ตอนที่ 260 งานบอลวันคริสต์มาส (1)
อันซย่าซย่ารู้สึกว่าแก้มของเธอร้อนผ่าว “ฉันไม่รู้ว่านายพูดเรื่องอะไร!”
เซิ่งอี่เจ๋อกะพริบตา “ไม่รู้เหรอ อะกัดสิ จะได้หายโกรธ”
เขายื่นมือของเขามาให้อันซย่าซย่า นิ้วเรียวสวยได้รูปของเขาดูดีกว่านิ้วของผู้หญิงซะอีก
เธอกดฟันของเธอลงไป
อย่างไรก็ตาม กระดูกของเซิ่งอี่เจ๋อแข็งเกินไป ทำให้ฟันของเธอเจ็บ เธอปล่อยมือของเขาด้วยความไม่พอใจ
มีรอยยิ้มเล็กๆ ปรากฏบนใบหน้าของเซิ่งอี่เจ๋อ
“กัดฉันแล้วรับผิดชอบด้วยนะ” เขาแกล้งทำเป็นอ่อนแอ
อันซย่าซย่าอึ้ง “เฮ้! แค่กัดคำเดียวเอง!”
“แต่มันเจ็บปวดเหลือเกิน เธอต้องปลอบฉันนะ” ชายเจ้าเล่ห์คนนี้ได้แสดงให้เห็นแล้วว่าเล่ห์เหลี่ยมของเขาแพรวพราวเพียงใด เขากล้าทำโดยไม่เขินอายหรอกนะ
“นาย…นาย…นาย…” อันซย่าซย่าช็อกจนพูดไม่เป็นประโยค “เจ็บงั้นเหรอ”
เธอแค่แทะเบาๆ เอง!
“มากๆ เลย” เซิ่งอี่เจ๋อก้มหน้า ทำตัวน่าสงสาร
อันซย่าซย่ามองดูเขาด้วยความหงุดหงิด จากนั้นเธอยื่นมือเล็กๆ ของเธอไปลูบหัวเขา “ก็ได้ เด็กดี เด็กน้อยเซิ่ง หยุดร้องน้า…”
เซิ่งอี่เจ๋อนิ่งไปสองวินาทีเพราะชื่อ “เด็กน้อยเซิ่ง” ไม่น่ารักเอาซะเลย
อย่างไรก็ตาม เขายังคงอ้อนอันซย่าซย่าต่อ “เด็กคนนี้อยากจุ๊บๆ มีเพียงจุ๊บๆ เท่านั้นที่จะทำให้หายเจ็บ”
อันซย่าซย่าทนไม่ไหวอีกต่อไป “ฝันไปเถอะ! เซิ่งอี่เจ๋อ นายเล่นเกินไปแล้วนะ”
“เกินไปเหรอ” เซิ่งอี่เจ๋อมองเธออย่างใสซื่อ “เดี๋ยวเธอก็ต้องมีลูกกับฉันนะ ฉันเล่นเกินไปเหรอ เธอฉวยโอกาสก่อนนะ”
อันซย่าซย่าครุ่นคิดถึงสิ่งที่เขาพูดอยู่หนึ่งนาที
“เด็กน้อยเซิ่งคือนาย ไม่ใช่ลูกฉัน! เซิ่งอี่เจ๋อ นายนี่ร้ายจริงๆ!”
“ซย่าซย่า ก็เธอเป็นคนต้นคิด ฉันจะปฏิเสธได้ยังไงล่ะ ไม่ต้องห่วง ทันทีที่เธอโตพอแล้ว เราจะมีลูกกัน เธอชอบผู้ชายหรือผู้หญิงมากกว่าล่ะ” เซิ่งอี่เจ๋อยิ้ม ทำให้อันซย่าซย่าหลงเข้ามาติดกับได้โดยแทบไม่ต้องออกแรง
น้ำตาไหลเป็นสายภายในใจของอันซย่าซย่า การที่เธอมีแฟนฉลาด ทำให้เธอไม่มีความหวังที่จะเถียงชนะเลย!
