“อะไร ฉันพูดเหรอ ไม่ได้พูดอะไรเลย!” อันซย่าซย่าส่ายหน้าทันที “บอสอี่เจ๋อคะ ฝันดีก็แล้วกันนะคะ คุณยังมีอะไรต้องทำตั้งแต่เช้าตรู่ สู้ๆ นะคะ!” เธอส่งยิ้มใสซื่อให้
“คนไม่จริงใจ” เซิ่งอี่เจ๋อหัวเราะหึอย่างไม่ซาบซึ้ง
อันซย่าซย่าไม่อาจตีหน้าได้อีกต่อไปจึงมองค้อนเขา “ก็ยังดีกว่าคนที่ทำตัวเป็นเด็กล่ะน่า”
“นี่… หาว่าฉันทำตัวเป็นเด็กงั้นเรอะ”
“ยังไม่ได้พูดสักหน่อยว่านาย อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย!” อันซย่าซย่าเชิดคางใส่ แล้วก็เดินหน้าเชิดหลังตรงออกจากห้องไป
สีหน้าของเซิ่งอี่เจ๋อดูบอกบุญไม่รับเลย เขานั่งลงที่เปียโนอีกครั้งก่อนจะเล่นท่อนเดิมอีก จังหวะเร่งเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนจบลงที่โน้ตมั่วๆ จากนั้นก็กระแทกปิดฝาคีย์บอร์ดแล้วเดินฮึดฮัดกลับห้องไป
ฉือหยวนเฟิงไม่เคยกลัวอะไรเท่ากับการเห็นเซิ่งอี่เจ๋อโมโห และเกิดขึ้นเมื่อไหร่เขาก็ได้แต่หนีไปหลบมุมทำตัวเงียบๆ ไม่ให้เป็นที่สังเกตเอาไว้ หลังจากเซิ่งอี่เจ๋อเดินออกไป เขาก็ถามเหอจยาอวี๋ด้วยเสียงแผ่วเบา “เฮียเขาเป็นอะไรไปน่ะ”
ไม่ธรรมดา! ไม่ธรรมดาเสียแล้ว!
เขาเคยเป็นคนใจเย็นและมีเหตุผล แต่วันนี้ทำไมดูเจ้าอารมณ์และทำตัวเป็นเด็กๆ ไปได้ ทำราวกับเปลี่ยนเป็นอีกคนไปเลย
เหอจยาอวี๋มีสีหน้าท่าทางครุ่นคิด
หรือว่าเซิ่งอี่เจ๋อ… จะชอบเธอเข้าแล้วจริงๆ
–
อันซย่าซย่านอนเล่นอยู่บนเตียง อารมณ์ดีขึ้นเล็กน้อยหลังจากดูการ์ตูนตลกไปหลายตอน เธอปิดเพจการ์ตูนจากนั้นก็ล็อกอินเข้าไปในเวยปั๋ว พอได้เห็นกระทู้ที่เพิ่งโพสต์โดยกลุ่มแฟนทางการของหรงเช่อที่มีคนเข้ามาคอมเมนต์ด้วยความเกลียดชังจำนวนมาก เธอก็รีบกระโดดเข้าร่วมวงภายใต้ชื่อปลอมทันที
ถึงแม้สตาร์รี่ไนต์จะมีแฟนเพลงจำนวนมาก แต่ฐานแฟนเพลงของหรงเช่อก็ไม่ได้น้อยไปกว่าของพวกเขาเลย ทั้งสองฝ่ายต่างก็สาดสีใส่กันอย่างเอาเป็นเอาตาย
อันซย่าซย่าพิมพ์กระแนะกระแหนทั้งสามกลับคืนเสมอ แต่วันนี้คอมเมนต์ของเธอทั้งหมดพุ่งเป้าไปที่คนๆ เดียวเท่านั้น—
แตงโมครองหน้าร้อน : [เซิ่งอี่เจ๋อเป็นปีศาจร้าย! คนชั่ว! ร้องเพลงก็ห่วย นี่ยังไม่นับนะว่าหน้าตาไม่ได้เรื่อง!]
