ยัยจอมกวนป่วนหัวใจนายไอดอล – ตอนที่ 23 จูบทีเผลอ (1)

เหอจยาอวี๋ยิ้มอย่างอ่อนโยน ฉือหยวนเฟิงดูท่าทางอิจฉาขณะที่เซิ่งอี่เจ๋อมีหน้าตาเฉยเมย  

เจ้เคอบอก “พวกเขาจะน้ำหนักขึ้นน่ะถ้าทานเยอะเกินไป จะทำให้ดูไม่ดีเวลาอยู่หน้ากล้อง” หลังจากอธิบายเสร็จ เธอก็สำทับอย่างจริงจัง “อย่าลืมออกกำลังกายประจำวันล่ะ แค่ขึ้นมาหนึ่งกิโลก็ทำให้ดูอืดต่อหน้ากล้องได้แล้ว! ดังนั้นเพื่อเห็นแก่อนาคตของพวกเธอเองก็จงจำไว้!”  

ท่าทีของเธอดูเหมือนกับครูที่ดุและเข้มงวดจนทำให้อันซย่าซย่านึกสยอง ตอนนี้เธอรู้สึกค่อนข้างจะเห็นใจวงสตาร์รี่ไนต์ขึ้นมาแล้วสิ  

ที่แท้… การเป็นไอดอลนี่ก็ไม่ง่ายเลย…  

แค่จะเติมท้องให้อิ่มยังไม่ได้… อู้ฮู อันซย่าซย่าคิดในใจและ “ไว้อาลัย” ให้กับพวกเขา  

หลังจากทานกันไปได้ครึ่งทาง เจ้เคอก็มีโทรศัพท์เข้ามาและรีบร้อนออกไป  

ทันทีที่เธอคล้อยหลัง เซิ่งอี่เจ๋อก็สั่งเธอทันที “อันซย่าซย่า”  

“หือ” เธอกำลังกินซุปปลาอันแสนอร่อยของพ่ออยู่  

“เอาข้าวมาให้ฉันถ้วยนึง”  

“ฉันด้วย!”  

“อะแฮ่ม… ขอฉันถ้วยนึงด้วย”  

หนุ่มหล่อทั้งสามกำลังมองเธออย่างหิวกระหาย ทำให้เธอใจละลาย  

“โอเค…” เด็กสาวหัวเราะคิกคักพลางเติมข้าวให้พวกเขา  

เธอมองดูพวกเขากินข้าวด้วยทัศนคติที่หลากหลาย ทันใดนั้นก็ตระหนักได้ว่าอันที่จริงแล้วพวกเขาต้องปิดบังตัวเองจากเจ้เคอ!  

ไม่ว่าในทีวีพวกเขาจะดูเป็นผู้ใหญ่แค่ไหน แต่ที่จริงแล้วพวกเขาก็ไม่ได้แตกต่างไปจากวัยรุ่นส่วนใหญ่เลย  

ในใจเธอนั้น เธอได้ลดความเกลียดชังที่เคยมีต่อพวกเขาลงไปมากทีเดียว แม้แต่ความอยากที่จะสนับสนุนหรงเช่อไอดอลของเธอ ด้วยการคอยตามกระแนะกระแหนทั้งสามตามโซเชียลมีเดียก็ลดลงอย่างมากเช่นกัน  

–  

อันซย่าซย่าหลับไปด้วยความรู้สึกอันหลากหลายเพราะการมีเซเลบทั้งสามมาอาศัยอยู่ในบ้านของเธอ  

วันต่อมา  

หญิงสาวตื่นขึ้นเพราะเสียงเรียกเข้ามือถือ พลิกตัวอย่างหงุดหงิดบนเตียง เธอกดรับ “ฮัลโหล ใครน่ะ”  

น้ำเสียงทุ้มน่าฟังของเซิ่งอี่เจ๋อดังผ่านลำโพงโทรศัพท์ “อันซย่าซย่า เธอมีเวลาสามนาที มาหาฉันเดี๋ยวนี้”  

“โธ่… ฉันจะนอน”  

“อ้อ นี่เธอลืมไปแล้วหรือไงว่ามีหน้าที่เป็นผู้ช่วยของฉัน ก็ได้ ฉันจะไปหาลุงอัน บอกให้เขาจ่ายหนี้แทนเธอ!” เซิ่งอี่เจ๋อขู่อย่างเลือดเย็น  

วิธีนี้ได้ผลอย่างประหลาด เพราะทำให้อันซย่าซย่ากระโดดผึงลงจากเตียงทันที เธอบ่นอู้อี้ “โทษที… ฉันจะไป ไปเดี๋ยวนี้แหละ โอเคยัง”  

เธอล้างหน้าแปรงฟันด้วยตาสะลึมสะลือ ท่าทางเศร้าหมอง  

ชาติก่อนเธอไปทำบาปทำกรรมอะไรเอาไว้นะ พระเจ้าถึงได้ส่งปีศาจร้ายตนนี้มาลงโทษเธอ?!  

อันซย่าซย่าหยิบชุดเดรสมาใส่ก่อนจะวิ่งขึ้นบันไดอย่างรีบเร่ง เซิ่งอี่เจ๋อกำลังนอนเล่นโทรศัพท์อย่างเกียจคร้านอยู่บนโซฟา  

พอได้ยินเสียงเธอ เขาก็พูดเนิบๆ “เธอมาสายสองนาที”  

อันซย่าซย่าเข้าไปหาเขาพลางพูดอย่างประจบสอพลอ “บอสอี่เจ๋อ เห็นใจฉันหน่อยเถอะนะ เสาร์อาทิตย์ใครเขาตื่นเช้ากัน ว่าแต่ อยากพบฉันเรื่องอะไรคะ”  

แสงอาทิตย์ยามเช้าส่องผ่านหน้าต่างสไตล์ฝรั่งเศสบานยักษ์ภายในห้อง ใบหน้าบอบบางของเธออยู่ใกล้จนได้กลิ่นตะไคร้อ่อนจาง เป็นเซอร์ไพรส์ที่คาดไม่ถึงสำหรับเซิ่งอี่เจ๋อ  

จากนั้นครู่หนึ่งเขาก็ยืนขึ้น “ไปบริษัทกับฉัน ฉันต้องไปเอาของบางอย่าง คนขับรถรออยู่ข้างล่างแล้ว”  

อันซย่าซย่าโอดครวญอีกครั้ง “นายก็ไปของนายเองได้นี่ ทำไมต้องให้ฉันไป…”  

“คุณอัน กรุณาทำตัวให้สมกับเป็นผู้ช่วยอย่างที่ควรจะเป็นด้วย!” เซิ่งอี่เจ๋อยิ้มมุมปาก “ถ้าขืนยังทำตัวแบบนี้ ฉันจะถือว่าสัญญาเป็นโมฆะ แล้วเธอก็จะต้องจ่ายเงินคืนฉันในทันที!”  

ทันทีที่เขายกเรื่องเงินมาพูด ความทระนงตัวของเธอก็ถูกกำราบลงโดยพลัน หญิงสาวน้อมศีรษะเดินตามหลังเซิ่งอี่เจ๋อไปแต่โดยดี  

เธอเชื่อฟังเหมือนแมวตัวน้อย  

‘ยิ่งทำตัวดีก็ยิ่งน่ารักนะ’ เซิ่งอี่เจ๋อคิด