ตอนที่ 128 เธอชอบคำตอบนี้ไหม (1)
“ฉันอยากกลับบ้าน!” อันซย่าซย่ารู้สึกไม่พอใจมากจนไม่อยากได้ยินอะไรที่เขาพูดอีก
เขาทำแบบนี้ได้ยังไง!
เธอกลัวแทบตาย นี่ยังไม่พูดถึงมารยาทอันเหลือทนของเขาด้วยนะ!
ฉีเหยียนซีทำหน้าถมึงทึง
เขาอุตส่าห์มีน้ำใจเชิญเธอมางานเลี้ยงวันเกิดของเขาและเตรียมชุดไว้ให้ด้วย ไม่เพียงแต่ไม่ยอมขอบใจเขา แต่ยังร้องจะกลับอีก
“อันซย่าซย่า เธอเล่นตัวกับฉันหรือไง” เขาคำรามอย่างหัวเสีย
อันซย่าซย่าหงุดหงิดจนเธอคิดว่าอีกนิดก็จะระเบิดโทสะออกมารอมร่อ เธอผลักเขาให้พ้นทางแล้ววิ่งออกจากห้อง
โถงทางเดินข้างนอกนั้นยาวมาก เธอวิ่งไปจนเหนื่อยกว่าจะเธอบันไดก่อนจะเดินลงมาโดยไม่เสียเวลาคิด
เมื่อลงมาได้ครึ่งทางเธอก็นึกเสียใจ
เพราะดูเหมือนว่าบันไดนั้นจะนำไปยังล็อบบี้ด้านล่าง ซึ่งเต็มไปด้วยแสงสีและกิจกรรม ชายหญิงนับไม่ถ้วนในชุดหรูหราเดินไปมาแล้วก็ดื่มอวยพรกันอยู่ภายในล็อบบี้ เธอยืนนิ่งจังงังไปกับฉากนั้น
ใครบางคนด้านล่างสังเกตเห็นเธอ แล้วก็เสียงกระซิบกระซาบก็แพร่ไปทั่วบริเวณ ไม่นานทุกสายตาต่างก็พากันจับจ้องมายังอันซย่าซย่าผู้กำลังยืนอยู่บนชานพักบันได!
เดรสชาแนลใหม่เอี่ยมแนบกับส่วนเว้าโค้งน้อยๆ ของเธอ เรือนผมดำขลับสยายยาวลงมาถึงช่วงเอว ล้อมกรอบดวงหน้าอันดูน่าทะนุถนอมนั้นไว้ ดวงตาเธอกระจ่างใสราวกับบ่อน้ำซึ่งกำลังส่องประกายวาววับ
แต่สิ่งที่น่าตกใจที่สุดก็คือทรงผมยุ่งเหยิงและรอยแดงเป็นจ้ำที่ไหล่ทั้งสองข้าง
ว้าว… พวกเธอเคยได้ยินข่าวลือมาว่าลูกชายคนรองของตระกูลฉีมีนิสัยชอบใช้ความรุนแรง แต่ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าในเรื่องอย่างว่านั้นเขาก็รุนแรงไม่แพ้กัน!
เมื่อเห็นว่าเธอกำลังลงมาจากชั้นสอง ทุกคนต่างก็คิดกันไปเองเลยว่าเธอจะต้องเป็นแฟนสาวของฉีเหยียนซีแน่ๆ หลายคนเริ่มหัวร่อต่อกระซิกกันอย่างรู้ทัน
อันซย่าซย่าไม่รู้จะไปต่อหรือจะกลับขึ้นไปดี ได้แต่ยืนชะงักอยู่ตรงนั้น ในสมองว่างเปล่าไปหมด
“ยัยบื้อ!” เสียงสบถทุ้มต่ำของฉีเหยียนซีดังขึ้นเบื้องหลัง เขาจับข้อมือเธอแน่นก่อนจะลากตัวไปที่ประตู
อันซย่าซย่าเบิ่งตากว้างพลางกระซิบ “ฉีเหยียนซี นายจะทำอะไรน่ะ”
ใบหน้าชายหนุ่มดูแข็งกร้าว และบรรยากาศอันดูไม่เป็นมิตรที่เขาแผ่ออกมาทำเอาทุกคนต้องหลีกทางให้
มู่หลียืนอยู่ที่มุมหนึ่ง รู้สึกเหมือนหัวใจเต้นผิดจังหวะกับภาพที่ทั้งสองคนอยู่ด้วยกัน
ฉีเหยียนซีลากอันซย่าซย่าไปที่สระว่ายน้ำภายในคฤหาสน์ หญิงสาวทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เธอสะบัดมือเขาทิ้ง “ฉีเหยียนซิ! นายจะบ้าหรือไง ทำไมถึงได้ลักพาตัวฉันมาที่บ้านนายแบบนี้”
