ตอนที่ 2076 ใส่ร้าย (3)
“ได้” ประกายเย็นชาพาดผ่านดวงตาของเฉิงเกาหย่า “อีกไม่นานข้าจะเดินทางไปถามตระกูลฉินว่าเหตุใดถึงกล้าขโมยเหยื่อของข้าแล้วยังสังหารคนของข้าอีก ถ้าพวกเขาให้คำตอบดีๆ ไม่ได้ ข้าจะไม่มีทางปล่อยเรื่องนี้ไปแน่!”
…
ตอนที่เฉิงเกาหย่าตั้งใจจะชำระหนี้กับตระกูลฉิน อวิ๋นลั่วเฟิงและคนอื่นก็มาปรากฏตัวที่ด้านนอกประตูเมืองฉินแล้ว ถ้าความทรงจำของนางไม่ผิดพลาด คนที่จับมารดาของหลินรั่วไป๋ไปคือตระกูลฉิน
“เฟิงเฟิง” บนถนน หลงหลัวคิดเกี่ยวกับปัญหามากมายและหลังจากที่อวิ๋นลั่วเฟิงเข้าไปในเมืองฉิน นางก็เงยหน้ามองอวิ๋นลั่วเฟิงด้วยดวงตากลมโตเป็นประกายที่มีแววไม่สบายใจอยู่หลายส่วน “ตอนนั้นที่ท่านสังหารผู้คุ้มกันของตระกูลเฉิงเพื่อช่วยข้า ไม่ช้าก็เร็วพวกเขาจะรู้และเมื่อถึงตอนนั้น…”
อวิ๋นลั่วเฟิงลูบคางของนางแล้วยิ้มบางพร้อมพูดว่า “ไม่เป็นไร ข้าเตรียมการไว้ล่วงหน้าแล้ว”
อู๋เหยียนและเสี่ยวฉงมองอวิ๋นลั่วเฟิงอย่างสงสัยอยู่ครู่หนึ่ง มีแค่อวิ๋นเซียวเท่านั้นที่ยังคงไร้การตอบสนองใดๆ
“เตรียมตัวอย่างไร”
“อืม…” อวิ๋นลั่วเฟิงยิ้ม “เจ้าจำคนจากตระกูลฉินพวกนั้นที่มาที่เผ่าสตรีศักดิ์สิทธิ์เพื่อจับท่านปู่กับคนอื่นๆ ได้หรือไม่ ตอนนั้นข้าหยิบพู่หยกจากศพมาด้วย และข้าก็แค่โยนมันไว้ข้างศพของยอดฝีมือตระกูลเฉิง ข้าคิดว่าพวกเขาต้องเชื่อแน่ว่าตระกูลฉินเป็นคนลงมือ”
มุมปากของเสี่ยวฉงกระตุก
เจ้าเล่ห์! นายหญิงของเขาเป็นคนเจ้าเล่ห์เสมอ!
การกระทำของนางทำให้ตระกูลเฉิงกับตระกูลฉินสู้กันเอง และนางก็แค่คอยเก็บเกี่ยวผลประโยชน์โดยไม่ต้องทำอะไรเลย
“หลีกทางไป ทุกคน หลีกทางไปเดี๋ยวนี้!”
