ยอดชายาจักรพรรดิปีศาจ – ตอนที่ 2197 เรื่องราวอีกบทของหวาเซี่ย (38) / ตอนที่ 2198 เรื่องราวอีกบทของหวาเซี่ย (39)

ตอนที่ 2197 เรื่องราวอีกบทของหวาเซี่ย (38)

“หุบปาก!” หลินฉีตะโกนลั่นอย่างโกรธจัด “เรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นหรอกถ้าเธอไม่จงใจมาหาเรื่องฟู่ฉิงน่ะ!”

เป็นเรื่องจริงที่ผังจื่อเยว่เจตนาที่จะมาหาฟู่เฉิง แต่สิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นกลายเป็นเรื่องเหนือความคาดหมายโดยแท้

“ลั่วเฟิง คือว่า…”

ฟู่หรูมีท่าทีเป็นกังวล เขาไม่คิดเลยว่าอาหารมื้อนี้จะตกเป็นเงินหลายล้านหยวนแบบนี้ เขาไม่มีทางที่จะหาเงินมาจ่ายได้แน่เว้นเสียแต่ว่าจะยอมขายบ้าน

“อาจารย์คะ อย่าห่วงเลย หนานกงมาที่นี่เพื่อที่จะจ่ายเงิน” อวิ๋นลั่วเฟิงพูดพลางยักไหล่และส่งยิ้ม “ส่วนสำหรับคนอื่น…เราตกลงกันไว้แล้วนะว่าจะหารกันน่ะ เพราะฉะนั้นได้โปรดจ่ายส่วนของตัวเองด้วย”

หลินฉีกำหมัดแน่น สูดหายใจเข้าลึก “ฉันไม่มีเงินมากขนาดนั้น”

ส่วนคนอื่นก็พากันนิ่งเงียบ

ถ้าเงินแค่ไม่กี่พันหยวน พวกเขาก็พอจะมีปัญญาจ่ายอยู่หรอก แต่นี่มันตั้งหลายล้าน ต่อให้ช่วยกันหาร มันก็ยังเป็นเงินมากเกินไปที่พวกเขาจะจ่ายได้อยู่ดี พวกเขาจะไปมีเงินมากขนาดนั้นได้ยังไงกัน

“ยังมีทางออกอยู่อีกทาง” อวิ๋นลั่วเฟิงยักไหล่ “ฉันจะขอให้หนานกงช่วยจ่ายให้พวกเธอก็ได้ แต่พวกเธอจะต้องทำสัญญากู้ยืมเงินและคนที่เป็นเจ้าหนี้ก็คือฟู่ฉิง”

ดวงตาของฟู่ฉิงเบิกกว้าง เธองงไปหมด “แบบนั้นมัน…มันจะไม่เป็นไรหรือคะ”

“ไม่เป็นไรหรอก เมื่อเธอมีสัญญากู้ยืมเงินอยู่ในมือ เธอก็สามารถสั่งให้พวกเขาชดใช้หนี้ได้ทุกเมื่อ และด้วยเงินก้อนนั้น ทั้งเธอและอาจารย์ก็สามารถกลับไปมีชีวิตที่ดีได้”

อวิ๋นลั่วเฟิงยิ้ม ที่สำคัญไปกว่านั้นก็คือนางกำลังจะไปจากที่นี่ และนางก็ไม่สามารถอยู่ปกป้องฟู่ฉิงได้ตลอดไป จึงมีวิธีนี้เท่านั้นที่จะทำให้ทุกคนต้องเป็นหนี้ฟู่ฉิง และเพื่อไม่ให้โดนฟู่ฉิงทวงหนี้ นับแต่นี้ต่อไป คนพวกนี้ก็จะไม่มีใครกล้ารังแกเธอได้อีก

ฟู่ฉิงเต็มไปด้วยความรู้สึกหลายอย่างปะปน เธอรู้ดีว่าอวิ๋นลั่วเฟิงคงจะไม่ต้องพยายามช่วยเธอขนาดนี้ถ้าหากว่าเธอไม่ใช่คนขี้ขลาดขนาดหนัก นับแต่นี้ต่อไป คนพวกนี้จะไม่มีใครกล้ารังแกเธออีกแล้ว…

“ขอบคุณนะคะ พี่ลั่วเฟิง”

ในที่สุด ฟู่ฉิงก็ตัดสินใจที่จะยอมรับความช่วยเหลือนี้ และเธอจะขอตอบแทนหลังจากที่เธอเรียนจบแล้ว

อีกอย่าง ถึงยังไงเธอก็มีคนพวกนี้คอยจ่ายเงินให้อยู่แล้วนี่นา!

