ตอนที่ 266 งานบอลวันคริสต์มาส (7)
หลังจากนั้นเซิ่งอี่เจ๋อก็เดินลงบันไดมา ชายหนุ่มสวมสูทสีดำและเนกไทสีน้ำเงิน เขาดูเหมือนภาพถ่ายที่งดงามเกินกว่าจะละสายตาได้
ตามหลังมาเป็นเหอจยาอวี๋และฉือหยวนเฟิงที่แต่งตัวเป็นทางการ ทั้งสามคนเหมาะที่จะเป็นตัวเอกในละครโรแมนติกมาก
อันซย่าซย่ายืนตะลึง ยิ่งพอมีแสงส่องลงมาจากด้านบนด้วยยิ่งทำให้ทั้งสามดูเหมือนมีราศีแผ่ออกมาจากหัวด้วย
เมื่อเธอหันมองตัวเองดู… อันซย่าซย่ารู้สึกอยากเอาหัวโขกกำแพงซะเหลือเกิน
หญิงสาวคอตก “ฉันไปล้างเครื่องสำอางออกดีกว่า…”
แต่ก่อนที่เธอจะทันได้ทำอะไร ฉือหยวนเฟิงก็วิ่งมาหาเธอก่อนจับตัวเธอหมุน ชายหนุ่มเกือบเป็นตะคริวเพราะหัวเราะมากไป “ซย่าซย่า ทำไมเธอดูเหมือนผีกระต่ายแบบนี้…”
ย้อนกลับไปตอนที่ซย่าซย่าเคยเป็นตัวประกอบและเล่นเป็นศพ ช่างแต่งหน้าปัดแก้มของเธอแดงมากๆ จนเหมือนเธอเป็นตุ๊กตาในรูปนิวยอร์ก แต่กระนั้นสิ่งที่เธอแต่งออกมานั้น… มันไม่เหมาะที่จะให้ใครมาเห็น
“ไปไกลๆ เลย!” อันซย่าซย่าเบ้ปาก หญิงสาวได้ยินเซิ่งอี่เจ๋อหัวเราะคิกคัก
“แถมเป็นผีกระต่ายที่ขี้เหร่มากๆ ด้วย…” เขาพูดเสริม
อันซย่าซย่าขอยอมแพ้ แม้แต่เขายังหัวเราะเธอเลย!
เธอคอตก หมายจะเดินไปห้องน้ำแต่ใครบางคนดึงคอเสื้อเธอเอาไว้ เซิ่งอี่เจ๋อยีหัวเธอและพูดว่า “มากับฉันหน่อย”
“ที่ไหน”
–
หนึ่งชั่วโมงต่อมา
อันซย่าซย่ามองตัวเองในกระจกในสภาพอ้าปากค้าง
คิ้วของเธอวาดได้โค้งสวย เครื่องสำอางก็ช่วยขับหน้าตาของเธอให้เด่นขึ้น ริมฝีปากของเธอเป็นสีแดงสดตัดกับฟันขาว ดวงตาโตเป็นประกายมองกลับมายังตัวเธอ ผมถูกรวบเป็นมวย ผมช่อเล็กๆ ห้อยลงมาบริเวณแก้มทั้งสองของเธอ ยิ่งรวมกับชุดที่เซิ่งอี่เจ๋อให้เธอแล้ว เธอแทบจะจำตัวเองไม่ได้เลย
“ว้าว เซิ่งอี่เจ๋อมีแฟนสวยจริงๆ ด้วย” สไตลิสต์คนสวยหัวเราะคิกคักก่อนหันไปส่งสัญญาณให้ผู้ช่วยของเธอ “เปิดประตูเลย”
เมื่อประตูเปิดออกก็พบกับเซิ่งอี่เจ๋อที่ยืนรออยู่ด้านนอกกำลังพลิกหน้านิตยสารไปมาอย่างเบื่อๆ เขาเงยหน้ามองพวกเขา
ชายหนุ่มตกตะลึงเล็กน้อยเมื่อเห็นโฉมใหม่ของอันซย่าซย่า เธอดูดีมากๆ เลย
ต้องขอบคุณการควบคุมตัวเองของเขาที่ช่วยให้เขาปรับอารมณ์มาเป็นปกติได้อีกครั้ง
เขาไม่นึกเลยว่าเครื่องสำอางพวกนั้น… จะทำให้หญิงสาวดูน่าทึ่งได้ขนาดนี้
เธอช่างงดงามและเขาก็ไม่อยากให้ใครได้ยลโฉมของเธอแม้แต่คนเดียว
พอไม่มีการตอบสนองจากเซิ่งอี่เจ๋อ อันซย่าซย่าก็ดึงปลายชุดของเธอเล่นด้วยความเขินอาย
เมื่อสไตลิสต์เห็นเธอก็รีบหันไปเรียก “อี่เจ๋อ มาเลือกรองเท้าให้แฟนคนสวยของเธอเร็ววว”
เซิ่งอี่เจ๋อพยักหน้า เขาวางนิตยสารไว้ที่เดิมก่อนจะเดินมาหาเธอ
