ย้อนเวลากลับมาเป็นเทพยุทธ์ – ตอนที่ 370

เช้าวันต่อมา

โรงพยาบาลพิเศษ

จิวโมไป๋เปิดประตูเข้าห้องผู้ป่วย ก่อนจะเดินไปที่เตียงและทิ้งตัวลงนอนหลับตาเพื่อพักผ่อน

หลังจากกลับไปรายงานตัว เขาก็ถูกพามารักษาที่โรงพยาบาลแห่งนี่ มันเป็นโรงพยาบาลเฉพาะของเจ้าหน้าที่เท่านั้น บุคคลธรรมดาไม่สามารถเข้ามารักษาตัวที่นี่ได้

เมื่อครู่เขาถูกเรียกไปสอบถามเกี่ยวกับภารกิจลักพาตัว

เขาได้บอกเหตุการณ์ทั้งหมดที่เจอ ยกเว้นเรื่องที่เขาต่อสู้กับเด็กสาวในทะเลสาบเลือด

เจ้าหน้าที่สืบสวนไม่ได้เค้นถามอย่างรุนแรง เพราะนาคามูระ อิโทซะได้รายงานภารกิจไปก่อนหน้าแล้ว

เขาตอบคำถามตรงกับนาคามูระ อิโทซะรายงานทุกอย่าง ทำให้เขารอดพ้นไปได้ ที่น่าสงสัยมีเพียงเวลาของเขาที่หายไปกว่าครึ่งชั่วโมง

เขาสร้างเรื่องว่าเขาหมดสติ ตื่นขึ้นมาก็เห็นการต่อสู้ของเจ้าอาวาสหงหมิง และพันเอกนาคามูระ เขาจึงยืนดูเพื่อหาโอกาสเข้าไปช่วยเมื่อจำเป็น

แต่อยู่ๆเขาก็ถูกพลังงานบางอย่างทำให้หมดสติ

คำพูดของเขาตรงกับคำพูดของพันเอกนาคามูระ ที่อยู่ๆเขาก็ถูกพลังบางอย่างทำร้ายจนหมดสติ

เมื่อหมดข้อสงสัย เขาจึงถามถึงคนอื่นๆ

เจ้าหน้าที่สอบสวนก็บอกว่า ทุกคนในกลุ่มของพวกเขารอดชีวิตหมดไม่มีใครเสียชีวิต

เจ้าอาวาสหงหมิงบาดเจ็บสาหัสและพันเอกนาคามูระ บาดเจ็บสาหัสแต่ด้วยเทคโนโลยีชั้นสูงเพียงไม่นานก็สามารถรักษาร่างกายได้

ศิษย์ของเจ้าอาวาสหงหมิง หงหยุนและหงเฟย พวกเขาทั้งสองหลบหนีจากหมู่บ้านวัฒนธรรมได้สำเร็จ พวกเขาก็ติดต่อหาเจ้าอาวาสหงหมิง แต่โชคร้ายที่พวกเขาสวนกัน พวกเขาออก เจ้าอาวาสหงหมิงเข้าไปยังหมู่บ้านวัฒนธรรม พวกเขาจึงรายงานไปยังหน่วยเงาและถูกพาไปรักษาอีกด้าน

อิวะ โซตะรักษาตัวอยู่ห้องข้างๆ เขาได้รับความเสียหายเกี่ยวกับความทรงจำ เขาจึงต้องรักษาตัวเพื่อรอตรวจสอบอีกครั้ง หน้าห้องของเขามีเจ้าหน้าที่ชั้นสูงเฝ้าประตูอยู่ เขาไม่ได้ไปทักทาย

นาคามูระ อิโทซะ เข้ารับรักษาตัวเล็กน้อย ก่อนจะไปที่สำนักงานของหน่วยเงาเพื่อติดตามสถานการณ์

นาคามูระ คิยูมิถูกพาตัวไปเป็นกรณีพิเศษ เธอไม่ต้องรายงานภารกิจ

ฟังจากที่เจ้าหน้าที่สืบสวนบอก กลุ่มของพวกเขาโชคดีมาก เพราะในภารกิจเจ้าหน้าที่โชคร้ายถูกลูกหลงจากการต่อสู้ของเจ้าอาวาสหงหมิง พันเอกนาคามูระ และชายวัยกลางคน เสียชีวิตหลายร้อยคนอย่างน่าเศร้า

จิวโมไป๋นอนฟื้นฟูพลังจนถึงเที่ยง เขาก็ถูกเรียกตัวอีกครั้ง

จิวโมไป๋เปลี่ยนเสียผ้าเป็นชุดคลุมหน่วยลับ และเดินออกจากห้องผู้ป่วย เขาเดินผ่านห้องของอิวะ โซตะ เจ้าหน้าที่ชั้นสูงมองผ่านร่างของเขาด้วยแววตาดุดัน

