ตอนที่ 356 เขาหมั้นคืนนี้ (5)
ทั้งสามมองหน้ากัน สุดท้ายก็ได้แต่หยิบตะเกียบขึ้นมาและฝืนกิน
อันซย่าซย่ากระพริบตาโตและมองไปที่พวกเขาอย่างคาดหวัง “เป็นไง? อร่อยไหม? ฉันทำมันตั้งนานแน่ะ!”
เมื่อเห็นแววตาเธอเป็นประกายสดใส ทั้งสามก็พยายามกลืนอาหารลงไปด้วยความยากลำบาก
“อะ…อร่อย…” ฉีเหยียนซีฝืนพูดออกมา
“อืม…พอใช้ได้…” เซิ่งอี่เจ๋อชมอันซย่าซย่าโดยไม่เปลี่ยนสีหน้า
“ฉันไม่อยากเลือกอร่อยกับไม่อร่อยอยู่แค่สองทาง ฉันขอยอมตายเสียดีกว่า” อันอี้เป่ยกุมหน้าผากด้วยสีหน้าเจ็บปวด “พวกเราสั่งอาหารข้างนอกมากินเถอะ ส่วนซย่าซย่า สัญญากับฉัน…ชาตินี้เธออย่าทำอาหารอีก!”
อันซย่าซย่าไม่พอใจ “มันไม่อร่อยขนาดนั้นเลยเหรอ? ฉันว่ามันก็ดีออก…” เธอหยิบตะเกียบคีบมาชิมหนึ่งคำ วินาทีต่อมาก็พุ่งตัวเข้าไปอ้วกในห้องน้ำ
บ้าเอ๊ย ใครบอกเธอได้บ้างว่าทำไมกุ้งมันถึงมีรสชาติแย่ขนาดนี้!
เมื่อกลับมาที่โต๊ะด้วยสีหน้าพะอืดพะอม เธอก็พูดอย่างอ่อนแรง “สั่งอาหารข้างนอกเถอะ…”
อันอี้เป่ยพลิกดูเมนูอาหารจากร้านข้างนอก จากนั้นก็โยนให้เซิ่งอี่เจ๋อ เซิ่งอี่เจ๋ออ่านเบอร์โทรศัพท์ ส่วนฉีเหยียนซีหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายโทรออก ทั้งสามร่วมมือกันอย่างลื่นไหล
อาหารมาส่งอย่างรวดเร็ว
หลังจากกินอาหารมืดของอันซย่าซย่าแล้วได้มากินอาหารปกติ ฉีเหยียนซีก็ทอดถอนใจ “พิซซ่านี่อร่อยมากจริงๆ …”
“รสอร่อยแห่งโลกมนุษย์!”
“กลับมามีชีวิตอีกครั้ง!”
อันซย่าซย่ารู้สึกหดหู่ “นี่ พวกนายพอได้แล้ว! ฉันก็ไม่คิดเหมือนกันว่าตัวเองจะทำอาหารออกมาได้แย่ขนาดนั้น…”
เซิ่งอี่เจ๋อพูดแขวะ “นอกจากเธอไม่มีหน้าอกแล้วยังใจร้ายมากอีกด้วย”
อันซย่าซย่าโมโห “หน้าอกแบนแล้วยังไง! มันเดือดร้อนนายตรงไหน!”
“ไม่เป็นไรน่า เธอหน้าอกแบน เธอภูมิใจได้ มันเป็นการช่วยประเทศชาติประหยัดเนื้อผ้า!” ฉีเหยียนซีลูบหัวเธอ
“หน้าอกไม่แบน โลกจะสงบสุขได้ยังไง?!” เซิ่งอี่เจ๋อปัดมือฉีเหยียนซีออก และใช้มือตัวเองลูบหัวอันซย่าซย่าแทน
เมื่ออันซย่าซย่าถูกโจมตีอย่างหนัก เธอจึงมองไปทางอันอี้เป่ยด้วยน้ำตาคลอเบ้า
อันอี้เป่ยยิ้มให้เธอ “ซย่าซย่า ไม่เป็นไร เวลาร้องไห้ก็ลูบหน้าอกแล้วบอกตัวเองว่าไม่ต้องร้องนะ เธอก็เป็นเด็กผู้ชายคนหนึ่ง”
พรืด—
อันซย่าซย่ากระอักเลือด
“ถ้าไม่ได้ต่อว่าฉันสักวัน พวกนายจะป่วยตายหรือไง!” อันซย่าซย่าตะคอกด้วยความโมโห พวกเขาทั้งสามคนจึงพูดออกมาพร้อมกันว่า “ใช่”
อันซย่าซย่า “…” ไม่มีความรักบนโลกใบนี้
–
หลังจากทานข้าวเสร็จ เซิ่งอี่เจ๋อกับฉีเหยียนซีก็เริ่มเก็บขยะไปทิ้ง
เซิ่งอี่เจ๋อนั่งอยู่ข้างๆ อันซย่าซย่า “ซย่าซย่า เย็นนี้มีงานเลี้ยง เธออยากไปกับฉันไหม?”