จู่ๆ ก็มีเสียงที่ฉุนเฉียวดังขึ้นจากด้านข้าง ทันใดนั้นอวิ๋นลั่วเฟิงก็รู้สึกเหมือนร่างของหลงหลัวที่อยู่บนข้อมือนางแข็งเกร็งราวกับความโกรธของนางปะทุจนใกล้จะระเบิดออกมาแล้ว
สุดท้ายนางก็ควบคุมตัวเองได้…
“ระวัง!” ระหว่างที่อวิ๋นลั่วเฟิงกำลังพูดเบาๆ ทันใดนั้นเสียงของอวิ๋นเซียวก็ดังขึ้นจากด้านข้าง เขายื่นมือออกมาดึงตัวนางเข้าไปในอ้อมกอด หลังจากนั้นม้าจำนวนมากก็วิ่งผ่านถนนและชนข้าวของรอบๆ อย่างรุนแรงเหมือนกับถนนที่จะเข้าสู่เมืองนี้เป็นของพวกเขา…
ผู้นำของกลุ่มเป็นสตรีในชุดผ้าไหมปักดิ้นทอง เส้นผมดกดำของนางปลิวไปตามลมและดูสง่างามมาก
ดวงตาของอวิ๋นเซียวมืดครึ้ม นิ้วของเขายกขึ้นเบาๆ แล้วลำแสงก็พุ่งออกจากปลายนิ้วไปโดนขาของม้าอย่างแรงจนทำให้มันส่งเสียงร้องดังลั่นและล้มลงกระแทกพื้น
ทันใดนั้นเองมือของสตรีที่จับแผงคอของม้าอยู่ก็เริ่มพลิก แต่ว่าก่อนที่นางจะถึงพื้นอย่างปลอดภัยก็มีการโจมตีรุนแรงพุ่งลงมาจากท้องฟ้าและฟาดลงบนหลังนางจนล้มศีรษะปักพื้นอย่างน่าสังเวช
“คุณหนู” ผู้คุ้มกันที่ตามนางมาข้างหลังก็หน้าซีดด้วยความกลัว เขารีบลงมาจากหลังม้าก่อนจะพยุงเฉิงเกาหย่าขึ้น พวกเขากังวลมากและไม่กล้าพูดออกมาสักคำเดียว
สีหน้าของเฉิงเกาหย่าเปลี่ยนเป็นสีเขียวจากนั้นเปลี่ยนเป็นสีขาวสลับกันไปมา เมื่อนางรู้ว่านางเสียหน้าต่อสาธารณชน นางก็กัดฟันด้วยความโกรธ
“ตระกูลฉิน ต้องเป็นตระกูลฉินแน่! พวกเขาต้องการอวดพลังอำนาจต่อหน้าข้า!”
นอกจากตระกูลฉินแล้วจะมีใครทำเรื่องแบบนี้อีก
“น่าเสียดายที่พวกเขาดูถูกข้าเกินไป ข้าจะให้พวกเขาชดใช้แน่!” เฉิงเกาหย่ากำหมัดแน่นและสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะเดินเชิดหน้าและยืดอกเข้าไปในประตูเมือง
วินาทีที่เฉิงเกาหย่าเดินผ่านอวิ๋นลั่วเฟิง อู๋เหยียนก็เผลอหลบหลังอวิ๋นลั่วเฟิงแล้วใช้นางบังตัวเขาเอาไว้
ตอนที่ 2077 ใส่ร้าย (4)
ดังนั้นเฉิงเกาหย่าจึงไม่ได้สังเกตเห็นการมีอยู่ของอู๋เหยียน
“อวิ๋นเซียว”
อวิ๋นลั่วเฟิงรู้ว่าอวิ๋นเซียวเป็นคนทำ ความอบอุ่นก็เอ่อล้นในใจจนนางอดยิ้มออกมาไม่ได้
“นางทำให้เจ้าผวา” อวิ๋นเซียวพูดอย่างจริงจังมาก “ข้าก็เลยสั่งสอนนาง”
เมื่อได้ยินอย่างนั้นอวิ๋นลั่วเฟิงก็ยิ้มอย่างซุกซนแล้วใช้นิ้วเชยคางของอวิ๋นเซียวขึ้นอย่างยั่วยวนและจูบริมฝีปากเขา “ข้าชอบวิธีที่ท่านใช้ปกป้องข้า”
ไม่ว่าท่านจะทำอะไรก็ตาม…
แม้ว่าจะรู้จักอวิ๋นลั่วเฟิงมาหลายปี อวิ๋นเซียวก็ยังหน้าแดงหลังจากที่ถูกนางแกล้งแบบนี้
“ข้าก็ชอบท่านเหมือนกัน” อวิ๋นเซียวมองอวิ๋นลั่วเฟิงตาไม่กะพริบด้วยสีหน้าจริงจัง “ชอบมาตลอด!”
เสี่ยวฉงเคยชินกับการแสดงความรักในที่สาธารณะของพวกเขา แล้วแต่อู๋เหยียนพึ่งติดตามพวกเขามาได้ไม่นานดังนั้นเขาถึงชะงักกับฉากนี้
นี่…นี่คือจักรพรรดิปีศาจที่โหดร้ายและไร้หัวใจงั้นหรือ เขาพูดคำพูดหวานๆ แบบนี้ด้วยสีหน้าจริงจังได้อย่างไร
อวิ๋นลั่วเฟิงกระแอมเบาๆ และยิ้ม “อวิ๋นเซียว ไปกันเถอะ อีกไม่นานพวกเราก็จะได้ดูการแสดงดีๆ แล้ว…”
ถ้ามารดาของหลินรั่วไป๋ไม่ได้ยังอยู่ในมือของตระกูลฉิน นางกับอวิ๋นเซียวก็คงบุกเข้าไปในตระกูลฉินแล้ว
ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือตามหามารดาของหลินรั่วไป๋!
