ตอนที่ 198 คำสารภาพรักท่ามกลางหิมะแรก (7)
“เซียวเหยี่ยน…” อันซย่าซย่าเบิกตาโต ในใจเธอคิดจริงจังว่าจะถ่มน้ำลายใส่หน้าเขาเมื่อเธอได้รับการช่วยชีวิตไว้ด้วยน้ำเสียงเสียดแทงและขมขื่น “เฮ้ ไม่เคยมีใครบอกนายหรอกเหรอ ว่าไม่ให้จูบแฟนคนอื่นน่ะ”
เซิ่งอี่เจ่อปรากฏตัวขึ้นเบื้องหลังอันซย่าซย่าพร้อมกับมือที่ล้วงอยู่ในกระเป๋ากางเกง
การขัดจังหวะนั้นปัดเป่าความคิดไม่ดีทั้งหลายของเซียวเหยี่ยนให้สลายหายไปจนหมด ด้วยหน้าที่แดงจัด เขารีบปล่อยอันซย่าซย่าในทันที
เขาเขินจนหน้าแดงตอนที่คุยกับอันซย่าซย่า และรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มีเพื่อมาสารภาพรัก
มิหนำซ้ำยังเกือบจะ…บังคับจูบเธอ
อันซย่าซย่ารู้สึกไม่เหมาะสมที่จะตอบโต้อะไรเขากลับไปในตอนนี้จึงกล้ำกลืนความรู้สึกไว้ แต่ก็กลับสำลักน้ำลายและไอจนปอดแทบจะหลุดออกมา
มือใหญ่ๆ ของเซิ่งอี่เจ๋อตบหลังเธอเบาๆ “เธอไม่ค่อยสบายเหรอ”
หญิงสาวส่ายหน้าไปมา “เปล่า…ฉันสบายดี…”
เดี๋ยวก่อนสิ ทำไมเซิ่งอี่เจ๋อถึงได้มาอยู่ที่นี่ หญิงสาวมองเขาด้วยความสับสนอลหม่านใจอย่างยิ่ง แล้วความคิดที่น่าตกใจก็วาบขึ้นในใจเธอ
“นายตามฉันมาทำไม” เธอตวาด
“ฮึ” เซิ่งอี่เจ๋อตอบอย่างเย้ยหยัน “ฉันดูเหมือนพวกสะกดรอยตามหรือไง”
เขาทำท่าราวกับตัวเองเป็นผู้มีคุณธรรมสูงส่งเสียจนอันซย่าซย่าไม่อาจเชื่อมโยงเขากับพวกโรคจิตสะกดรอยตามทั่วๆ ไปได้ หญิงสาวเกาหัวก่อนจะปัดความสงสัยนั้นออกไป
เซียวเหยี่ยนหันไปหาเซิ่งอี่เจ๋อ ใบหน้าเขาเครียดขรึม
หลังจากมองดูใกล้ๆ เขาก็จำเซิ่งอี่เจ๋อได้ และรู้สึกงงเล็กน้อยเหมือนกัน “ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่”
เซิ่งอี่เจ๋อตอบกลับอย่างไม่เร่งร้อนเช่นเคย “แค่ผ่านมา”
อันซย่าซย่า : “…”
เซียวเหยี่ยน : “…”
เอ่อ หาข้อแก้ตัวที่แย่กว่านี้ได้อีกไหม
“ทำไมนายถึงบอกว่า ‘แฟนของคนอื่น’ ” เซียวเหยี่ยนถาม ท่าทางสิ้นหวัง
อันซย่าซย่ากำลังจะบอกว่าเธอยังไม่มีแฟนเมื่อเซิ่งอี่เจ๋อโอบแขนรอบตัวเธอ ก่อนจะพูดตรงๆ ว่า “ก็ถ่างตาดูเอาสิ”
เซียวเหยี่ยนเบ้ปาก ดวงตารู้สึกเจ็บจี๊ดกับสิ่งที่เห็น
เขากำหมัดทั้งสองข้างขณะที่ความรวดร้าววูบไหวอยู่ในแววตา
ถ้าหากว่าเป็นคนอื่น เขาอาจจะยังมีความกล้าแข่งกับเขา เพราะอย่างไรเสียเขาเองก็เป็นเด็กหนุ่มที่อนาคตดีคนหนึ่ง
แต่นี่คู่แข่งของเขากลับเป็นเซิ่งอี่เจ๋อและคุณงามความดีใดๆ ของเขาไม่อาจสู้ได้เลย
