เธอน่าจะตั้งใจเรียนมากกว่านี้! อันซย่าซย่าไม่เคยนึกเสียใจที่ไม่ตั้งใจเรียนภาษาอังกฤษมากเท่าตอนนี้เลย
อาาา…
แต่ก็ยังร้องเพลงต่อ
แก้มของอันซย่าซย่าขึ้นสีเมื่อร้องมาถึงท่อนนี้ของเพลง
“I love you baby… (ผมรักคุณ ที่รัก…) ” เซิ่งอี่เจ๋อฮัมเพลงเบาๆ ด้วยเสียงต่ำ แต่ก็ชัดเจนตามแบบฉบับวัยรุ่น
ไม่ใช่ว่านั่นคือ “ผมรักคุณ ที่รัก” หรอกนะ
อันซย่าซย่าเขินและรู้สึกอึดอัดมากๆ
พอเธอจับอีกท่อนที่ตามมาได้ เธอก็พิมพ์เนื้อเพลงทั้งสองท่อนลงในช่องค้นหา
ก็ได้ผลลัพธ์ออกมาก็เป็นชื่อและเนื้อเพลงทันที อันซย่าซย่ากดเปิดขึ้นมา แถมต้องรู้สึกเขินกว่าเดิมอีก!
เซิ่งอี่เจ๋อกำลังร้องเพลงรักคลาสสิกและเนื้อเพลงก็เกี่ยวกับ—
คุณงดงามเกินกว่าจะเป็นจริง
ไม่อาจละสายตาจากคุณได้เลย
ได้จับต้องคุณเปรียบดั่งได้ขึ้นสวรรค์
ผมอยากจะโอบกอดคุณเอาไว้
ความรักเกิดขึ้นแล้ว
ขอบคุณพระเจ้าที่ผมยังมีชีวิตอยู่
คุณงดงามเกินกว่าจะเป็นจริง
ผมรักคุณ ที่รัก เชื่อคำพูดผมเถอะ
ผมรักคุณ ที่รัก ขอร้องอย่าหักอกผมเลย
ขอให้ผมได้รักคุณ ที่รัก ให้ผมได้รักคุณเถอะ…
ว้าววว! เธอเห็นภาพดอกไม้ไฟในหัวเลยนะได้เลยนะ!
อันซย่าซย่ายกมือขึ้นกุมหน้าอกตรงที่หัวใจเต้นตุ้บตั้บพลางลอบมองเซิ่งอี่เจ๋อที่ยังคงร้องเพลงอยู่
นิ้วเรียวของเขาค่อยๆ เกาสายกีตาร์ ผมหน้าม้าที่ยุ่งเล็กน้อยปรกลงมายังหน้าผากเขา เขาลดสายตาเปล่งประกายลง เกิดเป็นเงาแพขนตายาวใต้ดวงตาเขา
ราวกับรู้ว่าอันซย่าซย่ากำลังมองเขาอยู่ วินาทีนั้นเขาเงยหน้าขึ้นมา มองลึกเข้าไปในดวงตาของอันซย่าซย่า
เพลงจบลง ณ ตอนนั้นพอดี เขาคลี่ยิ้มเล็กน้อยให้อันซย่าซย่า ซึ่งนั่นทำให้หัวใจเธอเต้นแรงอีกครั้ง
เธอยกมือขึ้นปิดหน้า แกล้งทำเป็นเช็ดโต๊ะ หลบอยู่หลังโต๊ะพร้อมกับอาหารพวกนั้น
หลังจากที่เซิ่งอี่เจ๋อวางกีตาร์ลง ฉือหยวนเฟิงก็ขึ้นมาร้องเพลงต่อ สักพักทั้งดาดฟ้าก็อบอวลไปด้วยน้ำเสียงสดใส
อันซย่าซย่าเขี่ยดอกลิลี่ไปไว้รอบๆ จานของเธอ ทันใดนั้นเธอรับรู้ถึงร่างสูงที่มายืนข้างๆ
เมื่อเธอมองขึ้นมาก็พบเซิ่งอี่เจ๋อ ทำให้เธอหน้าแดงในทันที
เซิ่งอี่เจ๋อดูใจเย็นมาก เขาคงไม่คิดว่าอันซย่าซย่าจะเข้าใจเนื้อเพลงภาษาอังกฤษหรอก
แต่ดูจากท่าทางแล้ว หรือว่าเธอจะเข้าใจเนื้อเพลงกันนะ
คิดได้เช่นนั้น เขาก็ตัดสินใจจะแกล้งแหย่เธอเล็กน้อย เขาขยับเข้ามาใกล้ๆ และถามเธอด้วยน้ำเสียงแหบห้าว “ต้องการอะไรเพิ่มอีกไหม”
อันซย่าซย่าทั้งหน้าแดงและพูดตะกุกตะกัก “ฉัน… ฉันไม่เรื่องมากหรอก ฉันกินได้หมด ยกเว้น ยกเว้นแคร์รอต!”