“เธอไม่ต้องขอบใจฉันหรอก ไปขอบใจหนานกงเถอะ เขาเป็นคนเลี้ยงนี่” อวิ๋นลั่วเฟิงบอกยิ้มๆ

“อีกอย่าง ฉันจะให้พวกเธอทำสัญญากู้ยืมเงินเป็นเวลาหกปี พวกเธอจะเรียนจบในอีกสามปี แล้วก็ยังมีเวลาอีกสามปีที่พวกเธอต้องใช้หนี้ ถ้าพวกเธอไม่ยอมจ่ายภายในสามปี เราจะฟ้องร้องพวกเธอ!”

แต่ละคนทำหน้าหวาดผวา แต่ก็รู้ดีว่าคงไม่มีทางได้ออกไปจากภัตตาคารชุนหยวนเสวี่ยในวันนี้ได้แน่ถ้าปฏิเสธที่จะเซ็นสัญญาเงินกู้

พวกเขาจึงต้องจำใจเขียนสัญญาขึ้น

หลังจากเขียนเสร็จ ทุกคนก็รีบร้อนกลับออกไป อวิ๋นลั่วเฟิงส่งสัญญายืมเงินให้ฟู่ฉิง “ถ้าพวกเขารังแกเธออีกละก็ เธอก็เรียกร้องให้พวกเขาจ่ายหนี้คืนได้ทุกเมื่อเลยนะ นี่ก็ดึกมากแล้ว เรากลับกันเถอะ”

“ค่ะ” ฟู่ฉิงพยักหน้าหนักแน่น เมื่อเก็บสะสมเงินได้ เธอจะหาทางใช้คืนให้กับหนานกงอวิ๋นอี้!

เมื่ออวิ๋นลั่วเฟิงและคนอื่นๆ ทยอยกันเดินออกมาจากภัตตาคารชุนหยวนเสวี่ย พวกนักศึกษายังไม่กลับ แต่ก็ไม่กล้าที่จะทำตัวโอหังอวดดีเหมือนก่อนหน้านี้ และพากันนิ่งเงียบไปหมด

ฟู่ฉิงที่เดินอยู่รั้งท้าย อยู่ๆ เธอก็เห็นรถคันหนึ่งพุ่งตรงเข้ามาหาอวิ๋นลั่วเฟิง ในจังหวะนั้นเอง ทุกคนต่างก็อยู่ห่างจากอวิ๋นลั่วเฟิง และกำลังยืนอยู่ใกล้อวิ๋นเซียวเพียงไม่กี่เมตร…

“ระวัง!” ฟู่ฉิงหน้าซีดด้วยความตกใจและร้องตะโกนออกไป

โชคร้าย สายเกินไปเสียแล้ว รถคันนั้นกำลังจะพุ่งเข้าชนอวิ๋นลั่วเฟิง…

ตอนที่ 2198 เรื่องราวอีกบทของหวาเซี่ย (39)

ฟู่หรูหน้าซีดเผือด เขาแทบจะยืนไม่ติด

ฟู่ฉิงแทบจะกรีดร้องออกมา…

เมื่อพวกเขาคิดว่าอวิ๋นลั่วเฟิงน่าจะต้องโดนรถยนต์คันนั้นพุ่งเข้าชน ปาฏิหาริย์ก็เกิดขึ้น

หญิงสาวในชุดขาวยื่นฝ่ามือออกไป เสียงดังสนั่นเกิดขึ้น แล้วรถที่กำลังจะแล่นเข้าใส่อวิ๋นลั่วเฟิงก็ถูกผลักกระเด็นและพลิกตลบ

นี่มันเกิดอะไรขึ้น…

ทุกคนที่ยืนอยู่ตรงทางเข้าภัตตาคารต่างตกตะลึงใจการกระทำของนาง โดยเฉพาะเพื่อนร่วมชั้นของฟู่ฉิงที่ต่างยกมือขึ้นปิดปากด้วยความตกใจ พวกเขาตัวสั่นเทา พูดอะไรไม่ออก

