ยอดไทเฮาเขย่าวังหลัง – ตอนที่ 216 คนในดวงใจของเราคือสมบัติที่ล้ำค่ามากที่สุด

ไม่รอให้จีเฉวียนได้ทรงรับปาก ก็ได้ยินเหยียนเฉียวหลัวกล่าวด้วยความเชื่อมั่นในตนเองว่า ” ข้าต้องการเป็นฮองเฮาของท่าน “ 
 
 
” แผนที่สมบัติครึ่งใบนี้ ข้าขโมยมาจากพระบิดา คิดดูแล้วด้วยความฉลาดเฉลียวของท่าน อย่าว่าแต่มีแผนที่เพียงครึ่งใบเลย ท่านจะต้องตามหาสมบัติเจออย่างแน่นอน “ 
 
 
” เมื่อข้าได้เป็นฮองเฮาของท่านแล้ว ข้าจะช่วยดูแลวังหลังให้ท่านเป็นอย่างดี เป็นพระมารดาของแผ่นดิน เป็นฐานกำลังสนับสนุนท่าน เมื่อต้าเหยียนและต้าโจวร่วมมือกัน การจะรวบรวมแผ่นดิน ให้เป็นปึกแผ่นไยมิใช่เรื่องช้าหรือเร็วเท่านั้น “ 
 
 
หลี่กงกงที่เฝ้าอยู่ด้านนอก ย่อมได้ยินหลายประโยคนี้เข้าพอดี 
 
 
เดิมที่เขากำลังง่วงเหงาหาวนอน ทันทีที่ได้ยินสิ่งที่องค์หญิงแห่งต้าเหยียนตรัสออกมา คนก็สะดุ้งจนตื่นตัว 
 
 
มารดาข้าเอ๋ย! บนโลกนี้ยังมีสตรีที่กล้ายื่นข้อเสนอกับฝ่าบาทอยู่ด้วย! 
 
 
ที่ข้างกายของเขา คือบุรุษที่ติดตามเหยียนเฉียวหลัวมา ‘ซิว’ 
 
 
ตอนที่เห็นเขายืนอยู่ด้านนอก รูปร่างองอาจบึกบึนกว่าพวกองครักษ์ภายในวังมากนัก ใบหน้านั้นราวกับปฏิมากรรมที่ไร้รอยยิ้ม 
 
 
ถึงแม้ว่าจะได้เตรียมใจมาแล้วตั้งแต่แรก แต่เมื่อได้ยินองค์หญิงตรัสว่าต้องการจะเป็นฮองเฮาของต้าโจวเข้ากับหู หัวใจของเขาก็ยังกระตุกไปวูบหนึ่ง 
 
 
องค์หญิงทรงชื่นชมฮ่องเต้แห่งต้าโจวที่สุด 
 
 
นางชอบเขามาตั้งแต่เด็กแล้ว 
 
 
ตลอดหลายปีมานี้ก็ไม่เคยเปลี่ยน 
 
 
 
 
 
แต่ว่าสีพระพักตร์ของจีเฉวียนกลับมิได้เปลี่ยนแปลงเลยสักนิด เขายังคงนั่งอย่างสง่างามเช่นเดิม เพียงแต่ในดวงเนตรหงส์นั้นเปล่งประกายขึ้นมา 
 
 
ผ่านไปอีกครู่ พระองค์จึงทรงหันมาทอดพระเนตรเหยียนเฉียวหลัวด้วยความสนใจกว่าเดิม 
 
 
เหยียนฉียวหลัวเห็นเขาให้ความสนใจ ความมั่นใจในตนเองก็ยิ่งเพิ่มพูน นางรู้จักคุ้นเคยกับจีเฉวียนมานานหลายปี ตนเองรู้ดีว่าเขาเป็นคนเช่นไร 
 
 
เพื่อเป้าหมายแล้วเขาสามารถลงมือได้ทุกรูปแบบ ในเมื่อนางต้องการตำแหน่งฮองเฮา แต่ที่มอบให้เขานั้นไม่เพียงแค่สมบัติเทพของแคว้นเซอปี่ซือ แต่ยังรวมถึงความเป็นไปได้ที่จะรวมแผ่นดินเป็นปึกแผ่น การค้าขายเช่นนี้สำหรับเขาแล้วมีแต่ได้ไม่มีเสีย แล้วไยเขาจะไม่รับปากกัน 
 
