ยอดไทเฮาเขย่าวังหลัง – ตอนที่ 497 หรือว่าควรจะ จูบตอบ?

‘เสี่ยวเฉวียนเฉวียน’ ผู้นี้ถึงกับเป็นฮ่องเต้จริงๆ!  
 
 
Median kingdom ประเทศเล็กๆแห่งหนึ่งในตะวันออกกลาง ขนาดของประเทศเล็กมาก ลึกลับซับซ้อน แต่ก็ร่ำรวยมหาศาล  
 
 
แม้ว่าจะแวดล้อมไปด้วยประเทศตะวันออกกลางที่แข็งแกร่งมากมาย แต่กลับไม่มีประเทศใดสามารถสั่นคลอนMedian Kingdomลงได้  
 
 
‘เคอหลันจุน’ ชาวเน็ตคนหนึ่งเผยแพร่รูปขององค์กษัตริย์ เป็นรูปด้านข้างที่มีเพียงรูปเดียวแถมยังไม่ค่อยชัด  
 
 
รูปหน้าที่งดงาม จมูกโด่งเป็นสัน พอมาเปรียบเทียบกับรูปของจีเฉวียนก็มีความคล้ายคลึงกันถึง99%  
 
 
กษัตริย์ของประเทศ Median ผู้นี้ น้อยครั้งนักที่จะปรากฏพระองค์ ดำรงพระองค์เรียบง่าย ได้ยินว่าพระนามของพระองค์ก็มีคำว่า ‘เฉวียน’ อยู่ด้วย  
 
 
เพียงครู่เดียว ระบบอินเตอร์เน็ตถึงกับระเบิดเป็นครั้งที่สอง  
 
 
พวกคนที่ก่อนหน้านี้เคยวิพากษ์วิจารณ์กันว่าเยี่ยซิงหลันไปคว้าเอาคนปัญญาอ่อนมาเป็นแฟนต่างก็พากันปิดปากเงียบไปในทันที  
 
 
แต่ก็ยังมีบางคนไม่วายกระแนะกระแหนว่า ‘พื้นที่ของประเทศMedian เล็กเท่ากระสุนบนหน้าไม้ เป็นกษัตริย์แล้วจะอย่างไร?’  
 
 
คนที่หาเรื่องเหล่านี้ย่อมถูกแฟนคลับของเยี่ยซิงหลันถล่มอย่างรวดเร็ว  
 
 
“พื้นที่จะมากจะน้อยก็เป็นประเทศประเทศหนึ่ง สำหรับลูกพี่หลันของพวกเรา มีแต่คนระดับฮ่องเต้เท่านั้นถึงจะคู่ควร!”  
 
 
“กษัตริย์เฉวียนยิ่งใหญ่ กษัตริย์เฉวียนหล่อมาก!”  
 
 
ภาพที่จีเฉวียนต่อยนักข่าวปากเสียคนนั้นกลายเป็นภาพสุดประทับใจของผู้คนมากมาย ภาพลักษณ์ที่ปกป้องคนรักของพระองค์ถูกแพร่กระจายไปทั่วอินเตอร์เน็ต  
 
 
ถึงแม้ว่าจะลงมือหนักไปเสียหน่อย แต่อย่างไรก็ไม่อาจปิดบังความหล่อเหลาของพระองค์ไปได้!  
 
 
“การหมั้นหมายครั้งนี้ พวกเรายอมรับแล้ว!”  
 
 
แฟนคลับต่างก็ช่วยกันอวยพรพร้อมกับรอยน้ำตา ดังนั้นเพียงไม่ถึงสองวันกระแสที่ว่าก็กลายเป็นกองหนุนฮ่องเต้เฉวียนขึ้นมา  
 
 
………………  
 
 
 
 
 
ตู๋กูซิงหลันขดตัวอยู่บนโซฟา นั่งเล่นiPad อ่านเรื่องความเคลื่อนไหวต่างๆในอินเตอร์เน็ต พลางหันไปดูจีเฉวียนที่กินแอปเปิ้ลอยู่ข้างๆ  
 
 
หืม…..ตัวร้ายผู้นี้กลายเป็นกษัตริย์ของประเทศ Median ไปตั้งแต่เมื่อไหร่?  
 
