ตอนที่ 1560 รุ่มร้อนดั่งน้ำแข็ง (2)
“ไม่!”
ปี้เซียวรู้สึกเหมือนหัวใจของนางร่วงหล่น พลังของนางไม่สามารถต้านเพลิงแห่งการชำระล้างได้นานนัก ถ้าอวิ๋นลั่วเฟิงไม่ออกไปจากที่นี่ในเร็วๆ นี้ เพลิงแห่งการชำระล้างก็จะกลืนกินนางทันที!
แต่ว่ามันสายเกินไปแล้วที่นางจะออกจากหลุม พลังวิญญาณภายในร่างเกือบจะระเบิดออก…
ตอนนั้นเอง ปี้เซียวก็รู้สึกได้ว่าเพลิงแห่งการชำระล้างรอบๆ ตัวอวิ๋นลั่วเฟิงกำลังขยับ แล้ววินาทีต่อมาเมื่อแสงสีเขียวรอบตัวอวิ๋นลั่วเฟิงหายไป เพลิงแห่งการชำระล้างก็ลุกโชนก่อนฝังนางไว้ภายในหลุมลึก
เสี่ยวโม่ดูไม่หวาดกลัวเหมือนปี้เซียวและคนอื่นๆ เขาดูใจเย็น ทว่าดวงตาสดใสของเขาเต็มไปด้วยความวิตกกังวล
“ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ นายหญิงคงถูกเพลิงแห่งการชำระล้างทำลายไปแล้ว แต่อย่าลืมว่ามังกรวารีอยู่ที่นี่มานาน ซึ่งแสดงให้เห็นว่าวิญญาณมันแข็งแกร่งมาก! ดังนั้นหลังจากที่กลืนกินวิญญาณมันไป นายหญิงก็จะไม่ถูกสังหารง่ายดายขนาดนั้น…”
เสี่ยวโม่กำหมัดแน่นแล้วครุ่นคิด
“ข้าบอกให้นายหญิงดูดซับวิญญาณของมังกรวารีเพราะเพลิงแห่งการชำระล้างจะถูกกดโดยพลังของมังกรวารี ถ้านายหญิงทนได้ นางจะสามารถพัฒนาความแข็งแกร่งสูงขึ้น แต่นางทนไม่ไหว…”
ทันใดนั้นเสี่ยวโม่ก็ตัวสั่น แต่ดวงตาของเขาก็ฉายประกายความมั่นใจ
“ไม่ นายหญิงของข้าต้องทำสำเร็จอยู่แล้ว!” …
ที่ตีนเขาบริเวณหลังหุบเขา องค์ราชินีวิ่งลงมาจากเขาด้วยความรวดเร็ว แล้วในตอนนั้นเอง นางก็เห็นเสวียนหยวนพุ่งเข้ามาหานางตามด้วยผู้คุ้มกันอีกจำนวนมาก หัวใจนางกระตุก แล้วใบหน้าก็เปลี่ยนเป็นซีดเผือด
“ฝ่าบาท…”
เสวียนหยวนพุ่งเข้ามาหานางอย่างเดือดดาลก่อนตบหน้านางอย่างแรง เขาตะโกนด้วยความเกรี้ยวกราด “ใครอนุญาตให้เจ้าเข้ามาด้านหลังหุบเขา”
องค์ราชินีกัดริมฝีปากแล้วระเบิดน้ำตาออกมา นางยกมือขึ้นปิดหน้า ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความเศร้า นี่เป็นครั้งแรกที่องค์ราชาตบหน้านาง…
เพื่ออวิ๋นลั่วเฟิง!
โชคดีที่ผู้หญิงคนนั้นตายไปแล้ว ไม่มีใครมาขโมยสามีนางไปได้อีก!
เมื่อคิดถึงตรงนี้ องค์ราชินีก็ก้มหน้า ดวงตาฉายแววดุร้ายและร้ายกาจ…
“ผู้คุ้มกัน มัดองค์ราชินีแล้วส่งนางกลับไปที่สภาผู้อาวุโสเพื่อรอรับการลงโทษ!”