 
ยิ่งไปกว่านั้นนางกับจีเฉวียนก็ยังมีความผูกพันที่เติบโตขึ้นมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก ให้นางเป็นฮองเฮาของเขานับว่าเป็นสิ่งที่เหมาะสมที่สุดแล้ว 
 
 
ต่อให้จีเฉวียนไม่มีความรักฉันท์ชายหญิงให้กับนาง นางก็ไม่กลัว การจะสยบบุรุษผู้หนึ่งแม้ว่าจะยากลำบาก แต่อาศัยความงามและความเฉลียวฉลาดของนาง ผ่านไปนานปีเข้า เขาก็จะต้องยอมเปลี่ยนใจอย่างแน่นอน 
 
 
บุรุษผู้นี้เป็นหินแกร่งก้อนหนึ่ง จะต้องใส่ความรักความประนีประนอมและไหวพริบที่ชาญฉลาดอย่างไม่ขาดช่วง จึงจะสามารทำให้เขาละลายลงได้ 
 
 
ตอนแรกที่อยู่ในแคว้นต้าเหยียน นางก็ตั้งใจจะเลือกเขามาเป็นราชบุตรเขยอยู่แล้ว แต่พลาดไปนิดเดียว ขาดไปนิดเดียวจริงๆ เขาก็จะกลายเป็นราชบุตรเขยของนาง 
 
 
ต่อให้รู้ดีว่าเขาไม่ได้ชื่นชอบนางสักนิด นั่นก็ไม่อาจหักห้ามความต้องการของนางที่จะเข้าใกล้เขา 
 
 
ตอนนี้นางอายุยี่สิบแล้ว อายุยี่สิบยังไม่ได้แต่งงาน ไม่ว่าเป็นแคว้นต้าเหยียนหรือต้าโจว ก็ถือว่าเป็นวัยของสาวใหญ่แล้ว 
 
 
ที่นานถึงเพียงนี้นางก็ยังไม่แต่งกับใคร ยังมิใช่เพราะว่าครุ่นคิดถึงเขาอยู่ตลอดหรอกหรือ 
 
 
ครั้งนี้นางกล้าไล่ตามมาถึงต้าโจว ก็เพราะว่านางมีความมั่นใจอยู่อย่างเต็มเปี่ยม เมื่อมีแผนที่ครึ่งใบนี้แล้ว นางก็เชื่อว่าจีเฉวียนจะต้องรับปากนางอย่างแน่นอน 
 
 
นางจดจ้องมองดูจีเฉวียน และได้สบตากับเขาอย่างเต็มที่เข้าพอดี 
 
 
ใจของนางสั่นไหว รู้สึกตื่นเต้นอย่างที่สุด 
 
 
จ้องมองอยู่นาน ในที่สุดจีเฉวียนถึงได้เอ่ยปากตรัสขึ้นมา ” ฮองเฮาของเรา มีแต่ผู้ที่อยู่ในใจของเราเท่านั้นจึงจะเป็นได้ “ 
 
 
ในวังหลังของเขา สามารถมีสนมมากมายนับไม่ถ้วน สตรีเหล่านี้เขาจะจดจำใบหน้าของพวกนางไม่ได้ หรือจำชื่อไม่ได้ก็ไม่เป็นไร 
 
 
แต่ว่าฮองเฮาของเขา จะต้องเป็นผู้ที่เป็นที่สุดในใจของเขาเท่านั้น 
 
 
ฮองเฮาคือภรรยา ที่เหลือก็แค่นางบำเรอ 
 
 
” คนในดวงใจ? ” เหยียนเฉียวหลัวขมวดคิ้วมุ่น ” ฝ่าบาทมีนางในดวงใจแล้ว? “ 
 
 
จริงอยู่ นางสามารถยอมรับให้เขามีสนมได้มากมายนับไม่ถ้วน แต่ไม่อาจทนยอมให้เขามีคนพิเศษได้เด็ดขาด 
 
 
ตอนที่อยู่ในแคว้นต้าเหยียน นางใช้เวลาไปถึงห้าปีก็ยังไม่อาจละลายหัวใจก้อนหินของเขาลงได้ ต้าโจวมีสตรีเช่นไรกัน ถึงได้เข้าไปอยู่ในใจของเขาได้? 
 
