ยอดชายาจักรพรรดิปีศาจ – ตอนที่ 1580 การแย่งชิงอำนาจของสัตว์อสูรป่าเถื่อน (2) / ตอนที่ 1581 การแย่งชิงอำนาจของสัตว์อสูรป่าเถื่อน (3)

ตอนที่ 1580 การแย่งชิงอำนาจของสัตว์อสูรป่าเถื่อน (2) 

“อวิ๋นเซียว” อวิ๋นลั่วเฟิงบิดขี้เกียจแล้วพิงไหล่อวิ๋นเซียวพร้อมรอยยิ้ม “ข้าเหนื่อย”

“ถ้าอย่างนั้นก็พักเถอะ อีกไม่นานพวกเราก็จะถึงเมืองสัตว์อสูรกันแล้ว”

อวิ๋นเซียวมองหญิงสาวบนไหล่เขาแล้วอุ้มนางขึ้น พริบตาเดียวเขาก็กระโดดขึ้นสู่ท้องฟ้าแล้วพุ่งผ่านประตูเมือง เส้นผมของทั้งคู่ปลิวไปตามสายลม ชุดคลุมสีขาวและดำสะบัดไปมาตามอากาศเกิดเป็นภาพวาดงดงาม

หวงอิงอิงกะพริบตาด้วยความตื่นเต้น ทันทีที่นางกำลังจะไล่ตามพวกเขา นางก็เหลือบไปเห็นอวิ๋นลั่วเฟิงส่งสายตาให้หุ่นเชิด จากนั้น…อวิ๋นอี้ก็ใช้แขนทั้งสองยกตัวหวงอิงอิงขึ้นแล้วไล่ตามอวิ๋นลั่วเฟิงด้วยความเร็วดุจอัสนี

ในฐานะที่เป็นแค่หุ่นเชิด เขาไม่สามารถเดินทางข้ามท้องฟ้าได้ แต่ขณะเดียวกันเขาก็ไม่มีความเหนื่อยล้า เขาวิ่งด้วยความเร็วไปบนพื้นดินทำให้หวงอิงอิงที่ถูกแบกอยู่มองเห็นดาวจนหมดสติ …

ขณะนั้น ในนครหลักนครหนึ่งของเมืองสัตว์อสูร ปกตินครสัตว์อสูรมักจะเต็มไปด้วยเสียงอึกทึกด้วยความมีชีวิตชีวา ถนนทุกสายมีสัตว์อสูรเดินผ่านซึ่งไม่ใช่ภาพที่เห็นได้ในเมืองใหญ่อื่นๆ ตอนนี้เผ่าสัตว์อสูรกำลังเดินกันในเมือง จู่ๆ ก็เห็นชายหญิงคู่หนึ่งเดินผ่านประตูเข้ามา ทำให้พวกเขาอดไม่ได้ที่จะหยุดดู

ทั้งคู่โดดเด่นมากเกินไป! ฝ่ายชายดูหล่อเหลาและอำมหิตขณะที่ฝ่ายหญิงก็งดงามไร้ที่ติ แม้แต่เผ่าจิ้งจอกที่จัดเป็นเผ่าที่งดงามก็ยังเทียบพวกเขาไม่ได้

“เร็วเข้า รีบไปรายงานองค์หญิงใหญ่ว่ามีมนุษย์เข้ามา!”

นครสัตว์อสูรแตกต่างจากเมืองใหญ่อื่นๆ ปกตินครหลักมักจะอยู่ตรงกลางของเมือง แต่นครสัตว์อสูรคือนครแรกที่คนต้องผ่านเมื่อก้าวเท้าเข้ามาในเมืองสัตว์อสูร

เมืองสัตว์อสูรแห่งนี้ไม่มีเจ้าเมืองแต่มีเผ่าสัตว์อสูรหลายชนิดอยู่ที่นี่แทน ยกตัวอย่างเช่น ในนครสัตว์อสูรแห่งนี้ คนที่คอยควบคุมดูแลก็คือเผ่าเสือดาวที่แสนป่าเถื่อน

องค์หญิงใหญ่ที่พวกเขาพูดถึงก็คือบุตรีคนแรกของราชาเสือดาว พูดได้ว่าองค์หญิงใหญ่ของเผ่าเสือดาวเป็นคนไร้เหตุผลและหลงใหลบุรุษหน้าตาดี บุรุษคนใดก็ตามที่นางชอบพอไม่มีทางรอดจากเงื้อมมือนางไปได้ แล้วที่สำคัญ…บุรุษที่นางชื่นชอบเมื่อสองสามวันก่อนก็ถูกน้องสาวของนางคว้าไป!

