ตอนที่ 489 คนสวย แต่งงานกับฉันเถอะ
ฝนตกปรอยๆ ตลอดทั้งวันทั้งคืน
ในเวลานี้ที่บ้านเหอ
ซูเสี่ยวมั่วกำลังครองโน้ตบุ๊กของเหอจยาอวี๋ดูการ์ตูนอยู่ ส่วนเหอจยาอวี๋เป็นแม่ศรีเรือนอยู่ในครัวกำลังต้ม…หงถังสุ่ย [1] ให้เธอ
บนผ้าห่มมีกลิ่นเดียวกับบนตัวเหอจยาอวี๋ ที่สะอาดสดชื่น ซึ่งมีกลิ่นหอมจางๆ ของสะระแหน่อยู่ด้วย
เมื่อยามบ่าย ทั้งสองก็ฝึกฝนการแข่งขันวิชาคณิตศาสตร์เสร็จ เหอจยาอวี๋บอกตัวเองว่ามีชุดข้อมูลการแข่งขันอยู่ เลยถามซูเสี่ยวมั่วว่าอยากได้รึเปล่า
ซูเสี่ยวมั่วก็ตอบอย่างไม่รื่นหูว่า “เอาดิ” จากนั้นก็โดนเขาพากลับไปที่บ้าน…
ที่จริงในใจซูเสี่ยวมั่วก็คัดค้าน กระมิดกระเมี้ยนไม่ยอมเข้าไป
ที่พามาบ้านไม่ใช่ว่าอยากเจอพ่อแม่หรอกนะ ~เกลียดอะ~
เขินอายได้ไม่เกินสามวิ เหอจยาอวี๋ก็ยิ้มพร้อมบอกเธอว่า “วางใจเถอะ ฉันอยู่กับเฟิงเฟิง แต่เขาไปออกรายการทีวีแล้ว ที่บ้านเลยมีแค่ฉันคนเดียว”
จากนั้นสัญชาตญาณความเป็นแม่ของซูเสี่ยวมั่วที่มีอยู่น้อยนิดก็เอ่อล้นขึ้นมา…
ไม่คาดคิดเลยว่าเขาจะอยู่คนเดียว…
ซูเสี่ยวมั่วมโนภาพในสมองเขาเหมือนตัวเองทันที ที่นอนหลับในคอกหมูกินอาหารแบบเดลิเวอรี่นอกจากเข้าเรียนก็ใช้ชีวิตแบบมนุษย์กลางคืน
เธอตบไหล่เหอจยาอวี๋อย่างเข้าใจ ส่วนเหอจยาอวี๋ก็ทำสีหน้างงงวยกลับมา
“เย็นวันนี้ฉันจะกินข้าวเป็นเพื่อนนายเองนะ!” พร้อมกับช่วยนายสั่งอาหารเดลิเวอรี่อร่อยๆ ไงล่ะ~ ซูเสี่ยวมั่วกำลังคิดในใจเช่นนี้
ผลคือเมื่อก้าวเข้าประตูบ้านเหอ ขาเธอก็อ่อนยวบไปหมด
ภายในห้องสะอาดสะอ้านไปหมด สะอาดอย่างหมดจด และดูอบอุ่นสบาย…มากกว่าคอกหมูของเธอเป็นหมื่นเท่า!
ซูเสี่ยวมั่วช้ำใจ เธอยิ่งคาดไม่ถึงว่า เพื่อคำว่า “จะกินข้าวเป็นเพื่อนนายเอง” ของเธอ เหอจยาอวี๋ถึงกับตั้งใจเตรียมอาหารไว้มากมาย
แถมยังเป็นอาหารที่ทำเองกับมืออีกด้วย!
อาหารมื้อนี้ อร่อยจนซูเสี่ยวมั่วหลั่งน้ำตาออกมา
นี่สิถึงคือชีวิต! คุณภาพชีวิตของเธออย่างมากก็พูดได้แค่อยู่รอดได้เท่านั้นเอง!