เสวียนหยวนมองราชินีด้วยความเย็นชาแล้วสะบัดแขนเสื้ออย่างแรงก่อนจะหันหลังจากไป
…
สภาผู้อาวุโส
ภายในทั้งเงียบและเคร่งเครียด
เมื่อเห็นองค์ราชินีถูกมัดอยู่ ผู้อาวุโสสูงสุดก็ถามช้าๆ “องค์ราชินี ท่านไม่คิดจะอธิบายให้ข้าฟังหน่อยหรือ”
องค์ราชินีกัดปาดแน่น “ผู้อาวุโสสูงสุด ข้ากังวลเกี่ยวกับแม่นางอวิ๋นเลยไปที่ด้านหลังหุบเขาเพื่อหยุดนาง แต่ข้าหานางไม่เจอก็เลยกลับลงมา”
ผู้อาวุโสสูงสุดไม่เห็นด้วยที่องค์ราชาจะหย่ากับนาง แต่ว่า…
องค์ราชาไม่ชอบนางแล้วก็ไม่เคยมองนางสักครั้ง ดังนั้นนางต้องยอมรับสิ่งที่ตัวเองทำลงไป!
“องค์ราชินี ถึงแม้ว่าท่านจะไม่ได้ทำอะไรผิด แต่ท่านก็ต้องได้รับโทษเพราะท่านเข้าไปด้านหลังหุบเขาโดยไม่ได้รับอนุญาต!” ผู้อาวุโสสูงสุดพูดอย่างเกรี้ยวกราด ดวงตาของเขาเย็นเยียบ “ผู้คุ้มกัน ขังนางไว้ นางจะได้คิดถึงความผิดพลาดของตัวเองตลอดสามเดือน!”
“ขอรับ ผู้อาวุโสสูงสุด”
ผู้คุ้มกันสองคนเดินออกมาแล้วส่งสัญญาณมือให้องค์ราชินี “องค์ราชินี ทางนี้พ่ะย่ะค่ะ”
องค์ราชินียิ้มอย่างเศร้าสร้อย นางมองเสวียนหยวนด้วยดวงตาโศกเศร้า
“ฝ่าบาท ข้าทำทุกอย่างเพื่อท่าน แต่ท่านกลับทำร้ายข้าทุกครั้ง”
เสวียนหยวนหยุดแล้วมองนาง แต่ก็เห็นเพียงใบหน้างดงามน่าสงสารขององค์ราชินีเท่านั้น ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้รักใคร่ชอบพอนาง แต่ตอนนี้เขาก็รู้สึกผิด…
…………………………………..
ตอนที่ 1561 รุ่มร้อนดั่งน้ำแข็ง (3)
“องค์ราชินี ถึงอย่างไรเจ้าไม่ควรเข้าในเขตต้องห้าม” เสวียนหยวนส่ายหน้าแล้วถอนหายใจอย่างหมดหนทาง
“ฝ่าบาท ข้ารู้ว่าท่านให้ความสำคัญกับแม่นางอวิ๋น ดังนั้นข้าจึงเสี่ยงชีวิตเพื่อพยายามที่จะโน้มน้าวนางให้กลับมา ถ้าข้าละเมิดกฎ ข้าก็ยินดีรับการลงโทษ”
พูดจบองค์ราชินีก็ไม่ได้มองเสวียนหยวนอีก นางดูเหมือนนักรบที่กำลังจะไปสงคราม ทั้งมุ่งมั่นและไม่รู้สึกผิด
เสวียนหยวนรู้สึกผิด เขาคิดว่าองค์ราชินีไปที่ด้านหลังหุบเขาเพราะตั้งใจจะทำเรื่องไม่ดีกับอวิ๋นลั่วเฟิง ทว่าตอนนี้เขารู้แล้วว่าเขาคิดผิด…
เมื่อคิดว่าก่อนหน้านี้เขาโกรธนางแค่ไหน เขาก็ยิ่งรู้สึกผิด สตรีที่เขารักจากไปหลายปีแล้ว เขาควรจะดูแลน้องสาวนางให้ดี แต่เขากลับทำตัวเย็นชากับนาง…
ตอนนั้นเองเสวียนหยวนก็ตัดสินใจว่าในอนาคตเขาควรจะดูแลองค์ราชินีให้ดีกว่านี้ สตรีจิตใจดีไม่ได้มีเยอะนักบนโลกใบนี้…
