ตอนที่ 1598 มาแต่งงานกันเถอะ (1)
นี่มัน… พวกเขาไม่คิดว่านายท่านของพวกเขาจะเป็นพวกชื่นชอบความเจ็บปวด!
มุมปากของยอดฝีมือของเผ่าวิหคเพลิงกระตุก อย่างที่คิด คนเก่งๆ มักจะมีงานอดิเรกที่แปลกประหลาด
อวิ๋นเซียวมองชายหนุ่มผมแดงอย่างเย็นชาจนทำให้เขาตัวสั่น ชายหนุ่มรีบหุบยิ้มแล้วเปลี่ยนเป็นสีหน้าจริงจัง
“เจ้าต้องการอะไร” เสียงของชายหนุ่มยังคงเย็นชาเหมือนปกติและใบหน้าของเขาก็นิ่งสนิท ดวงตาสีดำสนิทของเขามืดเกินจะบรรยายแล้วก็ไม่สามารถมองเห็นร่างของใครสะท้อนอยู่ในนั้นได้ เขาคิดว่าทุกคนอยู่ต่ำกว่าเขา! แต่ว่าเขาก็มีความสามารถมากพอจะทำเช่นนั้น
“นายท่าน ผู้อาวุโสส่งข้ามาที่นี่เพื่อเชิญท่านไปที่เผ่าวิหคเพลิง”
อวิ๋นเซียวพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ “ข้าไม่ใช่นายท่านของเผ่าวิหคเพลิง”
จากนั้นเขาก็ดึงอวิ๋นลั่วเฟิงเข้ามาในอ้อมกอดแล้วประกาศอย่างภูมิใจว่า “นายท่านคนเดียวของเผ่าวิหคเพลิงก็คือนาง!”
ทุกอย่างของเขาเป็นของอวิ๋นลั่วเฟิง! ถึงแม้ว่าเขาจะพิชิตโลกนี้ได้ โลกของเป็นของนาง!
ถ้าไม่ใช่เพราะอวิ๋นลั่วเฟิง เขาก็ไม่มีทางครอบครองเผ่าวิหคเพลิงได้! ดังนั้นตอนนี้เขาจึงยกเผ่าวิหคเพลิงให้นาง
“เรื่องนี้…” ชายผมแดงสะดุ้งแล้วพูดอย่างลังเล
อวิ๋นลั่วเฟิงเลิกคิ้ว “อวิ๋นเซียว ถ้าข้าอยากจะก่อตั้งพรรค ข้าก็อาศัยความสามารถของตัวเองสร้างขึ้นมาได้ ข้าไม่จำเป็นต้องได้มันมาจากเจ้า”
อวิ๋นเซียวก้มมองสตรีเบื้องหน้าเขา พยายามคิดอย่างไม่เข้าใจ แล้วจากนั้นไม่นาน เสียงแหบเสน่ห์ของเขาก็ดังขึ้น “ก็ได้”
คนรักของเขายังคงรักศักดิ์ศรีและพึ่งพาตัวเองได้ เขาควรจะภูมิใจในตัวนางไม่ใช่หรือ
ชายผมแดงผ่อนคลายลงอย่างลืมตัว พวกเขานับถืออวิ๋นเซียวไม่ใช่แค่เพราะเขาช่วยเหลือเผ่าวิหคเพลิงแต่เพราะความแข็งแกร่งของเขาด้วย
ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าสตรีผู้นี้แข็งแกร่งมากแค่ไหน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่อยากอยู่ภายใต้คำสั่งของนาง แต่ว่าคำพูดต่อมาของอวิ๋นเซียวทำให้สีสันบนใบหน้าของเขาหายไป
“เผ่าวิหคเพลิงเป็นของข้า แล้วข้าก็เป็นของท่าน! ข้าเป็นนายท่านของเผ่าวิหคเพลิงแต่ก็เป็นผู้คุ้มกันของท่านไปตลอดชีวิตด้วย!”
หลังจากที่พวกเขาได้เจอกันครั้งแรก เขาก็โยนตัวตนของจักรพรรดิปีศาจทิ้งไปแล้วยินดีเป็นผู้ปกป้องนางไปตลอดชีวิต ถึงแม้ว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาจะเปลี่ยนไปแล้ว แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่เปลี่ยนก็คือเขายังคงเชื่อฟังนางทุกอย่างและเต็มใจปกป้องนางไปตลอดชีวิต!