ยังไม่ทันจะกินข้าวเสร็จ ด้านนอกฝนก็ตกหนักเสียแล้ว
สิ่งที่ทำให้อายหนักกว่าเดิมคือ…ประจำเดือนเธอมา
ซู่เสี่ยวมั่วหนีบขาเอาไว้แน่น แล้วทำท่าทีอยากจะต่อยกำแพง
เหอจยาอวี๋ถามด้วยเสียงอ่อนโยน “เป็นอะไรไปเหรอ”
“…แหะแหะ” ซูเสี่ยวมั่วยิ้มเจื่อน เหอจยาอวี๋เห็นสีหน้าเธอไม่สู้ดี เลยวางชามและตะเกียบลง เดินไปที่ข้างๆ เธอ แล้วแตะที่หน้าผากเธอ “เป็นไข้รึเปล่า”
กลิ่นหอมสะระแหน่โชยมาจากร่างเขา ทำเอาซูเสี่ยวมั่วคิดหลีกเลี่ยงไปโดยไม่รู้ตัว
“ฉันไม่ได้เป็นไข้!” เธอตะโกนเสียงดัง แล้วพูดอีกครั้งด้วยเสียงที่เบาลงว่า “ฉันก็แค่เสียเลือดทางอ้อมเท่านั้นแหละ…แหะแหะ…”
เปรียบเปรยเป็นนามธรรมขนาดนี้ แต่เหอจยาอวี๋กลับฟังเข้าใจ ไปเปลี่ยนรองเท้าแล้วถือร่มทันที จากนั้นก็หันศีรษะกลับมาถามอย่างจริงจังว่า “เธอใช้ยี่ห้ออะไร”
“ฮะ”
“ผ้าอนามัยแบบแผ่นหรือผ้าอนามัยแบบสอดล่ะ ยี่ห้ออะไร ใช้แบบกลางวันหรือแบบกลางคืน เอาแบบป้องกันการซึมเปื้อนไหม” เหอจยาอวี๋ถามด้วยใบหน้าที่ไม่เขินอาย
เสียงซ่าดังขึ้น
ซูเสี่ยวมั่วร่วงลงมาจากเก้าอี้ จ้องเหอจยาอวี๋ตาอย่างตกตะลึง
คุณไม่รู้สึกเหรอว่าพี่ใหญ่คนนี้จะรู้มากไปหน่อยน่ะ
เขาลุกขึ้นยืน ด้วยออร่าสง่างาม ที่ด้านหลังมีฝนห่าใหญ่ แต่ดวงตาเขากลับอ่อนโยน
ใบหน้าของซูเสี่ยวมั่ว ก็แดงขึ้นเล็กน้อย
–
สุดท้ายก็ไปซื้อยี่ห้อแบบเด็กสาวให้เธอ ตอนที่ซูเสี่ยวมั่วรับมาก็เขินจนหัวใจพองไปหมด
เหอจยาอวี๋ทำกระเป๋าน้ำร้อนมาให้เธอ และนำผ้าห่มมาห่มให้เธออุ่นท้อง แถมยังยกโน้ตบุ๊กย้ายมาที่ห้องนอน ให้เธอดูการ์ตูนที่ชอบมากที่สุด
จากนั้นก็เข้าครัวไปต้มหงถังสุ่ยให้เธอ
ต้อนรับแบบนี้ ซูเสี่ยวมั่วที่เคยเป็นคนที่อยู่กับหลายคนมาก็ไม่เคยได้รับความสุขมาก่อน
จากนั้นในขณะที่เหอจยาอวี๋กำลังยื่นหงถังสุ่ยให้เธอ เธอก็อดปากเสียไม่ได้ “คนสวย นายแต่งงานกับฉันเถอะ”
ตอนที่ 490 หนูจะรับผิดชอบเพื่อนเหอเองค่ะ
เหอจยาอวี๋มือสั่น จนหงถังสุ่ยในชามเกือบหกออกมา