จิวโมไป๋ไม่สนใจเดินลงไปก็มีรถตู้สีดำมารับ

รถตู้สีดำเคลื่อนตัวไปไม่นานก็ถึงอาคารเรียบง่าน 6 ชั้น เขาลงจากรถและเดินเข้าไป ด้านหน้าอาคารมีเจ้าหน้าที่รอเขาอยู่แล้ว

เจ้าหน้าที่ชายมองจิวโมไป๋ด้วยหางตา เขาผายมือไปด้านข้างเพื่อแสดงออกว่าให้เขาเดินไปทางนั้น โดยไม่พูดอะไรสักคำ จิวโมไป๋ไม่สนใจเดินตามไป

พวกเขาทั้งสองเดินเข้าไปในอาคารขึ้นลิฟท์ไปชั้น 6 ชั้นบนสุด และมาถึงห้องประชุมใหญ่ จิตสัมผัสของเขามองเข้าไปในห้องก็เห็นว่าภายในห้องกำลังมีประชุมอยู่

เจ้าอาวาสหงหมิงและพันเอกนาคามูระกำลังบรรยายถึงเคล็ดวิชาของจอมมารที่แปลกประหลาดกว่าผู้บ่มเพาะพลังทั่วไป ไม่เหมือนเคล็ดบ่มเพาะพลังของโลกด้วยซ้ำ

จิวโมไป๋ไม่ได้ถูกเรียกให้เข้าไป แต่ให้นั่งรออยู่ด้านนอก

จิวโมไป๋ยิ้มเล็กน้อย ความรู้สึกคุ้นเคยเหมือนตอนที่เขามาที่นี่ครั้งแรก

เวลาผ่านไป 2 ชั่วโมงการประชุมก็จบลง ผู้คนทยอยกันเดินออกจากห้องประชุม

เจ้าอาวาสหงหมิงเดินออกมาพร้อมกับพันเอกนาคามูระ ทั้งสองต่อสู้ด้วยกันทำให้เกิดการผูกมิตรสนิทกันขึ้นมา แม้ทั้งสองจะไม่ได้เป็นคนประเทศเดียวกัน แต่ก็ไม่ขัดขวางการหามิตรสหาย

จิวโมไป๋เดินเข้าทั้งสอง ก่อนที่พวกเขาจะพากันเดินไปด้วยกัน จนกระทั้งทั้งสามขึ้นลิฟท์

“โยมจิวโมไป๋ ร่างกายไม่มีบาดแผลซ่อนเร้นใช่ไหม”เจ้าอาวาสหงหมิงกล่าวถามด้วยความเป็นห่วง

จิวโมไป๋ส่ายหัว บาดแผลซ่อนเร้น จะค่อยๆสร้างความเสียหายให้กับร่างกาย ถ้าไม่รีบรักษาอาจส่งผลให้ความสำเร็จในการบ่มเพาะพลังน้อยลง หรือถ้าลุกลามอาจทำให้ผู้บ่มเพาะพลังที่เคยมีพรสวรรค์สูงกลายเป็นขยะ

ทำให้ผู้บ่มเพาะพลังต้องระมัดระวังและตรวจสอบอยู่เสมอหลังการต่อสู้ว่ามีบาดแผลซ่อนเร้นเหลือไว้หรือไม่

เมื่อเห็นว่าจิวโมไป๋ไม่เป็นอะไร เจ้าอาวาสหงหมิงก็โล่งใจ พร้อมกับกล่าวชักชวนให้จิวโมไป๋ออกบวชอีกครั้ง

“โยมจิวโมไป๋ การแสดงบุญไม่ใช้ความทุกข์ แต่เป็นการปลดปล่อยจากภาระทางโลก การต่อสู้นั้นเสี่ยงอันตราย ถ้าโยมปล่อยวางได้ โยมจะพบกับเส้นทางเห็นการหลุดพ้นที่แท้จริง การออกบวช…”

จิวโมไป๋ได้ยินก็ยิ้มไม่พูดสักคำ

เจ้าอาวาสหงหมิงพูดอีกสองสามประโยชน์เห็นว่าจิวโมไป๋ไม่ตอบโต้ เขาก็ถอนหายใจด้วยความเสียใจ ที่ไม่สามารถชักชวนคนที่มีร่างกายเต็มไปด้วยผลบุญให้ออกบวชได้

เมื่อคิดถึงตรงนี้เขาอาวาสหงหมิงก็ชะงัก สายตาเปลี่ยนเป็นคมกริบกวาดมองจิวโมไป๋จากบนลงร่าง

“โยมจิวโมไป๋… เมื่อคืนนี้โยมไปทำอะไรมากันแน่?”

บรรยากาศโดยรอบพลันกลายเป็นหนักอึ้งในชั่วพริบตา

พันเอกนาคามูระ หันมามองไปยังจิวโมไป๋ ดวงตาเหมือนคมดาบสำรวจจิวโมไป๋

—

ลงเรื่อยๆครับ