ซ่งไจ้สุ่ยเอาพัดวงกลมตบนางเบาๆ “ไปสิ ไปเลย! พี่สะใภ้ข้าเอง ข้ายังจะจัดการไม่ได้รึ? จึงยังต้องมาอาศัยเจ้าด้วย… จริงๆ เชียว! เจ้าไปชกนาง เช่นนี้มิเท่ากับเป็นการตบหน้าข้ารึ? ข้างนอกก็พากันวิพากษ์วิจารณ์ข้าเสียจนน่าสงสารเป็นทุกเดินอยู่แล้ว ข้าได้ยินคุณหนูตระกูลเติ้ง นามว่าวานวานแอบบอกข้าว่า ยามนี้ทั่วทั้งเมืองหลวงล้วนพากันพูดถึงข้ากันทั้งนั้น เก้าในสิบล้วนนึกคิดกันไปว่าข้าต้องน้ำตานองหน้า! เมื่อนึกขึ้นมาข้าก็กลุ้มใจนัก แล้วเจ้ายังจะมาก่อเรื่องเพิ่มอีกรึ?”
ยอดสตรีฉางอิ๋ง ภาคที่สอง
“ตอนนั้นท่านปู่จัดการหมั้นข้ากับสามีฝ่ายบู๊เพราะชะตาต้องกันเพียงคราเดียว!
ข้าไม่ร้องไห้โฮออกมาก็ถือว่าไม่เลวแล้ว ยังจะให้มีความสุขทั้งสองฝ่าย?
ตั้งแต่เล็กจนถึงตอนนี้ วันเวลาแสนหวานชื่นในอนาคตที่ข้าคิดว่าจะมีได้
ก็คือตีจนกว่าเขาจะต้องเชื่อฟังข้าไปทั้งชีวิต และไม่ทำให้ข้าต้องโมโห!
มีความสุขทั้งสองฝ่าย…ข้าจะไปชอบสามีเยี่ยมยุทธ์อย่างนั้นได้อย่างไร!
ข้ายังไม่ชอบเขา แล้วการที่เขาจะชอบข้าหรือไม่ ยังจะสำคัญหรือ?
ที่สำคัญก็คือ เขาต้องเชื่อฟังข้า!”
Recommended Series
Comment
Facebook Comment