ชายหนุ่มเป็นลูกค้าประจำที่ร้านนี้และสไตลิสต์อามี่ก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีของเจ้เคอ เขาเลยพาอันซย่าซย่ามาที่นี่พร้อมอธิบายว่าต้องการอะไร ไม่กี่อึดใจอามี่ก็เตรียมอันซย่าซย่าให้พร้อมก่อนลงมือ
หญิงสาวเตรียมรองเท้าสบายๆ ให้เธอสองคู่ อันซย่าซย่าถอนหายใจด้วยความพิศวงพร้อมบอกว่ารองเท้าพวกนี้เหมาะให้เจ้าหญิงสวมใส่เท่านั้น
“รองเท้าเปลือยหน้าเท้าค่อนข้างสวยและเข้ากับชุดมากกว่า… แต่รองเท้าส้นเตี้ยก็ไม่แย่นะว่าไหม พอดีซย่าซย่าบอกว่าเธอไม่เคยใส่รองเท้าส้นสูงมาก่อน นายคิดว่ายังไงบ้าง” อามี่ถามตาปริบๆ
เซิ่งอี่เจ๋อไม่ได้ตอบ แต่ก้มลงไปสวมรองเท้าให้อันซย่าซย่าเสียเลย
อันซย่าซย่าเผลอพูด “ฮึม” ออกมา เธองุ้มปลายเท้าอย่างไม่แน่ใจ
เซิ่งอี่เจ๋อไม่ปล่อยให้เธอได้ดึงเท้าตัวเองกลับ เขาจับเท้าที่อ่อนนุ่มของเธอไว้แล้วสวมรองเท้าให้เธอ
อามี่ที่ยืนอยู่ด้านข้างมองทั้งคู่ด้วยความประหลาดใจ ริมฝีปากเผยอเล็กน้อย “ว้าว… น่ารักจังเลย…”
เซิ่งอี่เจ๋อเลือกรองเท้าส้นเตี้ยให้เธอ
อันซย่าซย่ากระแอมออกมาเพื่อไม่ให้บรรยากาศดูน่าอึดอัดเกินไปก่อนจะถาม “คือ… ฉันยังดูน่าเกลียดอยู่ไหม”
เซิ่งอี่เจ๋อยิ้มด้วยดวงตาเป็นประกาย อันซย่าซย่ารู้สึกเหมือนหัวใจของเธอจะกระโดดออกมาจากอกเลย
ตอนที่ 267 งานบอลวันคริสต์มาส (8)
“บอกฉันหน่อยสิ…” อันซย่าซย่าเร่งชายหนุ่ม
แน่นอนว่าทุกคนอยากจะดูดีต่อหน้าคนที่ตัวเองรัก ก่อนหน้านี้เขาแหย่เธอเล่นว่าเธอดูเหมือนผีกระต่ายน่าเกลียดซึ่งนั่นทำให้เธอเสียความมั่นใจ
เซิ่งอี่เจ๋อยิ้มตาหยี “สวย ตอนนี้เธอเป็นผีกระต่ายที่สวยที่สุดแล้ว คุณนางฟ้ากระต่าย ให้เกียรติเต้นรำกับมนุษย์อย่างผมได้หรือไม่”
ชายหนุ่มไม่ค่อยถนัดเรื่องพูดเกี้ยวนัก แต่เมื่อใดก็ตามที่เขาลองดูหัวใจของอันซย่าซย่าดูจะละลายทุกครา
อันซย่าซย่าพยักหน้า เธอหัวเราะออกมาและแหย่เขากลับ “ถ้าข้ารู้ว่าการเป็นมนุษย์จะน่าเบื่อเพียงนี้ ข้าไม่ลงมายังโลกนี้ตั้งแต่แรกหรอก”
เซิ่งอี่เจ๋อยิ้มกว้างหลังได้ยินเช่นนั้น อามี่และผู้ช่วยของเธอพูดแซวพร้อมกัน “นี่พวกเธอจำเป็นต้องหวานกันขนาดนี้ไหม ฉันไปฟ้องคุณครูว่าพวกเธอคบกันได้นะ!”
อันซย่าซย่าตาเบิกโพลง ความกังวลแล่นไปทั้งตัว
เซิ่งอี่เจ๋อจับมือเธอไว้พร้อมบีบเบาๆ อย่างปลอบประโลม “อย่าห่วงไปเลย พวกเขาล้อเล่นเฉยๆ”
นั่นทำให้คนอื่นอุทานเสียงดังกว่าเดิม
“ช่างเป็นภาพบาดตาบาดใจคนโสดอย่างเราๆ เหลือเกิน…”
“ฉันกลับมาเชื่อในความรักอีกครั้ง… พวกเขายังเด็กและอ่อนต่อโลกนัก ทำไมตอนที่ฉันเรียนอยู่ถึงไม่มีคนดังหล่อๆ แบบนี้บ้างนะ…”
อามี่พูดแหย่พวกเขา “รักแรกที่ไม่จบลงด้วยการแต่งงานถือว่าผิดกฎหมายนะ!”