เขาฝืนคุมท่าทีเอาไว้ เขานำหงถังสุ่ยที่อุ่นพอดียื่นใส่ในมือเธอ แล้วเตือนเสียงเบาให้เธอรีบๆ ดื่ม จากนั้นก็พูดอย่างใจเย็นว่า “ฉันในตอนนี้ยังไม่มีความคิดที่จะแต่งงานน่ะ”
อุ๊บ…
ซูเสี่ยวมั่วดื่มหงถังสุ่ยไปครึ่งหนึ่งก็พ่นออกมา แถมยังพ่นใส่หน้าเหอจยาอวี๋ได้อย่างเหมาะเจาะอีกด้วย
เธอมึนงง ที่เหอจยาอวี๋กลับสงบนิ่ง แล้วหยิบทิชชูมาเช็ดหน้า ถามนิ่งๆ “ครั้งหน้าเปลี่ยนไปพ่นตรงอื่นได้ไหมเนี่ย”
“เอ่อ…” ซูเสี่ยวมั่วอายจนอยากจะตาย เลยอธิบายมั่วๆ ไปว่า “ฉันก็แค่ล้อนายเล่นเอง ไม่มีความหมายอื่นหรอกน่า~ นายอย่าเข้าใจผิดสิ ฉันเป็นหญิงสาวใสซื่อบริสุทธิ์จะตาย!”
เหอจยาอวี๋จ้องตาเธอ ก็เห็นภาพ***นับไม่ถ้วนของใครบางคนที่ให้สัญญากับตนในช่วงตรุษจีน ก็ฝืนกระตุกมุมปากไว้ไม่อยู่
พอรับชามที่ว่างเปล่ากลับมา เขาก็ลุกขึ้นออกไป ส่วนซูเสี่ยวมั่วก็หดตัวไปอยู่ในผ้าห่มอย่างเงียบๆ แล้วหลับตาลง
อบอุ่นบนท้องน้อย รู้สึกร้อนภายในท้อง สบายทั่วทั้งร่างกายสุดๆ
ที่แท้ถูกคนดูแลก็รู้สึกแบบนี้นี่เอง
ถ้าเธอขอพรได้ เธอคงแค่อยากจะหยุดเวลานี้ไว้
ช่วงเวลาที่แสนอบอุ่น พอได้ลองแล้วก็ยิ่งตัดใจไม่ลง
–
ฝนที่ตกตลอดทั้งคืน พอเช้ามาก็หยุดแล้ว พระอาทิตย์โผล่ขึ้นมาอย่างเงียบๆ แสงอาทิตย์ก็สาดส่องลงมา และมีอากาศที่เย็นและสดชื่น
อันซย่าซย่าลืมตาขึ้นมา ข้างเตียงก็ว่างเปล่าแล้ว มีเพียงที่ความอุ่นที่หลงเหลืออยู่บนเตียงที่สามารถรับรองได้ ว่ามีคนนอนหลับกอดเธอทั้งคืน
พอดึงเปิดประตู เซิ่งอี่เจ๋อก็คุกเข่าอยู่บนพื้น พับผ้าห่มสองสามผืนเป็นรูปก้อนเต้าหู้ ส่วนฉีเหยียนซีก็บ่นอย่างหมดสภาพว่า “โธ่เว้ย! ปวดหลังชะมัด…เมื่อคืนใครตีฉันรึเปล่าเนี่ย เซิ่งอี่เจ๋อ เป็นคนผีๆ อย่างแกใช่เปล่า”
อันซย่าซย่ามองผู้ร้ายอย่างเซิ่งอี่เจ๋อที่ยักไหล่อย่างไร้เดียงสา “ใช่เหรอ ตัวนายเองยังจำไม่ได้ แล้วฉันจะรู้ได้อย่างไร”
ฉีเหยียนซีลูบศีรษะอย่างงงๆ รู้สึกตัวเองไร้เหตุผล จึงบุ้ยปากไม่ถามอีก
