ยอดชายาจักรพรรดิปีศาจ – ตอนที่ 1528 ท่านปู่จวินกลับมาแล้ว (5) / ตอนที่ 1529 ท่านปู่จวินกลับมาแล้ว (6)

ตอนที่ 1528 ท่านปู่จวินกลับมาแล้ว (5)   

 

 

ขอบตาของจวินหลิงเอ๋อร์แดงก่ำ “เจ้าเคยสาบานว่าไม่ได้เป็นเพื่อนกับข้าเพราะข้าเป็นบุตรสาวตระกูลจวิน เจ้าทำเหมือนไม่สนใจฐานะของข้าเหมือนกันและเยาะเย้ยคนที่เขาหาข้าเพราะฐานะของข้า แต่ตอนนี้เจ้ากลับ…”  

 

 

เยี่ยหรงสะดุ้งแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเสียใจ “หลิงเอ๋อร์ คนที่เดินไม่ระวังมักจะโดนสวรรค์และโลกร่วมมือกันทำลาย ข้าจำเป็นต้องสนใจพรรคของข้าด้วย ข้าหวังว่าเจ้าจะเข้าใจข้า”  

 

 

คนที่เดินไม่ระวังมักจะโดนสวรรค์และโลกร่วมมือกันทำลายงั้นหรือ  

 

 

จวินหลิงเอ๋อร์ตัวสั่นจนเกือบจะทรุด แต่ต้องขอบคุณอวิ๋นลั่วเฟิงที่อยู่ๆ ข้างที่จับไหล่นางไว้  

 

 

“เป็นเรื่องดีที่เจ้าได้เห็นว่าตัวตนที่แท้จริงของคนอื่นๆ ว่าเป็นอย่างไรผ่านเหตุการณ์นี้ เจ้าควรดีใจ”  

 

 

ดีใจ?   

 

 

จวินหลิงเอ๋อร์กัดปาก ใช่แล้ว นางควรรู้สึกดีใจ ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องนี้ นางก็ไม่มีทางรู้ตัวตนที่แท้จริงของผู้หญิงคนนี้  

 

 

“จวินหลิงเอ๋อร์” เมื่อเฉาเย่ว์ฉินได้ยินคำพูดของอวิ๋นลั่วเฟิง นางก็มองอย่างดูถูก “เจ้าเห็นหรือไม่ เพื่อนของเจ้ากลายมาเป็นผู้ติดตามของข้าแล้ว ส่วนคู่หมั้นของเจ้า…สุดท้ายเขาก็ต้องมาเป็นผู้ชายของข้าเหมือนกัน!”  

 

 

พื้นเพครอบครัวของหวาอี้เฟยแย่มาก แต่เขาค่อนข้างมีพรสวรรค์ ด้วยความสามารถและหน้าตา การจับคู่กับเขาก็ไม่ได้แย่  

 

 

ทันใดนั้นดวงสีดำสนิทเย็นเยียบคู่หนึ่งก็หันมามองนาง แล้วสตรีในชุดสีขาวก็ยิ้ม “อะไร เจ้าอยากโดนตีอีกหรือ”  

 

 

เฉาเย่ว์ฉินตั่วสั่น ร่างกายของนางเย็นเยือกเมื่ออยู่ภายใต้สายตาของอวิ๋นลั่วเฟิง นางกัดฟันอย่างเกรี้ยวกราด “ฮึ่ม รอจนท่านตาข้ากลับมาก่อนเถอะ! อีกไม่นานข้าจะมาจัดการกับเจ้า! พวกเราไป!”  

 

 

นางเดินออกไปโดยไม่หันหลังกลับมา  

 

 

“คุณหนูเฉา” ตอนนั้นเอง บ่าวจากตระกูลจวินก็เดินเข้ามา ท่าทางเขาสุภาพแต่น้ำเสียงที่ใช้กลับเรียบเฉย ไม่ได้มีความเคารพอยู่ในนั้น “ผู้นำตระกูลต้องการพบท่าน”  

 

 

เฉาเย่ว์ฉินส่งเสียงขึ้นจมูกแล้วพูดด้วยเสียงยโส “ข้าเข้าใจแล้ว บอกเขาว่าข้าจะกลับไปเดี๋ยวนี้”  

 

 

ส่วนจวินหลิงเอ๋อร์ก็เดินเข้าเหลาอาหารโดยไม่สนว่าบิดานางต้องการเรียกเฉาเย่ว์ฉินไปทำไม ความโกรธสุมอยู่ในอกโดยที่ระบายออกไปไหนไม่ได้ นางไม่อยากเห็นหน้าเฉาเย่ว์ฉินอีก  

 

 

…  

 

 

จวนตระกูลจวิน  

 

 

ภายในจวน จวินเซวี่ยนเห็นชายสูงอายุเข้ามาใกล้จากท้องฟ้าไกลๆ สีหน้าเขาก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้น “ศิษย์ต้อนรับการกลับมาของอาจารย์ขอรับ”  

 

 

“พวกเราต้อนรับการกลับมาของอดีตผู้นำตระกูลขอรับ!”  