 
นางขยายภาพที่ปรากฏอยู่ในอินเตอร์เน็ตขึ้นมา….ว่ากันตามจริง แม้แต่นางก็มองไม่ออกว่ากษัตริย์ของประเทศนั้น……กับจีเฉวียนมีอะไรต่างกันที่ตรงไหน  
 
 
แต่ว่าเขาเป็นร่างแบ่งภาคของอาจารย์….แล้วในโลกนี้ยังจะมีคนที่รูปร่างหน้าตาคล้ายคลึงกันได้อีกหรือ?  
 
 
หรือว่าในโลกนี้ท่านอาจารย์ก็ยังมีร่างแบ่งภาคคนอื่นอีก ที่แม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่รู้หรือเปล่า?  
 
 
ตู๋กูซิงหลันจับจ้องไปที่ภาพๆนั้น ตัดสินใจจะให้คนลองสืบค้นดู  
 
 
หากยากนักที่คืนนี้อาจารย์ไม่อยู่ เสินฟางก็รู้ความดีจึงไม่ได้ออกมารบกวน จีเฉวียนจึงขยับเข้าไปนั่งใกล้ๆตู๋กูซิงหลันอีกหน่อย  
 
 
พอพระองค์ได้กลิ่นหอมอ่อนๆจากเส้นผมของนาง ก็รู้สึกผ่อนคลายไปทั้งร่าง  
 
 
พลางขยับเข้าไปมองดูสิ่งของที่คล้ายกับโทรศัพท์มือถือขนาดใหญ่ในมือของนาง….  
 
 
พอจีเฉวียนชะโงกพระเศียรเข้ามา ตู๋กูซิงหลันก็ปัดภาพของกษัตริย์Median องค์นั้นทิ้งไป  
 
 
นางหันหน้ากลับไปหาศีรษะของจีเฉวียน  
 
 
จมูกของคนทั้งสองกระทบกัน ใบหน้าของทั้งสองเกือบจะสัมผัสกันอยู่แล้ว  
 
 
ลมหายใจของกันและกันเป่าลงบนใบหน้า คนหนึ่งอบอุ่น คนหนึ่งเย็นฉ่ำ  
 
 
เวลาที่อยู่บ้าน ตู๋กูซิงหลันมักจะสวมใส่ชุดนอนอยู่เสมอ แม้จะเป็นชุดนอนแต่ก็ไม่อาจบดบังเรือนร่างที่งดงามของสาวน้อยไปได้  
 
 
แขนขาของนางเรียวยาว ผิวพรรณทั้งขาวและละเอียดนุ่มนวล ราวกับมีประกายมุกกระจ่างอยู่ชั้นหนึ่ง ทำให้คนอดที่จะอยากใกล้ชิดเข้าไปอีกไม่ได้  
 
 
จีเฉวียนทอดพระเนตรไปที่นาง พระองค์อดพระทัยไม่ไหวจนต้องจุมพิศนางเบาๆ ริมโอษฐ์เย็นๆประทับลงไปบนริมฝีปากแดงดุจกลีบกุหลาบ เติมเต็มความสุขที่มากล้นจนสามารถมองเห็นได้จากก้นบึ้งของดวงเนตร  
 
 
ชั่วขณะนั้น แม้แต่นามของบุตรที่จะเกิดมาในอนาคตพระองค์ก็ทรงคิดเอาไว้เรียบร้อยแล้ว  
 
 
ตู๋กูซิงหลันใบหน้าแดงก่ำขึ้นมา ถึงแม้ว่าพวกนางจะตกลงปลงใจเป็นแฟนกันเรียบร้อยแล้ว แต่ว่าพอโดนจูบๆกอดๆเช่นนี้นางก็อดที่จะเขินอายไม่ได้  
 
 
ถึงแม้ว่าจะเล่นละครมาไม่น้อย แต่นางก็ยังไม่เคยมีความรักอย่างจริงจัง ไม่รู้ว่าสมควรจะมีปฏิกริยาทางร่างกายอย่างไรดี  
 
 
ใช่ว่าควรจะ จูบตอบกลับไปดีไหม?  
 