 
” เรามีนางในดวงใจแล้ว แต่ไม่ใช่เจ้า ” ฮ่องเต้ทรงตอบอย่างแจ่มแจ้งชัดเจน สมองของพระองค์ก็คิดไปถึงนางผู้นั้น บรรยายกาศรอบพระองค์เปลี่ยนเป็นอ่อนโยนลงไม่น้อย 
 
 
แม้แต่มุมพระโอษฐ์ก็ยังมีรอยยิ้มปรากฎ 
 
 
โอ้ เพราะความรักน่าตายนั่น! 
 
 
สีพระพักตร์ของเหยียนเฉียนหลัวซีดเซียวไปในทันที หัวใจของนางเจ็บปวดอย่างที่สุด พระหัตถ์ทั้งสองกำเข้าหากันจนบีบแน่น 
 
 
นางคิดถึงคนผู้หนึ่งขึ้นมา ก็ถามออกไปทันที ” ซูหวงกุ้ยเฟยหรือ? “ 
 
 
นับตั้งแต่ที่นางมาถึงต้าโจวก็ได้ยินผู้คนพูดคุยกันถึงหวงกุ้ยเฟยผู้นี้ บอกว่านางตั้งครรภ์มังกร ขอเพียงนางให้กำเนิดองค์ชายใหญ่ ก็เท่ากับว่าจับจองตำแหน่งฮองเฮาเอาไว้อย่างมั่นคง 
 
 
คิดถึงตรงนี้ หัวใจของนางก็ทนไม่ไหว 
 
 
นางเข้าใจในตัวจีเฉวียนเป็นอย่างดี หากมิใช่ว่าเขาชื่นชอบหวงกุ้ยเฟยผู้นั้นจริงๆ ก็ย่อมไม่มีทางปล่อยให้นางตั้งครรภ์ 
 
 
สตรีพวกนั้น ไม่ดีพอจะให้กำเนิดองค์ชายของเขา! 
 
 
 
 
 
จีเฉวียนมิได้ทรงตอบนาง เพียงแต่ยกน้ำชาขึ้นมาอย่างช้าๆ จิบลงไปคำหนึ่ง ยังคงตอบอย่างบุรุษปากเสียที่สามารถทำให้คนฟังต้องโมโหตายได้ ” เอาเป็นว่าไม่ใช่เจ้าแล้วกัน “ 
 
 
เดิมทีเหยียนเฉียวหลัวเหมือนถูกแทงไปแล้วดาบหนึ่ง ตอนนี้กลับถูกแทงซ้ำสองในที่เดิม ยามนี้นางถึงกับย่ำแย่ไปหมดแล้ว 
 
 
หากว่าซูหวงกุ้ยเฟยผู้นั้นอยู่ตรงหน้านางในตอนนี้ นางไม่กล้ารับประกันเลยว่าตนเองจะห้ามใจไม่ให้ลุกขึ้นไปแทงเข้าใส่สักสองดาบหรือไม่ 
 
 
จนนานอีกพักใหญ่ เหยียนเฉียวหลัวถึงได้ค่อยๆ กล้ำกลืนลมหายใจลงไปได้ นางคลายหมัดออก แต่รอยยิ้มบนใบหน้าแม้สักนิดก็ไม่หลงเหลือแล้ว 
 
 
” ไม่เป็นไร ข้ารู้ว่า ในพระทัยของฝ่าบาทนั้นห่วงใยแผ่นดินที่สุด นางในดวงใจต่อให้สำคัญเช่นไร แต่ก็ไม่มีทางจะไปเปรียบเทียบกับกรุสมบัติของแคว้นเซอปี่ซือไปได้หรอก “ 
 
