My Iron Suit ตอนที่ 412: นักรบอินเดียนที่นิวยอร์ก!
สวมขนนกสวมกางเกงหนังสีดํายาวแบบอินเดียนักรบอินเดียพารถม้าโหลที่เต็มไปด้วยสินค้าตลอดทางจากมิสซูรีไปนิวยอร์ก เฉินโม่ใช้เวลาเพียงสิบนาทีในชุดเหล็กและพวกเขาก็เดินเกือบสิบวัน ถนนสายนี้ไม่ราบรื่นมีคนคิดที่จะปล้นพวกเขา แต่เมื่อเผชิญกับอาวุธและยุทโธปกรณ์ที่ดีกว่าจิตสํานึกในการต่อสู้คือนักรบอินเดียที่แข็งแกร่งกว่าหลังจากทําลายล้างกลุ่มติดอาวุธหลายกลุ่มก็มาถึงนิวยอร์กอย่างราบรื่น เมื่อเข้ามาในนิวยอร์กครั้งแรกที่มพิเศษนี้ยังทําให้เกิดความรู้สึกโชคดี ที่พวกเขาตรงไปยังตอนกลางของแมนฮัตตันซึ่งเป็นของเฉินโม่ มีเพียงคนในฟาร์ม เฉินโม่ เท่านั้นที่เห็นมัน มิฉะนั้นแม้แต่ตํารวจก็จะตื่นตระหนก ท้ายที่สุดการปรากฏตัวของชาวอินเดียที่มีอาวุธครบมือในเมืองยังคงทําให้เกิดความปั่นป่วน เพียงเท่านี้ข่าวของทีมอินเดียกลุ่มนี้ก็แพร่กระจายไปทั่วนิวยอร์กอย่างรวดเร็วและในที่สุด จอห์น จาค็อบ ก็รู้แล้วว่าใครสร้างปัญหากับเขา! อย่างไรก็ตามตอนนี้เขาค่อนข้างหมกมุ่นอยู่กับเรื่องเฉินโม่
ในตอนแรกเศรษฐีชาวจีนถูกเยาะเย้ยในเขตชานเมืองห่างไกลทางตอนเหนือของนครนิวยอร์ก พวกเขาถูกคนเหล่านี้เยาะเย้ย แต่ในขณะที่บรีคลินก็ถูกเขายึดครองเช่นกันเขาจึงกลายเป็นเจ้าของบ้านที่ใหญ่ที่สุดในนิวยอร์กแม้ว่าจะเป็นเพียงดินแดนแถบชานเมือง แต่ก็เป็นที่ชื่นชอบของผู้คนมากมายอยู่แล้ว แต่สิ่งที่พวกเขาคิดไม่สามารถคาดเดาความตั้งใจของเฉินไม่ได้ดินแดนเหล่านี้ไม่สามารถเปิดได้ในอีกไม่กี่สิบปี ความหมายของการซื้อในเวลานี้คืออะไร? ไม่ได้รับประโยชน์ มากนักจากการแทนที่ด้วยเงินเป็นเวลานาน ดินแดนห่างไกลไม่ดีเท่าการใส่เงินเข้าไปในภาคอสังหาริมทรัพย์และการเงินของเมือง ตราบใดที่การดําเนินการดีเร็ว ๆ นี้จะสามารถเปิดพื้นที่ขึ้นหลายครั้ง อย่างไรก็ตามแม้ว่าเขาจะงงงวย แต่ก็ไม่มีใครตําหนิเขาอีก ไม่ว่าในกรณีใดทรัพย์สินเหล่านี้ เป็นของจริงแม้ว่าเขาจะไม่ทําอะไรก็ตามไม่ดําเนินการเชิงพาณิชย์ใด ๆ เพียงแค่รักษาที่ดินไว้ ทรัพย์สินของเขาก็มีมากขึ้นในนิวยอร์กแล้วมากกว่าคนส่วนใหญ่ เมื่อคนที่เกือบหรือแย่กว่าคุณทําอะไรบางอย่างที่คุณไม่เข้าใจคนอื่นจะหัวเราะเยาะเขาและเมื่อคนที่ดีกว่าคุณมากทําแบบเดียวกันจะไม่มีใครหัวเราะเยาะ,
