เทนงูที่ดูการต่อสู้อยู่ด้านล่าง เมื่อเห็นว่าคาราสุเทนงุกำลังตกอยู่ในสถานการณ์อันตราย มันก็ไม่คิดที่จะยืนมือเข้าช่วยพร้อมกับยิ้มเยาะเย้ยในใจ และลุ้นให้ถูกกำจัดด้วยซ้ำ
สายตาของมันลอบมองไปยังนาคามูระ คิยูมิด้วยแววตาเป็นประกายโลภ ไม่ต่างกับคาราสุเทนงู มันรู้แล้วว่าพลังความเชื่อของหญิงสาวคืออะไร
พลังความเชื่อโชคดี!
ในอดีตมันเคยพบกับองเมียวจิคนหนึ่งที่มีพลังความเชื่อโชคดี เขาได้ติดตามเธอเพื่อสืบข่าวบางอย่าง และได้เห็นเธอสามารถเอาชีวิตรอดจากอันตรายได้หลายครั้ง ทำให้เขาต้องการครอบครองพลังความเชื่อโชคดี แต่น่าเสียดายที่เขาไม่มีโอกาส เพราะผู้มีพลังความเชื่อโชคดีจะได้รับการคุ้มครองจากรัฐบาลอย่างดี เวลาผ่านไปหลายปีเขาคิดว่าจะหมดโอกาสแล้ว แต่ไม่คิดเลยว่าจะพบที่นี่
เทนงูพยายามระงับความโลภของตัวเอง เฝ้าดูการต่อสู้ เพื่อรอฉวยโอกาสลงมือ
คาราสุเทนงูใช้มือซ้ายจับอกขวาที่เลือดกำลังไหลทะลักอย่างหน้ากลัว สายตาชั่วร้ายกวาดไปรอบๆก่อนจะมองลงไปยังเทนงูที่ยืนอย่างสบายใจอยู่ด้านล่าง ดวงตาของมันก็ลุกเป็นไฟด้วยความโกรธ ซึ่งมันทำให้เลือดไหลทะลักยิ่งกว่าเดิม
มันไม่เคยรู้สึกโกรธและอับอาบแบบนี้มาก่อน แต่ยังไม่ทันทีมันจะได้ทำอะไร
เปรี้ยะ! ร่างของนาคามูระ อิโทซะก็พุ่งเข้าโจมตีอย่างต่อเนื่อง ไม่เปิดโอกาสให้ได้อายใจ
“แมลงวัน น่ารำคาญ!”คาราสุเทนงูกรีดร้อง พลังกดดันผสานกับกฎแห่งธาตุดิน แผ่กระจายออกจากร่างอย่างรุนแรงโถมไปข้างหน้าเหมือนกำแพงยักษ์ที่ถล่มลงมา นาคามูระ อิโทซะเคลื่อนไหวตรงเข้ากับกำแพงไม่มีทีท่าว่าจะชะลอความเร็ว เหมือนกับว่าเขาไม่สามารถควบคุมร่างกายได้ แต่ก่อนที่ร่างจะปะทะเข้ากับกำแพง ร่างของเขาก็ระเบิดสายฟ้าสีม่วงแลบผ่านทั่วร่าง ร่างกายกลายเป็นเหมือนหอกทะลวงผ่านกำแพงจนแตกกระจาย ก่อนที่คมดาบสายฟ้าจะฟันออกไปที่คอของคาราสุเทนงูในชั่วพริบตา
คาราสุเทนงูรู้สึกเย็ยยะเยือก สัญชาตญาณกรีดร้องอย่างรุนแรง มันรีบใช้ร่างภูตผี กลายเป็นเงาดำหลบคมดาบสายฟ้า
ฉัวะ! แต่ก่อนที่ร่างจะหายไปทั้งหมด คมดาบสายฟ้าก็ฟันไปที่ไหล่อย่างรุนแรงจนเลือดสาดกระจาย ร่างของนาคามูระ อิโทซะพลันหายไปด้วยความเร็วเหนือเสียง เส้นสายฟ้าพุ่งลงไปด้านล่าง ก่อนที่ร่างของเขาจะปรากฎขึ้นและโจมตีใส่พื้นที่โล่ง
สัมผัสอันตรายที่พุ่งมาด้านหลังคาราสุเทนงูต้องจำใจ คลายร่างภูตผี หันหลังกลับพร้อมกับยกคฑาขักขระป้องกันได้ทัน
เปรี้ยง! ร่างของคาราสุเทนงูกระเด็นลงไปอีกหลายขั้นบันได ปะจุไฟฟ้าระเบิดออกอย่างน่ากลัว กินพื้นที่ตรงนั้นและลากยาวไปตามไป