 

 

หลังจากจวินเซวี่ยนคุกเข่า ทุกคนก็คุกเข่าตามเสียงของพวกเขาดังก้องไปทั่วจวน  

 

 

ชายสูงอายุในชุดขาวยืนเอามือไพล่อยู่กลางอากาศเกิดเป็นภาพคล้ายเทพเซียน เขาเดินลงมาราวกับมีคนเปิดทางใต้ฝ่าเท้าให้เขา  

 

 

“ข้าแค่ผ่านทางมาที่นี่เลยแวะมาดูเท่านั้น ข้ายังมีเรื่องเร่งด่วนที่ต้องไปทำ แล้วข้าก็ได้ยินว่าพรรคอัสนีมรกตมาล้อมโจมตีตระกูลจวินหรือ” ชายชราขมวดคิ้วเล็กน้อย  

 

 

เขาไม่คิดว่าคนพวกนี้จะกล้ามาล้อมโจมตีตระกูลจวิน!  

 

 

“ใช่ขอรับ” จวินเซวี่ยนยืนขึ้นช้าๆ “อาจารย์ ศิษย์มีเรื่องรายงานขอรับ”  

 

 

“ว่ามา”  

 

 

“เรื่องมีอยู่ว่าพรรคอัสนีมรกตกล้ามาล้อมโจมตีตระกูลจวินก็เพราะ…พวกเขาจับตัวหลานสาวของท่านได้ อาจารย์”  

 

 

“อะไรนะ”  

 

 

คำพูดของจวินเซวี่ยนทำให้ชายชราเดือดดาล “คนพวกนี้กล้าเสียจริง! พวกมันกล้าแตะต้องหลานสาวข้า! หลานสาวข้าเพิ่งรอดจากอันตรายมาอย่างยากลำบากก็ต้องมาถูกลักพาตัวอีกหรือ ไอ้ชั่วพวกนั้นมันอยู่ไหน พรรคของมันถูกทำลายหรือยัง”  

 

 

เพิ่งหนีจากอันตรายแล้วโดนลักพาตัว  

 

 

จวินเซวี่ยนชะงัก เขาไม่เข้าใจความหมายที่ผู้อาวุโสจวินพูด เขาปาดเหงื่อที่อยู่บนหน้าผาก “ศัตรูเสียชีวิตในนครจวินส่วนเรื่องทำลายพรรค…ยังไม่ได้ทำขอรับ…”  

 

 

 

 

 

 

 

 

ตอนที่ 1529 ท่านปู่จวินกลับมาแล้ว (6)   

 

 

“พวกเจ้าทำประโยชน์อะไรได้บ้าง พวกเจ้าไม่รู้วิธีทำลายพรรคสักพรรคหรือ ใครก็ตามที่กล้าแตะต้องหลานสาวของข้า ถ้าข้าทำให้พวกมันตายเป็นพันๆ ครั้งก็ยังไม่สาสม”  

 

 

ทุกคนเริ่มเหงื่อแตก  

 

 

ท่านอดีตผู้นำตระกูลท่าทางสูงส่งของท่านหายไปไหนแล้ว ความเมินเฉยและละทางโลกของท่านอยู่ที่ไหน หรือว่าทั้งหมดเป็นเรื่องเสแสร้งกัน  

 

 

“จริงสิ…” จู่ๆ ผู้อาวุโสจวินก็นึกบางอย่างออก “หลานสาวที่น่ารักของข้าอยู่ที่ไหน รีบบอกให้นางออกมาหาท่านตาของนาง”  

 

 

มุมปากของจวินเซวี่ยนกระตุก เขาอยากจะพูดจริงๆ ว่าไม่ใช่แค่หลานสาวของท่านไม่น่ารัก แต่นางยังเกือบทำให้ตระกูลจวินพลิกคว่ำ ตอนนั้นเองจวินเซวี่ยนก็เห็นร่างร่างหนึ่งเดินเข้ามาใกล้ เขาเม้มปากก่อนจะพูด “นางอยู่ที่นี่”  

 

 

ทันใดนั้นผู้อาวุโสจวินก็รู้สึกเหมือนหัวใจตัวเองแกว่งอยู่กลางหน้าผา เขาคิดซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าเขาควรจะทักทายหลานสาวตัวเองอย่างไรดี  

 

 

ผู้อาวุโสจวินหันหน้ามาพร้อมรอยยิ้มแล้วร่ายยาวในความคิดของตัวเอง  หลานสาวที่รักของข้า เป็นความผิดของปู่เองทีตอนแรกจำเจ้าไม่ได้ เจ้าว่าอย่างไร ข้าไม่ได้ทำให้เจ้ากลัวใช่หรือไม่ ดูเหมือนว่าโชคชะตาจะอยู่ข้างพวกเรา…  

 

 

โชคไม่ดีที่คำพูดของเขาถูกหยุดไป  

 

 