ฉีเหยียนซีกำมือแล้วก็คลายอยู่อย่างนั้นสองสามครั้งก่อนจะเค้นคำพูดออกมาจากไรฟัน “วันนี้เป็นวันเกิดฉัน”
“แล้วไง ฉันบอกนายแล้วว่าไม่อยากมา!” อันซย่าซย่าระเบิดอารมณ์ “ฉีเหยียนซี นายเป็นใครถึงได้มาเจ้ากี้เจ้าการสั่งคนนั้นคนนี้ให้ทำอย่างใจนาย นายรู้ไหมว่ามันน่ารำคาญขนาดไหน”
ลมหายใจของชายหนุ่มดูหนักหน่วงมากขึ้นขณะที่เขาพยายามระงับโทสะ “ไหนๆ เธอก็เกลียดฉันมากขนาดนี้แล้ว งั้นมันก็ไม่สูญเปล่าน่ะสิถ้าฉันจะทำอะไรที่ทำให้เธอรำคาญใจจริงๆ”
อันซย่าซย่าอึ้งไปกับคำพูดนั้น เธอเบือนหน้าหนี “เอาโทรศัพท์ฉันคืนมา ฉันจะกลับแล้ว”
ฉีเหยียนซียิ้มขณะหยิบโทรศัพท์เธอออกมาจากกระเป๋า อย่างไรก็ตาม วินาทีก่อนที่เขาจะวางมันคืนใส่มือเธอ เขาก็เขวี้ยงมันลงน้ำ
โทรศัพท์ลอยโค้งอย่างสวยงามในอากาศก่อนจะตกลงไปในสระว่ายน้ำ
อันซย่าซย่าได้แต่อ้าปากหวอ น้ำตาเอ่อขึ้นมาในดวงตา ไม่รู้จะพูดอะไรดี
ป่าป๊าอันซื้อโทรศัพท์เครื่องนี้ให้เธอในตอนที่เธอได้เข้าเรียนที่ฉีซย่าและเธอก็รักมันมาก
ฉีเหยียนซีแกล้งเธอจนมันหล่นตอนที่เขาขว้างลูกบาสเกตบอลมาโดนหัวเธอคราวก่อน แล้วนี่ยังมาขว้างมันลงไปในสระว่ายน้ำอีก!
เธอทนไม่ได้และจะไม่ยอมทนอีกต่อไปแล้ว!
ด้วยเรี่ยวแรงทั้งหมดที่เธอเองก็ไม่รู้เอามาจากไหน อันซย่าซย่าเอาศีรษะเล็กๆ ของเธอกระแทกฉีเหยียนซี ชายหนุ่มก็ตกลงไปในสระว่ายน้ำด้วยสีหน้าประหลาดใจ!
ตอนที่ 129 เธอชอบคำตอบนี้ไหม (2)
ฉีเหยียนซีไม่ทันระวังตัว เขาก็ตกลงไปในสระพร้อมกับเสียงน้ำกระเซ็นกระจาย!
ชายหนุ่มผุดขึ้นเหนือผิวน้ำอย่างรวดเร็วพร้อมกับสีหน้าโกรธจัด
เมื่อดึงตัวก้าวขึ้นมาจากสระได้ น้ำก็หยดจากเสื้อผ้าอันเปียกโชกของเขา แต่มันไม่ได้ทำให้ท่าทีเจ้าเล่ห์ร้ายกาจของเขาอ่อนลงเลย
อันซย่าซย่าก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว ขณะที่ฉีเหยียนซีเดินดุ่มๆ เข้ามาหาเธอราวกับสัตว์ร้ายที่กำลังย่างเข้าหาเหยื่อของมัน
เขาคว้าหมับเข้าที่ด้านหลังต้นคอเธอและภายในแววตาอันตกตะลึงพรึงเพริดนั้น เขาก็บังคับประกบริมฝีปากเข้าหาเธอ
ฟึ่บ—
เสียงน้ำกระจายดังขึ้นอีกและฉีเหยียนซีก็ตกลงไปในสระน้ำอีกครั้งก่อนที่ริมฝีปากของเขาจะทันได้สัมผัสเธอ!
อันซย่าซย่ามองไปยังผู้ที่มาใหม่ด้วยความตกตะลึง
เซิ่งอี่เจ๋อยืนหน้านิ่งอยู่ในชุดสูท อากาศที่แผ่ซ่านออกจากตัวเขานั้นเย็นเยียบราวกับแสงจันทร์เหนือศีรษะ นัยน์ตาดำสนิทวาววับด้วยความโกรธ
มันคือลูกเตะอันเด็ดขาดของเขาที่ส่งฉีเหยียนซีกลับลงสระ!