การสังหารกันเองในเผ่าถือเป็นเรื่องต้องห้าม ดังนั้นนางจึงทำได้แค่กลืนความโกรธของตัวเองลงไป

ตึก ตึก ตึก!

มีเสียงฝีเท้าจำนวนมาจากด้านหน้า อวิ๋นเซียวที่กำลังพูดคุยกับอวิ๋นลั่วเฟิงจึงเหลือบมองกองทหารที่มุ่งหน้ามาหาของเขาด้วยสายตาเย็นเยียบ

คนที่ยืนนำคือสตรีงดงามที่เปลือยหน้าอกแล้วถือหอกอยู่ในมือ นางกวาดสายตามองชายหนุ่มหล่อเหลาในชุดสีดำด้วยสายตาละโมบ นางเคยเจอมนุษย์มามากมาย แต่นี่เป็นครั้งแรกที่นางได้เห็นคนที่โดดเด่นขนาดนี้ แม้แต่ชายที่น้องสาวของนางแย่งไปก็เทียบกับชายคนนี้ไม่ได้

“นี่!” เมื่อคิดได้ดังนั้น สตรีงดงามผู้นี้ก็ลูบคางแล้วพูดอย่างเบิกบานว่า “ในอนาคต เจ้าเป็นของข้า! นอกจากข้าแล้ว สตรีคนอื่นก็ห้ามเข้าใกล้เข้า! เอาล่ะ…ทหาร!” นางตะโกนแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “สังหารสตรีคนนั้นซะ ส่วนบุรุษ…ก็พาพวกเขากลับไปให้หมด! ข้าไม่ต้องการให้คนที่ทำให้บุรุษของข้าแปดเปื้อนอยู่บนโลกใบนี้!”

ถึงแม้อวิ๋นอี้จะดูหน้าตาธรรมดา อีกทั้งยังมีแผลเป็นมากมายบนร่าง แต่เขาก็รูปร่างสูงใหญ่และแข็งแรง นางคิดว่าทักษะบนเตียงเขาต้องดีไม่เลวแน่

…………………………………..

ตอนที่ 1581 การแย่งชิงอำนาจของสัตว์อสูรป่าเถื่อน (3)

ส่วนอวิ๋นลั่วเฟิงและหวงอิงอิง…นางส่งเสียงขึ้นจมูกอย่างดูถูกไปที่สตรีงดงามทั้งสอง นางต้องการแค่บุรุษส่วนสตรีก็หนีไม่พ้นความตาย! ยิ่งไปกว่านั้นนางไม่มีทางยอมให้สตรีคนใดหลงผิดเข้ามาทำให้ผู้ชายของนางแปดเปื้อน!

“ข้าน้อยรับคำสั่งองค์หญิงพ่ะย่ะค่ะ!” แล้วทันใดนั้นองครักษ์จำนวนมากของเผ่าเสือดาวก็เข้ามาล้อมอวิ๋นลั่วเฟิงและพรรคพวกเอาไว้ก่อนใช้หอกเล็งไปที่พวกนาง…

อวิ๋นเซียวโอบอวิ๋นลั่วเฟิงเข้าไปในอ้อมกอดขณะที่กวาดสายตาอำมหิตไปที่องครักษ์ที่ล้อมพวกเขาไว้ ประกายเย็นเยียบพาดผ่านดวงตาขณะที่เขาปลดปล่อยกลิ่นอายสังหารจนปกคลุมถนนทั้งสาย

ปัง!

ปัง ปัง ปัง!

ไม่มีใครรู้ว่าอวิ๋นเซียวออกการโจมตีอย่างไรแต่ร่างกายขององค์รักษ์ในแถวแรกก็ระเบิดออก แล้วไม่นานเลือดก็สาดกระจายต่อหน้าต่อตาของทุกคนจนพวกเขาได้กลิ่นสนิมของเลือดคละคลุ้งไปทั่ว

ใบหน้าขององค์หญิงมืดครึ้มก่อนจะยิ้มเยาะ “มนุษย์หน้าโง่! ที่นี่คือเขตของเผ่าเสือดาวของพวกเรา เจ้าทำได้แค่เชื่อฟังเท่านั้น แต่เจ้ากลับกล้าสังหารทหารของพวกเรางั้นหรือ ถ้าไม่ใช่เพราะใบหน้าของเจ้า ข้าคงฉีกเจ้าออกเป็นชิ้นๆ ด้วยตัวเองแล้ว…”

