ตอนที่ 2136 อวิ๋นลั่วเฟิงกลับมาแล้ว (7)
การเป็นสามีของนางไม่ง่าย
อวิ๋นลั่วเฟิงฉีกยิ้มกว้างจนถึงตา นางพูดกับมุมห้องที่อยู่ไม่ไกล “หนานกง เจ้าได้ยินหรือยัง เจ้าต้องทำตัวดีๆ และพยายามมาเป็นพ่อทูนหัวของเนี่ยนเฟิงให้ได้เร็วๆ ล่ะ”
ใบหน้าของหงหลวนแข็งค้างและเมื่อนางมองตามสายตาของอวิ๋นลั่วเฟิงไป นางก็เห็นร่างหล่อเหลาเดินออกมาจากมุมห้อง แล้วทันใดนั้นนางก็หน้าแดง
“หลวนเอ๋อร์ ข้าจะพิสูจน์ตัวเองนะ” ดวงตาของหนานกงอวิ๋นอี้เป็นประกาย “และอีกไม่นานก็จะพยายามเลื่อนขั้นเป็นสามี”
หงหลวนเตะหนานกงกอวิ๋นอี้ด้วยความโกรธ “เจ้าหมายความว่าอย่างไรที่ว่าเลื่อนขั้นเป็นสามี เจ้าไม่รู้วิธีพูดหรืออย่างไร”
หนานกงอวิ๋นอี้เสียใจมากและนวดบั้นท้ายที่ปวดหนึบของตัวเองก่อนจะพูดอย่างน่าสงสารว่า “ข้าพูดถูกแล้วนะ ข้าอยากเลื่อนขั้นเป็นสามีเจ้าเร็วๆ ข้าจะได้เป็นพ่อทูนหัวของเนี่ยนเฟิง”
หงหลวนจ้องหน้าหนานกงอวิ๋นอี้อย่างเกรี้ยวกราด “ฝันไปเถอะ!”
พูดจบนางก็หันหลังเดินออกไป แต่ไม่วายยกมือขึ้นสัมผัสแก้มร้อนผ่าวของตัวเอง นางก้าวเท้าหนีไปอย่างรวดเร็วเพราะกลัวว่าจะมีคนเห็นใบหน้าแปลกๆ ของนาง
“ดูเหมือนว่าความพยายามของเจ้าก็ส่งผลบ้างแล้ว” อวิ๋นลั่วเฟิงเดินไปหาหนานกงอวิ๋นอี้แล้วตบไหล่เขา “ไม่ว่าอย่างไร ข้าก็สนับสนุนเจ้า ข้าเองก็เชื่อว่าเจ้าจะทำให้หงหลวนมีความสุขได้แต่ว่า…”
ทันใดนั้นน้ำเสียงของอวิ๋นลั่วเฟิงก็เปลี่ยนเป็นจริงจัง “ตอนนี้ข้าจะพูดคำพูดไม่น่าฟังแล้วนะ ถึงแม้ว่าเจ้าจะเป็นเพื่อนเก่าของข้า แต่ถ้าเจ้ากล้าทำร้ายหงหลวน ข้าไม่มีทางละเว้นเจ้าแน่!”
“ก็มีแต่นางนั่นแหละที่รังแกข้า ข้าไปรังแกนางตั้งแต่เมื่อไหร่” หนานกงอวิ๋นอี้อมยิ้ม ต่อให้หงหลวนรังแกเขา เขาก็ยินดีรับเสมอ
อวิ๋นลั่วเฟิงยิ้ม “หลังจากจบสงครามพวกเรามานั่งปรึกษากันเถอะ ข้าเชื่อว่าหงหลวนไม่ได้ไร้ความรู้สึกกับเจ้าหรอก”
หนานกงอวิ๋นอี้พยักหน้าอย่างเคร่งเครียด เมื่อคิดถึงการต่อสู้ที่จะตามมา เขาก็ถามว่า “เจ้ามั่นใจหรือไม่ว่าจะชนะสงครามครั้งนี้”
“ไม่ แต่ข้าก็ต้องสู้!” อวิ๋นลั่วเฟิงเชิดหน้า “ข้าไม่มีทางยอมให้ใครมารังแกถึงหน้าประตูแล้วจากไปเฉยๆ ได้!”
