ตอนที่ 1540 ภูผาสุสานเทพ (4)
“คนที่มาใหม่แข็งแกร่งขนาดไหนกัน”
“รายงานองค์ราชินี บ่าวไม่ทราบเพคะ” นางกำนัลตอบขณะที่คุกเข่าอยู่ที่พื้นด้วยความเคารพ
“ฮึ่ม!” สตรีงดงามนุ่มนวลส่งเสียงขึ้นจมูก “ไปสังเกตการณ์ผู้หญิงคนนั้นมาบอกข้า ถ้านางอ่อนแอก็ลืมไปซะ แต่ถ้านางแข็งแกร่งแล้วละก็ รีบส่งคนออกไปลอบสังหารนางทันที!”
“เพคะ องค์ราชินี!” นางกำนัลถอยหลังไป
หญิงสาวจับถ้วยชาในมือแน่น ดวงตาเป็นประกายเย็นชา
นางไม่ได้มาเป็นองค์ราชินีเพื่อแสวงหาอำนาจ แต่เป็นเพราะนางตกหลุมรักเสวียนหยวนจริงๆ! เพราะแบบนี้ นางจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากสังหารพี่สาวตัวเอง!
ใช่แล้ว ผู้อาวุโสไม่ได้เลือกนางมาเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งราชินี! แต่เป็นพี่สาวที่แข็งแกร่งกว่าของนาง! เพื่อที่จะได้ครอบครองเสวียนหยวน นางเลยวางยาพิษพี่สาวแล้วข้ามศพนางขึ้นมาเป็นผู้สืบทอดบัลลังก์ราชินี
แล้วนางจะยอมให้คนอื่นมาสั่นคลอนตำแหน่งตอนนี้ของนางได้อย่างไร
โชคร้ายที่นอกจากพี่สาวนางจะเป็นผู้ถูกรับเลือกให้เป็นราชินีแล้ว เสวียนหยวนและพี่สาวของนางก็ตกหลุมรักกันอีกด้วย ทำให้ผู้ชายคนนี้ไม่เคยแตะต้องนางเลยตลอดสองปีที่พวกเขาแต่งงานกัน!
เมื่อนึกถึงอดีต เจตนาสังหารในดวงตาของราชินีก็เข้มขึ้น แล้วถ้วยชาในมือนางก็แตกละเอียด
“องค์ราชินี เหตุใดท่านจึงโกรธหรือ” ทันใดนั้นเสียงหัวเราะเบาๆ ก็ดังขึ้น แล้วไม่นานสตรีผู้หนึ่งในชุดหรูฉวิน [1] สีน้ำเงินก็เดินเข้ามา นางงดงามและสะอาดสะอ้าน ดูแล้วสบายตาเหมือนดอกบัวที่เพิ่งเบ่งบาน
“ท่านราชครู ท่านมาที่นี่ทำไมหรือเจ้าคะ” เมื่อเห็นหญิงสาว องค์ราชินีก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงเคารพ
ผู้หญิงคนนี้ก็เป็นคนที่มาจากด้านนอกเหมือนอวิ๋นลั่วเฟิง แต่วิธีการของนางน่ากลัวเกินไป นางมีพรสวรรค์ด้านการใช้พิษและยา ดังนั้นนางจึงเป็นที่เคารพนับถือในอาณาจักรที่ไม่มีแพทย์แบบนี้ อีกอย่าง สตรีผู้นี้ยังอ่านดวงดาวและคำนวณโชคชะตาของคนได้ด้วย ด้วยเหตุนี้ผู้อาวุโสถึงยกนางให้เป็นราชครู
“ข้ารู้จักเด็กสาวที่องค์ราชาพามา” สตรีในชุดน้ำเงินพูดอย่างรังเกียจ ดวงตานางเป็นประกายเกลียดชัง
องค์ราชินีแปลกใจ นางไม่คิดว่าท่านราชครูจะรู้จักอวิ๋นลั่วเฟิง
“มีเรื่องบาดหมางอะไรระหว่างพวกท่านหรือ”
สตรีชุดน้ำเงินยิ้มเยาะ “พวกเรามีความแค้นต่อกันมากเลยล่ะ! องค์ราชินี ตอนที่ข้ามาที่นี่ ข้าบอกท่านแล้วว่าข้าและท่านพ่อกับคนอื่นๆ ถูกทั้งโลกเข้าใจผิดและถูกตามล่า หลังจากที่ถูกบังคับให้หนีจากหุบเขาพิษ พวกเราก็ถูกจักรพรรดิปีศาจสังหารหมู่ นอกจากข้าที่โชคดีหนีรอดมาได้ คนอื่นก็ตายหมดแล้ว!”
