ยอดนักรบจอมราชัน – ตอนที่ 126 หูวเค่อผู้รอบรู้

เมื่อจ้าวหยาเล่ามาถึงตอนที่เสียงปืนสามนัดยิงอู่หยางเทียนหมิงและชายอีกสองคน ฉินหยูและหูวเค่อก็หันมามองเย่เชียนด้วยความประหลาดใจอย่างมาก พวกเธอแน่ใจว่าเหตุการณ์เหล่านั้นคงจะไม่ใช่ฝีมือของตำรวจอย่างแน่นอน เพราะเย่เชียนไม่มีทางที่จะขอความช่วยเหลือจากตำรวจเพื่อช่วยจ้าวหยา หากเขาทำเช่นนั้นจริง เขาก็คงจะไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นนี้

ด้วยเหตุผลพวกนี้มันก็เพียงพอแล้วที่จะบ่งบอกได้ว่า ในเมืองเซี่ยงไฮ้แห่งนี้ เย่เชียนไม่ได้ต่อสู้เพียงลำพัง เขามีพลังและความแข็งแกร่งของเขาเองที่อยู่เบื้องหลัง

เย่เชียนเห็นท่าทีของพวกเธอ เขาก็เดาได้ไม่ยากว่าพวกเธอกำลังคิดอะไรกันอยู่ เย่เชียนจึงหัวเราะออกมาอย่างโง่เขลาและพูดกลบเกลื่อนว่า “ก็แค่เพื่อนของผมสองคนน่ะ”

เย่เชียนไม่ได้อธิบายอะไรเพิ่มเติม ส่วนฉินหยูและหูวเค่อก็ไม่ได้ถามอะไรเพิ่มเติมเช่นกัน อาจพูดได้ว่าทั้งคู่เป็นนกฟีนิกซ์ท่ามกลางผู้คน ทั้งฉลาดและปราดเปรื่อง ถ้าหากเย่เชียนไม่ต้องการบอก พวกเธอก็จะไม่ถาม

ฉินหยูพิถีพิถันอย่างมากในการทำแผลให้เย่เชียน เมื่อทำเสร็จเธอก็ค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนและพูดว่า “เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะพานายไปโรงพยาบาลนะ”

เย่เชียนยักไหล่เล็กน้อย ภายใต้คำสั่งของคุณหนูฉินหยูผู้ยิ่งใหญ่และงดงามผู้นี้ ถ้าเธอสั่งให้เขาทำอะไรเขาก็คงต้องยอมแต่โดยดี อีกทั้งเขาก็เห็นด้วยว่าแผลของเขาควรได้รับการรักษาอย่างถูกต้อง ไม่เช่นนั้นมันอาจมีผลกระทบอย่างต่อเนื่องในภายภาคหน้าได้

หูวเค่อมองเย่เชียนและพูดว่า “ตอนนี้มันเป็นเวลาที่หน่วยสืบสวนต่าง ๆ จะลงพื้นที่นะ… บอกเพื่อนทั้งสองของคุณด้วยว่าให้ระมัดระวังและหยุดเคลื่อนไหวไปสักพักก่อน แล้วค่อยกลับมาเมื่อลมเปลี่ยนทิศทาง ไม่เช่นนั้นสถานการณ์นี้มันอาจทำให้พวกคุณลำบากได้”

เย่เชียนยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า “ไม่ต้องกังวลไป… อู่หยางเทียนหมิงน่ะเป็นนักโทษแหกคุก และพวกผมก็ทำมันอย่างรอบคอบ พวกตำรวจไม่สามารถหาเบาะแสอะไรได้หรอก”

สิ่งที่เย่เชียนต้องการจะพูดจริง ๆ ก็คือ ทั้งหลี่ฮ่าวและหวังปิง ล้วนแล้วแต่มีสัมพันธไมตรีที่ลึกซึ้งกับเขามาก สำหรับเรื่องนี้ พวกเขาก็คงจะดำเนินการบางอย่างเพื่อเป็นฉากเบื้องหน้าอย่างเป็นพิธีการเพียงเท่านั้น และในที่สุดพวกเขาก็จะปล่อยให้มันผ่านไป