…
ห้องโถงตระกูลฉิน
มันช่างสว่างและหรูหรา
ฉินหยวนที่ยืนอยู่หน้าฉินเทียนเหลาซึ่งเป็นผู้นำของตระกูลฉินก็พูดขึ้นด้วยความเคารพว่า “ท่านพ่อ ข้าทำเรื่องที่ท่านมอบหมายเสร็จแล้วขอรับ คนพวกนั้นอยู่ระหว่างทางและอีกไม่นานก็จะมาถึง
“ดี!” ดวงตาของฉินเทียนเหลาสว่างวาบ “ข้าจะได้มั่นใจว่าจะสังหารสตรีผู้นั้นได้ด้วยความช่วยเหลือจากยอดฝีมือทั้งหมดของแผ่นดินเทพวิญญาณ!”
ฉินหยวนยิ้มเช่นเดียวกัน ทันทีที่เขานึกถึงความรู้สึกแย่ๆ ในวันนั้น หัวใจของเขาก็เต็มไปด้วยความโกรธและเกลียดชัง
“นายท่าน นายน้อย!”
ตอนนั้นเองที่พ่อบ้านชรารีบเดินเข้ามาด้านในแล้วพูดอย่างเคารพว่า “ผู้สืบทอดของตระกูลเฉิง เฉิงเกาหย่ามาที่นี่ขอรับ”
“เฉิงเกาหย่างั้นหรือ” ฉินเทียนเลาขมวดคิ้ว “ผู้นำตระกูลเฉิงมาด้วยหรือไม่”
พ่อบ้านชราก้มหน้าแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเคารพ “เรียนนายท่าน มีเพียงแค่ผู้สืบทอดตระกูลเฉิงเท่านั้นที่มาขอรับ”
“ให้นางเข้ามา” ฉินเทียนเหลาโบกมือและออกคำสั่งอย่างเฉยชา
หลังจากผ่านไปสักพัก พ่อบ้านชราก็เดินนำเฉิงเกาหย่าเข้ามาอย่างรวดเร็ว ทันทีที่นางเข้ามาในห้องโถง นางก็ตะคอก “เจ้าทำแบบนี้หมายความว่าอย่างไร เจ้ากล้าขโมยสมบัติของพวกเราได้อย่างไร เอาหลงหลัวคืนมา ไม่อย่างนั้นตระกูลของพวกเราถือว่าเป็นศัตรูกัน!”
เมื่อได้ยินคำพูดของนาง ฉินเทียนเหลาที่เมื่อครู่ยังคงเดาเจตนาที่เฉิงเกาหย่ามาที่นี่ก็เดือดดาล
ใบหน้าของฉินเทียนเหลาเปลี่ยนเป็นเย็นชาแล้วพูดเสียงเรียบ “ข้าไม่รู้ว่าเจ้ากำลังพูดถึงอะไร! ถ้าเจ้าอยากเป็นศัตรูกับตระกูลฉินของพวกเรา เจ้าก็ควรจะดูความสามารถของตัวเองก่อน ถึงอย่างไรเจ้าก็เป็นแค่บุตรสาวของผู้นำตระกูลเฉิง แม้แต่บิดาเจ้ายังไม่กล้าพูดกับข้าแบบนี้เลย!”
ดวงตาของเฉิงเกาหย่าเป็นประกายเย็นเยียบ “เจ้าไม่กล้ายอมรับว่าตัวเองทำอะไรลงไปงั้นหรือ เจ้าขโมยหลงหลัวไปจากข้าแล้วยังโจมตีข้าที่หน้าประตูเมืองอีก นี่เป็นวิธีที่เจ้าใช้ดูแลแขกหรืออย่างไร ถ้าเจ้าไม่คืนหลงหลัวมาให้ข้า ข้าจะฟ้องท่านพ่อแล้วให้เขาทวงความยุติธรรมให้ข้า!”