อันซย่าซย่าหน้าแดงเมื่อเซิ่งอี่เจ๋อเอ่ยอย่างสบายๆ “พี่อามี่ อย่าพูดให้คุณเมียของผมกลัวสิ เธอยิ่งเป็นคนขี้อายอยู่ ทำเธอเขินเดี๋ยวเธอก็ตีผมหรอก”
เมีย?
คุณเมีย?
อันซย่าซย่าถึงกับเป็นใบ้
“โอ้ จุ๊ๆ ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันจะรอวันที่พวกเธอเปลี่ยนจากชุดนักเรียนมาเป็นชุดแต่งงานนะจ๊ะ ฉันจะส่งของกล่องใหญ่ๆ ให้เลย” อามี่หัวเราะชอบใจ
เซิ่งอี่เจ๋อคุยกับเธอต่ออีกเล็กน้อยก่อนจะพาอันซย่าซย่าที่หน้าแดงยังไม่หายออกจากร้านไป
ระหว่างทางไปโรงเรียน อันซย่าซย่าดึงชุดเธอเล่นตลอดเวลา ไม่ยอมสบตากับเซิ่งอี่เจ๋อ
อ้าาา! ก็เธอเขินนี่นา!
“ซย่าซย่าไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า ทำไมถึงหน้าแดงตลอดเวลาเลย” เซิ่งอี่เจ๋อหน้างอเล็กน้อยและเอื้อมแตะหน้าผากเธอ
ตัวเธออุ่นมากแต่ยังถือว่าอยู่ในระดับปกติ
อันซย่าซย่าปัดมือชายหนุ่มออกพร้อมพูดตะกุกตะกัก “เซิ่งอี่เจ๋อ นายหมายความว่ายังไงที่ว่า ‘เมียของนาย’ …”
หญิงสาวกลั้นหายใจพลางสบตาเขา แม้ทิวทัศน์ด้านนอกจะสวยงามขนาดไหนก็สู้ใบหน้าหล่อเหลาของเด็กหนุ่มตรงหน้าเธอไม่ได้แม้แต่น้อย
“ก็ — หมายความตามนั้นแหละ ตรงตัวเลย” เสียงทุ้มตอบกลับเนือยๆ “ซย่าซย่า เธอไม่ใช่คุณเมียของฉันหรอกเหรอ”
อันซย่าซย่ากัดริมฝีปากตัวเอง “ก็ไม่ใช่น่ะสิ! ฉันยังไม่ได้แต่งงานกับนายเลย…”
“งั้นแต่งงานกับฉันไหม” เหล่าผองเพื่อนจอมวางแผนของเราช่างเก่งจริงๆ ที่ล่อลวงให้เธอไปติดกับชายหนุ่มได้
“หือ…” อันซย่าซย่าตั้งตัวไม่ทันกับมุกจีบสาว เธอพึมพำออกมา “ฉันต้องขอเวลาคิดก่อนนะ…”
เสียงทุ้มของเซิ่งอี่เจ๋อหัวเราะคิกคักดังก้องในรถ
เขาตอบกลับ “ก็ได้ ฉันจะรอ”
ฉันจะรอจนกว่าเธอโตพอจะตัดสินใจด้วยตัวเองได้ ฉันจะรอจนกว่าเธอจะเปลี่ยนจากสวมชุดนักเรียนไปเป็นสวมชุดแต่งงาน ฉันจะรอจนกว่าเราจะสามารถจับมือกันภายใต้แสงอาทิตย์แรกยามเช้าไปจนถึงวันที่เราแก่ตัวลง
–
งานเต้นรำคริสต์มาสของฉีซย่าจัดขึ้นที่หอประชุมของโรงเรียน สถานที่นี้ไม่เพียงแต่ประดับตกแต่งอย่างอลังการเท่านั้น แต่ยังจ้างวงดนตรีมืออาชีพมาเล่นให้กับค่ำคืนนี้อีกด้วย
เหล่าหนุ่มหล่อและสาวสวยต่างพากันเดินเข้ามาในหอประชุม ผู้คนพลุกพล่านทั่วโถงทางเดิน
เจี่ยนซินเอ๋อร์ยกชุดเดรสสุดหรูของเธอขึ้นจากพื้น เธอเชิดคางตัวเองขึ้น “วันนี้ฉันจะให้เซิ่งอี่เจ๋อมาขอฉันเต้นเปิดฟลอร์!”
แต่ก่อนที่เธอจะทันได้พูดอะไรเพิ่ม เสียงฮือฮาค่อยๆ ดังขึ้นจากตรงทางเข้าหอประชุม
หลังจากที่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้นตรงนั้น สีหน้าเย่อหยิ่งของเจี่ยนซินเอ๋อร์ก็หายไปในทันที หญิงสาวกลับหน้าซีดเหมือนกระดาษไปเลย!