“ฝ่าบาท” ผู้อาวุโสสูงสุดถอนหายใจแล้วพูดอย่างจริงใจว่า “องค์ราชินีละเมิดกฎ ดังนั้นข้าต้องลงโทษนาง แต่ก็อย่างที่ท่านเห็น นางทำไปทั้งหมดก็เพื่อท่าน ข้าหวังว่าในอนาคตท่านจะดูแลนางให้ดีกว่านี้”
“ข้าเข้าใจ ผู้อาวุโสสูงสุด…”
เสวียนหยวนตอบอย่างเคารพ อดไม่ได้ที่จะหันไปมองร่างขององค์ราชินีที่อยู่ห่างออกไป เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนออกคำสั่ง “ผู้คุ้มกัน คืนนี้ข้าจะนอนที่พระราชวังขององค์ราชินี ไปเตรียมทุกอย่างซะ”
ตั้งแต่ที่พวกเขาแต่งงานกันมาสองปี พวกเขาก็แยกกันอยู่มาโดยตลอด แต่ว่าเขาหวั่นไหวกับการกระทำขององค์ราชินีอย่างมาก เพราะฉะนั้นเขาจึงคิดว่าเขาควรจะใส่ใจคนที่เขามีอยู่ตอนนี้…
…
หลุมลึกขนาดใหญ่เหมือนปากของสัตว์อสูรขนาดมหึมา เปลวเพลิงค่อยๆ ม้วนกลืนผู้คนแล้วกำจัดพวกนาง
ตอนนี้ภายในเปลวเพลิง อวิ๋นลั่วเฟิงกำลังนั่งขัดสมาธิ นางขมวดคิ้วเพราะความเจ็บปวด อะไรคือความรุ่มร้อนดั่งน้ำแข็ง ไม่มีใครรู้ดีไปกว่าอวิ๋นลั่วเฟิงแล้ว…
ร่างกายซีกซ้ายของนางถูกปกคลุมไปด้วยอัคคี ส่วนร่างกายซีกขวาถูกปกคลุมด้วยวารีสีฟ้าที่ไม่ใช่แค่เย็นเท่านั้น แต่เยือกแข็ง! ใช่แล้ว เยือกแข็ง! นางตัวสั่นเหมือนนางกำลังอยู่ในหน้าหนาวหนาวจัดแต่ว่า…
ร่างกายซีกซ้ายเหมือนถูกเผาโดยทะเลเพลิง แล้วความเจ็บปวดก็ซึมลึกเข้าไปถึงจิตวิญญาณของนางแล้วก็ไม่ได้ลดน้อยลงเลย
ตูม!
ทันใดนั้นน้ำสีฟ้าก็กลายเป็นมังกรวารีแล้วสู้กับเปลวเพลิงในร่างสัตว์อสูรดุร้ายภายในหลุมลึก…
ขณะที่มังกรวารีและสัตว์อสูรสู้กันอย่างสูสี ในที่สุดก็ใกล้ถึงจุดจบแล้ว! ก่อนหน้านี้ร่างของมังกรวารีถูกโซ่เหล็กล่ามไว้ ดังนั้นมันจึงไม่สามารถใช้พลังได้เต็มที่ อวิ๋นลั่วเฟิงไม่รู้เลยว่ามังกรวารีแข็งแกร่งมากจนกระทั่งตอนนี้ ถ้ามันยังมีชีวิตอยู่ ในแคว้นนี้ไม่มีใครก็ต่อกรกับมันได้! ทว่า…
ไม่ว่ามังกรวารีจะแข็งแกร่งแค่ไหน มันก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของสัตว์อสูรเพลิง ถึงแม้ว่าน้ำควรจะได้เปรียบไฟแต่สัตว์อสูรเพลิงกลับได้เปรียบในการต่อสู้…
ถ้ามังกรวารีและเปลวเพลิงสมดุลกันในร่างอวิ๋นลั่วเฟิง บางทีวิกฤตนี้อาจจะถูกแก้ไข แต่ถ้าอีกฝ่ายอยู่เหนือกว่า มันก็จะแพ้แล้วดูดกลืนอวิ๋นลั่วเฟิง!
อวิ๋นลั่วเฟิงตัดสินใจออกคำสั่ง “พวกเจ้าทุกคนยกเว้นหั่วหั่วส่งพลังมาให้ข้า!”
ที่ไม่นับหั่วหั่วเพราะนางเป็นสัตว์อสูรที่ใช้ไฟ แทนที่จะช่วย นางจะช่วยเพิ่มพลังให้เพลิงแห่งการชำระล้างแทน…