เซิ่งอี่เจ๋อเป็นดารานักร้องขวัญใจคนทั้งประเทศ และเป็นเด็กหนุ่มที่ฉลาดหลักแหลม แค่คุณสมบัติพวกนี้ก็กินขาดแล้ว
ความรู้สึกชอบคนคนหนึ่งแต่ไม่สามารถทำอะไรได้เลยทำให้เซียวเหยี่ยนรู้สึกรวดร้าวในใจ
ซย่าซย่า…
“เอ่อ…พะ-พวกเราไม่ใช่นะ เซิ่งอี่เจ๋อหยุดน่า…” อันซย่าซย่าคิดว่ามันไม่ถูกต้องที่จะโกหกเซียวเหยี่ยนแบบนั้น เธอพยายามจะอธิบายเมื่อเซิ่งอี่เจ๋อเอามือปิดปากเธอไว้อย่างแน่นหนา ทว่าท่าทางของเขากลับดูงดงามไร้ที่ติ “ขอบใจที่คอยดูแลซย่าซย่าของฉัน ฉันคิดว่านายคงเหลือทนกับยัยจอมจุ้นคนนี้แน่ๆ งั้นฉันขอพาเธอไปก่อนก็แล้วกัน”
อันซย่าซย่าดิ้นหลบพัลวันระหว่างที่เซิ่งอี่เจ๋อหิ้วเธอไว้เหมือนหิ้วไก่สักตัวหนึ่ง สำหรับเซียวเหยี่ยนแล้ว ท่าทางการทะเลาะของทั้งคู่นั้นเป็นการกระทำที่สนิทสนมกันเป็นที่สุด
เฮ้อ รักครั้งแรกของเขาจะจบลงแบบนี้เองหรือ
เซียวเหยี่ยนยิ้มอย่างเศร้าสร้อย
“นี่ เซิ่งอี่เจ๋อ นายมาที่นี่ได้ยังไง ไม่กลัวคนอื่นเขาแอบถ่ายรูปนายอีกเหรอ” เซิ่งอี่เจ๋อปล่อยตัวเธอเมื่อเดินห่างออกมาไม่ไกล แล้วเธอก็เริ่มยิงคำถามใส่เขา
เซิ่งอี่เจ๋อทำท่าปัดเศษฝุ่นผงที่ไม่ได้มีเกาะอยู่จริงบนเสื้อผ้าของเขา และยังตีสีหน้านิ่งต่อไป “ฉันคิดว่าอย่างน้อยที่สุดเธอก็ควรจะเอ่ยปาก ‘ขอบคุณ’ ฉันหน่อยนะ”
“ล้อเล่นใช่ไหมเนี่ย” อันซย่าซย่าทำท่าอึ้งไป
ชายหนุ่มมองเธอด้วยสายตาอันมีความหมายก่อนที่เขาจะถอนใจแล้วจับมือเธอไว้ จากนั้นก็ลากตัวเธอไปที่ชิงช้าสวรรค์ซึ่งอยู่ใกล้ๆ โดยไม่สนใจการต่อต้านของเธอ
ตอนที่ 199 คำสารภาพรักท่ามกลางหิมะแรก (8)
ก่อนที่อันซย่าซย่าจะร้องเจ็บ เธอก็ถูกจับยัดเข้าไปในชิงช้าสวรรค์เสียแล้ว
วงล้อยักษ์เริ่มหมุนแล้วทั้งสองก็ถูกนำขึ้นไปบนฟ้า
พื้นที่แคบๆ นั้นช่างเงียบกริบและทั้งหมดที่ทั้งสองได้ยินก็คือเสียงหายใจของพวกเขา
อันซย่าซย่าจ้องมองเขา “นี่อะไร นายจะลักพาตัวฉันหรือยังไง”
เซิ่งอี่เจ๋อโยนหมวกและผ้าปิดปากทิ้ง เผยให้เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา
ชายหนุ่มนั่งไขว่ห้าง เขาปรายตามองไปที่เธอราวกับว่ากำลังชั่งน้ำหนักเหยื่ออยู่
รังสีออร่าของเขาช่างทรงพลังเสียจนอันซย่าซย่ายอมแพ้ก่อนที่เธอจะทันรู้สึกตัว เธอกระถดตัวเข้าหามุมๆ ก่อนจะเอ่ยปากถาม “เซิ่งอี่เจ๋อ มีอะไรให้ฉันช่วยทำให้ไหมคะ”
ชายหนุ่มเริ่มกัดฟัน
คำถามนั่น!
น้ำเสียงสุภาพนั่น!
เขาอยากจะแงะหัวเธอเปิดออกมาดูซิว่าข้างในนั้นมีแต่น้ำอยู่หรืออย่างไร!
ยัยจิ๋วซื่อบื้อ!
