ตอนที่ 212 สาวอกแบนอย่างเธอนี่ดุจริงๆ
“โฮะๆๆ แสดงว่าฉันไม่ได้จูบใครไปสินะ! ฉันโตเป็นสาวแล้ว ฉันไม่ทำนิสัยเดิมๆ ตอนที่ฉันเมาแล้ว!” อันซย่าซย่าแค่นหัวเราะออกมา
กา กา กา—
ผ่านไปสักพักหญิงสาวก็รู้ตัวว่าเสียงหัวเราะที่เปล่งออกมาดังก้องในห้อง มันแย่เสียยิ่งกว่าเสียงร้องไห้อีก
แย่ละสิ! อย่าบอกนะว่าฉันเผลอไปจูบใครเข้าจริงๆ
แล้วคนคนนั้นเป็นใครล่ะ
เธอเริ่มกวาดสายตามอง—
ฉือหยวนเฟิงกำลังกินซาลาเปาจนแก้มตุ่ย ซึ่งนั่นเข้ากับนิสัยน่ารักๆ ของเขาเป็นอย่างมาก พอรู้สึกว่าถูกมอง เขาก็ยิ้มให้เธอ เป็นยิ้มโปรยเสน่ห์ที่แฟนคลับสาวเห็นแล้วต้องใจเต้นตึกตักไปตามๆ กัน
จะใช่ฉือหยวนเฟิงหรือเปล่านะ
เหอจยาอวี๋ค่อยๆ ซดข้าวต้มอย่างไม่รีบร้อนด้วยท่าทางสง่าผ่าเผยและนุ่มนวลอย่างทุกที รอยยิ้มของเขาทำให้เธอนึกถึงสายลมเอื่อยๆ ที่คอยช่วยให้เธอรู้สึกดีขึ้นในฤดูใบไม้ผลิ อันซย่าซย่าชอบปล่อยให้ตัวเองจมอยู่กับรอยยิ้มนั้น
จะใช่เหอจยาอวี๋หรือเปล่านะ
เธอกวาดสายตาอีกครั้งและหยุดลงที่เซิ่งงอี่เจ๋ออย่างไม่ได้ตั้งใจ
เขาก็แค่นั่งอยู่ตรงนั้น หญิงสาวช่วยไม่ได้ที่จะไม่หันไปมอง ชายหนุ่มนั้นเหมือนเทพบุตรโดยธรรมชาติ ไม่ว่าจะไปที่ไหน เขาก็เป็นตัวอย่างของหนุ่มหล่อที่ทั้งหน้าตาดีและมีมารยาท รังสีความเฉยเมยและเข้าถึงยากของเขายิ่งเพิ่มความดึงดูดเป็นเท่าตัว
จะใช่… เฮ้ย! ต้องไม่ใช่ตาบ้านี่แน่ๆ!
อันซย่าซย่าตัดเซิ่งอี่เจ๋อออกทันทีและมองเองมองสลับไปมาระหว่างเหอจยาอวี๋และฉือหยวนเฟิงเหมือนเรดาร์
ยิ่งหญิงสาวมองเท่าไร… ก็ยิ่งสงสัยมากยิ่งขึ้นไปอีก
ทั้งสองจัดว่าหน้าตาดีฉะนั้นเธออาจจะเผลอจูบใครสักคนในช่วงที่เธอเมา
ยิ่งเธอคิดถึงเรื่องเมื่อคืนมากเท่าไร แก้มของเธอก็ยิ่งแดงขึ้นมากเท่านั้น จนในที่สุดเธอก็ทนไม่ไหว ส่งเสียงร้องโหยหวนออกมา คนอื่นๆ ที่โต๊ะจ้องมาที่เธอ
“เป็นอะไรไป” ป่าป๊าอันถามออกมาเบาๆ
อันซย่าซย่าหน้าแดงอย่างกุ้งสุกตอนเธอพูดตะกุกตะกัก “คือว่า… หนูว่าหนูอยู่บ้านมาสักพักแล้ว และคิดว่าข่าวลือน่าจะหยุดแพร่เป็นที่เรียบร้อยแล้ว หนูเลยคิดว่าวันนี้หนูจะกลับไปเรียนค่ะ! บ๊ายบายนะคะ!”