 
นางจดจ้องไปที่จีเฉวียน ริมฝีปากยังไม่ทันได้ประกบลงไป ด้านนอกก็เกิดเสียงฟ้าผ่าติดๆกันหลายครั้ง  
 
 
สายฟ้าพาดลงมาผ่านท้องฟ้ายามค่ำ เสียงดังสนั่นจนทำให้พื้นดินสั่นสะเทือน  
 
 
หุบเขาปีศาจมีพวกวิญญาณเร่ร่อนอยู่มากมาย ตอนนี้พวกวิญญาณเหล่านั้นพากันตื่นตระหนก พุ่งเข้ามาในสวนกุหลาบของตู๋กูซิงหลันอย่างเร่งร้อนราวกับจะวอนขอที่หลบภัย  
 
 
ตู๋กูซิงหลันลุกขึ้นจากโซฟา เดินไปที่หน้าต่างบานใหญ่ตรงหน้า  
 
 
ด้านนอกเกิดพายุฝนกระหน่ำรุนแรง ดอกกุหลาบในสวนของนางถูกลมและฝนพัดกระหน่ำจนส่ายเอนไปมาทุกทาง เจ้าติ๊งต๊องเองก็โกยปีกเผ่นเข้ามาข้างในด้วยเช่นกัน  
 
 
“พี่สาวตัวน้อย…..น่ากลัวมากเลยกะต๊ากๆ ….นี่มีเทพองค์ไหนกำลังรับทัณฑ์สวรรค์อยู่หรือไง?” ติ๊งต๊องใช้ปีกปัดละอองน้ำฝนบนร่าง สายฟ้าฟาดเมื่อครู่ผ่าลงมาที่ข้างตัวมัน ขนตรงก้นของมันถึงกับไหม้เกรียมไปด้วย  
 
 
สายฟ้าเช่นนี้…..ย่อมไม่ใช้สายฟ้าปกติทั่วไป!  
 
 
ตู๋กูซิงหลันขมวดคิ้ว สายฟ้าที่ด้านนอกหน้าต่าง ผ่าลงมาอย่างต่อเนื่องไม่ขาดสาย ตอนแรกก็เหมือนจะผ่าลงมาอย่างกระจัดกระจาย แต่ว่าตอนนี้ทั้งหมดกลับพุ่งลงไปที่เรือนพักของอาจารย์  
 
 
“อาจารย์….” ตู๋กูซิงหลันรีบไปที่ประตูในทันที พลางยื่นมือไปคว้าเสื้อคลุมตัวหนึ่งและฉวยดาบยักษ์ของพี่ใหญ่ขึ้นมา พุ่งไปทางเรือนพักของซื่อมั่วอย่างรีบร้อน  
 
 
หลายวันมานี้ซื่อมั่วอยู่ที่บ้านพักของนางมาโดยตลอด แต่ว่าคืนนี้อยู่ๆก็หายตัวไป…..ตอนแรกตู๋กูซิงหลันก็ยังเข้าใจว่าเขาเบื่อแล้ว  
 
 
คิดไม่ถึงว่า…เป็นเพราะมีสาเหตุอื่น  
 
 
จีเฉวียนเองก็รีบตามออกมา แต่พอมาถึงด้านนอกก็ไม่เห็นแม้แต่เงาหลังของตู๋กูซิงหลันเสียแล้ว  
 
 
พระองค์ถูกสายฝนกระหน่ำลงมาอยู่เพียงผู้เดียว เงาร่างที่ทอดยาวดูเงียบเหงาและวังเวง  
 
 
เสินฟางยืนอยู่บนยอดหลังคาของเรือนพัก ในมือของเขาถือดอกกุหลาบดอกหนึ่งเอาไว้ ลูบสร้อยหินบนข้อมือ พลางเอ่ยว่า ‘ที่สมควรจะมาย่อมต้องมา….’  
 
