…นางหวงขยับเข้ามาพูดข้างหูว่า “ฮูหยินน้อยสี่แสดงออกมาชัดแจ้งว่านางไร้เหตุผลและจะตามรังควานไม่เลิกรา ประเด็นนี้ฮูหยินย่อมรู้ดีอยู่แก่ใจ เพียงแต่ติดอยู่ที่ ฮูหยินน้อยสี่เป็นหลานสะใภ้มิใช่ลูกสะใภ้ ฮูหยินเกรงว่าหากขวางหนูก็จะถูกของแตก จึงได้โกรธเพียงนี้ วันนี้ฮูหยินน้อยใหญ่ ฮูหยินน้อยรอง ยังมีแม่นมเถาล้วนมาปลอบฮูหยินอยู่เป็นนานแล้ว แต่จนยามนี้ฮูหยินก็ยังเสียใจอยู่ ฮูหยินน้อยจึงไม่ได้ต้องคาดหวังว่าตนเองจะสามารถปลอบฮูหยินได้เลยเจ้าค่ะ อย่างไรก็พูดไปตามมารยาทสองสามประโยคแล้วก็ไปเถิดเจ้าค่ะ ข้าน้อยคิดว่าเวลานี้ฮูหยินเองก็คงไม่มีแก่จะพูดสิ่งใดกับฮูหยินน้อยมากมายหรอกเจ้าค่ะ”
ยอดสตรีฉางอิ๋ง ภาคที่สอง
“ตอนนั้นท่านปู่จัดการหมั้นข้ากับสามีฝ่ายบู๊เพราะชะตาต้องกันเพียงคราเดียว!
ข้าไม่ร้องไห้โฮออกมาก็ถือว่าไม่เลวแล้ว ยังจะให้มีความสุขทั้งสองฝ่าย?
ตั้งแต่เล็กจนถึงตอนนี้ วันเวลาแสนหวานชื่นในอนาคตที่ข้าคิดว่าจะมีได้
ก็คือตีจนกว่าเขาจะต้องเชื่อฟังข้าไปทั้งชีวิต และไม่ทำให้ข้าต้องโมโห!
มีความสุขทั้งสองฝ่าย…ข้าจะไปชอบสามีเยี่ยมยุทธ์อย่างนั้นได้อย่างไร!
ข้ายังไม่ชอบเขา แล้วการที่เขาจะชอบข้าหรือไม่ ยังจะสำคัญหรือ?
ที่สำคัญก็คือ เขาต้องเชื่อฟังข้า!”
Recommended Series
Comment
Facebook Comment