ตอนที่ 2124 กลับสู่แคว้น (1)
“น้องชาย!” อวิ๋นชูเทียนรีบก้าวขาสั้นๆ เข้ามาหาอวิ๋นลั่วเฟิง นางกะพริบดวงตากลมโตขณะมองทารกตัวน้อยในอ้อมแขนของอวิ๋นลั่วเฟิงด้วยรอยยิ้มงดงามบนใบหน้า
“ท่านแม่ เทียนเอ๋อร์ชอบน้องชายเจ้าค่ะ”
“เข้าใจแล้ว” ดวงตาของอวิ๋นลั่วเฟิงเป็นประกาย เมื่อเห็นสายตาของอวิ๋นชูเทียน นางก็ถาม “ถ้าอย่างนั้นข้าหมั้นหมายน้องชายกับเจ้าและให้เจ้ามาเป็นคู่ชะตาของเขาดีหรือไม่ เจ้าว่าอย่างไร”
“คู่ชะตาคืออะไรเจ้าคะ” อวิ๋นชูเทียนถามอย่างใสซื่อขณะที่มองอวิ๋นลั่วเฟิงอย่างสงสัย
“คู่ชะตาก็เหมือนบิดาเจ้ากับข้า เจ้าจะไม่สามารถแยกจากกันได้ไปตลอดชีวิตและจะเป็นคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตของกันและกัน” อวิ๋นลั่วเฟิง
ชังจี่วางแผนต่อต้านนาง ถ้าอย่างนั้นนาง…ก็จะวางแผนทั้งชีวิตเขาไว้เลย!
“ได้เจ้าค่ะ!” อวิ๋นชูเทียนร้องออกมาอย่างร่าเริงขณะปรบมือ “เทียนเอ๋อร์จะเป็นคู่ชะตาของน้องชายและจะเป็น…คนสำคัญอันดับสองของน้องชายไปตลอดชีวิต”
“อันดับสองงั้นหรือ แล้วใครเป็นอันดับหนึ่งล่ะ”
“อันดับหนึ่งคือท่านแม่เจ้าค่ะ”
อวิ๋นชูเทียนเอนพิงแขนอวิ๋นลั่วเฟิงด้วยรอยยิ้มไร้เดียงสาและสดใส “ตอนที่น้องชายอยู่ในท้องของท่านแม่ น้องบอกเทียนเอ๋อร์ว่าท่านแม่เป็นคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเขาและให้เทียนเอ๋อร์ปกป้องท่านแม่ น้องยังบอกด้วยว่าถ้าเทียนเอ๋อร์ทำได้ น้องจะให้เทียนเอ๋อร์เป็นหนึ่งในสตรีของเขา ท่านแม่ น้องชายหมายความว่าอย่างไรเจ้าคะ”
ตอนแรกที่อวิ๋นลั่วเฟิงได้ยินช่วงแรก นางก็รู้สึกซาบซึ้งและคิดว่าตัวเองทำเกินไปหรือไม่ แต่ประโยคหลังของอวิ๋นชูเทียนก็ทำให้ใบหน้าของนางมืดครึ้ม
“เจ้าจำไว้ว่าในอนาคตเจ้าต้องห้ามไม่ให้น้องชายของเจ้าไปทำร้ายเด็กสาวบริสุทธิ์! ถ้าเขาพยายามจะทำลายเด็กสาวบริสุทธิ์ให้ทุบตีเขาอย่างไร้ปรานีเพื่อข้า!”