ใบหน้าไม่คุ้นเคยนี้ ไม่ว่าจะหน้าตาหรือบรรยากาศก็แตกต่างจากหลานสาวที่น่ารักของเขาราวฟ้ากับเหว โดยเฉพาะดวงตาโลภและไม่น่าไว้วางใจ ไม่ว่าเขาจะมองอย่างไรก็น่ารังเกียจเหลือเกิน  

 

 

“นางเป็นใคร” ผู้อาวุโสจวินหันกลับมามองจวินเซวี่ยนแล้วถามด้วยท่าทางโง่งมอย่างน่ารัก  

 

 

มุมปากของจวินเซวี่ยนกระตุก “อาจารย์ นางคือหลานสาวที่น่ารักของท่าน”  

 

 

ผู้อาวุโสจวินชะงัก  เด็กนี่เป็นหลานสาวเขางั้นหรือ ไร้สาระ!  เด็กผู้หญิงที่ทำให้แค่เขามองก็รังเกียจจะเป็นหลานสาวที่น้ารักของเขาได้อย่างไร  

 

 

ตลอดทางมาที่นี่ เฉาเย่ว์ฉินก็ได้รับรายงานแล้วว่าอดีตผู้นำตระกูลกลับมาแล้ว ไม่อย่างนั้นนางก็คงเถลไถลก่อนจะกลับมาที่จวนตระกูลจวิน เมื่อเห็นชายชราที่ยืนอยู่ข้างหน้าจวินเซวี่ยน นางก็รู้ได้ทันทีว่าเขาคือผู้อาวุโสจวิน  

 

 

นางอดกลั้นความตื่นเต้นไว้ในใจแล้วรีบสาวเท้าเข้ามา นางพยายามอย่างถึงที่สุดเพื่อที่จะแสดงด้านอ่อนน้อมของนาง “ท่านตา ในที่สุดท่านก็กลับมา ข้ารอท่านด้วยความยากลำบาก ท่านแม่ข้าเสียชีวิตแล้วจนกระทั่งท่านแม่บุญธรรมบอกตัวตนของข้าว่าเป็นหลานสาวท่าน แต่ว่าคนโง่เง่าจากตระกูลจวินกลับไม่ยอมรับข้า แม้แต่พวกทาสก็กล้ารังแกข้า”  

 

 

ยิ่งเฉาเย่ว์ฉินพูดมากเท่าไหร่ นางก็ยิ่งโกรธ นางไม่ได้สังเกตเลยว่าใบหน้าของผู้อาวุโสจวินมืดครึ้มขึ้นเรื่อยๆ  

 

 

“โดยเฉพาะนางจวินหลิงเอ๋อร์! นางใช้อำนาจเพื่อรังแกคนอื่นแล้วยังบอกว่าตัวเองมีสิทธิ์ตัดสินใจในตระกูลแล้วบอกให้ข้าออกไปจากตระกูลจวิน ท่านตา นางละเลยสายเลือดของท่านโดยสิ้นเชิง ดังนั้นท่านควรจะลงโทษนางอย่างไร้ปรานีใช่หรือไม่เจ้าคะ”  

 

 

ใบหน้าของจวินเซวี่ยนมืดครึ้ม เขาไม่เคยคิดเลยว่าเฉาเย่ว์ฉินจะบิดเบือนความจริงหนักเช่นนี้แล้วรีบหันไปหาผู้อาวุโสจวิน แต่เมื่อเขาเห็นใบหน้าที่มืดจนมืดไปกว่านี้ไม่ได้อีกแล้วและดวงตาที่เต็มไปด้วยพายุอารมณ์  

 

 

มันจบแล้ว! อาจารย์โกรธแล้ว!  น้ำแข็งเข้าปกคลุมหัวใจของจวินเซวี่ยน เขาเข้าใจว่าเขาไม่ควรอยู่ในตระกูลจวินไปนานกว่านี้  

 

 

ในทางตรงกันข้าม สีหน้าของเฉาเย่ว์ฉินนั้นยิ่งโอหัง ใครบอกให้จวินหลิงเอ๋อร์รังแกนางเล่า แล้วก็อวิ๋นลั่วเฟิงนั่นด้วย พวกนางสมควรตายเป็นพันครั้ง!  

 

 

“อาจารย์…” จวินเซวี่ยนพยายามจะอธิบายแต่ชายชรายกมือขึ้นห้ามเขาไว้ก่อน  

 

 

ผู้อาวุโสจวินชี้หน้าเฉาเย่ว์ฉินแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด “จวินเซวี่ยน ใครบอกเจ้าว่าเด็กนี่เป็นหลานสาวข้า ใคร บอกให้มันไสหัวออกมารับความตายที่นี่!”  

 

 

“เอ่อ…” จวินเซวี่ยนตะลึงไปพักหนึ่งก่อนจะตอบอย่างซื่อสัตย์ “เป็นผู้อาวุโสของพรรคอัสนีมรกตขอรับ แต่ว่าเขาตายแล้ว ดังนั้นเขาคงไม่จำเป็นต้องออกมารับโทษตาย”  

Related

Comment

Options

not work with dark mode
Reset