“ฉันแค่มาที่นี่เพื่อมาขอดูหน้าบื้อๆ ของใครบางคน—คนที่พร้อมจะช่วยคนลักพาตัวนับเงินค่าไถ่ตัวเองไงล่ะ!” เซิ่งอี่เจ๋อพูดอย่างเย็นชาพร้อมด้วยสีหน้าท่าทางร้ายกาจ
เขามักจะเป็นคนที่สุขุมเยือกเย็นมาโดยตลอด แต่ถ้าเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับอันซย่าซย่าแล้ว เขากลับกระวนกระวายใจและหุนหันพลันแล่นได้อย่างง่ายดาย และกลายเป็นคนหัวร้อนได้ง่ายๆ เหมือนกัน
อันซย่าซย่าเจ็บช้ำใจกับคำพูดของเขา เธอนิ่งเงียบอยู่เป็นเวลานานก่อนจะเอ่ยปากด้วยน้ำเสียงน่าสงสารเห็นใจ “พวกคนที่ไอคิวสูงๆ นี่เขาชอบทำร้ายจิตใจคนอื่นเล่นแบบนี้น่ะเหรอ เซิ่งอี่เจ๋อ ฉันยอมรับว่านายเป็นคนฉลาด นายเก่งไปเสียทุกอย่าง ฉันก็แค่คนโง่! ซื่อบื้อ! สมใจนายหรือยังล่ะ!”
เธอกึ่งๆ จะร้องไห้เมื่อสิ้นประโยค
ไม่มีใครอยากจะยอมรับหรอกว่าตัวเองโง่เง่า
แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เซิ่งอี่เจ๋อต้องการจากเธอหรอกหรือ
หญิงสาวเมินมองออกไปนอกหน้าต่าง กระเช้าของทั้งคู่เคลื่อนขึ้นสูงพอแล้วสำหรับการมองลงไปดูวิวข้างล่าง ระหว่างที่มันเคลื่อนขึ้นไปอีก วิวของเมืองก็ดูงดงามราวกับภาพฝัน
ท้องฟ้าซึ่งมีแสงแดดสว่างไสวเริ่มมืดลง พยากรณ์อากาศบอกไว้ใช่ไหมนะว่าวันนี้อาจจะมีลูกเห็บ
อันซย่าซย่านึกสงสัยด้วยความคิดที่ยุ่งเหยิงของเธอในขณะที่ยังคงมึนงง กระจกดูเหมือนจะขุ่นมัวไปด้วยหมอกและเธอมองวิวข้างนอกได้ไม่ชัดเจน
เธอเอื้อมมือไปเช็ดกระจก แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไร
เกิดความสับสนอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่หญิงสาวจะรู้ตัวในที่สุด ว่ากระจกไม่ได้มีหมอก มันคือน้ำตาของเธอต่างหาก
เธอกัดริมฝีปากเพื่อให้จะหยุดร้องไห้ อย่างไรก็ตามเจ้าสัตว์ประหลาดตัวน้อยดูเหมือนจะเข้ามาในหัวเธอ และมันก็เยาะเย้ยเธออย่างเต็มที่จากข้างในนั้น มันทำให้เธอเศร้าอย่างหาที่มาที่ไปไม่ได้
ทำไมเธอต้องมาเจอเขา
ทำไมเขาต้องจูบเธอ
ทำไมเขาถึงอ่อนโยนกับเธอหลังจากที่แกล้งเธอเล่นซ้ำแล้วซ้ำเล่า และเอาแต่ทำร้ายเธอด้วยคำพูดเย็นชาของเขาอีกแล้ว
เซิ่งอี่เจ๋อรับรู้ถึงอารมณ์ทั้งหมดที่เปลี่ยนแปลงไปบนใบหน้าของเธอ และดูเหมือนเขาเองก็จะหวั่นไหวเช่นกัน เขาจึงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะเอ่ยปาก “ซย่าซย่า มาคุยกันเถอะ”
“ไม่” น้ำเสียงน่ารักน่าเอ็นดูของเธอบอกว่ากำลังโกรธ
หญิงสาวเริ่มซับน้ำตาออกจากใบหน้า แต่เซิ่งอี่เจ๋อก็จับมือเธอเอาไว้
มือน้อยๆ ให้ความรู้สึกเย็นสบายและนุ่มนิ่มในอุ้งมือของเขา มันสั่นเล็กน้อยกับสัมผัสของเขาราวกับว่าเธอกำลังกลัวเขาอยู่
เขาเชยคางเธอขึ้นพลางมองจ้องเข้าไปในดวงตาเธอ
แววตาของทั้งสองสบกัน อันซย่าซย่าพยายามเบือนหน้าหนี แต่เขาก็บีบมือเธอไว้เบาๆ ซึ่งทำให้หญิงสาวเบ้ปากและหันมาจ้องหน้าเขา
“ฉันทำให้เธอรำคาญขนาดนั้นเลย?” เขาถามเงียบๆ
อันซย่าซย่าเก็บงำความไม่พอใจต่อเขาเอาไว้ก่อนจะตอบโดยไม่คิด “ใช่ รำคาญมาก! มากๆๆๆๆ!”
เซิ่งอี่เจ๋อถอนหายใจ จูบเบาๆ ประทับลงบนหน้าผากหญิงสาว
ช่างต่างกับท่าทางเหลือทนตามปกติของเขาเลย วันนี้เขาอ่อนโยนอย่างเหลือเชื่อ
ที่ด้านนอก หิมะแรกของปีเริ่มโปรยปรายลงมา
