บทที่ 3 หมู่บ้านเฮยสุ่ย
กว่าพวกเย่ปินทั้งสามคนจะกลับถึงสถานีก็เป็นเวลาเลิกงานแล้ว ตำรวจที่ยังอยู่สถานีมีเพียงผู้ที่เข้าเวรปฏิบัติหน้าที่เท่านั้น
ในทีมสืบสวนมีเพียงเย่ปินกับจางหลานเท่านั้นที่ยังไม่กลับ ขณะนี้ทั้งสองคนอยู่ในห้องทำงานของเย่ปิน ค้นหาเบาะแสเกี่ยวกับรถเมล์ ‘สาย 18’ ในคอมพิวเตอร์
หลังจากทั้งคู่ค้นหาอยู่นาน เมื่อข้อมูลเท็จส่วนใหญ่ถูกกรองออกไป รายการบางอย่างที่มีประโยชน์ก็โผล่ออกมา
รถเมล์ “สาย 18” ถูกยกเลิกไปแล้วตั้งแต่เมื่อ 5 ปีก่อน เนื่องจากไฟไหม้หมู่บ้านเฮยสุ่ย และไม่ได้เปลี่ยนไปวิ่งในเส้นทางอื่น หลังจากนั้น “สาย 18” ก็หายไปจากเมือง X ตลอด 5 ปีที่ผ่านมา
หลังจากความพยายามทำงานอย่างหนักในที่สุดเย่ปินกับจางหลานก็ค้นพบว่า ใน 5 ปีที่ผ่านมา แม้ว่า “สาย 18” จะถูกยกเลิกการวิ่งไปแล้ว อย่างไรก็ตามเมื่อ 3 ปีก่อนได้มีคลิปวีดีโอหนึ่งถูกเผยแพร่ในอินเตอร์เน็ต
ในคลิปวีดีโอ รถเมล์สภาพทรุดโทรมได้มาหยุดอยู่ที่ป้ายหยุดรถที่ถูกทิ้งร้าง แล้วประตูหน้าของรถเมล์ก็ค่อยๆเปิดออก นานไม่เกินหนึ่งนาที ประตูก็ถูกปิดลง หลังจากนั้นรถเมล์ก็ค่อยๆวิ่งออกไป และหายลับไปไม่อาจตรวจสอบได้อีก
เย่ปินกับจางหลานดูคลิปวีดีโอที่ดูคลุมเครือนั้นซ้ำแล้วซ้ำอีก แต่ก็ไม่พบเบาะแสใดๆ อย่างไรก็ตามภาพรถเมล์ที่ปรากฏอยู่ในคลิปวีดีโอ บวกกับคำบอกเล่าของกลุ่มหนุ่มสาวที่เมามายหลายคนที่ได้รับมาจากการสืบสวนก่อนหน้า และคำให้การของเด็กหนุ่มเพื่อนร่วมชั้นของเด็กที่หายตัวไป ทำให้เย่ปินกับจางหลานสรุปว่า ภาพของรถเมล์ในคลิปวีดีโอ คือรถเมล์ “สาย 18”
“ เรื่องรถเมล์ ‘สาย 18’ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่ได้ตาฝาด” เย่ปินพูดขึ้นขณะมองดูภาพคลิปวีดีโอในจอคอมพิวเตอร์
จางหลานพยักหน้า “ดูเหมือนว่ารถเมล์ผีจะมีอยู่จริง นายคิดว่ากรณีการเสียชีวิตของหัวหน้าเหล่าหวังจะเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ไหม ?” จางหลานคิดว่าการเสียชีวิตของหัวหน้าเหล่าหวัง มันบังเอิญเกินไป เขาจึงเดาว่าการเสียชีวิตรายนี้น่าจะเกี่ยวข้องกับรถเมล์ ‘สาย 18’
สำหรับคำถามนี้เย่ปินไม่ได้ตอบรับ แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธเช่นกัน
“ หลานเกอ นายโทรหาเย่เหอขอให้เขาช่วยค้นหาผู้ที่เผยแพร่คลิปวีดีโอนี้ ให้ฉันที”
“ ได้” จางหลานหยิบโทรศัพท์ของเย่ปิน โทรหาเย่เหอ
เย่เหออายุ 17 ปี เป็นน้องชายของเย่ปิน เขาเรียนอยู่ชั้นมัธยมปลายปี 2 เป็นอัจฉริยะด้านคอมพิวเตอร์ และเก่งกว่าผู้เชี่ยวชาญมืออาชีพด้านคอมพิวเตอร์บางคนเสียอีก เมื่อสองปีก่อน การค้นพบที่ซ่อนของเจ้าพ่อค้ายาเสพติด ก็เป็นผลงานส่วนหนึ่งของเย่เหอ
“ หวัดดี พี่ ? มีอะไรเหรอ ?”