อวิ๋นชูเทียนกะพริบตาด้วยความเข้าใจเพียงครึ่งเดียว นางไม่มั่นใจว่าคำพูดของท่านแม่หมายถึงอะไรแต่นางก็เข้าใจว่าทุกอย่างที่ท่านแม่พูดถูกเสมอ
“อวิ๋นเซียว มังกรสวรรค์เก้าปีกก็ถูกขังไว้แล้วดังนั้นตอนนี้พวกเราก็ออกไปได้แล้ว” อวิ๋นลั่วเฟิงพูดแล้วยืนขึ้นด้วยความยากลำบาก เพราะมือหนึ่งนางอุ้มทารกอีกมือก็กุมมืออวิ๋นชูเทียน
ตามปกติแล้วทารกแรกเกิดจะมีแต่รอยเหี่ยวย่นแต่เด็กชายตัวน้อยในแขนนางทั้งบอบบางและน่าเอ็นดูมาก อวิ๋นลั่วเฟิงอดไม่ได้ที่จะจิ้มแก้มของเขาแล้วนิ้วของนางก็ถูกดันกลับมา
เด็กชายตัวน้อยยังไม่ลืมตาแต่ก็รู้สึกถึงนิ้วของอวิ๋นลั่วเฟิง แขนสั้นป้อมของเขาก็พยายามขยับคว้าอากาศเพราะต้องการจับนิ้วที่สัมผัสเขา
“ท่านพึ่งคลอดบุตรและต้องพักผ่อน” อวิ๋นเซียวขมวดคิ้วด้วยดวงตาเป็นกังวล
“ไม่เป็นไรหรอก” อวิ๋นลั่วเฟิงตอบอย่างใจเย็นแล้วส่ายหน้า
“ไม่ได้!” อวิ๋นเซียวอุ้มเด็กชายตัวน้อยออกจากอ้อมแขนของอวิ๋นลั่วเฟิงแล้วพูดอย่างหนักแน่น “ข้าได้ยินว่าสตรีไม่สามารถลุกจากเตียงได้หนึ่งเดือนหลังจากที่คลอดบุตร ดังนั้นพวกเราจะกลับไปที่โลกคัมภีร์เซียนโอสถก่อนแล้วค่อยออกมาหลังจากผ่านไปหนึ่งเดือน”
อวิ๋นเซียวสามารถตามใจอวิ๋นลั่วเฟิงได้ทุกอย่าง แต่เรื่องนี้เขาก็ดื้อรั้นเหมือนกัน
เพื่อสุขภาพของอวิ๋นลั่วเฟิงแล้ว เขาไม่มีทางอนุญาตให้นางต้องเหนื่อยกับการเดินทางในช่วงเวลาแบบนี้ได้
“เฟิงเอ๋อร์ ถ้าร่างกายของท่านเป็นอันตรายไปแม้แต่นิดเดียว ข้าคงไม่อาจอภัยให้ตัวเองไปอีกตลอดชีวิต”
อวิ๋นลั่วเฟิงเหลือบมองอวิ๋นเซียว “ข้าเป็นแพทย์”
“ยังไงก็ไม่ได้!” อวิ๋นเซียวยืนกรานหนักแน่น
เป็นเรื่องยากที่อวิ๋นลั่วเฟิงจะได้เห็นอวิ๋นเซียวที่ตัดสินใจเด็ดขาดแบบนี้ ดังนั้นนางจึงทำแค่ยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้ “ก็ได้ อีกหนึ่งเดือนพวกเราถึงจะออกไป ดีหรือไม่”
ตอนที่ 2125 กลับสู่แคว้น (2)
แคว้นเจ็ดเมือง
ท้องฟ้าด้านนอกนครจวิน อวิ๋นชิงหย่ายืนอยู่ตรงหน้ากลุ่มยอดฝีมือด้วยท่าทางเย็นชาและกลิ่นอายเข้มงวดที่ทำให้ใบหน้าของเขาเป็นประกายเกรี้ยวกราดเมื่อเทียบกับท่าทางเฉยชาตามปกติของเขา
ไป๋หลิงยืนอยู่ตรงหน้าอวิ๋นชิงหย่า “น้องรอง พวกเราต่อสู้กันอย่างต่อเนื่องมาหลายเดือนแล้ว พวกเราไม่สามารถปล่อยให้เป็นแบบนี้ได้! พวกเราต้องจัดการศัตรูให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้”
สงครามครั้งนี้ยาวนานหลายเดือนแล้วแต่ก็ยังมียอดฝีมือจากแผ่นดินเทพวิญญาณอยู่จำนวนหนึ่งเข้าร่วมการต่อสู้กับแคว้นเจ็ดเมือง แม้แต่นางเองก็รู้สึกเหนื่อยอ่อน
ดวงตาของอวิ๋นชิงหย่าเย็นเยียบขณะที่มองประตูเมืองข้างหลังที่เขาปกป้องอยู่
“พวกเราต้องทนให้ได้ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม!” เสียงของอวิ๋นชิงหย่าเย็นชามากๆ แต่เมื่อเขามองหนิงซินดวงตาของเขาก็อ่อนโยนลง “ซินเอ๋อร์ เจ้ากลัวหรือไม่”
หนิงซินส่ายหัวอย่างมุ่งมั่น “ตั้งแต่ที่ข้าเริ่มติดตามท่าน ข้าก็ไม่สนใจความตาย การมีท่านอยู่เคียงข้างในชีวิตก็เกินพอแล้ว”
ตราบใดที่เขาอยู่กับนาง นางก็ไม่เสียใจหรือเสียดายถ้านางตาย
“เข้าใจแล้ว” อวิ๋นชิงหย่าถอนสายตากลับไปเผชิญหน้ากับศัตรูอีกครั้ง กลิ่นอายเย็นชาที่เข้มงวดของเขาแผ่ออกมาในทุกก้าวเดิน
ชายหนุ่มยืนอยู่กลางอากาศแล้วเส้นผมสีดำดุจหมึกก็ปลิวอยู่ด้านหลังเขา ใบหน้าหล่อเหลาของเขานิ่งสนิทขณะที่มองศัตรูตรงหน้าเขาอย่างเย็นชา
“คำพูดของข้าคงถูกต้อง ถ้าเจ้าอยากเข้าไปในนครจวิน เจ้าก็ต้องผ่านศพข้าไปก่อน!”