“อย่าปล่อยให้หนี! พี่ชายของฉันใช้โจมตีได้อีกไม่กี่วินาที!”นาคามูระ คิยูมิเห็นว่าคาราสุเทนงูกำลังหนี เธอรีบบอกกับจิวโมไป๋ ก่อนที่ร่างของเธอจะมีประกายสายฟ้าสีม่วงไหลผ่่านร่างกาย และใช้ท่าร่างของอันว่องไวแต่แผ่วเบาไร้เสียงฝีเท้า แตกต่างจากท่าทางอันดุดันรุนแรงของนาคามูระ อิโทซะอย่างสิ้นเชิง พริบตาเดียวเธอก็เข้าขวางทางหลบหนีของคาราสุเทนงู คมดาบห่อหุ้มด้วยกฎแห่งธาตุสายฟ้าฟาดฟันออกไป
วิชาดาบของนาคามูระ คิยูมิแตกต่างจากของพี่ชายของเธออย่างเห็นได้ชัด วิชาดาบของนาคามูระ อิโทซะวิถีรวดเร็วตามมาด้วยลื่นไหล แต่วิชาดาบของนาคามูระ คิยูมิใช้วิถีความลื่นไหลนำตามด้วยความเร็ว
คมดาบสายฟ้าฟาดฟันเกิดเส้นแสงฟ้าแลบสีม่วงงดงาม
คาราสุเทนงูกรอกตามองหน้าหลังไปมาก่อนจะหยุดเท้าลง และหมุนตัวราวพายุ ถีบย้อนกลับปะทะที่คมดาบสายฟ้าของนาคามูระ คิยูมิ
เปรี้ยง! เมื่อคมดาบปะทะเข้ากับเท้า ก็เกิดประจุไฟฟ้าสาดกระจายออกดุจดอกไม้ไฟ ปะจุไฟฟ้าของนาคามูระคิยูมิ ไม่ได้ระเบิดและทำลายอย่างรุนแรงเหมือนของนาคามูระ อิโทซะ แต่มันเหมือนงูที่กัดเข้าไปยังจุดที่มันกระทบถูกและพยายามทะลวงเข้าไป งูสายฟ้าแทงไปตามเท้าเข้าไปยังร่างของคาราสุเทนงู และซ๊อตอย่างรุนแรง อาการชาที่เกิดขึ้นรุนแรงกว่าของนาคามูระ อิโทซะหลายเท่า!
“อ๊าาก”ร่างของคาราสูเทนงูชาไปทั้งตัว
ในตอนนั้นเองนาคามูระ อิโทซะ ก็มาถึง คมดาบสายฟ้าฟาดฟันไปทั่วร่างของคาราสุเทนงูทิ้งรอยแผลมากมาย
ปัง! ร่างของคาราสุเทนงูโซเซเลือดอาบไปทั่วร่าง มันปักปลายคฑาขักขระกระแทกพื้นจนจมลึก กฎแห่งธาตุดินไหลเวียนไปทั่วร่างเกาะธาตุดินที่ห่อหุ้มร่างกายก็หนาแน่นขึ้นเรื่อยๆ จนเกือบกลายเป็นเกาะจริงๆ บาดแผลถูกเกาะดินกดจนเลือดค่อยๆหยุดไหล แม้จะไม่หยุดในทันทีแต่มันก็ช่วยลดความเจ็บปวดลง
เปรี้ยง! ร่างของนาคามูระ อิโทซะหายวับไปอีกครั้ง เขาโจมตีโดยไม่หยุดชะงักแม้แต่วินาทีเดียว ใบหน้าของเขาในตอนนี้ขาวซีดจนน่ากลัว เห็นได้ชัดว่าเขากำลังจะหมดแรง แต่เขาก็ยังฝืนโจมตีต่อไป เพราะเขารู้ตัวว่าถ้าหยุดร่างกายของเขาจะพังลงทันที!
ทุกการเคลื่อนไหวของเขาจะตามมาพร้อมกับคมดาบที่โจมตี ราวกับพายุสายฟ้าที่กระหน่ำผ่าลงมา!
นาคามูระ คิยูมิก็ฟาดฟันดาบสายฟ้าอย่างต่อเนื้อง
“อ๊าาาก”คาราสุเทนจูร้องคำราม เกาะดินเกิดรอยร้าวมากมาย ปีกสีดำกระพือยกร่างลอยขึ้น มือก็ดึงคฑาขักขระขึ้น เสียงแตกร้าวดังขึ้นพรัอมกับพื้นดินที่สั่นสะเทือน คฑาขักขระงัดแผ่นปูนที่สร้างบันไดขนาดเกือบ 3 เมตรออกมา
เปรี้ยง!เปรี้ยง!เปรี้ยง!เปรี้ยง!