 
 
 
 
…………………………………..  
 
 
 
 
 
เรือนของซื่อมั่วอยู่ในหมู่แมกไม้ทึบ เหนือแมกไม้ที่ขึ้นอย่างแน่นขนัด มีสายฟ้าฟาดลงมาอย่างต่อเนื่องโดยไม่ขาดตอน จนเกิดเป็นหลุมยุบลงไปบนพื้นโดยรอบ  
 
 
ต้นไม้ใหญ่ติดไฟขึ้นมา แม้จะมีพายุฝนก็ยังไม่ยอมดับลง  
 
 
ตอนที่ตู๋กูซิงหลันควงดาบยักษ์เข้าไปใน ทั่วทั้งเรือนใกล้จะกลายเป็นทะเลเพลิงอยู่รอมร่อแล้ว  
 
 
ในมือของนางกำแผ่นยันต์เอาไว้ เสาะหาตำแหน่งของซื่อมั่วท่ามกลางหมู่ควันไฟ  
 
 
พอไปถึงปากประตู ก็เห็นสัตว์อสูรหินที่ปากประตูถูกทำลายกลายเป็นเศษก้อนกรวดกองอยู่บนพื้นไปแล้ว  
 
 
เขตอาคมที่กางอยู่นอกเรือนมีเปลวไฟพวยพุ่งเผาผลาญ แต่ว่ายังคงได้ยินเสียงพิณโบราณดังออกมาจากด้านใน  
 
 
เสียงพิณกรีดบาดอย่างสะท้านสะเทือน แสดงพลังสังหารที่เข้มข้นออกมา  
 
 
ด้วยเสียงพิณเช่นนี้ หากเป็นคนธรรมดาทั่วไปได้ยิน คงต้องเลือดออกเจ็ดทวารจนตายไปแล้ว  
 
 
เขตอาคมของซื่อมั่ว เปิดรับตู๋กูซิงหลันอยู่เสมอ นางจึงเข้าไปด้านในได้อย่างสะดวกราบรื่น  
 
 
ดาบยักษ์ในมือสั่นสะท้าน ส่งเสียงคำรามออกมา  
 
 
นางกวาดดวงตาดอกท้อทั้งสองออกไป มองหาทิศทางที่เสียงพิณดังออกมา  
 
 
เสียงพิณดังมาจากฟากตะวันออกของเรือน …… พอนางไปถึงก็เห็นอาจารย์นั่งดีดพิณอยู่ในสวน คนสวมชุดสีม่วงแบบตะวันตกทั้งร่าง ทรงผมเสยไปด้านหลังเส้นผมเปล่งประกายออกมา เขานั่งอยู่บนพื้น ปลายนิ้วดีดลงไปบนพิณอย่างรวดเร็วสร้างท่วงทำนองออกมา รอบกายมีแต่กลิ่นอายฆ่าฟัน  
 
 
และที่รอบกายของเขา มีร่างเงาของผู้คนอยู่นับสิบคน  
 
 
ร่างกายของคนเหล่านั้นเปล่งประกายแสง ในมือถือหอกสามง่าม แต่ละคนคล้ายดังเป็นเทพเซียนที่ลงมาจากสวรรค์ ทั้งหมดลงมืออย่างรวดเร็วและโหดเ**้ยม  
 
 
คนเหล่านั้น…..คิดจะฆ่าเขา!  
 
 
ตู๋กูซิงหลันสัมผัสได้ถึงขุมพลังที่บริสุทธิ์และแข็งแกร่งจนทำให้คนต้องสั่นสะท้านจากร่างของพวกเขา  
 
 
นางกุมดาบยักษ์เอาไว้แน่น พอดวงตาเหลือบเห็น เงาร่างคนผู้หนึ่งพุ่งหอกสามง่ามไปที่ทรวงอกของซื่อมั่ว นางก็ควงดาบยักษ์โฉบเข้าไปในทันที  
 
 
………………………………