เขาหาว แล้วถูมือ “หนาวจัง…”
เขาเป่ามือตัวเองสองที ในหัวอันซย่าซย่าก็นึกถึงที่เขาจะมาเข้าไปเสียบตำแหน่งเมื่อคืน ก็รู้สึกไม่สบายไปทั้งตัว
–
ซูเสี่ยวมั่วลุกขึ้นมาตอนเช้า ก็เพื่อขอบคุณเหอจยาอวี๋ที่ดูแล เธอเลยตัดสินใจไปซื้ออาหารเช้าให้
แต่เมื่อดึงเปิดประตูเสียงดังแกรกเบาๆ ที่หน้านอกประตูมีหญิงวัยกลางคนกำลังจะกดกริ่งอยู่พอดี ทั้งสองก็มองหน้ากันอย่างตกตะลึงทันที
ต่างฝ่ายต่างมองหน้ากันอยู่นาน หญิงวัยกลางคนก็ทำสีหน้าตกใจเข้าบ้านไป เหอจยาอวี๋ที่เพิ่งออกมาจากการอาบน้ำเสร็จ ก็นำเสื้อที่อยู่บนโซฟาขึ้นมาสวมใส่
“เธอ พวกเธอ…” หญิงวัยกลางคนพูดตะกุกตะกักไม่เป็นประโยคอยู่นาน เหอจยาอวี๋ที่ได้ยินเสียงเคลื่อนไหวก็เข้ามาดู ก็มีสีหน้าที่ประหลาดใจ
นิ่งสักพัก เขาก็เปิดปากพูดว่า “แม่ แม่มาทำอะไรครับ”
แม่เหรอ ผู้หญิงคนนี้คือแม่เขาเหรอ
ซูเสี่ยวมั่วช็อก
ภายในสมองก็ผุดภาพผู้หญิงที่อยู่KTVวันนั้นได้… จริงๆ ก็ยากที่จะทำความรู้จักกับผู้หญิงคนนี้ที่สง่างามอ่อนโยน
เธอเลยพูดอย่างอึกอักว่า “เอ้อ คุณป้าคะ หนูกับลูกชายของคุณป้า ไม่มีอะไรจริงๆ นะคะ! หนูไม่ได้ทำกับเขาแบบนั้นนะคะ!”
หญิงวัยกลางคนปิดปาก ซูเสี่ยวมั่วที่ยังอยากอธิบายอยู่ ก็ไม่ทันระวังสะดุดเข้ากับขั้นบันไดตรงทางเข้า จนเกิดเสียงล้มดังตุบที่หน้าคุณแม่เหอ
เหอจยาอวี๋ “…”
คุณแม่เหอ “…”
แต่คุณแม่เหอก็มีการตอบสนองเป็นคนแรก รีบเข้าไปดึงซูเสี่ยวมั่ว “หนูเป็นสาวเป็นนาง มาทำอะไรที่นี่ ไม่ต้องสุภาพขนาดนั้นหรอกจ้ะ”
ซูเสี่ยวมั่วทำให้เรื่องเลวร้ายลงไปอีก มองตาเหอจยาอวี๋ แล้วรวบรวมความกล้าพูดว่า “คุณป้าคะ คุณป้าวางใจเถอะค่ะ หนูจะรับผิดชอบเพื่อนเหอเองค่ะ!”
—–
[1] หงถังสุ่ย (红糖水) เป็นเครื่องดื่มที่สตรีมักดื่มช่วงมีประจำเดือน เชื่อกันว่าจะช่วยบรรเทาอาการปวดประจำเดือนได้ โดยวิธีการทำคือจะนำน้ำตาลทรายแดงไปต้มในน้ำให้ละลายและสามารถเพิ่มขิง พุทราจีน และอื่นๆ ได้ตามใจชอบ