“และคนที่ทำให้เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นก็คืออวิ๋นลั่วเฟิง!” หลินโยวอวี่ไม่เคยเห็นอวิ๋นลั่วเฟิงมาก่อน แต่นางก็สลักชื่อผู้หญิงคนนี้ไว้ในความคิดนางมานานหลายปี ถ้าไม่ใช่เพราะอวิ๋นลั่วเฟิง หุบเขาพิษก็คงไม่ถูกทำลายแล้วนางก็คงไม่ต้องมองดูบิดาถูกสังหารไปต่อหน้าต่อตาโดยที่ทำอะไรไม่ได้…
องค์ราชินีอุทานด้วยความแปลกใจ “อวิ๋นลั่วเฟิงชั่วร้าขนาดนั้นเลยหรือ”
“นางไม่ใช่แค่ชั่วร้ายเท่านั้น” ดวงตาของหลินโยวอวี่เย็นชาขึ้นขณะพูดด้วยเจตนาฆ่าฟัน “เจ้ารู้หรือไม่ว่าโลกข้างนอกเรียกอวิ๋นลั่วเฟิงว่าอะไร นางเชี่ยวชาญด้านการขโมยบุรุษไม่ว่าจะเป็นผู้อาวุโสอายุร้อยปีหรือเด็กสิบขวบ นางก็ไม่ปล่อยพวกเขาไป! สามปีที่แล้ว สตรีผู้นี้หลงผิดอยากจะยั่วยวนท่านพ่อข้าและตั้งตนเป็นนายหญิงแห่งหุบเขาพิษ แต่ท่านพ่อข้าปฏิเสธนางเด็ดขาด ดังนั้นนางจึงเก็บความแค้นไว้ในใจแล้วไปหาคนที่นางเคยยั่วยวนสำเร็จเพื่อทำลายหุบเขาพิษ!”
ความจริงแล้วหลินโยวอวี่รู้ดีว่าทำไมหุบเขาพิษถึงโดนสังหารหมู่
ตอนที่ 1541 ภูผาสุสานเทพ (5)
เป็นเพราะผู้อาวุโสคนหนึ่งของหุบเขาพิษไปที่ดินแดนแห่งจินตนาการของเผ่าผู้ใช้เวทแล้ววางแผนร้ายต่ออวิ๋นลั่วเฟิงจนทำให้นางตาย ผลก็คือพรรคที่เป็นพันธมิตรกับอวิ๋นลั่วเฟิงมาตามแก้แค้นหุบเขาพิษ แต่นางไม่มีทางบอกเหตุผลแบบนี้แน่!
ส่วนเรื่องที่ว่าอวิ๋นลั่วเฟิงตายจริงหรือไม่และอวิ๋นลั่วเฟิงที่องค์ราชาเก็บมาจะเป็นคนที่นางต้องการหรือเปล่าก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญ ถึงอย่างไรนางก็ไม่เคยเห็นอวิ๋นลั่วเฟิงด้วยตัวเองอยู่แล้ว ทำให้นางไม่รู้รูปร่างหน้าตาของอวิ๋นลั่วเฟิง
หลังองค์ราชินีได้สติจากอาการตกใจก็พูดอย่างโกรธเคืองว่า “ทำไมถึงมีสตรีโหดร้ายแบบนี้อยู่บนโลกด้วย จริงสิ นางถูกองค์ราชาช่วยไว้ เช่นนี้นางจะยั่วยวนเขาหรือไม่ แล้วองค์ราชาก็เป็นคนดี ถ้าเขารับมือการยั่วยวนของนางไม่ได้ล่ะ…”
ดวงตาของหลินโยวอวี่เป็นประกาย แล้วนางก็ยกยิ้มเย็น “นางไม่ยอมปล่อยกระทั่งชายชรา องค์ราชามีใบหน้าหล่อเหลา ดังนั้นนางจะไม่อยากได้เขาได้อย่างไร ยิ่งไปกว่านั้นผู้หญิงคนนี้ยังขวนขวายหาทรัพย์สมบัติและอำนาจอีกด้วย นางต้องอยากได้ตำแหน่งราชินีของท่านแน่”
เมื่อได้ยินดังนั้น องค์ราชินีก็กัดฟันทันที “ตอนแรกข้าคิดว่าข้าจะไว้ชีวิตนางถ้านางอ่อนแอ แต่เห็นทีตอนนี้ข้าต้องกำจัดนางเสียแล้ว…”
“องค์ราชินี ท่านวางใจ นางเป็นศัตรูของพวกเราทั้งคู่ ข้าจะช่วยท่านจัดการกับนางเอง! แต่ว่าในเมื่อนางตกอยู่ในกำมือของข้าแล้ว เช่นนั้นข้าไม่มีทางปล่อยให้นางตายเร็วเกินไป!”