นี่มัน…

นี่มันเกิดขึ้นได้ยังไง

มนุษย์ธรรมดาจะแข็งแกร่งถึงขนาดเอาชนะรถยนต์ได้ยังไง

ในชั่วขณะนั้นเอง ทุกคนต่างหวาดกลัวสุดขีด พวกที่เคยรังแกฟู่ฉิงยิ่งหน้าซีดหนัก เพราะกลัวว่าจะต้องถูกอวิ๋นลั่วเฟิงจัดการ

“เฟิงเอ๋อร์”

อวิ๋นเซียวรีบตรงเข้าไปหาอวิ๋นลั่วเฟิงเพื่อกวาดสายตาขึ้นๆ ลงๆ สำรวจดูนาง เมื่อเขาแน่ใจว่านางปลอดภัยดีแล้ว เขาจึงโล่งใจและเลื่อนสายตาเย็นเยือกไปยังรถที่พลิกคว่ำอยู่ตรงนั้น

ชายหนุ่มรีบวิ่งไปที่รถ ซัดหมัดใส่ประตูรถ รถยนต์คันนั้นปลิวหวือออกไปทันที แต่เขากลับพบว่ามันว่างเปล่า! ไม่พบตัวผู้ก่อเหตุแต่อย่างใด อวิ๋นเซียวจึงซัดลูกเตะใส่รถยนต์อีกครั้งเพื่อระบายความโกรธ…

เสียงดังโครมสนั่น รถยนต์คันนั้นถูกกระเตะกระเด็นไปนับสิบเมตร ก่อนจะพังเป็นเสี่ยงๆ ท่ามกลางสายตาฝูงชนที่มองอยู่

ทุกคนกลืนน้ำลาย

ชายหญิงคู่นี้…เป็นตัวประหลาดหรือไงกันนะ

ความแข็งแกร่งของพวกเขาช่างน่าสะพรึงเหลือเกิน!

“รถยนต์ไม่มีคนขับรึ” ดวงตาของหนานกงอวิ๋นอี้เข้มขึ้น “ข้าว่าจะต้องมีใครบางคนคอยควบคุมรถอยู่เบื้องหลัง และมุ่งเป้ามาที่อวิ๋นลั่วเฟิง”

เมื่อมองซากปรักหักพังของรถ อวิ๋นลั่วเฟิงก็ยิ้มออกมาบางๆ “เจ้าหนูขุดทองเอาปากกาอัดเสียงมาให้ข้าตอนที่เรากำลังกินอาหารกันอยู่ เจ้าอยากฟังหรือเปล่าล่ะ”

ปากกาอัดเสียงงั้นรึ หนานกงอวิ๋นแปลกใจ

เขารู้ดีว่าหงหลวนสงสัยในตัวจ้าวเหม่ยเสวี่ยและลูกสาว และอวิ๋นลั่วเฟิงเองก็ใช้ให้เจ้าหนูขุดทองของสอดส่องดูนางเอาไว้ แต่เขาก็ไม่คิดว่าพวกเขาจะได้เงื่อนงำมารวดเร็วถึงขนาดนี้

ความสับสนผุดขึ้นในสายตาของหนานกงอวิ๋นอี้เมื่อเขาคิดถึงเรื่องนี้ เขานึกอยากจะทำลายแม่ลูกคู่นั้นที่พยายามทำร้ายเขาครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ผู้ชายที่สองแม่ลูกนั่นกำลังพยายามจะสังหารคือปู่ของเขาเอง!

ปู่จะผิดหวังสักแค่ไหนถ้าได้รู้ว่าเป็นฝีมือของพวกนาง!