ไม่ลืมแน่นอน : [ฮึ! เซิ่งอี่เจ๋อไม่ใช่แค่ขี้วีนเท่านั้นนะ แต่ยังชอบดูถูกคนด้วย คนวงในเขารู้กัน]
แมวน้อยอย่าร้องไห้ : [พวกเธออาจจะยังไม่รู้กัน แต่ที่จริงแล้วเขาเป็นคนร้ายกาจมาก! แถมยังชอบแกล้งผู้หญิงอีกด้วย!]
–
มีเครื่องจักรสงครามอย่างอันซย่าซย่า การสู้รบในเวยปั๋วก็สงบลง ในที่สุดกลุ่มแฟนของหรงเช่อก็ชนะไป
อันซย่าซย่าสมใจ เปลี่ยนกลับไปใช้บัญชีผู้ใช้หลัก และเห็นว่ามีข้อความส่วนตัวถูกส่งมาหา หญิงสาวเปิดดู ส่งมาจากซูเสี่ยวมั่วนั่นเอง…
[ว้าย! อันซย่าซย่าทำไมวันนี้ฟอร์มไม่ตกเลยล่ะ เธอแทบทำเอาแฟนตัวน้อยๆ ของสตาร์รี่ไนต์ร้องไห้แงเลยนะ! น่าสงสารพวกนั้นจัง!]
อันซย่าซย่าตอบไปด้วยอีโมจิรูปหมาน้อย ซูเสี่ยวมั่วก็ติดตามหรงเช่อเช่นกัน แต่หล่อนเพียงแค่ชอบผลงานเพลงของเขาและมีความคลั่งน้อยกว่าอันซย่าซย่า
เย็นๆ ท่ามกลางฤดูร้อน : [ไม่อยากคุยแล้ว ตอนนี้ฉันไม่แฮปปี้ กำลังอารมณ์ไม่ดี]
ดอกไม้กำลังผลิบานในลานกว้าง : . [..ยัยบ้า งั้นก็ไปดูโอปป้าหรงเช่อของเธอเถอะ! บาย!]
อันซย่าซย่าเบ้ปาก วางโทรศัพท์ลงก่อนจะหลับตา
ท้องฟ้ายามค่ำคืนนอกหน้าต่างนั้นเต็มไปด้วยดวงดาว เครื่องบินลำหนึ่งกำลังบินผ่านกลุ่มเมฆดูเหมือนกับดาวตกกำลังแล่นผ่านฟากฟ้า
เหตุใดหรือสิ่งใดที่มองไม่เห็นกำลังดึงโชคชะตาของทั้งคู่เข้ามาบรรจบกัน
สุดสัปดาห์ที่แสนยาวนานซึ่งอันซย่าซย่าตั้งตารอก็มาถึงในที่สุด เธอแต่งตัวหน้ากระจกซึ่งนานมากๆ ครั้งหนึ่งถึงจะเกิดขึ้น ก่อนที่จะลงมาข้างล่างเพื่อไปดูคอนเสิร์ตของหรงเช่อ
เมื่อลงมาถึงชั้นล่าง ใครคนหนึ่งซึ่งสวมหมวกและหน้ากากผ้าเหลือบมองมาที่เธอ “แหม แต่งหน้าแล้วก็ดูน่าเกลียดน้อยลงนิดนึง”
ใครเลยจะพูดจาด้วยน้ำเสียงน่ารำคาญแบบนี้ได้ถ้าไม่ใช่เซิ่งอี่เจ๋อ
อันซย่าซย่ามองจ้องตอบอย่างบูดบึ้ง “นี่ นายต้องไปทำงานไม่ใช่หรือไง”
เซิ่งอี่เจ๋อก้มลงมองนาฬิกาข้อมือ “ไปสิ ไม่งั้นเราจะไปดูคอนเสิร์ตสายนะ”
“ฮะ ฉันจะไปดูคอนเสิร์ตของโอปป้าหรงเช่อของฉัน ทำไมนายจะต้องตามไปด้วย!” อันซย่าซย่านิ่วหน้า “พระเจ้า!” หญิงสาวอุทานทันที “อย่าบอกนะว่านายจะไปดูคอนเสิร์ตกับฉัน!”