หญิงสาวกลับไปยังห้องตัวเอง คว้ากระเป๋านักเรียน และวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้พวกที่เหลือสับสนกัน
“เธอเริ่มขยันตั้งแต่ตอนไหนกัน” อันอี้เป่ยทำหน้าบึ้ง
รอยยิ้มจางๆ ปรากฏบนใบหน้าเซิ่งอี่เจ๋อ เขาวางชามตัวเองลง หยิบกระเป๋านักเรียนก่อนจะรีบตามอันซย่าซย่าออกไป
อันซย่าซย่าตั้งใจจะรอรถบัสในตอนที่รถพอร์ชมาจอดข้างๆ เธอ กระจกรถด้านหลังลดลงเผยให้เห็นใบหน้าหล่อเหลาของเซิ่งอี่เจ๋อ
“ฉันไม่ไปโรงเรียนกับนายหรอกนะ!” อันซย่าซย่าเชิดอกเพื่อให้ดูน่ากลัว
“ตอนนี้มันช่วงชั่วโมงเร่งด่วน นอกจากการจราจรติดขัดแล้ว รถบัสก็คนแน่นขนัด อยากถูกลวนลามหรือไง…” เซิ่งอี่เจ๋อสวนขึ้นมาทันที ไม่มีเจตนาปล่อยให้อันซย่าซย่าได้ขึ้นรถ ยิ่งไปกว่านั้น ชายหนุ่มปิดกระจกขึ้นโดยไม่สนใจหญิงสาวเลย
ไม่กี่วินาทีถัดมาก็มีเสียงเคาะกระจก ซึ่งเขายิ้มอย่างพอใจ ชายหนุ่มลดกระจกลงอีกครั้งด้วยสีหน้าไร้อารมณ์
“ต้องการอะไร รีบๆ พูดเข้าล่ะฉันจะรีบไปเรียน”
อันซย่าซย่ายืนค้างเติ่งอยู่อย่างนั้น “ขอติดรถไปด้วยได้ไหม…”
“เคยได้ยิน ‘การแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม’ ไหม เธอจะเอาอะไรมาแลกกับการติดรถไปกับฉันล่ะ” เซิ่งอี่เจ๋อถาม ทำตัวเป็นคนงก
คนขับรถฟังทนต่อไม่ไหวแล้ว นายน้อย คนปากไม่ตรงกับใจอย่างคุณจะไล่ตะเพิดแฟนสาวตัวน้อยๆ ของคุณไปเอานะ!
อันซย่าซย่ากระทืบเท้า “นายต้องการอะไร!”
เซิ่งอี่เจ๋อยิ้ม “สาวอกแบนอย่างเธอนี่ดุจริงๆ เลยนะ”
อันซย่าซย่า: “…”
ฮัลโหล หนึ่งเก้าหนึ่งใช่ไหม มีเหตุจี้ใจดำเกิดขึ้นและมันควรจะเป็นเรื่องผิดกฎหมายด้วย!
ตอนที่ 213 เจ้าดอกบัวสีขาวแสนสวย (1)
ท้ายที่สุด อันซย่าซย่าก็ได้ขึ้นรถด้วยกลอุบายของชายหนุ่ม
แต่เธอก็รู้สึกเจ็บเช่นกัน
เมื่อเธอขึ้นรถมาแล้ว เธอทำตามที่คนงกเซิ่งบอก นวดขา นวดไหล่ให้ แถมต้องทำอย่างอื่นตามที่เขาบอกให้ทำ โชคดีที่คุณลุงสารถีพามาส่งที่โรงเรียนไว
อันซย่าซย่ามั่นใจว่าถ้าใช้เวลาเดินทางมาโรงเรียนนานกว่านี้ เซิ่งอี่เจ๋อคงจะสั่งให้เธอทำความสะอาดหูกับตัดเล็บให้ด้วยแน่ๆ!
ฮึ่ย! ไอ้คนหน้าไม่อาย!
ด้วยเธอกลัวว่าคนอื่นจะเห็นว่าพวกเขาอยู่ด้วยกัน อันซย่าซย่าเลยเลือกจะลงรถตรงหัวมุมเงียบๆ ตอนไม่มีคน เธอโบกมือให้เซิ่งอี่เจ๋อก่อนจะมุ่งหน้าไปโรงเรียน
ใบหน้าเซิ่งอี่เจ๋อยิ้มตลอดเวลายามมองร่างกายของหญิงสาวส่วนหนึ่งอย่างเฉพาะเจาะจง
อันซย่าซย่านั้นทั้งอายทั้งโมโห รีบยกกระเป๋านักเรียนขึ้นปิดหน้าอกตัวเอง “นายมองอะไรของนาย! ไม่เคยเห็นสาวสวยมาก่อนละสิ ฮึ่ย!”
“นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นสาวสวยที่อกแบนต่างหาก ฉันคิดว่าผู้ชายบางคนยังจะนมใหญ่กว่าเธออีก…” เมื่อพูดจบ เซิ่งอี่เจ๋อก็หันไปพูดกับสารถี “ไปกันได้แล้ว”
อันซย่าซย่ามองรถขับออกไปพร้อมยกนิ้วนั้นให้!
คนสารเลว! กล้าดียังไงมาหัวเราะเยาะเธอ!
ถึงแม้เรื่องที่เขาพูดจะไม่ได้ผิดอะไร… แต่เขาก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดมันออกมาอย่างนั้น!