“อย่าห่วงไปเลย” หงหลวนลูบไหล่ของหนานกงอวิ๋นอี้ “ข้าบอกได้เลยว่าท่านปู่ของเจ้าเองก็ไม่ได้ชอบสองคนนั้นหรอก ในเมื่อท่านก็ไม่ได้โปรดปรานสองคนนั่น แล้วท่านจะผิดหวังได้ยังไงล่ะ”

หนานกงอวิ๋นอี้นิ่งไปก่อนจะพยักหน้า

ใช่ ท่านไม่เคยชอบสองคนนั่น แล้วท่านจะผิดหวังได้ยังไง

“หงหลวน ลั่วเฟิง กลับไปที่คฤหาสน์กันดีกว่า” สายตาของหนานกงอวิ๋นอี้เคร่งขรึมลง เขาไม่มีทางยอมให้ใครต้องมาเจ็บตัวเพราะปู่ของเขาอีกแล้ว

อวิ๋นลั่วเฟิงพยักหน้าน้อยๆ และหันไปหาฟู่หรูที่กำลังตกใจกลัว “อาจารย์คะ หนูมีเรื่องต้องไปจัดการ อาจารย์กลับบ้านไปก่อนนะคะ อาจารย์อาจตกอยู่ในอันตรายเพราะเรื่องของหนานกง เพราะฉะนั้นหนูจะให้ส่งหนูของฉันไปกับอาจารย์ด้วย มันจะช่วยปกป้องอาจารย์ค่ะ”

เมื่อพูดจบ อวิ๋นลั่วเฟิงก็ล้วยเอาหนูขุดทองสองตัวออกมา ตัวผู้ตัวหนึ่งตัวเมียตัวหนึ่ง แล้วส่งมันให้กับฟู่ฉิง

“ถ้าเธอจะอยู่ห่างจากอาจารย์ก็ให้เอาติดตัวไปด้วยตัวหนึ่ง มันจะช่วยปกป้องเธอเอง”

ฟู่ฉิงมีท่าทีแปลกใจ เธอรู้ดีว่าสุนัขที่ซื่อสัตย์นั้นสามารถปกป้องเจ้าของได้ แต่หนูก็ทำแบบนั้นได้เหมือนกันเหรอ

หนูตัวเล็กๆ เนี่ยนะ…ท่าทางมันน่าจะตายได้ง่ายๆ ถ้าหากว่ามีใครเผลอเหยียบเข้าด้วยซ้ำ

เจ้าหนูขุดทองเหมือนจะสัมผัสได้ถึงความรู้สึกดูแคลนของฟู่ฉิง จึงจัดแจงแยกเขี้ยวคมกริบอวดเธอซะเลย ฟู่ฉิงตกตะลึงกับสีหน้าราวกับมนุษย์ของเจ้าหนูตัวนั้น

ยอดชายาจักรพรรดิปีศาจ

ยอดชายาจักรพรรดิปีศาจ

อ่านนิยาย ยอดชายาจักรพรรดิปีศาจ
Status: Ongoing Author:
อวิ๋นลั่วเฟิง นักเรียนแพทย์หัวกะทิได้ย้อนอดีตกลับไปอยู่ในร่างของคุณหนูใหญ่สุดสำรวย สตรีผู้มีชื่อฉาวคาวกระฉ่อนว่าเป็นเพียงสวะของสกุล ซ้ำร้ายยังหน้าหนาไปฉุดหนุ่มรูปงามทั้งที่ตนมีคู่หมั้นเป็นถึงองค์รัชทายาท เรื่องน่าอับอายนี้เป็นเหตุให้นางโดนถอนหมั้นจนตัดสินใจปลิดชีวิตตนไปด้วยความเจ็บปวด ครั้นเมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้ง คุณหนูใหญ่แห่งสกุลอวิ๋นก็เปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือ ฉายาคุณหนูสวะนั้นหรือเป็นเพียงคำลวง แพทย์หญิงอัจฉริยะต่างหากที่เป็นของจริง! ไหนจะมี ‘ชายปริศนา’ ที่โผล่มาบอกให้นาง ‘รับผิดชอบ’ เขา ทั้งยังคอยติดตามอยู่ข้างกายไม่ห่างพร้อมประกาศว่า “ใครหน้าไหนที่จะมาทำร้ายสตรีของข้าก็ดาหน้ากันเข้ามา แต่จงจำไว้ว่ามันจะไม่มีวันได้มีชีวิตกลับไป!” เช่นนี้แล้วอวิ๋นลั่วเฟิงจะรับมือกับเรื่องราวเหล่านี้อย่างไรดีเล่า

Comment

Options

not work with dark mode
Reset