หูวเค่อรู้ถึงเครือข่ายของเย่เชียนในเซี่ยงไฮ้ เธอจึงเดาได้ว่าเย่เชียนกำลังคิดอะไรอยู่ หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เธอก็พูดต่อ “คุณอย่าลืมนะคะว่าพ่อของอู่หยางเทียนหมิงคืออู่หยางเฉิง ถึงยังไงเขาก็เป็นรองเลขานุการผู้ว่าการเทศบาล… เขาจะรู้แน่นอนว่าคุณเป็นคนทำเรื่องพวกนี้ และเขาก็จะไม่มีวันปล่อยมันไปแน่ ดังนั้นคุณต้องระวังให้มาก ๆ นะคะ”

เย่เชียนพูดอย่างใจเย็นว่า “ถึงอย่างงั้นก็เถอะ อู่หยางเฉิงน่ะเพิ่งจะหลุดจากการตรวจสอบของคณะกรรมการตรวจสอบวินัยกลางได้ ในช่วงเวลาคับขันแบบนี้ ต่อให้เขาจะรู้ว่าเป็นผม เขาก็จะยังไม่กล้าเคลื่อนไหวหรือทำอะไรโจ่งแจ้งอยู่ดี อีกอย่าง… ต่อให้เขาไม่ตามล่าตัวผม ผมก็กะจะไปหาเขาอยู่แล้ว”

เย่เชียนไม่ใช่คนที่จะยอมอะไรง่าย ๆ เพราะใครที่รู้จักหรือเกี่ยวข้องกับเขาไม่ว่าจะทางใดก็ตาม พวกเขาก็ไม่สมควรที่จะถูกลากเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้อีก ถึงแม้จ้าวหยาจะไม่ใช่คนรักของเขา แต่เธอก็เป็นเหมือนกับเพื่อนคนหนึ่ง การที่อู่หยางเทียนหมิงลักพาตัวเธอไปเพื่อแก้แค้นเขานั้น เย่เชียนไม่สามารถปล่อยให้สิ่งนี้ผ่านไปได้ง่าย ๆ แม้ว่าอู่หยางเทียนหมิงจะตายไปแล้ว แต่เย่เชียนก็รู้ว่าเขาจะต้องจัดการกับอู่หยางเฉิงด้วย เพราะไม่เช่นนั้น เรื่องมันก็จะยังไม่จบ

“คุณรู้จักอู่หยางเฉิงมากแค่ไหนเหรอคะ ?” หูวเค่อถาม

เย่เชียนพูดไม่ออกไปชั่วขณะ เพราะในความเป็นจริงแล้ว เขาเองก็รู้เรื่องเกี่ยวกับอู่หยางเฉิงน้อยมาก มันเป็นความวิตกกังวลของเขาเสมอมา อีกทั้งกลุ่มเขี้ยวหมาป่าก็เพิ่งจะมาถึงประเทศจีน จึงทำให้เครือข่ายหน่วยข่าวกรองยังไม่ได้รับการจัดตั้งขึ้นอย่างเป็นทางการ มันเป็นเรื่องที่น่ากลัวที่เขาไม่สามารถรู้ถึงข้อมูลของคู่ต่อสู้ได้ในตอนนี้

จากนั้นไม่นาน หูวเค่อก็พูดต่อทันทีว่า “อู่หยางเฉิงน่ะเขาเป็นชาวเซี่ยงไฮ้… จริง ๆ แล้วเขาก็เริ่มต้นจากตำแหน่งทั่วไปนี่แหละ แล้วก็ค่อย ๆ ไต่เต้าขึ้นไปทีละขั้น ๆ จนได้มาอยู่ตำแหน่งที่สูงขนาดนี้ แต่ไม่ว่าจะเป็นวิธีใต้ดินหรือวิธีที่ชอบธรรม มันก็ไม่สามารถลดทอนอำนาจของเขาได้เลย…

ย้อนกลับไปตอนนั้นนะเย่เชียน ตอนที่คุณสามารถออกจากสถานีตำรวจมาได้อย่างปลอดภัย แล้วจากนั้นคุณก็ไปโจมตีเขาและส่งเขาไปยังคณะกรรมการตรวจสอบวินัย นั่นมันก็เป็นแค่เพียงความโชคดีของคุณและความประมาทของเขาเอง มันไม่มีอะไรมากไปกว่านั้นเลย… หลังจากเหตุการณ์นั้น อู่หยางเฉิงเขาจะไม่ประมาทคุณเหมือนที่ผ่านมาอีกแล้ว และถ้าเขาเคลื่อนไหวอีกเมื่อไหร่ล่ะก็นะ มันจะเกิดคลื่นระลอกใหญ่ที่จะกวาดทุกสิ่งทุกอย่างที่ขวางทางเขาออกไปอย่างแน่นอน”

