ณ เว่ยยางเอนเตอร์เทนเมนต์
อันซย่าซย่าแหงนหน้ามองตึกหรู แววตาเต็มไปด้วยความชื่นชม นี่เป็นบริษัทที่มีดารานักร้องในสังกัดอยู่เกือบครึ่งวงการ และส่วนใหญ่ก็มีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วประเทศ โดยเฉพาะอย่างยิ่งวงสตาร์รี่ไนต์ซึ่งไม่เป็นสองรองใครเลยในประเทศ
เฉียวมู่ลูกพี่ลูกน้องของเธอก็ทำงานที่นี่ แต่มีกฎว่าไม่อนุญาตให้คนนอกเข้ามาภายในตึก เว้นแต่จะเป็นพนักงาน
แต่เซิ่งอี่เจ๋อก็พาเธอเข้ามาในตึกจนได้ !
ตอนที่ผ่านจุดตรวจสอบความปลอดภัย อันซย่าซย่าก็วิตกกลัวว่าเจ้าหน้าที่รปภ.จะโยนเธอออกไป แต่ทันทีที่พวกเขาเห็นใบหน้าอันหล่อเหล่าที่แม้แต่เทพเจ้ายังริษยาของเซิ่งอี่เจ๋อ ต่างก็พากันโค้งคำนับให้อย่างนอบน้อมและปล่อยให้ทั้งคู่ผ่านเข้าไป
อันซย่าซย่ายืดหลังตรงแหน็วในทันที รู้สึกเหมือนกับกำลังเดินผ่านหน่วยลาดตระเวน หลังจากทั้งสองคนเข้ามาในลิฟต์ เซิ่งอีเจ๋อก็กดปุ่มขึ้นไปยังชั้นยี่สิบหก เขาเงียบไม่พูดอะไรตลอดทาง ไม่นานลิฟต์ก็ถึงชั้นยี่สิบหก เซิ่งอี่เจ๋อชี้ไปที่โซฟาตัวหนึ่งที่ด้านข้าง “รอฉันตรงนั้น เดี๋ยวเดียวก็เสร็จ”
หญิงสาวพยักหน้าและนั่งลง จากนั้นไม่นาน ผู้หญิงสวยคนหนึ่งที่โต๊ะประชาสัมพันธ์ก็ยกกาแฟมาเสิร์ฟให้เธอ
อันซย่าซย่าดื่มกาแฟไปพลางฝันกลางวันไปพลาง ฝันถึงการได้เป็นเซเลบที่มีแฟนเพลงหลายพันคน แต่แล้วเสียงโต้เถียงกันที่ดังเอะอะก็ดังขัดจังหวะเธอ…
“ฉันเคยบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าถ้าปฏิเสธคำขอของฉัน เธอจะถูกแบน! เซิ่งอี่เจ๋อถึงแม้เธอจะปฏิเสธ แต่ฉันคิดว่าคนอื่นที่เหลือคงไม่กล้าหรอก อีกอย่าง ฉันเป็นคนที่สร้างให้พวกเธอโด่งดัง ถ้าหากฉันปั้นเธอให้เป็นดาวได้ ฉันก็ทำลายเธอได้เหมือนกัน”
เสียงดังเกรี้ยวกราดของชายวัยกลางคนดังผ่านรอยแง้มของประตูออกมา
อันซย่าซย่ากำแก้วในมือไว้แน่น
พระเจ้าช่วยด้วย เกิดอะไรขึ้นกับสตาร์รี่ไนต์ ทำไมพวกเขาถึงจะถูกแบนล่ะ
ระหว่างที่ความคิดของเธอกำลังเตลิดเปิดเปิงไปนั้น เซิ่งอี่เจ๋อก็เดินออกมาจากห้องอย่างสงบพร้อมกับแฟ้มเอกสารในมือ เขากระดิกนิ้วเรียกเธอ “ไปกันเถอะ”
หญิงสาวรีบร้อนตามเขาไป
พอใกล้จะถึงลิฟต์ อยู่ๆ ประตูลิฟต์ก็เปิดออกเผยให้เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาสง่างาม วินาทีที่เธอมองเห็นใบหน้านั้นก็ดีใจจนเนื้อเต้น ส่วนเซิ่งอี่เจ๋อกลับทำหน้าบึ้งตึง
“พระเจ้า หรงเช่อนี่นา! โอ๊ยตายแล้ว ทำไมเขาถึงได้หล่อขนาดนี้!” อันซย่าซย่าตื่นเต้นเหลือเกินที่ได้พบกับนักร้องขวัญใจของตัวเองจนแทบอยากจะกระโดดกอดเขา และขอลายเซ็นเสียด้วยเลย
แต่มือทั้งสองข้างของเธอก็ถูกรวบไว้แล้วเซิ่งอี่เจ๋อก็ลากเธอไป เธอถูกพรากจากไอดอลสุดที่รักไกลออกเรื่อยๆ
“นายทำอะไรของนายเนี่ย!” อันซย่าซย่าโกรธจัด ในตอนนั้นเธอถูกพาเข้ามาในปล่องบันได แผ่นหลังของเขาหันให้เธอ และแล้วทุกๆ อารมณ์และความรู้สึกก็แวบผ่านใบหน้าเขาขณะที่อันซย่าซย่ายังคงพร่ำพูดต่อไป
เขานิ่วหน้า จากนั้นโน้มตัวลงมาหยุดเสียงโต้แย้งของเธอด้วยจูบเสียเฉยๆ!
ริมฝีปากของเด็กสาวช่างนุ่มละมุนอ่อนหวานจนเขาห้ามใจไม่อยู่และจูบหนักขึ้น อันซย่าซย่าตาเบิกโพลง พระเจ้า! เซิ่งอี่เจ๋อขโมยจูบเธอ?
“ปล่อยฉัน” หญิงสาวดิ้นขลุกขลัก แต่กลับกลายเป็นเปิดโอกาสให้เขา สอดลิ้นเข้ามาในโพรงปากเธอได้อย่างสะดวก เขาจูบหนักหน่วงยิ่งขึ้น
อันซย่าซย่าไม่สามารถดิ้นหนีจากมืออันใหญ่โตของเขาที่กำลังรั้งเอวเธอไว้ ทำได้เพียงแค่ส่งเสียงครางผ่านริมฝีปาก
ร่างอันภูมิฐานซึ่งอยู่ห่างออกไปหยุดชะงัก และหันมาทางคนสองคนพร้อมกับนิ่วหน้า ผู้จัดการของเขาเอ่ยถามอย่างงุนงง “หรงเช่อ มีอะไรเหรอ”
“ไม่มีอะไรหรอก ผมคงตาฝาดไป” รอยยิ้มของหรงเช่อทำให้บรรยากาศรอบตัวดูสดชื่นดีงามเสียจนดูไม่เหมือนเป็นอากาศของโลกใบนี้เลย
อันที่จริงแล้ว เขาว่าเขาเห็นเซิ่งอี่เจ๋อ
แต่จะเป็นไปได้อย่างไรกัน หมอนั่นดูถือเนื้อถือตัวมาก คงเป็นไปไม่ได้หรอกที่จะบังคับจูบเด็กสาวในที่สาธารณะแบบนี้ ใช่ไหมนะ