“ตายยย!”คาราสุเทนงูต้องคำรามดวงตาวาวโรจน์เหวี่ยงคฑาขักขระขึ้น จนแผ่นปูนขนาดใหญ่ลอยกลางอากาศ ก่อนจะหมุนควงคฑาขักขระและฟาดใส่อย่างรุนแรง
ตูม! แผ่นปูนขั้นบันไดแตกกระจายเป็นชิ้นๆ บางก้อนใหญ่เท่าแตงโม บางก้อนเล็กเพียงผลลำไย เศษปูนพุ่งกระจายราวกับกระสุนปืนทำลายทุกสิ่งที่อยู่โดยรอบ
นาคามูระ อิโทซะชะงักไปเสี้ยววินาทีหนึ่ง ก่อนจะฟันดาบตัดก้อนปูนที่เข้ามาทั้งหมดออกไป การหยุดชะงักทำให้ความเร็วของเขาลดลงอย่างเห็นได้ชัด
นาคามูระ คิยูมิอยู่ใกล้กว่าพี่ชายของเธอ ทำให้ก้อนปูนพุ่งเข้ามาในระยะประชิด ยากที่เธอจะหลบได้ทัน
ในตอนนั้นเองจิวโมไป๋ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้านาคามูระ คิยูมิและ เขาควงคฑาขักขระหมุนป้องกันก้อนปูนจนหมด
คาราสุเทนงูเทนดังนั้นก็ร้องคำรามด้วยความโกรธ
“ทำอะไรอยู่! ถ้าแกยังช้ากว่านี้! เมื่อข้าถูกกำจัดและแกจะเป็นรายต่อไป!”
เทนงูที่อยู่ด้านล่างได้ยินก็หัวเราะเย้ยหยัน ก่อนจะตัดสินใจช่วย เพราะคาราสุเทนงูดูเหมือนจะเป็นฝ่ายเสียเปรียบไม่สามารถทำอะไรได้เลย ถ้าเขาไม่ช่วยตัวเขาเองที่จะถูกจัดการเป็นรายต่อไปจริงๆ
ร่างของเทนงูพุ่งด้วยความรวดเร็วขึ้นไป พลังกดดันอันแข็งแกร่งโถมกระหน่ำออกมาอย่างน่ากลัว ช่วงที่คาราสุเทนงูต่อสู้ มันก็ถือโอกาสฟื้นฟูจนเกือบกลับมาสมบูรณ์ ยกเว้นปีกที่ยากจะฟื้นฟู
ใบหน้าของทุกคนเปลี่ยนไป
จิวโมไป๋กำคฑาขักขระแน่นด้วยความตึงเครียด เขาสังเกตเห็นว่าความเร็วของนาคามูระ อิโทซะลดลง และร่างกายไม่สามารถแบกรับการต่อสู้ได้อีก
แม้ว่าคาราสุเทนงูจะบาดเจ็บ แต่มันก็เป็นผู้บ่มเพาะพลังขั้นที่ 7 ไขกระดูดปลาย บาดแผลแค่นี้ไม่ทำให้มันล้มลงได้
คนที่สู้ได้เหลือเพียงเขาและนาคามูระ คิยูมิ
คิดถึงตรงนี้สายตาของเขาก็ไปเห็นร่างสีทองพุ่งลงไป สวนทางกับเทนงูไปหยุดอยู่ที่ร่างของหงฟยุนที่หมดสติ เขาอุ้มร่างของหงหยุนขึ้นและพุ่งออกไป โดยไม่แม้แต่หันกลับมามอง
ใบหน้าของจิวโมไป๋เปลี่ยนไป
แย่มาก!
ความสิ้นหวังเริ่มปกคลุมโดยรอบ
เทนงูขึ้นมาจนใกล้จะถึง สายลมพัดเข้าใส่ต้นสนโดบรอบ จนต้นสนสั่นไปมาอย่างน่ากลัวราวจะหักลงมา
ในตอนนั้นเองอากาศโดยรอบก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ราวภาพกระตุก โดยที่พื้นที่ยืนยังคงสงบ
หมอกสีเทาดำก็ผุดขึ้นมาจากพื้นดิน
ใบหน้าของผู้ต้องสาปทั้งสองเปลี่ยนไปทันที โดยเฉพาะใบหน้าสีแดงของเทนงู บิดเบี้ยวราวกับปีศาจ
“มีบางอย่างเกิดขึ้นที่แท่นบูชาของข้า!”โดยไม่ต้องคิดเทนงูหันตัวกลับ ร่างกายระเบิดด้วยกฎแห่งธาตุลมสีเขียวอ่อนอย่างรุนแรง ก่อนที่ร่างของมันจะพุ่งลงไปด้วยความเร็วสูง!
“นี่”คาราสุเทนงูนิ่งอึ้ง มันไม่คิดเลยว่าอยู่ๆจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้คิด ก่อนที่มันจะนึกถึงอะไรบางอย่าง
“พลังแห่งโชคดี!”
—
อีก 1 ตอนครับ
1 ความคิดเห็นเท่ากับ 1 กำลังใจ ขอบคุณที่ติดตามนะครับ ^ ^