อาณาจักรนี้เป็นดินแดนของนาง ไม่ว่าอวิ๋นลั่วเฟิงจะแข็งแกร่งแค่ไหน แต่นางจะเอาชนะผู้อาวุโสได้อย่างไร เพราะฉะนั้นนางใช้โอกาสนี้ทำให้นางอับอายอย่างถึงที่ที่สุด!
“ท่านพูดมีเหตุผล” องค์ราชินีพยักหน้า “ท่านราชครู ท่านต้องทรมานกับความเสียใจมากมาย ท่านสมควรแก้แค้น! สตรีผู้นี้ไม่มีทางมีชะตากรรมที่ดีเมื่ออยู่ในมือท่าน”
หลินโยวอวี่หัวเราะ นางใช้สายตาเย็นชากวาดมององค์ราชินีก่อนจะจากไปโดยไม่พูดอะไรอีก
…
หลังจากที่อวิ๋นลั่วเฟิงหายดี นางก็ออกจากห้อง พระราชวังที่นี่ไม่เหมือนกับของโลกข้างนอก ที่นี่ไม่มีผู้คุ้มกันที่ประตู นางเดินออกจากวังแล้วมุ่งหน้าไปยังตลาดพลุกพล่าน
นางมองเห็นผู้คนอยู่ไกลๆ ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความเทิดทูนและเคารพขณะที่พวกเขามองไปทางเดียวกัน
“นั่นท่านราชครูนี่ ข้าได้ยินว่าวันนี้ท่านราชครูจะบอกคำทำนาย ข้าสงสัยจริงเชียวว่าใครจะโชคร้ายกลายเป็นเป้า”
“อ้อ ท่านราชครูผู้นี้น่าอัศจรรย์จริงๆ ถ้านางบอกว่าใครบางคนจะอยู่ไม่รอดถึงเที่ยงคืน พวกเขาก็ไม่มีทางรอด! ไม่อย่างนั้นผู้อาวุโสก็คงไม่นับถือนางมากขนาดนี้แล้วให้ฐานะนางเป็นรองแค่องค์ราชาหรอก”
“แต่ว่าท่านราชครูจะไม่ทำนายให้ใครทั้งนั้น ใครก็ตามที่ไปหานางเพื่อต้องการให้นางทำนายดวงชะตาชีวิตให้จะถูกปฏิเสธ! ผู้คนไม่มีทางรู้ว่าจุดจบของพวกเขาอยู่ใกล้แค่ไหนถ้านางไม่ได้ทำนายออกมาโดยเฉพาะ”
ภายในอาคารเก่าแก่ สตรีในชุดสีน้ำเงินเดินออกมาที่ระเบียงสูงโดยมีนางกำนัลจำนวนมากเดินตาม นางดูราวกับผู้ปกครองที่มองดูประชาชนของตัวเอง นางมองมนุษย์เบื้องล่างนางอย่างเย่อหยิ่ง สีหน้าของนางทำให้นางเหมือนพระเจ้าที่ตัดสินความเป็นความตายของมนุษย์ โชคชะตาของทุกคนไม่สามารถหลุดรอดสายตานางไปได้
“ทำนายอายุขัยของคนงั้นหรือ” อวิ๋นลั่วเฟิงหยุดด้ยความสนใจ “เสี่ยวโม่ มีคนที่มีความสามารถแบบนี้อยู่บนโลกด้วยหรือ”
สักพักเสียงขอเสี่ยวโม่ก็ดังขึ้นจากจิตนาง “ข้าไม่เคยได้ยินมาก่อน ถึงแม้จะเป็นนักทำนายเมื่อพันปีก่อนก็ไม่มีความสามารถนี้ ข้าไม่คิดเลยว่าอาณาจักรเล็กๆ อย่างนี้จะมีคนที่ความสามารถลึกลับแบบนี้”
อาจเพราะนางอยากรู้วิธีที่สตรีผู้นี้ใช้บอกคำทำนาย อวิ๋นลั่วเฟิงก็เลยไม่ได้รีบหาทางออก แต่สำรวจสตรีอยู่บนระเบียงแทน
——
[1] ชุดหรูฉวินเป็นชุดจีนโบราณโดยท่อนบนจะเป็นเสื้อครึ่งตัว ท่อนล่างจะเป็นกระโปรงยาวที่เอาไว้พันทับเสื้ออีกที