แต่เมื่อเทียบกับความตั้งใจของเฉินโม่ ที่จะซื้อดินแดนห่างไกลเหล่านี้จอห์นจาค็อบแอสเตอร์อยากรู้มาก ว่าเขาเอาชนะชนเผ่าอินเดียนที่ดื้อด้านได้อย่างไรแม้ว่าเขาจะอยู่ในมิสซูรีมาหลายปีแล้วก็ตาม นอกจากนี้ยังเป็นการผูกขาดการค้ากับชาวอินเดียดังนั้นพวกเขาจึงสามารถค้าขายกับเขาได้เท่านั้นภายใต้การกดขี่และการเอารัดเอาเปรียบของเขา แต่เป็นไปไม่ได้ที่จะพิชิตและสั่งให้พวกเขาทําสิ่งต่างๆเพื่อตัวเอง เขาไม่กล้าแม้แต่จะแลกเปลี่ยนอาวุธเช่นอาวุธปืนกับชาวอินเดียเหล่านี้ เขากังวลว่าพวกเขาจะต่อต้านเขาและคุกคามการปกครองของเขาในมิสซูรี และเฉินโม่ซึ่งดูเหมือนจะเป็นคนหัวโบราณและสายตาสั้นเท่านั้นที่รู้ว่าคนจีนตาบอด แต่สามารถยอมรับพวกเขา ได้และใช้ชาวอินเดียที่หยิ่งยโสเหล่านี้เพื่อจุดประสงค์ของพวกเขาเองทําลายการผูกขาดของเขาในมิสซูรีซึ่งทําให้จอห์นจาค็อบแอสเตอร์อดใจไม่ไหว แต่มองไปที่เฉินโม่ ดูเหมือนว่าเศรษฐีจีน คนนี้จะไม่ง่ายอย่างที่คิด! อย่างไรก็ตามเขาจะไม่มีความสุข! แล้วชนเผ่าอินเดียนล่ะ? ชาวอินเดียที่ป่าเถื่อนเหล่านี้ไม่มีอะไรนอกจากพูดถึงสัตว์ร้าย พวกเขาไม่ใช่พลเมืองของสหรัฐอเมริกาด้วยซ้ํา พวกเขาไม่ได้รับการคุ้มครองตามกฎหมาย แม้ว่าพวกเขาจะฆ่าทั้งหมดก็ไม่มีปัญหา
หากนักล่าที่ดุร้ายเหล่านี้ไม่จําเป็นต้องช่วยเขาหาขนอันล้ําค่าเขาก็ใช้กองกําลังที่ทรงพลังของเขามานานเพื่อสังหารคนป่าเถื่อนที่ไม่เชื่อฟังเหล่านี้ทั้งหมด เมื่อเทียบกับคนติดอาวุธของ บริษัทเขา ซึ่งมีอาวุธปืนขั้นสูงแล้วชาวอินเดียที่ยังคงใช้ธนูและหอกไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจ้าหน้าที่ติดอาวุธเหล่านี้ แม้ว่าชนพื้นเมืองอินเดียเหล่านี้ที่ถูก เฉินโม่ ยึดครองจะมีปืนคาบศิลาและออกจากป่า จอห์น จาค็อบ ก็มีวิธีจัดการกับพวกเขา เขากังวลเกี่ยวกับเฉินโม่มากกว่า!ก่อนที่เขาจะไม่รู้ว่า ตัวเองกําลังต่อสู้เพื่อใครในพื้นที่มิสซูรีเขามักจะเฉยชา ตอนนี้เขารู้แล้วว่า เฉินโม่ เริ่มจัดการกับเขา จอห์นจาค็อบไม่ได้กังวล
