เมื่อกลับมาที่จวนราชครู พอฮูหยินซูได้พบเสิ่นจั้งหนิงก็อดจะวิ่งวุ่นไปมาไม่ได้ สองแม่ลูกวิ่งอ้อมต้นเสา เจ้าไล่ตาม ข้าวิ่งหนีอยู่พักใหญ่ เสิ่นจั้งเฟิงและเว่ยฉางอิ๋งเตือนคนนี้ปลอบคนนั้น ทุกคนต่างพากันกระหืดกระหอบไปหมด สุดท้ายฮูหยินซูเหนื่อยเอง จึงได้เว่ยฉางอิ๋งประคองกลับไปนั่งที่ แล้วพูดอย่างโกรธเคืองว่า “หากไม่เห็นแก่ที่พี่ชายสามและพี่สะใภ้สามของเจ้าช่วยพูดแทนเจ้า วันนี้เข้าไม่ตีเจ้าให้ขาหักก็แปลกแล้ว!”
ยอดสตรีฉางอิ๋ง ภาคที่สอง
“ตอนนั้นท่านปู่จัดการหมั้นข้ากับสามีฝ่ายบู๊เพราะชะตาต้องกันเพียงคราเดียว!
ข้าไม่ร้องไห้โฮออกมาก็ถือว่าไม่เลวแล้ว ยังจะให้มีความสุขทั้งสองฝ่าย?
ตั้งแต่เล็กจนถึงตอนนี้ วันเวลาแสนหวานชื่นในอนาคตที่ข้าคิดว่าจะมีได้
ก็คือตีจนกว่าเขาจะต้องเชื่อฟังข้าไปทั้งชีวิต และไม่ทำให้ข้าต้องโมโห!
มีความสุขทั้งสองฝ่าย…ข้าจะไปชอบสามีเยี่ยมยุทธ์อย่างนั้นได้อย่างไร!
ข้ายังไม่ชอบเขา แล้วการที่เขาจะชอบข้าหรือไม่ ยังจะสำคัญหรือ?
ที่สำคัญก็คือ เขาต้องเชื่อฟังข้า!”
Recommended Series
Comment
Facebook Comment