“อะไรกันวะ!” ฉีเหยียนซีโผล่หัวขึ้นจากน้ำพลางโวยวาย
เซิ่งอี่เจ๋อหันกลับมาก้มลงมองเขา “ฉีเหยียนซี ลืมไปแล้วหรือไงว่าฉันเคยบอกนายว่ายังไงเมื่อสองปีก่อน อย่ามายุ่งกับฉัน”
ฉีเหยียนซีโต้ตอบ “อะไร ฉันจูบอันซย่าซย่าแล้วไปเกี่ยวอะไรกับนายแล้วเหรอ เธอเป็นอะไรกับนาย ของเล่น กิ๊กหรือว่าแฟน”
เซิ่งอี่เจ๋อไม่ตอบ เขาเพียงแค่ถอดเสื้อนอกออกอย่างใจเย็นเอามาคลุมไหล่ให้อันซย่าซย่า แล้วเอ่ยถามอย่างอ่อนโยน “เจ็บตรงไหนหรือเปล่า”
อันซย่าซย่าอยู่ในอารมณ์ที่พร้อมจะสติแตกด้วยความตื่นตกใจอย่างต่อเนื่อง เธอส่ายหน้าด้วยความสับสนอย่างที่สุด
วินาทีต่อมา มือของเธอก็ถูกกุมไว้ในฝ่ามืออันอบอุ่น
เขาพาเธอไปอย่างไม่รีบร้อนในชุดสูทซึ่งเรียบกริบ ตั้งแต่ต้นจนจบ ฉีเหยียนซีเป็นคนเดียวที่ดูน่าสังเวช
ครู่ใหญ่ๆ ทีเดียวกว่าที่ลูกชายคนรองผู้อารมณ์ร้ายแห่งตระกูลฉีจะว่ายขึ้นมาจากสระ แทนที่จะเดินกลับห้อง เขาได้แต่เพียงแหงนหน้ามองขึ้นไปยังดวงจันทร์ด้วยใบหน้าอันเศร้าสร้อย
“ทำไมมันถึงได้ยากนักที่จะได้ยินคำว่า ‘สุขสันต์วันเกิด’ จากเธอ”
–
รถปอร์เช่ขับอย่างราบรื่นจนถึงบ้าน
อันซย่าซย่าลังเลอยู่เป็นนานก่อนจะเอ่ยปากถาม “เซิ่งอี่เจ๋อ นายรู้ได้ยังไงว่าฉันอยู่ที่นั่น”
ชายหนุ่มซึ่งกำลังนั่งอยู่ข้างๆ เธอไม่ตอบ เธอแอบชำเลืองมองเขาและตระหนักได้ว่าสีหน้าเขานั้นเกินคำว่าโกรธไปไกล
เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีเข้ม เนกไทห้อยหลวมๆ ไว้รอบลำคอ กระดุมสองเม็ดบนถูกปลดออก เผยให้เห็นกระดูกฐานลำคองดงามซึ่งแม้แต่ผู้หญิงยังต้องอิจฉา
เมื่อรู้สึกว่าอันซย่าซย่าเหลือบมองมา เขาก็มองเธอด้วยหางตา แล้วนัยน์ตาดำสนิทของเขาก็สบเข้ากับเธอ เล่นเอาเธอสะท้านไปเล็กน้อย
เขากะพริบตา แต่ไม่พูดอะไร
ด้วยเหตุผลอะไรก็บอกไม่ถูก แต่อยู่ๆ อันซย่าซย่าก็รู้สึกประหม่า เธอพยายามจะเปลี่ยนบรรยากาศด้วยเรื่องตลก “แหะๆ … ฉันนึกว่าถูกลักพาตัวซะแล้ว ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเป็นเรื่องล้อเล่นของฉีเหยียนซี เจ้าเด็กประถมนั่นช่างทำตัวเหลวไหลจริงๆ … วันนี้เขาอายุสิบแปดแล้วใช่ไหม แต่ยังทำตัวเป็นเด็กๆ อยู่เลย…”
อันซย่าซย่าพูดอยู่ฝ่ายเดียวในรถ เธอคิดว่าเธอกำลังจะตายเพราะความอับอายในไม่ช้านี้แหละ ในที่สุด เธอก็เอ่ยถามคำถามที่คอยกัดกินใจเธอมาตลอด
“ทำไมถึงมาช่วยฉันไว้ล่ะ”
ริมฝีปากเรียวบางของชายหนุ่มขยับ “เธออยากรู้คำตอบไหม”
“หืม อยากสิ!” อันซย่าซย่าพยักหน้า
จากแสงไฟสลัวๆ ภายในรถ เธอเห็นนัยน์ตาเขาเจิดจรัสราวกับดวงดาว ซึ่งเตือนให้เธอนึกถึงคืนที่เต็มไปด้วยดวงดาวระยิบระยับ ไฝเม็ดเล็กๆ ใต้ตาของเขาก็ดูมีเสน่ห์อย่างอธิบายไม่ถูก
แต่เมื่อริมฝีปากของเขาทาบทับเข้ากับเธอ หญิงสาวจึงเพิ่งรู้สึกตัว
หืม! เซิ่งอี่เจ๋อกำลังจูบเธอเหรอ
เดี๋ยวก่อน ทำไมเขาถึงจูบเธอล่ะ
น้ำเสียงทุ้มและแหบพร่านั้นดังอยู่ข้างหูเธอ
“เธอชอบคำตอบนี้ไหม”