สีหน้าของชายผมแดงยิ่งซีดเผือด แล้วริมฝีปากของเขาก็เริ่มสั่นน้อยๆ
นายท่านหมายความว่าเขายินดีดำรงตำแหน่งนายท่านของเผ่าวิหคเพลิง แต่ที่สำคัญกว่าคือเขาเป็นผู้คุ้มกันของนายหญิงงั้นหรือ ถ้าอย่างนั้นไม่ได้หมายความว่าฐานะของเผ่าวิหคเพลิงตกต่ำลงหรอกหรือ
“ท่านวิหคเพลิง…” วานรยักษ์ได้สติกลับมาในที่สุด แต่ความคิดของเขายังคงสับสนขณะถามอย่างร้อนรนว่า “ท่านเข้าใจอะไรผิดหรือไม่ ชายคนนี้เป็นมนุษย์ แล้วเผ่าวิหคเพลิงจะนับถือเขาเป็นนายท่านได้อย่างไร”
“เจ้าโง่!” บุรุษผมแดงส่งเสียงขึ้นจมูกแล้วหันไปวานรยักษ์ด้วยสีหน้าเดือดดาล “ใครทำให้เจ้ากล้ารังแกนายท่านของเผ่าวิหคเพลิง”
“ท่านวิหคเพลิง เขาเป็นแค่มนุษย์ชั่นต่ำ…”
วืด!
ชายผมแดงยกมือขึ้นแล้วยิงลูกไฟออกจากฝ่ามือ ร่างใหญ่โตของวานรยักษ์ก็ถูกโจมตีจนกระเด็นถอยหลังไปโดยมีแขนขาของเขาลอยอยู่ในอากาศด้วยสภาพโหดร้าย
“เจ้ากล้าเยาะเย้ยนายท่านของเผ่าวิหคเพลิงเป็นคนชั้นต่ำไม่ได้หมายความว่าเจ้าเองก็กล่าวหาว่าเผ่าวิหคเพลิงก็ชั้นต่ำเหมือนกันหรอกหรือ นี่เป็นความผิดที่ให้อภัยไม่ได้ ใครก็ได้ ทำให้เผ่าวานรยักษ์กลายเป็นเผ่าชั้นต่ำที่สุดเสีย จงทำลายพลังของพวกเขาให้หมดแล้วไล่พวกเขาไปอยู่ชายแดน!”
…………………………………..
ตอนที่ 1599 มาแต่งงานกันเถอะ (2)
สายตาของวานรยักษ์เปลี่ยนจากที่สงสัยในตอนแรกมาเป็นสิ้นหวังแล้วมองใบหน้าเกรี้ยวกราดของชายผมแดงอย่างตกตะลึง
เผ่าวานรยักษ์เป็นหนึ่งในเผ่าที่แข็งแกร่งที่สุดไม่ใช่หรือ ทำลายพลัง? ส่งไปชายแดน?
คำพูดเหล่านี้ราวกับค้อนที่ทุบเข้ามาในหัวใจของวานรยักษ์อย่างแรงจนทำให้เขาเสียใจและร้องออกมา เสียงสะอื้นของเขาดังไปทั่วทั้งป่าและลอยไปตามสายลม
“เจ้าอยากมีชะตากรรมเดียวกับเผ่าวานรยักษ์งั้นหรือ” ชาบผมแดงถามอย่างเฉยชาขณะมองสัตว์อสูรวิญญาณเผ่าอื่นๆ
ตุบ!