เธอมาถึงประตูโรงเรียนโดยที่ยังสรรหาคำพูดให้เหตุการณ์เมื่อครู่ไม่ได้ ในโรงเรียนเต็มไปด้วยฝูงชนขนาดใหญ่ แถมยังมีนักข่าวอยู่ในนั้นอีกด้วย
อันซย่าซย่าประหลาดใจที่คนเยอะเหมือนกับช่วงวันแรกๆ ที่สตาร์รี่ไนต์เข้ามาเป็นนักเรียนที่ฉีซยาเลย พวกเขายังไม่ชินกันอีกหรือ วันนี้มาทำอะไรที่นี่กัน
หญิงสาวพยายามจะเดินตัดฝูงชนเข้าไปด้านใน แต่ปรากฏว่าเธอถูกดันออกมาจากประตูโรงเรียนไกลกว่าเดิมอีก…
อันซย่าซย่าอยากจะร้องไห้ เธอแค่จะเดินไปที่ห้องเรียนเอง! ช่วยทำตัวมีเหตุผลกันหน่อยสิ!
ท่ามกลางความวุ่นวายนั้น เมื่อหญิงสาวมองเห็นซูเสี่ยวมั่วกับคังเจี้ยนเธอก็โบกมือทักทาย หลังจากดั้นด้นกันทั้งสามคนก็มาถึงตัวกันได้
“เกิดอะไรขึ้น ทำไมแฟนบอยถึงเยอะพอๆ แฟนเกิร์ลเลย พวกเขาไม่ได้อยากมีโมเมนต์โบรแมนซ์กับสตาร์รี่ไนต์หรอกใช่ไหม” อันซย่าซย่าเสียดสี
ซูเสี่ยวมั่วกับคังเจี้ยนก็ไม่มีคำตอบให้เช่นเดียวกัน “ใครจะไปรู้ล่ะ ขนาดพวกเราอยู่นี่มาสิบนาทีแล้ว ก็ยังเข้าไปไม่ได้เลย!”
พระเจ้า! ลองนึกภาพตามดูสิ!
“แถมมีพวกนักข่าวด้วย… หรือว่าจะมีคนดังย้ายมาโรงเรียนเราอีกคน” อันซย่าซย่าเริ่มหัวเสียแล้ว
เด็กหนุ่มคนที่ยืนใกล้ๆ เธอได้ยินที่เธอพูด เขาหันมาแบ่งปันข่าวลือที่น่าตื่นเต้นให้พวกเขาฟัง “ใช่แล้วล่ะ! มีคนดังมาที่นี่อีกคนแล้ว! เธอรู้จักหลีฝานซิงไหม หลีฝานซิง! เทพธิดาโอตาคุ! เด็กบ้านนอกอย่างพวกเธอไม่เคยดูข่าวบันเทิงเหรอ”
อันซย่าซย่าเจ็บจี๊ดเมื่อถูกเรียกว่า “บ้านนอก” ซูเสี่ยวมั่วฉุนขึ้นมาทันที เธอกระชากคอเสื้อเด็กหนุ่มคนนั้นและแผดเสียงใส่หน้าเขา “พูดอีกทีซิ แกแหละไอ้บ้านนอก!”
อันซย่าซย่ารีบห้ามปราม ด้วยกลัวว่าหญิงสาวจะอัดเด็กหนุ่มเอา
คังเจี้ยนก็ดันไปเชียร์ซูเสี่ยวมั่วอีก “เอาเลย พี่มั่ว อัดมัน เอาให้เลือดตกยางออกเลย”
“ไร้ประโยชน์จริงๆ เจ้าคังเพี้ยน…” อันซย่าซย่าตบหน้าผากตัวเอง ทันใดนั้นเสียงกรี๊ดกร๊าดก็ดังขึ้นเป็นช่วงๆ แถวไกลๆ “อ้า! หลีฝานซิงมาแล้ว!”
เด็กหนุ่มออกแรงทั้งหมดผลักซูเสี่ยวมั่วออกไป เขาตะโกน “เทพธิดาของผม ผมรักคุณ!” และเดินฝ่าเข้าไปในฝูงชนราวกับไม่ใช่กับคนอ่อนแอ
ขบวนรถหรูหยุดจอดตรงจุดที่มีเสียงกรี๊ดกร๊าดดังที่สุด สารถีสวมสูทดำและถุงมือสีขาวเดินมาเปิดประตูหลัง หญิงสาวในชุดเครื่องแบบฉีซยาลงรถมาอย่างสง่างามก่อนจะยิ้มให้เหล่าแฟนคลับ
หลีฝานซิง เธอคือหลีฝานซิงคนเดียวกับคนที่เคยแกล้งอันซย่าซย่าที่กองถ่าย! แถมตอนนี้เธอมาเรียนที่ฉีซยาด้วย!