“หืม…ไม่เอาหรอก ฉันไปแล้ววางตัวไม่ถูก…ดูอนิเมะอยู่บ้านดีกว่า”
เซิ่งอี่เจ๋อไม่ได้บังคับเธอ เขาเพียงยิ้มจางๆ
เซิ่งอี่เจ๋อขับรถออกไปตอนหกโมงเย็น ฉีเหยียนซีทานอาหารเย็นที่บ้านตระกูลอันต่ออีกมื้อ มือถือยังคงสั่นไม่หยุดแต่เขากลับปฏิเสธที่จะรับสาย
อันซย่าซย่าถูกรบกวนจนปวดหัว “นายก็รับสายสิ!”
ฉีเหยียนซีบุ้ยปาก เขามองชื่อที่แสดงอยู่บนหน้าจอ : หลีฝานซิง
ใจไม่อยากรับสายเธอจริงๆ
เขากดรับสายอย่างช่วยไม่ได้ เสียงหวานๆ ของหลีฝานซิงดังมาจากปลายสาย “เหยียนซี…”
“ทำไม? มีอะไรก็รีบพูดมา!” ฉีเหยียนซีพูดด้วยความรำคาญ
หลีฝานซิงไม่ได้หัวเสีย แต่กลับพูดไปด้วยยิ้มไปด้วย “คืนนี้นายจะไปงานหมั้นของเซิ่งอี่เจ๋อหรือเปล่า?”
ฉีเหยียนซีเกือบจะด่าออกไปว่า “เธอปัญญาอ่อนหรือไง” แต่กลับรู้สึกได้ว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากล
“เรื่องมันเป็นยังไง?”
“เขาจะหมั้นคืนนี้ นายไม่รู้เหรอ? ตระกูลใหญ่ๆ ก็ได้รับแจ้งไปหมดแล้ว” หลีฝานซิงแสร้งประหลาดใจ
ฉีเหยียนซีหน้าถอดสี สายตาที่มองอันซย่าซย่าก็เปลี่ยนเป็นซับซ้อนขึ้นมา
ตอนที่ 357 เขาหมั้นคืนนี้ (6)
อันซย่าซย่ากำลังดูดโยเกิร์ตไปพร้อมกับดูการ์ตูนผ่าน ipad เธอรู้สึกได้ถึงสายตาที่จ้องมองมาที่ตัวเองอย่างลึกซึ้ง เธอถอดหูฟังออกด้วยความสงสัย กะพริบตาปริบๆ “ทำไมเหรอ?”
หน้าตาฉีเหยียนซีดูเคร่งขรึมหลังจากที่วางโทรศัพท์ไป
หมั้น….เรื่องใหญ่ขนาดนี้ เซิ่งอี่เจ๋อจะไม่บอกอันซย่าซย่าได้อย่างไร?
นอกเสียจากว่าแม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่รู้เรื่องนี้ด้วยซ้ำ…
งานเลี้ยงอะไรนั่นที่เขาไป เกรงว่าอาจจะเป็นงานหมั้น
ตอนนี้มีเพียงเขาคนเดียวที่รู้เรื่องนี้ ถ้าเขาไม่บอกอันซย่าซย่า…แล้วปล่อยให้เซิ่งอี่เจ๋อหมั้น อันซย่าซย่าจะต้องทะเลาะและเลิกกับเซิ่งอี่เจ๋อ นั่นก็แปลว่าเขามีโอกาสใช่ไหม…
“ฉีเหยียนซี!” เมื่ออันซย่าซย่าเห็นว่าเขาไม่สนใจเธอ ก็ยื่นมือเล็กขาวเนียนโบกไปมาอยู่ตรงหน้าเขา “นายได้รับการกระทบกระเทือนหรือเปล่า?”
น้ำเสียงอันไพเราะของเธอเรียกให้ฉีเหยียนซีกลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง ให้ตายเถอะ! เมื่อกี้นี้เขามีความคิดด้านมืดออกมาแบบนั้นได้อย่างไร!
“อันซย่าซย่า ไปกับฉัน!” เขากระชากแขนอันซย่าซย่าเดินออกไปโดยไม่อธิบายอะไร
อันซย่าซย่าตะโกนอย่างตื่นตระหนก “ทำอะไร! นี่ นี่ นายช้าหน่อยสิ ฉันเดินตามนายไม่ทันแล้ว!”