“เสด็จพี่หญิงเพคะ!” ทันใดนั้นเสียงกระจ่างใสก็ดังขึ้น “ท่านมาจับตัวมนุษย์ผู้ชายอีกแล้วหรือเพคะ”

ทันทีที่อวิ๋นเซียวยกมือขึ้น พลังฌานจำวนมหาศาลก็มารวมกันที่ฝ่ามือของเขา แต่ว่าก่อนที่เขาจะได้โจมตีนาง ฝ่ามือสีขาวก็ยื่นออกมากุมมือของเขาไว้เสียก่อน

“อวิ๋นเซียว อย่าเพิ่งโจมตี พวกเรารอดูก่อนเถอะ” อิทธิพลของเมืองสัตว์อสูรแข็งแกร่งมาก ต่อให้เมืองอื่นๆ ร่วมมือกันก็เอาชนะไม่ได้

อวิ๋นลั่วเฟิงไม่รู้ว่าพรรคของอวิ๋นเซียวแข็งแกร่งแค่ไหน ดังนั้นนางก็ทำได้แค่รั้งไม่ให้อวิ๋นเซียวโจมตีแล้วรอดูก่อน ถ้าถึงที่จุดที่แย่ที่สุดแล้วค่อยลงมือก็ยังไม่สาย นางไม่ใช่คนที่จะยอมแพ้ไปเฉยๆ อยู่แล้ว แต่ขณะเดียวกันนางก็ไม่ใช่คนใจร้อนถ้านางไม่ได้มั่นใจจริงๆ…

“เจ้ามาทำอะไรที่นี่” องค์หญิงหันไปมองหญิงสาวโดย ใบหน้าปรากฏร่องรอยความรังเกียจ

หญิงสาวคนนี้หน้าตาคล้ายองค์หญิง แต่ใบหน้างดงามของนางปรากฏรอยแผลเป็นเป็นทางยาว ทำให้ใบหน้าของนางเสียโฉม เป็นที่รู้กันดีว่าเมืองสัตว์อสูรมีแต่คนงาม แต่นางกลับเป็นข้อยกเว้น

หญิงสาวขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนเอ่ยถาม “เสด็จพี่หญิง ความสัมพันธ์ควรเกิดจากความยินยอมของทั้งสองฝ่าย ทำไมท่านถึงเอาแต่ขโมยคนรักของผู้อื่นเพคะ”

“ฮึ่ม!” องค์หญิงส่งเสียงขึ้นจมูก “ถ้าข้าชอบพอใคร ข้าไม่มีทางปล่อยพวกเขาไป! ข้าคิดว่าเจ้าอย่ามายุ่งเรื่องของคนอื่นดีกว่า ไม่อย่างนั้นข้าจะไม่ใจดีเหมือนก่อนหน้านี้!”

อีลี่ยิ้มอย่างไม่ยินยอม “แล้วถ้าหม่อมฉันจะยุ่งละเพคะ”

“ถ้าอย่างนั้นก็อย่าหาว่าข้าใจร้าย!”

ถึงแม้ว่าภายในเผ่าเสือดาวองค์หญิงใหญ่จะเป็นคนที่งดงามที่สุดและถูกองค์ราชารักและตามใจมากที่สุด ทว่าผู้ที่มีความสามารถมากกว่าคือองค์หญิงรอง ถึงแม้ว่าองค์หญิงรองจะอายุน้อยแต่ความแข็งแกร่งของนางก็เทียบเท่ากับองค์หญิงใหญ่ และอีกไม่นานก็คงจะเหนือกว่า โชคร้ายที่ใบหน้าของนางเสียโฉมไป ไม่เช่นนั้นนางก็คงเป็นสตรีที่มีชื่อเสียงที่สุดในนครสัตว์อสูรแล้ว!

“เจ้า…” องค์หญิงใหญ่กัดฟันด้วยความโกรธ “อีลี่ ข้ายอมยกบุรุษที่เจ้าชื่นชอบก่อนหน้านี้ให้แล้ว แต่ถ้าเจ้ายังตั้งใจจะแย่งข้าอีกละก็ อย่ามาโทษข้าแล้วกันถ้าข้าจะฟ้องเสด็จพ่อ!”

อีลี่ยิ้มแล้วไม่สนใจองค์หญิงใหญ่อีก นางเดินมาหาอวิ๋นลั่วเฟิงช้าๆ แล้วส่งยิ้มเป็นมิตรให้นางอย่างสุภาพ

“แม่นางอวิ๋น ในเมื่อท่านมาที่นครสัตว์อสูรแล้ว ท่านก็เป็นแขกของพวกเรา ข้าไม่มีทางยอมให้คนอื่นทำหยาบคายกับท่านแน่”