แน่นอนว่าฉินหยูกับจ้าวหยาไม่รู้เรื่องความขัดแย้งระหว่างเย่เชียนกับอู่หยางเฉิงเลย และพวกเธอก็ไม่รู้ด้วยว่าอู่หยางเฉิงถูกส่งตัวไปยังคณะกรรมการตรวจสอบวินัยเพราะฝีมือของเย่เชียน จึงทำให้พวกเธออดไม่ได้ที่จะมองเขาด้วยความประหลาดใจอย่างยิ่ง

ตอนนี้เย่เชียนชักจะเริ่มอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับตัวตนของหูวเค่อมากขึ้นไปอีก เขาไม่คาดคิดเลยว่าผู้หญิงที่ดูเหมือนสาวสวยเพื่อนบ้านคนนี้ เธอจะรู้เรื่องราวหลายสิ่งหลายอย่างมากมายขนาดนี้

หูวเค่อไม่เพียงแค่รู้เกี่ยวกับเรื่องของเย่เชียนเองเท่านั้น แต่ยังดูเหมือนจะรู้เรื่องเกี่ยวกับอู่หยางเฉิงอย่างมากด้วย

ตอนแรกตัวตนของฉินหยูเป็นที่เข้าใจยากมากสำหรับเย่เชียนอยู่แล้ว ตอนนี้ยังมีหูวเค่อ หญิงสาวลึกลับอีกคนหนึ่งเข้ามาให้เย่เชียนสงสัยในตัวเธอเพิ่มอีกคน เย่เชียนไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากกำหนดแผนพัฒนาหน่วยข่าวกรองของกลุ่มเขี้ยวหมาป่าให้เร็วที่สุด ไม่เช่นนั้นในประเทศจีนแห่งนี้จะมีเสือซ่อนเล็บซ่อนเขี้ยวอยู่จำนวนมาก หากเขาไม่ระวังตัวให้ดีก็อาจจะถูกกลืนกลินเข้าไปจนไม่เหลือแม้แต่กระดูกหรือเศษซากให้เห็นก็เป็นได้

“อย่ามองฉันแบบนั้นสิคะ… ฉันก็แค่พูดความจริง” หูวเค่อมองหน้าเย่เชียนและพูดต่อ “คุณรู้มั้ยว่า… เหว่ยตงเซียนกรุ๊ปเป็นถึงหนึ่งในสามบริษัทยักษ์ใหญ่ในเซี่ยงไฮ้นี้ และเหตุผลที่มันสามารถพัฒนาไปได้อย่างรวดเร็วนั้นก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับอู่หยางเฉิงมากมายเลยเชียวล่ะ… แล้วคุณรู้หรือเปล่าว่า ความจริงเบื้องหลังของบริษัทนั้นมันคืออะไร ? พวกเขาไม่ได้เป็นแค่องค์กรการค้าธรรมดา ๆ ในเซี่ยงไฮ้เท่านั้นหรอกนะ แม้แต่ในประเทศจีนเอง เหว่ยตงเซียนกรุ๊ปก็ถือได้ว่าเป็นผู้ลักลอบขนยาเสพติดและอาวุธรายใหญ่ มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้ และถ้าอู่หยางเฉิงต้องการกำจัดคุณล่ะก็ เขาจะไม่ทำเหมือนครั้งที่แล้วโดยอาศัยวิธีทางกฎหมายแน่ ๆ แต่เขาแต่จะใช้บริษัทเหว่ยตงเซียนกรุ๊ปเข้ามาโจมตีคุณอย่างแน่นอน ถ้าฉันเดาไม่ผิด… คนพวกนั้นที่อยู่กับอู่หยางเทียนหมิงก็คือคนของเหว่ยตงเซียนกรุ๊ปนั่นแหละ”