ถ้าเฉินโม่ซ่อนตัวอยู่เบื้องหลังเขาก็ระวังที่จะซ่อนตัวเอง ไม่ใช่เรื่องใหญ่ที่จะให้ชาวอินเดียขน ขนไปยังดินแดนของเขา เป็นการยากสําหรับ จอห์นที่จะไม่มีทางพบเขา น่าเสียดายที่คนรวยจีน คนนี้ไม่รู้ว่าหยิ่งหรือไม่มีสมองจริงๆ มันง่ายมากที่จะเปิดเผยตัวเอง เป็นเรื่องง่ายที่จะหาสิ่งที่ถูกต้องและคนติดอาวุธในป่ามิสซูรีไม่ใช่คนของ เฉินโม่ และชาวอินเดียนที่เป็นเจ้าของปืนคาบศิลา ไม่มีทางที่พวกเขาจะแสดงมากที่สุด เป็นเพียงแรงหดเพิ่มจํานวนคนในแต่ละทีมซื้อกิจการ
แต่ในนิวยอร์กค่ายนี้ที่เขาดําเนินการมาหลายสิบปีต้องการจัดการกับเฉินโม่คนนอกที่ไม่มีรากฐานไม่ใช่เรื่องง่าย!
หลายปีที่ผ่านมาของธุรกิจของรัฐมิสซูรีเขาไม่ได้ถามมากเกินไปส่งมอบให้กับคนของเขา อย่างสมบูรณ์และเขาอาศัยอยู่ในนิวยอร์กในด้านอสังหาริมทรัพย์และการเงินเหมืองแร่อุตสาหกรรมและสาขาอื่น ๆ ดูเหมือนว่าเขาจะลืมต้นฉบับของเขาไปแล้ว โหดเหี้ยมและดุร้ายพวกพ่อค้าอา รยะที่ประกาศตัว แต่ในขณะนี้ไม่ได้ตั้งใจจะไปที่ เฉินโม่ แต่ตั้งใจจะใช้ “วิธีการทางการค้า” ที่จะจัดการกับ เฉินโม่ คนนอกคนนี้ได้ดีที่สุด แต่ยังแสดงวิธีการของพวกเขาเองด้วย วิถีคนร่ํารวยในสหรัฐอเมริกา!
หลังจากการสอบสวนบางอย่างการกระทําของเฉินโม่หลังจากมาที่นิวยอร์กก็ทําให้เขารู้สึกประทับใจ เขาได้เรียนรู้ว่า เฉินโม่ จ้างผู้มีความสามารถระดับแนวหน้าจากอุตสาหกรรมต่างๆและ จัดตั้งทีมงานส่วนตัวเพื่อดูแลเรื่องธุรกิจ จอห์น ยิ้มอย่างเหยียดหยาม
“ยังมีสมองเล็กน้อยในการทําขนมปังหน้าของจีนที่ต้องจ้างมืออาชีพมาเสิร์ฟเอง”
ยกมือขวาขึ้นใส่ซิการ์คิวบาขนาดใหญ่คั่นกลางระหว่างนิ้วแล้วจับดูด ๆ จอห์นจาค็อบแอสเตอร์ค่อยๆพ่นหมอกควันและพูดด้วยท่าทางเหยียดหยาม
“อย่างไรก็ตามที่นี่คือสหรัฐอเมริกาคนที่รวยที่สุดในสหรัฐอเมริกาสู้กับฉันคุณยังเด็กเกินไป!”
การดําเนินธุรกิจทั้งหมดของ เฉินโม่ ไม่ว่าจะเป็นการซื้อที่ดินหรือขายขนสัตว์ก็ตามผ่านทีมนี้ เมื่อทีมนี้มีปัญหาเฉินโม่จะทําอะไรไม่ได้ไปทันที!