–
หลังจากละคร “ตอนนางอิจฉา” จบลง อันซย่าซย่าก็ดู “ตำนานเซียนตกสวรรค์” ได้ทุกวันโดยไม่รู้สึกแย่อีกแล้ว
เรื่องนี้เป็นละครทีวีที่ดีมาก ทั้งนักแสดงชายและนักแสดงหญิงหน้าตาดี โครงเรื่องน่าสนใจ และสเปเชียลเอฟเฟกต์ก็อลังการ พอมันเริ่มฉาย ก็ทำให้เรื่องราวแฟนตาซีของจีนเป็นกระแส
ในช่วงการค้นคว้าด้วยตนเอง เซิ่งอี่เจ๋อลอกการบ้านให้อันซย่าซย่าด้วยสีหน้าคร่ำเคร่ง ในขณะที่เธอแอบดูละครในโทรศัพท์
“สนุกขนาดนั้นเลยเหรอ” เซิ่งอี่เจ๋องุนงง
สองสามวันที่ผ่านมา อันซย่าซย่าดูตอนที่ฉายแล้วไปประมาณสิบสองตอนซ้ำไปซ้ำมา เธอเลยไม่มีเวลาทำการบ้าน
เขาทนไม่ได้ที่ต้องเห็นเธอโดนทำโทษ เขาเลยเขียนการบ้านให้เธอ หลังจากที่ทำของตัวเองเสร็จแล้ว เขาปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาก็ไม่พอใจอยู่นะ
อันซย่าซย่าใช้ทิชชูปาดน้ำตา “สนุกจริงๆ …ฮึก เยี่ยหวนเป็นตัวละครที่ทำให้คนดูเศร้ามากเลย…เขาต้องกล้าหาญขนาดไหนนะถึงยอมเสียสละชีวิตอมตะแล้วกลายมาเป็นปีศาจ…”
เซิ่งอี่เจ๋อส่ายหัว ถอนหายใจ และทำการบ้านให้เธอต่อ
เมื่อเสียงกริ่งคาบสุดท้ายดังขึ้น ดวงตาของอันซย่าซย่าแดงราวกับกระต่าย
ซูเสี่ยวมั่วทุบหัวเธอจากข้างหลัง “นี่ ซย่าซย่า เธอยังดูอยู่อีกเหรอ”
“อืม…” อันซย่าซย่ายังคงดูฉากที่เยี่ยหวนกลายเป็นปีศาจซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ซูเสี่ยวมั่วพูดประชดออกมา “ตัวจริงนั่งอยู่ข้างๆ เนี่ย มัวแต่ไปดูเยี่ยหวนอยู่ได้ เซิ่งอี่เจ๋อตัวจริงอยู่นี่!”
อันซย่าซย่าบิดตัวทั้งที่ยังถือโทรศัพท์อยู่ในมือ “มันไม่เหมือนกัน!”
ซูเสี่ยวมั่วไร้คำพูด เธอฉลาดพอที่จะเปลี่ยนเรื่อง “ก็ได้ จะถึงวันคริสต์มาสแล้ว แล้วโรงเรียนจะจัดงานบอลวันคริสต์มาส เธอรู้หรือยังจะไปกับใคร”
ตอนที่ 261 งานบอลวันคริสต์มาส (2)
เซิ่งอี่เจ๋อฟังอย่างตั้งใจทันทีที่เขาได้ยิน
เขาจะตามล่าเธอไปจนสุดขอบโลกแน่ ถ้าเธอตอบว่าเธอจะไปกับผู้ชายคนอื่น!
อันซย่าซย่าเงยหน้ามองด้วยความสงสัย “งานบอล? แต่ฉันเต้นไม่เป็นอะ ในงานมีขาไก่ให้ฉันกินไหม”
เซิ่งอี่เจ๋อพูดไม่ออก
ซูเสี่ยวมั่วกลอกตา “เธอโง่หรือไง ใครเขาไปเต้นกัน เขาไปดูผู้ชายหล่อๆ ต่างหาก!” เมื่อเห็นว่าเซิ่งอี่เจ๋อหันมามองเธอด้วยสายตาเย็นยะเยือก ซูเมี่ยวมั่วรีบเอามือปิดปาก “ช่างมันเถอะ เธอไม่ว่างนี่นา เธอไม่ต้องไปก็ได้”
เธอหยิบกระเป๋า ก่อนหันไปเถียงกับคังเจี้ยน จากนั้นทั้งสองก็เดินออกไป
อันซย่าซย่าเดินตามเซิ่งอี่เจ๋อพร้อมสะพายกระเป๋าไว้บนไหล่
เซิ่งอี่เจ๋อถาม “เธออยากไปงานบอลไหม”
อันซย่าซย่าขบนิ้วของเธอเบาๆ “แต่ฉันไม่มีชุดหรือรองเท้าสวยๆ ใส่ เต้นก็ไม่เป็นด้วย ฉันจะไปทำให้ตัวเองขายหน้าเปล่าๆ ใช่ไหม”
เซิ่งอี่เจ๋อหรี่ตาราวกับกำลังครุ่นคิดบางอย่าง
อันซย่าซย่ายังคงพูดคนเดียวต่อไป “แต่มั่วมั่วบอกว่าในงานบอลจะมีอาหารอร่อยๆ เพียบเลย ฉันแค่ไปกินเฉยๆ ได้ไหม ฮี่ฮี่…”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เซิ่งอี่เจ๋อทำปากบิด ก่อนถามคำถาม
“ซย่าซย่า ถ้าฉันกับขาไก่ตกลงไปในน้ำพร้อมกัน เธอจะช่วยใคร”
เขาเงยคางได้รูปของเขาขึ้นเล็กน้อยอย่างมั่นใจในสิ่งที่เธอจะตอบ
ยังไงซะ อย่างน้อยเขาก็ต้องสำคัญกว่าขาไก่แหละ!