“ถ้าอย่างนั้นเธอก็เลี้ยงง่ายสินะ” เซิ่งอี่เจ๋อขำด้วยน้ำเสียงเล่นๆ
อันซย่าซย่าเขินกว่าเดิม “แล้วทำไมล่ะ ไม่ใช่ว่าฉันต้องการให้นายมาตามดูแลสักหน่อย!”
เซิ่งอี่เจ๋อเลิกคิ้ว “งั้นหรอกเหรอ เธออยากให้ฉันดูแลเธอหรือเปล่าล่ะ ฉันเลี้ยงเนื้อเธอได้บ่อยๆ เลยน้า”
น้ำเสียงหว่านล้อมของเขาได้ผลดีมากๆ กับคนตะกละอย่างอันซย่าซย่าทีเดียว
ดวงตาอันซย่าซย่าเปล่งประกาย เธอถามออกมาอย่างใสซื่อ “จริงเหรอ”
เซิ่งอี่เจ๋อกลั้นหัวเราะ เขากะพริบตา ก่อนจะทำหน้าจริงจัง “ฉันดูแลแค่แฟนของฉันเท่านั้น และนั่นก็ไม่ใช่เธอด้วย เธอจะถามทำไมกัน ขยับหน่อย ฉันจะย่างปีกไก่แล้ว”
อันซย่าซย่าทำตาม แต่ก็รู้สึกอ้างว้างขึ้นมา
ทำไมเธอถึงรู้สึกเหมือนเซิ่งอี่เจ๋อกำลังแกล้งเธอและเธอทำอะไรไม่ได้กันนะ
“เธอชอบเพลงเมื่อกี้ไหม” เซิ่งอี่เจ๋อแกล้งถามผ่านๆ แต่หากมองดีๆ จะเห็นว่าใบหูของเขากำลังเปลี่ยนเป็นสีชมพู
อันซย่าซย่าจ้องปีกไก่ในมือของเขาตาไม่กะพริบ พอเซิ่งอี่เจ๋อเห็นอย่างนั้นเขาก็รู้ได้ทันทีพลางยิ้มออกมา “พูดว่าชอบสิถ้าอยากกินนี่”
ตอนที่ 207 ซย่าซย่าคนขี้เมา (4)
ก็ใช่ว่าเธอจะท้องสักหน่อยถ้าเธอยอมรับ
อันซย่าซย่าคิดชั่งใจในหัว บนโต๊ะมีปีกไก่แค่สองปีกและเซิ่งอี่เจ๋อก็เอาไปทั้งคู่แล้ว
โอ๊ยยย! เธออยากกิน!
แต่ทำไมเธอรู้สึกว่าคำตอบมันไม่ชอบมาพากลแปลกๆ นะ
เธอจะตอบ “ชอบ” ให้กับปีกไก่หรือเซิ่งอี่เจ๋อกันแน่…
แล้วเธอก็กระจ่างขึ้นมา
ให้ตายสิ! ตาบ้านี่เกือบหลอกเธอได้อีกรอบแล้ว!
เซิ่งอี่เจ๋อตั้งใจหลอกเธอ!
“ไม่เลย ฉันไม่ชอบปีกไก่เลยสักนิดเดียว!” อันซย่าซย่าตอบอย่างมั่นใจ แต่ในใจโบกมือลาเนื้อไก่ด้วยน้ำตา
เซิ่งอี่เจ๋อประหลาดใจเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มและพูดความจริงออกมา “ฉันก็ไม่ได้จะยกปีกไก่ให้เธอตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ยัยโง่ เลิกสำคัญตัวเองได้แล้ว”
อันซย่าซย่าโกรธ ผู้ชายคนนี้ใช่คนที่เพิ่งสารภาพรักกับเธอเมื่อเช้านี้จริงๆ หรือ เขาเปลี่ยนจากตัวเอกแสนโรแมนติกไปเป็นตัวร้ายปากเจ็บได้อย่างไรกัน
เธอมองเซิ่งอี่เจ๋อไปหาป๊ะป๋าอันเพื่อเรียนวิธีย่างเนื้อ กิริยาท่าทางที่สง่างามของเขาทำให้เขาดูเป็นหนุ่มหล่อที่มีเสน่ห์
อันซย่าซย่าที่นั่งเฉยๆ พอได้กลิ่นหอมแล้วก็รู้สึกหิวกว่าเดิม
เหล่าชายหนุ่มดื่มไวน์ข้าวที่ได้เป็นของขวัญมาจากเพื่อนของอันอี้เป่ยไปกว่าครึ่งแล้ว มันทั้งหวาน อร่อย จนซย่าซย่าต้องแอบจิบเป็นพักๆ
