากฏร่องรอยแห่งความสงสัย
เครื่องปรับอากาศและเครื่องเสียงบนรถคันนี้เริ่มทํางานได้อย่างไร?
เนื่องจากความคิดที่ว่าเฉินโม่อาจเสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางอากาศและตกอยู่ในความเศร้าโศกของเอนรอนภายใต้อิทธิพลของลมอุ่นอันอ่อนโยนและเสียงดนตรีที่ผ่อนคลายความสงบจึงค่อยๆกลับคืนมา
อย่างไรก็ตามเมื่อมองไปที่พายุเฮอริเคนและสายฝนอันเย็นยะเยือกนอกหน้าต่างและถนนอันหนาวเหน็บที่ปกคลุมไปด้วยใบไม้ร่วง เอนรอนอยู่ในต่างประเทศอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ทําให้สูญ เสียการพึ่งพาและปัจจัยยังชีพ
มีเพียงพื้นที่เล็กๆ ภายในรถเท่านั้นที่กําบังลมและฝนจากเธอแยกความหนาวเย็นของฤดูใบไม้ร่วงและทําให้เธอรู้สึกสงบสุขด้วยความอบอุ่นและเงียบสงบ
เอนรอน ไม่รู้ว่าเพลงในรถของเธอและเพลงในรถของเฉินโม่ เป็นเพลงเดียวกันจริงๆ!
ในคฤหาสน์ฝ่าม่านฝนและปีนขึ้นไปบนยอดเขาตามถนนที่คดเคี้ยว ปราสาทกลางสายฝนก็แตกต่างกันไป
กระเบื้องสีดําบนหลังคาปราสาทและหินสีเหลืองบนผนังเปียกฝนทั้งหมดและสีจะเข้มและ ก็มากขึ้นซึ่งงดงามยิ่งขึ้นในม่านฝนนี้
ประตูเหล็กหนาค่อยๆลอยขึ้นและค่อยๆตกลงมาหลังจากที่รถวิ่งเข้ามาโดยแยกโลกฝนออกจากภายนอกอย่างสิ้นเชิง
เฉินโม่ลงมาจากรถและไม่ได้ขึ้นไปชั้นบนเพื่อกลับไปที่ห้อง เขาเดินผ่านประตูรหัสผ่านและลงไปชั้นล่างเพื่อเข้าไปในห้องทดลองใต้ดิน
เวลาผ่านไปอีกหนึ่งเดือนและเมื่อถึงเวลาต้องเดินทางผ่านห้วงเวลาและอวกาศอีกครั้งฉันไม่รู้ว่าเวลานี้โลกอะไรกําลังรอเขาอยู่
ดังนั้นเฉินโม่จะไปที่ บริษัท เพื่อตรวจงานด้วยความตั้งใจ
บริษัทอยู่ในการดําเนินงานตามปกติและอยู่ในสถานะของการพัฒนาอย่างรวดเร็วมี ซูวาน, แอนนา และ ไมเคิล และคนอื่น ๆ เฉินโม่ไม่มีอะไรต้องกังวลและสามารถเดินทางต่อไปได้อย่างปลอดภัย
ฉันไม่ได้คาดหวังว่าจะมีฝนตกในฤดูใบไม้ร่วงกะทันหัน แต่มันรบกวนอารมณ์ของเขาโชคดีที่เขาตั้งใจและเข้มแข็งและเขาก็ปรับตัวได้อย่างรวดเร็ว
อย่างไรก็ตามเขาไม่รู้ว่าในเมืองนี้มีใครอีกคนหนึ่งที่กําลังร้องไห้เพราะฝนในฤดูใบไม้ร่วงนี้ แต่ไม่ใช่เพราะฝนนี้ แต่เป็นเพราะเขา!
แน่นอนว่าสิ่งสุดท้ายที่ทําให้เอนรอน สบายใจได้ก็เพราะเขา