อย่างไรก็ตาม อันซย่าซย่าพังทลายความมั่นใจของเขา…
“เซิ่งอี่เจ๋อ นายถามอะไรโง่ๆ แบบนั้นได้ยังไง” อันซย่าซย่าเหลือเชื่อ
เซิ่งอี่เจ๋อห้ามใจตัวเองไม่ให้ตีเธอ “เธอยังไม่ตอบฉันเลย”
“อืม…” อันซย่าซย่าเอียงศีรษะ ก่อนตอบ “ฉันว่ายน้ำไม่เป็น ถ้าฉันกระโดดลงไปจะช่วยอะไรใครได้ล่ะ แต่นายทำได้ทุกอย่าง นายเป็นแชมป์ว่ายน้ำด้วย นายก็ช่วยตัวเองแล้วก็ขาไก่ของฉันขึ้นมาสิ!”
เซิ่งอี่เจ๋อพูดไม่ออก
“ฉันตอบอะไรผิดเหรอ”
“…”
“ทำไมนายไม่พูดอะไรเลยล่ะ…”
“…เฮ้อ”
ผู้ชายเจ้าเล่ห์คนนี้อกหักดังเป๊าะ
–
วันถัดมา ในคาบพละ
ในขณะที่คุณครูพละกำลังทดสอบความคล่องแคล่วว่องไวของร่างกายของเหล่านักเรียน อันซย่าซย่าลอบเข้ามาในห้องพักเพื่อดูละคร หลังจากที่เธอทดสอบเสร็จแล้ว
เธออินกับละครมากเสียจนโทรศัพท์ของเธอสั่นและหน้าจอก็กลายเป็นสีดำ
อันซย่าซย่าใช้เวลาพักหนึ่งกว่าจะรู้ตัวว่าโทรศัพท์ของเธอแบตหมด
เธอเหยียดขาและกำลังจะเดินกลับไปที่สนามกีฬา แต่ทว่าเธอได้ยินเสียงคนคุยกันดังมาจากห้องแต่งตัวที่อยู่ถัดไป…
“แม่ฉันซื้อชุดเดรสชาเนลให้ด้วยล่ะ แล้วฉันก็กำลังหารองเท้าที่เข้ากับชุดอยู่”
“ว้าว ซินเอ๋อร์ ครอบครัวเธอนี่รวยเป็นบ้า…”
“ไม่หรอก ก็แค่ชุดเดียวเอง แล้วฉันก็จะใส่แค่ครั้งเดียวอยู่แล้วด้วย”
“ฮ่าฮ่า เธอรู้ไหม ฉันได้ยินมาว่าเซิ่งอี่เจ๋อกับอันซย่าซย่าอยู่ด้วยกันบ่อยมากเลยช่วงนี้ มีคนในทีมบาสเกตบอลบอกว่าพวกเขาสนิทกันมาก พวกเขาอาจจะคบกันอยู่ก็ได้นะ!” หญิงสาวประจบประแจงเจี่ยนซินเอ๋อร์
หลีชั่นซิงเบะปาก “เดี๋ยวพวกเราก็รู้เองตอนเซิ่งอี่เจ๋อพาคู่มางานบอล”
เจี่ยนซินเอ๋อร์ยิ้มเยาะ “นังอันซย่าซย่าคงบังคับขู่เข็ญกัปตันอี่เจ๋อแน่ๆ”
ติงอีอีเสริม “ใช่แน่ๆ!”
“อันซย่าซย่าไม่มีเงินนี่นา เธอคงไม่ใส่ชุดนักเรียนมาหรอกนะ ใช่ไหม”
“ฮ่าๆ คงใช่!”
“…”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น อันซย่าซย่าโมโห เธอทุบประตู
“นี่! พวกเธอคงรู้สึกเจ๋งมากสินะที่นินทาคนอื่นลับหลังเนี่ย ใช่ไหมล่ะ!”
ความเงียบครอบงำไปชั่วขณะ ก่อนที่ประตูห้องแต่งตัวจะเปิดออก เมื่อเห็นว่าอันซย่าซย่ายืนอยู่คนเดียว พวกสาวๆ มองหน้ากัน ก่อนที่จะลากเธอเข้าไปในห้อง
เพียงเสี้ยววินาที เจี่ยนซินเอ๋อร์ล็อกประตูและมองอันซย่าซย่าอย่างชั่วร้าย!