อารมณ์ของหนานกงอวิ๋นอี้หนักอึ้ง เขาเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะมองอวิ๋นลั่วเฟิงอีกครั้ง “ถ้าเจ้าอยากสู้ ข้าก็จะร่วมกับเจ้าแม้ว่าจะต้องทิ้งชีวิตไปก็ตาม ข้ามั่นใจว่าหลวนเอ๋อร์ก็ต้องคิดเหมือนกัน”
ในชีวิตเขา เขามีแค่คนรักหนึ่งคนและสหายหนึ่งคน เพื่อสองคนนี้แล้ว เขาก็ยินดีบุกน้ำลุยไฟโดยไม่ลังเล
อวิ๋นลั่วเฟิงไมได้พูดอะไรอีกและตบไหล่หนานกงอวิ๋นอี้ “ไปหาหงหลวนแล้วคืนนี้ก็พานางมาที่นี่ ข้าจะช่วยให้นางฟื้นคืนชีพโดยสมบูรณ์”
หนานกงอวิ๋นอี้ไม่ได้พูดอะไรอีกแล้วหันไปไล่ตามหงหลวน ไม่นานเขาก็เห็นหงหลวนรอเขาอยู่ไม่ไกล
“หลวนเอ๋อร์…” เมื่อเห็นสตรีงดงามตรงหน้าเขา หนานกงอวิ๋นอี้ก็พูดไม่ออก
“ความจริงแล้ว หลังจากที่ข้ารู้ว่าเจ้าเป็นสหายของอวิ๋นลั่วเฟิง ข้าก็ยกโทษให้เจ้าแล้ว” หงหลวนเหลือบมองหนานกงอวิ๋นอี้ก่อนจะพูดต่อ “ข้าเชื่อในคำตัดสินของอวิ๋นลั่วเฟิง ดังนั้นข้าจึงไม่สงสัยใครก็ตามที่อยู่ข้างนาง”
หงหลวนเชื่อใจอวิ๋นลั่วเฟิงโดยไม่ระแวง ถึงแม่ว่าหนานกงกอวิ๋นอี้จะเป็นแค่สหายของนาง นางก็เข้าใจว่าเหตุการณ์ในวันนั้นคงเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิด
“หนานกงอวิ๋นอี้ เจ้าน่าจะรู้อยู่แล้วว่าข้ากับอวิ๋นลั่วเฟิงเป็นสหายกัน พวกเราจึงมีนิสัยคล้ายกัน ดังนั้นข้าไม่มีทางยอมให้บุรุษของข้ามีสตรีอื่น เจ้ายอมรับได้หรือไม่”
ตอนที่ 2137 อวิ๋นลั่วเฟิงกลับมาแล้ว (8)
“หลวนเอ๋อร์ไม่ต้องเป็นห่วง ข้าไม่มีทางทำผิดแบบนั้นกับเจ้าแน่” หนานกงอวิ๋นอี้สาบานอย่างรีบเร่งเพราะคิดว่าหงหลวนจะไม่เชื่อเขา
หงหลวนยิ้ม “เยี่ยม! ในเมื่อข้าได้รับการยืนยันจากเจ้า ข้าก็ไม่กังวลแล้ว ส่วนเรื่องที่ข้าจะยอมรับเจ้าหรือไม่ ข้ายังต้องรู้จักเจ้ามากกว่านี้”
อาจจะเป็นเพราะเหตุการณ์ที่นางเคยเจอตอนยังเด็กดังนั้นนางจึงปกป้องตัวเอง นางก็แค่กลัวว่าตัวเองจะเจ็บปวดอีก นางจึงไม่ได้ยอมรับหนานกงอวิ๋นอี้เสียทีแม้จะผ่านมานานแล้ว ก่อนที่นางจะมั่นใจว่าอีกฝ่ายจะไม่ทำร้ายนาง นางก็ไม่ยอมให้ตัวเองยอมรับเขาจนหมดใจ
ความปิติยินดีพาดผ่านดวงตาของหนานกงอวิ๋นอี้ “เจ้าจะอยากจะรู้จักข้ามากเท่าไหร่ก็ได้ หลวนเอ๋อร์ ตั้งแต่ที่ข้าเห็นเจ้าครั้งแรก ข้าก็รู้ว่าเจ้าคือสตรีที่ชีวิตนี้ข้าต้องการ ข้ายินดีไล่ตามเจ้าไม่ว่าจะนานแค่ไหนก็ตาม ตราบใดที่เจ้าไม่ยอมแพ้ ข้าก็จะไม่ทิ้งเจ้าไปไหน”
หงหลวนเลิกคิ้วแล้วเหลือบมองหนานกงอวิ๋นอี้อีกครั้งก่อนจะหันหลังเดินออกจากสวนไป
ร่างของนางหายไปจากสายตาของหนานกงกอวิ๋นอี้อย่างรวดเร็ว
หนานกงอวิ๋นอี้แทบกระโดดด้วยความตื่นเต้น เขามีสีหน้าปลื้มปิติ ไม่เคยคิดเลยว่าหงหลวนจะพูดแบบนี้กับเขา
คำพูดของนางไม่ได้หมายความว่าหัวใจของหงหลวนกำลังค่อยๆ ยอมรับเขาหรอกหรือ
“หลวนเอ๋อร์ ข้าจะไม่ทำให้เจ้าผิดหวัง! ข้าจะพิสูจน์ตัวเองให้และพยายามเลื่อนขั้นอย่างรวดเร็ว!”