 
นางหยิบแผนที่สมบัติครึ่งใบโบกไปมาตรงหน้าของเขา ” ฝ่าบาทจะทรงเป็นผู้รวบแผ่นดินที่เหนือกว่าประมุขแห่งแคว้นใดๆ ในอดีต ย่อมไม่ทรงถูกฉุดรั้งด้วยเรื่องของชายหญิง ในเมื่อฝ่าบาททรงทำพระทัยเย็นฟังข้ากล่าวมาได้ตั้งมากมาย ก็แสดงว่าได้ทรงทำการตัดสินพระทัยเอาไว้แล้ว “ 
 
 
เหยียนเฉียวหลัวหยุดพักหายใจ นางเข้าใจบุรุษผู้นี้เป็นอย่างดี ต่อให้นางในดวงใจของเขาตายลงไปต่อหน้าในตอนนี้ เขาก็ต้องเลือกสมบัติอย่างแน่นอน 
 
 
ความมั่นใจนี้ นางมีอยู่อย่างเต็มเปี่ยม 
 
 
จีเฉวียนทรงแย้มสรวลออกมาในทันที ยิ้มจนทำเอาหัวใจของเหยียนเฉียวหลัวสะท้านด้วยความหวั่นไหว 
 
 
นางยกหัตถ์อีกข้างขึ้นมา คิดจะระงับหัวใจของตนเองเอาไว้ นางรู้จักจีเฉวียนมานานหลายปี เห็นเขายิ้มทั้งหมดรวมกันยังนับได้ไม่ครบสิบนิ้ว 
 
 
ยามที่เขายิ้มออกมา ต่อให้ดอกไม้ทั่วทั้งฤดูใบไม้ผลิเบ่งบาน ก็ยังคงเทียบกับเขาไม่ได้ 
 
 
เห็นไหม นางว่าแล้วอย่างไร เขาจะต้องรับปากแน่นอน 
 
 
ขณะที่ความมั่นใจของนางกำลังเต็มเปี่ยมขึ้นมา ก็ได้ยินจีเฉวียนเอ่ยพระโอษฐ์ตรัสว่า ” นางสำคัญอย่างยิ่ง เป็นยอดดวงใจของเรา ต่อให้เจ้าเอาแผนที่ขุมทรัพย์สักสิบแห่งมาก็ไม่ขอแลก ตัวนางเองก็คือขุมทรัพย์อันยิ่งใหญ่ ที่เราใช้ทั้งชีวิตก็ชื่นชมไม่เพียงพออยู่แล้ว “ 
 
 
เหยียนเฉียวหลัว “…….” หัวใจของนางเดิมก็บาดเจ็บมากอยู่แล้ว ยามนี้ยังถูกแทงลงไปอีกดาบหนึ่ง ทำเอานางแทบจะกระอักเลือกคั่งออกมา 
 
 
นางเคยบอกว่าเขาไม่รู้จักการพูดจา แต่พอเขาเอ่ยเรื่องความรักขึ้นมา ก็ทำให้คนแทบจะเยิ้มตาย! 
 
 
ต่อให้จับคนยัดลงไปในกองน้ำตาลทรายก็ยังไม่กลายเป็นน้ำเชื่อมถึงเพียงนี้! 
 
 
นางอิจฉาจนแทบจะเป็นบ้า หัวใจเหมือนถูกแมวตะกุยจนได้แต่ทรมาน 
 
 
ความจงเกลียดจงชังทั้งหมดพุ่งไปยังซูหวงกุ้ยเฟย รอให้ออกไปจากพระตำหนักตี้หัวก่อน นางจะต้องไปดูหน้าสตรีผู้นั้นสักหน่อย ดูสิว่าเป็นนางปีศาจจิ้งจอกขนาดไหน ถึงได้ทำให้คนที่มีหัวใจเป็นเหล็กอย่างจีเฉวียน หลงใหลจนถึงขนาดนี้! 
 
 
ตู๋กูซิงหลันและตู๋กูเจวี๋ยพึ่งมาถึงพระตำหนักตี้หัวด้วยกัน ทั้งสองอยู่ที่ด้านนอกก็ประจวบเหมาะได้ยินคำว่า ‘ยอดดวงใจของเรา สมบัติที่ล้ำค่าที่สุด’ เข้าพอดี 
 
 
ทั้งสองมีสีหน้าพะอืดพะอม จนเกือบจะอาเจียนออกมา