อาหารปิ้งย่างชวนน้ำลายสอ ไวน์ข้าวอุ่นๆ แล้วก็สตาร์รี่ไนต์ที่กำลังร้องเพลงอยู่ ราตรีนี้ช่างสมบูรณ์แบบจริงๆ เลย
อันซย่าซย่าเอาแต่ดื่มเรื่อยๆ พอเซิ่งอี่เจ๋อกลับมาพร้อมกับอาหารหลายจาน ดวงตาเธอก็พร่ามัวแถมเอาแต่ยิ้มหวานไม่หยุดไปเสียแล้ว
เว้นเสียแต่ว่ารอยยิ้มนั้นมันดูซื่อบื้อเล็กน้อย
เซิ่งอี่เจ๋อถอนหายใจ วางจานปีกไก่ย่างลงตรงหน้าอันซย่าซย่า ราวกับว่าเขาไม่ได้ตั้งใจเอาวางไว้ตรงนั้น
อันซย่าซย่าแอบหยิบปีกไก่ขึ้นมากัดอย่างรวดเร็วราวกับกลัวว่าเซิ่งอี่เจ๋อจะแย่งไปจากมือของเธอ
เซิ่งอี่เจ๋อส่ายหน้า ยัยซื่อบื้อเอ้ย
พวกเขาตั้งใจย่างเนื้อมาให้เธอตั้งแต่แรกแล้ว
“ซย่าซย่า พอได้แล้วนะ!” อันอี้เป่ยเพิ่งเห็นว่าเธอดื่มเยอะเกินไปและรีบหยุดเธอทันที
อันซย่าซย่า “โฮะโฮ… โฮะโฮโฮ…”
เซิ่งอี่เจ๋อตบหน้าผากตัวเอง ผู้หญิงคนนี้เมาจริงๆ แล้ว
“มันก็แค่ไวน์ข้าว ไม่ได้แรงขนาดนั้น พาซย่าซย่าไปนอนเถอะ” เหอจยาอวี๋บอก
อันอี้เป่ยนวดขมับตัวเองอย่างยอมแพ้ เขาถอดแว่นตาออกเผยให้เห็นแพขนตาเป็นแพสวย
“ผู้หญิงคนนี้นี่จริงๆ เลย… มันไม่ได้เกี่ยวกับว่าไวน์แรงหรือไม่แรงหรอก มันเกี่ยวกับความดื้อด้านของเธอเวลาเมาต่างหาก!”
“หา” คนอื่นต่างพากันงุนงง แต่ไม่นานนักพวกเขาก็ได้รู้ว่าเธอดื้อด้านขนาดไหน…
อันซย่าซย่าวิ่งไปหาเหอจยาอวี๋และดึงแขนเสื้อของเขา เธอพูดประจบเขาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนและร่าเริง “ซยาซยาอยากได้กอดจังเลย”
ขนาดคนสุขุมอย่างเหอจยาอวี๋ยังต้องช็อก
อันซย่าซย่าไม่พอใจและสั่งเขาอีกรอบด้วยน้ำเสียงที่ออดอ้อนอีกครั้ง “กอด กอดฉันหน่อยยย กอดฉันเร็ววว”
กิริยาที่น่ารักของเธอนั้นช่างยากที่จะหักห้ามใจ เหอจยาอวี๋เหงื่อตกขณะมองไปยังเซิ่งอี่เจ๋อ
อารมณ์บนใบหน้าของเซิ่งอี่เจ๋อนั้นยากที่จะบรรยาย
เหอจยาอวี๋รู้สึกว่ามันไม่เหมาะสมที่จะทำตามคำสั่งนี้ แต่อีกความคิดหนึ่ง เขาก็คิดว่าเขาอาจจะเตือนเซิ่งอี่เจ๋อได้ด้วยการกอดนิดๆ หน่อยๆ เพื่อที่จะเตือนให้เขาเห็นคุณค่าของอันซย่าซย่ามากกว่านี้และหยุดทำเฉยเมยได้แล้ว
สุดท้ายเหอจยาอวี๋ก็กอดอันซย่าซย่าอย่างสุภาพบุรุษ
อันซย่าซย่าหัวเราะคิกคักให้เขาก่อนจะวิ่งไปหาอันอี้เป่ย “ซย่าซย่าอยากจับมือออ จับมือกันนน”
อันอี้เป่ยเบะปากเล็กน้อยและจับมือเธออย่างฝืนใจ
เซิ่งอี่เจ๋อเริ่มกัดฟัน
อันซย่าซย่าเดินโซเซไปยังฉือหยวนเฟิงและยู่ปาก “ซย่าซย่าอยากได้จูบบบ จูบหน่อย จูบหน่อยยย”
เซิ่งอี่เจ๋อจะไม่ทนนั่งนิ่งอีกต่อไปแล้ว!