…
การฟื้นคืนชีพหงหลวนง่ายมาก อวิ๋นลั่วเฟิงเตรียมสมุนไพรทั้งหมดไว้ล่วงหน้าและยังวางศพของนางท่ามกลางสมุนไพรเหล่านั้น นางสามารถฟื้นคืนชีพหงหลวนได้ทันทีที่อีกฝ่ายปรากฏตัวคืนนี้
แน่นอนว่าขณะที่ช่วยให้หงหลวนฟื้นคืนชีพ อวิ๋นลั่วเฟิงก็ถามเกี่ยวกับบิดาที่เสียไปแล้วในตอนที่หงหลวนอยู่ที่นั่น
ความจริงแล้วหงหลวนคุ้นเคยกับครอบครัวของอวิ๋นลั่วเฟิงมากๆ ดังนั้นหลังจากที่นางเข้าไปในโลกหลังความตาย นางเองก็ตามหาที่อยู่ของอวิ๋นหยางเหมือนกัน แต่ว่าทั่วทั้งโลกหลังความตายก็ไม่พบร่องรอยของขาเลยแม้แต่น้อย
หลังจากที่ได้ยินอย่างนั้น มือของอวิ๋นลั่วเฟิงก็หยุดแล้วถอนหายใจอย่างหมดหนทาง ในเมื่ออวิ๋นหยางไม่ได้อยู่ในโลกหลังความตายก็หมายความว่าเขาจากไปอย่างสมบูรณ์แล้ว
แน่นอนว่าไป๋หลิงไม่อาจรับข่าวนี้ได้ ดังนั้นอวิ๋นลั่วเฟิงจึงกำชับกับหงหลวนว่าไม่ให้บอกไป๋หลิงเรื่องนี้
ต้องขอบคุณที่หงหลวนพอรู้อยู่แล้ว ดังนั้นตอนที่ไป๋หลิงถามนางเมื่อวันนั้น นางจึงหาข้ออ้างว่านางไม่ได้สนใจ
“หงหลวน เกือบจะเสร็จแล้ว” ไม่นานอวิ๋นลั่วเฟิงก็ยืนขึ้น “เจ้ายืนขึ้นแล้วขยับไปรอบๆ ดูสิว่าเจ้าสามารถเข้าไปในร่างได้หรือไม่”
เมื่อได้ยินอย่างนั้น หงหลวนก็ลุกขึ้นจากอ่างสมุนไพรแล้วขยับหัวไหล่ นางพูดด้วยความไม่สบายใจว่า “ข้าเคยชินกับความรู้สึกลอยไปลอยมาของวิญญาณเสียแล้ว ข้าไม่คุ้นเคยกับร่างนี้เลย”
“หากเจ้าเคลื่อนไหวสม่ำเสมอกว่านี้ก็คงไม่มีปัญหาอะไร” อวิ๋นลั่วเฟิงมองหงหลวนแล้วพูดพร้อมรอยยิ้ม “ตราบใดที่ไม่ส่งผลกระทบกับความแข็งแกร่งของเจ้าก็หมายความว่าการฟื้นคืนชีพสมบูรณ์”
หลังจากที่ได้ยินได้อย่างนั้นหงหลวนก็หลับตาลง นางลืมตาขึ้นหลังจากสัมผัสได้ถึงพลังน่าเกรงขามภายในร่างของนาง ดวงตาของนางก็ฉายแววแปลกใจ
“ความแข็งแกร่งของข้าเหมือนกับตอนที่ข้ายังเป็นวิญญาณจริงๆ งั้นหรือ”
“ใช่แล้ว” อวิ๋นลั่วเฟิงอธิบายพร้อมรอยยิ้ม “ข้าใส่สมุนไพรพลังฌานลงในอ่างเพื่อให้วิญญาณและร่างกายของเจ้าผสานกันโดยสมบูรณ์ ความแข็งแกร่งก่อนหน้าของเจ้าไม่ได้หายไป”
ความปิติยินดีเอ่อท้นหัวใจของหงหลวน ความกลัวที่อยู่ลึกสุดในใจของนางก็คือพลังที่นางได้รับหลังจากผ่านประสบการณ์ความเป็นความตายนับไม่ถ้วนที่โลกหลังความตายจะหายไปหลังจากที่ฟื้นคืนชีพ เมื่อเห็นว่าความแข็งแกร่งของนางยังอยู่ หัวใจของนางก็ผ่อนคลายลง