เมื่อยอดฝีมือฝั่งตรงข้ามได้ยินเสียงเขา พวกเขาก็ระเบิดเสียงหัวเราะก่อนจะพุ่งเข้าไปหาอวิ๋นชิงหย่าอย่างรวดเร็วทันที
เขาอยากจะหยุดพวกเราทุกคนด้วยตัวคนเดียวงั้นหรือ ช่างเป็นความปรารถนาของคนโง่!
ไป๋หลิงและหนิงซินยืนอยู่ข้างอวิ๋นชิงหย่า ทุกคนยอมรับความตายที่กำลังจะเกิดขึ้น แต่ว่าตอนนั้นเอง จู่ๆ ก็มีเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นกลางอากาศแล้วลอยเข้าสู่หูของอวิ๋นชิงหย่า
ผู้พูดที่กำลังตะลึงก็ถามขึ้น “ท่านอาของเฟิงเอ๋อร์ เกิดอะไรขึ้นที่นี่ ท่านพ่อของข้าและคนอื่นๆ อยู่ที่ไหน”
ร่างสองร่างปรากฏตัวขึ้นกลางอากาศช้าๆ หนึ่งในนั้นเป็นสตรีงดงามในชุดสีแดงที่ดูกล้าหาญและน่าเกรงขามในขณะที่บุรุษที่อยู่ข้างนางดูอ่อนโยนและทำให้คนรู้สึกเหมือนถูกชำระล้างด้วยอากาศในวสันตฤดู
“ท่านกลับมาแล้วหรือ” ดวงตาเย็นชาของอวิ๋นชิงหย่าก็เป็นประกายเมื่อเห็นพวกเขา
เขาตามหาจวินเฟิ่งหลิงและเยี่ยจิ่งเฉินตั้งแต่ที่อวิ๋นลั่วเฟิงจากไปแต่เขาก็หาพวกเขาไม่เจอ เขาไม่คิดเลยว่าจู่ๆ ตอนนี้พวกเขาก็จะปรากฏตัวขึ้นมา…
“น้องรอง คนทั้งคู่นี้คือ…” ไป๋หลิงถามอย่างสงสัยขณะที่มองทั้งคู่บินลงมาจากฟ้า
“พี่สะใภ้ พวกเขาคือบิดามารดาของเซียวเอ๋อร์” หัวใจของอวิ๋นชิงหย่าแน่วแน่ “พวกท่านมาทันเวลาพอดี เฟิงเอ๋อร์ทิ้งผลเขฬะมังกรสองผลที่เตรียมเอาไว้ให้พวกท่าน หลังจากที่พวกท่านกินเข้าไปแล้ว พวกท่านก็จะสามารถสู้กับศัตรูได้”
พี่สะใภ้งั้นหรือ
จวินเฟิ่งหลิงเลิกคิ้วเมื่อสังเกตวิธีที่อวิ๋นชิงหย่าเรียกไป๋หลิง เมื่อเห็นว่าใบหน้าของนางคล้ายคลึงกับใบหน้าของอวิ๋นลั่วเฟิง ดวงตาของนางก็ฉายแววแปลกใจ
ไม่ใช่ว่ามารดาของเฟิงเอ๋อร์เสียไปแล้วหรอกหรือ นางมาปรากฏตัวที่นี่ได้อย่างไร
แน่นอนว่าจวินเฟิ่งหลิงก็เข้าใจว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลามาถามคำถาม นางหันไปมองอวิ๋นชิงหย่า “ผลเขฬะมังกรที่เจ้าพูดถึงคืออะไร”
“มีเวลาไม่มาก ข้าไม่สามารถอธิบายให้ท่านฟังได้ทัน” อวิ๋นชิงหย่ายื่นผลเขฬะมังกรให้พวกเขา “พวกนี้คือผลเขฬะมังกรที่เฟิงเอ๋อร์ทิ้งไว้ให้ ข้าจะอธิบายทุกอย่างหลังจากที่สงครามจบลงแล้ว”