ฉีเหยียนซียัดเธอเข้าไปในรถสปอร์ตของเขาและพูดแค่ว่า “รัดเข็มขัดนิรภัย” อย่างเย็นชา จากนั้นก็เหยียบคันเร่ง รถสปอร์ตวิ่งเร็วไปตามถนนดุจลำแสง
อันซย่าซย่าจับเข็มขัดนิรภัยไว้ เธอรู้สึกถึงความเร็วของรถที่น่ากลัวจนหน้าซีดเผือด
สีหน้าของฉีเหยียนซีก็ไม่ได้ดีไปกว่าเธอ
เขาเองก็ไม่รู้ว่าการพาอันซย่าซย่าไปที่งานหมั้นนั้นเป็นเรื่องที่ถูกต้องหรือไม่
เขารู้เพียงว่าแม้เขาจะไม่ใช่คนดีอะไร แต่เขาจะฉวยโอกาสจากเหตุการณ์แบบนี้ไม่ได้!
แม้จะต้องตามจีบอันซย่าซย่า เขาก็จะรอให้อันซย่าซย่าเลิกกันก่อน! แทนที่จะใช้วิธีนี้ทำให้เซิ่งอี่เจ๋อกับอันซย่าซย่าตกอยู่ในความเข้าใจผิด
รถสปอร์ตจอดอย่างสวยงามอยู่หน้าประตูบ้านตระกูลเซิ่ง
นี่เป็นครั้งแรกที่อันซย่าซย่ามาที่บ้านตระกูลเซิ่ง คฤหาสน์ตระกูลเซิ่งสร้างอยู่บนพื้นที่ภูเขาเกือบครึ่งลูก มีความหรูหราโอ่อ่า ด้านหลังเป็นคฤหาสต์สไตล์ยุโรปทีทอดยาวไปทั้งแถบ นอกจากนี้ยังมีอาณาเขตกว้างขวางไกลออกไปสุดลูกหูลูกตา
ฉีเหยียนซีลากเธอเข้าไปข้างใน คนเฝ้าประตูจำได้ว่าเขามีสถานะเป็นทายาทตระกูลฉี ทั้งสองจึงเข้าไปข้างในคฤหาสต์โดยไม่มีอะไรมาขัดขวาง
ภายในห้องโถงเต็มไปด้วยความสว่างไสวและมีบรรยากาศแห่งการเฉลิมฉลอง อันซย่าซย่าสังเกตเห็นซ่งชิงเฉินอยู่ท่ามกลางผู้คนได้เพียงพริบตาเดียว
เธอสวมชุดราตรีสีขาวที่สวยงามและประณีต พร้อมกับการแต่งหน้าที่สมบูรณ์แบบ ในขณะนี้เธอกำลังควงแขนเซิ่งอี่เจ๋ออยู่และกำลังกระซิบกระซาบอะไรบางอย่าง
ทันใดนั้นเสียงดนตรีภายในห้องโถงก็เงียบลง เซิ่งชิงอี้หยิบไมโครโฟนและเดินขึ้นไปบนเวทีที่สร้างเอาไว้แล้วอย่างดีด้วยรอยยิ้ม “ยินดีต้อนรับทุกท่านเข้าสู่งานหมั้นระหว่างอี่เจ๋อของเรากับคุณหนูตระกูลซ่ง!”
ภายในสถานที่ดังกล่าวได้รับเสียงปรบมืออย่างท่วมท้น
อันซย่าซย่าหน้าซีดเผือดขึ้นมาทันที เซิ่งอี่เจ๋อเลิกคิ้ว
เขากำลังจะขึ้นไปขัดขวางเซิ่งชิงอี้ แต่ซ่งชิงเฉินที่อยู่ด้านข้างกลับยื้อตัวเขาไว้แล้วเขย่งปลายเท้าประทับจูบลงบนใบหน้าของเขา
จูบนี้ทำให้บรรยากาศภายในงานฮือฮาไปถึงจุดสุดยอด!
อันซย่าซย่าจับแขนฉีเหยียนซีไว้แน่นด้วยพลังมหาศาลอันน่าประหลาด
“ซย่าซย่า…” ฉีเหยียนซีเรียกเธออย่างเศร้าใจ แต่เขากลับได้ยินน้ำเสียงอันสงบของอันซย่าซย่า “ฉีเหยียนซี พวกเรากลับกันเถอะ”
“กลับ?!” ฉีเหยียนซีมองเธออย่างไม่อยากจะเชื่อ
“อืม” อันซย่าซย่าพยักหน้าและลากเขาออกไป
แสงไฟภายในคฤหาสน์สว่างเจิดจ้า บรรยากาศครึกครื้น แต่ถึงอย่างไรก็ไม่มีสิ่งใดเกี่ยวข้องกับเธอ
มันไม่มีประโยชน์อะไรเลยหากเธอสร้างปัญหา มีแต่จะเพิ่มเสียงหัวเราะให้กับคนพวกนั้น
“เธอโง่อยู่หรือเปล่า!” ฉีเหยียนซีสบถด่า
“ฉันจะรอให้เซิ่งอี่เจ๋ออธิบายให้ฉันฟัง” อันซย่าซย่ายังคงรักษาความสงบเสงี่ยม “ฉันเชื่อเขา”
ฉีเหยียนซีเงียบไป