หลังจากโทรออกก็มีเสียงของเด็กหนุ่มดังมาจากปลายสาย
“ หวัดดี เสี่ยวเหอ นี่ฉันเอง หลานเกอ !” จางหลานพูด
“ โอ้ ! ลุงหลานนี ่เอง! มีอะไรกับผมเหรอครับ ?” ความสัมพันธ์ระหว่างเย่เหอกับจางหลานนั้นดีมาก และเย่เหอก็มักพูดจาล้อเล่นกับจางหลานอยู่บ่อยๆ
“ เจ้าเด็กบ้า ! พูดผิดก็พูดใหม่ได้นะเฟ๊ย นายต้องเรียกฉันว่า หลานเกอ ลุงหลานเรอะ ลุงบ้านนายสิ !” จางหลานตอบกลับ
“ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ! หลานเกอก็หลานเกอ มาคุยกันเถอะ มีอะไรหรือเปล่า ? พี่ผมมีปัญหาอีกแล้วเหรอ ?” เย่เหอหัวเราะก่อนจะถามจางหลาน
“ พี่นายให้นายช่วยหาใครบางคนน่ะ”
ขณะที่จางหลานกำลังคุยกับเย่เหอ เย่ปินก็ส่งไฟล์คลิปวีดีโอไปให้เย่เหอ
หลังจากได้รับไฟล์ เย่เหอก็เคาะแป้นพิมพ์ ไม่ถึง 5 นาที เขาก็ค้นพบผู้เผยแพร่คลิป
“ ผู้เผยแพร่คลิปชื่อ หลิวเจียซิ่ง เพศชาย อายุ 34 ปี อาศัยอยู่ที่เมือง X ตำบล X อาคาร X ห้อง X ทำงานที่ XX หมายเลขโทรศัพท์ XXX” เย่เหอบอกข้อมูลทั้งหมดของผู้เผยแพร่คลิปกับจางหลาน
“ แค่นี้นะ !” หลังจากทราบข้อมูล จางหลาน ก็ตัดสายทันที เขารู้ถึงความเก่งกาจของเย่เหอมานานแล้ว จึงไม่ได้แปลกใจอะไร
“ ตู๊ด…ตู๊ด…” หลังจากโดนตัดสายใส่หน้า เย่เหอที่ปลายสายก็มีสีหน้ามืดมน “บัดซบ ! ลุงหลาน ดูหมิ่นผู้คนเกินไปแล้ว !”
เย่เหอส่ายหน้าพร้อมกับบ่น แล้วคลิกคลิปวีดีโอที่เย่ปินส่งให้ด้วยความสนใจอย่างมาก “รถเมล์ผีงั้นเหรอ ?” เย่เหอพึมพำและเริ่มดูคลิป
ในเวลาเดียวกันนั้น หลังจากที่เย่ปินได้ทราบข้อมูลของผู้เผยแพร่คลิปวีดีโอ เขาก็โทรติดต่ออีกฝ่ายทันที
“ โหล ! นั่นใคร ?”
เสียงหยาบกระด้างดังขึ้นจากปลายสาย
“ สวัสดีครับ ผมเป็นตำรวจ”
“ อะไรนะ ! ตำรวจเรอะ ? แกคิดว่ากำลังล้อเล่นกับใครอยู่ ? ไอ้สมองกลวง !”
“ ตื๊ด…ตื๊ด… ตื๊ด…” แล้วเสียงวางสายก็ดังขึ้น
“……” ใบหน้าของเย่ปินมืดมน บนหัวเต็มไปด้วยเส้นสีดำ
จางหลานที่อยู่ด้านข้างเห็นฉากดังกล่าวก็ถึงกับหัวเราะลั่น “ฮ่า ฮ่า ฮ่า ! หัวหน้าเย่ ! นายทำให้ฉันขำมากจริงๆ ประโยคแรกที่พูดคือผมเป็นตำรวจ ! เป็นฉัน ฉันก็วางสายเหมือนกัน ! ฮ่า ฮ่า ฮ่า !”
เย่ปินจ้องตาเขม็ง มองจางหลานอย่างเย็นชา จนจางหลานต้องหยุดหัวเราะเมื่อได้เห็น
“ เหอ เหอ หัวหน้าเย่ นายพูดตรงเกินไป มาให้ฉันทำแทนเถอะ” จางหลานพูดพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ของเขาออกมา กดหมายเลขของผู้เผยแพร่คลิปวีดีโอ
“ โหล ! ใครน่ะ !” เสียงหยาบกระด้างดังขึ้นอีกครั้ง ด้วยน้ำเสียงแฝงไว้ด้วยความอดทนที่หมดลงเรื่อยๆ
“ ขอโทษ นายคือหลิวเจียซิ่งใช่ไหม !”