ที่หูวเค่อบอกข้อมูลลับกับเย่เชียนมากมายขนาดนี้ มันไม่ใช่แค่เพราะเธอเป็นห่วงเย่เชียนหรืออยากให้เขาระวังอู่หยางเฉิงเอาไวให้ดี แต่ประเด็นที่สำคัญที่สุดก็คือ หูวเค่ออยากรู้ว่าเย่เชียนจะทำยังไงต่อไป เขาจะเดินหน้าต่อไปด้วยวิธีไหน และความแข็งแกร่งของเย่เชียนในประเทศจีนจะถูกเปิดเผยเช่นไร

หูวเค่ออยากรู้ว่าเย่เชียนคือคนที่เธอกำลังตามหาอยู่หรือไม่… คนที่จะ…

“เหว่ยตงเซียนกรุ๊ป…” เย่เชียนพึมพำ เขาหันไปหาฉินหยูและถามว่า “นั่นมันบริษัทของเหว่ยเฉิงหลงนี่ ?”

ฉินหยูพยักหน้าและตอบว่า “เหว่ยตงเซียนกรุ๊ปไม่ใช่บริษัทที่เก่าแก่อะไร มันเพิ่งจะถูกก่อตั้งเมื่อไม่นานมานี้เอง แต่มันก็กลายเป็นหนึ่งในสามบริษัทยักษ์ใหญ่ในเซี่ยงไฮ้ได้อย่างรวดเร็ว รวมไปถึงเทียนหยากรุ๊ปของลุงจ้าวกับอีกบริษัทนึงที่ควบคุมโดยมาเฟียของเซี่ยงไฮ้… ชิงกรุ๊ป! ในเมืองเซี่ยงไฮ้นี้ เราเรียกกันว่า สามมังกรแห่งเซี่ยงไฮ้”

เย่เชียนประหลาดใจมากเพราะบริษัทยักษ์ใหญ่ทั้งสามแห่งไม่ได้สร้างขึ้นมาจากความดีและความเที่ยงธรรม ฝ่ายหนึ่งเป็นพ่อค้ายาเสพติดและอาวุธที่มีชื่อเสียงของจีน อีกฝ่ายหนึ่งก็ถูกบริหารด้วยมาเฟียและผู้ทรงอิทธิพลที่มีประวัติศาสตร์อันยาวนาน

ส่วนบริษัทเทียนหยากรุ๊ปนั้น ดูเหมือนว่าจะมีอะไรที่เขายังไม่รู้อยู่อีกมาก ในเมื่อเป็นเช่นนี้ การสร้างเครือข่ายหน่วยข่าวกรองของกลุ่มเขี้ยวหมาป่าในเซี่ยงไฮ้ก็กลายเป็นเรื่องเร่งด่วนมากขึ้นทันที มิฉะนั้นมันอาจจะกลายเป็นอุปสรรคที่ยิ่งใหญ่สำหรับการขยายสาขากองกำลังของเขี้ยวหมาป่าในเซี่ยงไฮ้ในอนาคตได้

เย่เชียนหันไปหาจ้าวหยาและพูดว่า “ฉันเกรงว่า… พ่อของเธออาจจะไม่ธรรมดาเหมือนกัน”

ในความเป็นจริงนั้น จ้าวหยาก็เคยคิดมาก่อนแล้วว่าถ้าหากจ้าวเทียนห่าวเป็นเพียงนักธุรกิจธรรมดา ๆ คู่แข่งของเขาคงจะไม่จ้างนักฆ่าที่มีชื่อเสียงระดับโลกจากองค์กรระดับโลกมาเพื่อฆ่าเขาเป็นแน่ ยิ่งไปกว่านั้น มันยังเป็นการว่าจ้างนักฆ่าจากองค์กรเซเว่นคิลอีกด้วย ซึ่งการว่าจ้างคนพวกนี้ไม่เพียงแต่จะต้องอยู่ในกฎเหล็กขององค์กรเซเว่นคิลเท่านั้น พวกเขายังต้องจ่ายเงินเป็นจำนวนมหาศาลและต้องมีเครือข่ายที่ยิ่งใหญ่อีกด้วย

มิฉะนั้นแล้ว พวกเขาจะไม่มีทางติดต่อกับองค์กรเซเว่นคิลได้…