สัตว์อสูรทุกตัวคุกเข่าลงร้อมกันแล้วก้มคำนับด้วยความหวาดกลัวเพราะกลัวว่าพวกเขาจะมีชะตากรรมเหมือนเผ่าวานรยักษ์
สมาชิกของพรรคไล่ตามวายุรู้สึกเหมือนพวกเขาอยู่ท่ามกลางความสับสน ไม่กล้าเชื่อสิ่งที่พวกเขาเห็น สัตว์อสูรที่มีอำนาจเหนือพวกเขาแล้วต้องการชีวิตพวกเขาตอนนี้กำลัง…คุกเข่าต่อหน้าพวกเขางั้นหรือ
พวกเขาตัวสั่นด้วยความพึงพอใจ
“เสี่ยวเหยียน”
ภายในกลุ่มสัตว์อสูร มีสตรีงดงามผู้หนึ่งเดินออกมาแล้วหยุดอยู่ตรงหน้าเสี่ยวเหยียนก่อนจะกระตุกแขนเสื้อเขาอย่างแรง “เสี่ยวเหยียน ข้าคือมารดาเจ้า เร็วเข้า รีบขอร้องให้ปล่อยข้าไปเดี๋ยวนี้ ข้าไม่อยากถูกไล่ออกไป”
เสี่ยวเหยียนชะงัก เขามองสตรีที่คุกเข่าเอ่ยปากขอร้องอยู่ตรงหน้าเขาแล้วกัดปากแน่น
“ตอนที่ข้ายังเด็ก ท่านไม่เคยยิ้มให้ข้าเพราะว่าข้าไร้พรสวรรค์ เทียบกับพี่ๆ คนอื่นๆ ไม่ได้ ท่านบอกว่าข้าเป็นภาระ”
“ท่านพ่อไม่ได้ทำอะไรผิดแต่ท่านก็ทำร้ายเขาบ่อยๆ แค่เพราะว่าเขาเป็นมนุษย์! ถ้าท่านดูถูกมนุษย์มากนัก ทำไมท่านถึงจับตัวมนุษย์มาเป็นสามีล่ะ
“เพราะอย่างนั้นท่านพ่อก็เลยหลบหนี ข้าไม่อยากเห็นหน้าท่านเลยหนีออกมากับท่านพ่อ และสิ่งที่ข้าจำได้ก็คือท่านส่งมือสังหารจำนวนมากมาไล่ล่าพวกเรา”
เสี่ยวเหยียนทำสีหน้าเจ็บปวด เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยอารมณ์ “ตอนนี้ท่านพาคนมาสังหารพวกเรา เหตุใดข้าต้องขอร้องเพื่อท่านด้วย ข้าหวังให้ท่านตายเร็วขึ้นเสียอีก ข้าจะได้แก้แค้นให้ท่านพ่อ!”
“เสี่ยวเหยียน อย่าลืมว่าเจ้าเป็นพวกเลือดผสม! มีสายเลือดของสัตว์อสูรวิญญาณไหลเวียนในตัวเจ้า!” สตรีคนนี้พูดอย่างสิ้นหวังเพราะไม่คิดว่าเสี่ยวเหยียนจะไร้หัวใจขนาดนี้
เสี่ยวเหยียนส่งเสียงขึ้นจมูก ตอนนี้เขาแตกต่างจากตัวตนที่ใสซื่อก่อนหน้านี้แล้ว น้ำเสียงของเขามีแต่ความเกลียดชัง “ถ้าอย่างนั้นข้าก็ขอเป็นมนุษย์เต็มตัวเสียดีกว่า! เช่นนั้นคงดีกว่ามีเลือดของสัตว์อสูรวิญญาณไหลเวียนในตัวข้า!”
นางหมดหวังแล้ว นางปล่อยมือออก แล้วร่างกายก็ค่อยๆ อ่อนแรงจนนางทรุดลงกับพื้น ใบหน้าของนางซีดเผือดแล้วริมฝีปากก็สั่น
“ซงมู่ เจ้าจำข้าได้หรือไม่ ข้าคือเสี่ยวชิง…”
“เสี่ยวซี กลับมาเถอะ! ตั้งแต่นี้ไปข้าจะดูแลเจ้าอย่างดี ช่วยขอให้ละเว้นข้าด้วย…ข้า”
“จางอวี้ ข้าผิดไปแล้ว ช่วยข้าด้วย…”
เกือบทุกคนในกลุ่มพรรคไล่ตามวายุเคยมีความสัมพันธ์บางอย่างกับสัตว์อสูรพวกนี้ แต่ว่าในความทรงจำของพวกเขา มนุษย์พวกนี้น่าขยะแขยงมากจนพวกเขาไม่อยากจดจำ
แต่ว่ากลุ่มพรรคไล่ตามวายุเป็นความหวังเดียวของพวกเขาในตอนนี้! พวกเขาทำได้แค่คว้าฟางเส้นสุดท้ายไว้ให้แน่นเท่านั้น!
ชายผมแดงหันมาหาอวิ๋นเซียวแล้วถามอย่างเคารพว่า “นายท่าน ท่านมีแผนจะลงโทษพวกสัตว์อสูรใจกล้าพวกนี้อย่างไรขอรับ”
อวิ๋นเซียวไม่ได้ตอบแต่หันไปมองอวิ๋นลั่วเฟิง
เมื่อเห็นการกระทำของอวิ๋นเซียว ชายผมแดงก็เข้าใจแล้วรีบหันไปมองอวิ๋นลั่วเฟิง “นายหญิง ได้โปรดออกคำสั่งด้วย!”