“ เออ มีอะไร ? นายเป็นใคร ?” เสียงของฝ่ายตรงข้ามดูหงุดหงิดมากขึ้นเรื่อยๆ
“ โอ้ นายนี่เอง นายเคยโพสต์คลิป ‘รถเมล์ผี’ บนอินเตอร์เน็ตใช่ไหม”
พอได้ยินจางหลานพูดแบบนั้น อีกฝ่ายก็เงียบไป ไม่นานหลังจากนั้น เขาก็ถามขึ้นด้วยความสงสัย “นายเป็นใคร ?”
“ ตำรวจ” จางหลานตอบสั้นๆ
“ ตู๊ด…ตู๊ด… ตู๊ด…”
“……” สีหน้าของจางหลานดูหนักอึ้งด้วยความอาย
เย่ปินที่อยู่ด้านข้างลุกขึ้นตบไปที่ไหล่ของจางหลานเบาๆ “อา… หลานเกอ ! ตำรวจ !”
จางหลานมีเส้นดำบนหัว หัวเราะคนอื่นไปได้ไม่นาน ไม่คาดคิดว่าตอนนี้กลับมาถูกตบหน้าเสียเอง
ทั้งสองพยายามติดต่อผู้โพสต์คลิป แต่ก็ล้มเหลว ดังนั้นเย่ปินจึงล้มเลิกความคิดที่จะโทรหาต่อไป และวางแผนที่จะไปพบตัวผู้โพสต์คลิปที่บริษัทในวันรุ่งขึ้นแทน
เย่ปินกับจางหลานแทบไม่ได้นอนทั้งคืน พวกเขาพยายามมองหาเบาะแสเกี่ยวกับรถเมล์ ‘สาย 18’
หลังจากพยายามอยู่ทั้งคืน พวกเขาก็ค้นพบเบาะแสเกี่ยวกับภัยพิบัติที่เกิดขึ้นกับ ‘หมู่บ้านเฮยสุ่ย’ เมื่อ 5 ปีก่อน
เมื่อ 5 ปีก่อน ได้เกิดไฟไหม้ครั้งใหญ่อย่างที่ไม่ เคยเกิดปรากฏมาก่อน หมู่บ้านเฮยสุ่ยของเมือง X ถูกไฟไหม้เป็นเวลา 1 วัน 1 คืน ทั้งหมู่บ้านกลายเป็นกองเถ้าถ่านภายใต้เปลวไฟที่โหมกระหน่ำ ผู้คนมากกว่า 100 คนในหมู่บ้าน หายสาบสูญไปตลอดกาล
“ มีผู้คนมากกว่า 100 คนในหมู่บ้านเฮยสุ่ย ทำไมถึงได้ไม่มีใครรอดชีวิตเลยแม้แต่คนเดียว ?” สำหรับสาเหตุของเพลิงไหม้ได้มีการตรวจสอบแล้วตั้งแต่เมื่อ 5 ปีก่อน ดังนั้นสิ่งที่เย่ปินสงสัยจึงเป็นผลลัพธ์ของเหตุการณ์นี้
เพลิงไหม้เกิดจากอุบัติเหตุที่ถังแก๊สของครอบครัวหนึ่งใน “หมู่บ้านเฮยสุ่ย” เกิดระเบิดขึ้น จากนั้นไฟก็ลุกลามอย่างรวดเร็ว และเป็นเพราะอุบัติเหตุเกิดขึ้นในตอนกลางดึก ทำให้ผู้คนตอบสนองไม่ทัน เลยพลาดโอกาสที่จะหลบหนี โศกนาฏกรรมนี้จึงเกิดขึ้น
“ ทุกครัวเรือนใน ‘หมู่บ้านเฮยสุ่ย’ ล้วนเก็บฟางข้าวเอาไว้ สิ่งนี้เป็นเชื้อเพลิงอย่างดี ทำให้ไฟลุกลามอย่างรวดเร็ว อีกทั้งเหตุการณ์เกิดขึ้นในเวลากลางคืน มันจึงกลายเป็นโศกนาฏกรรม” จางหลานไม่มีความคิดอื่นเกี่ยวกับภัยพิบัติของ ‘หมู่บ้านเฮยสุ่ย’
เย่ปินนิ่งเงียบและไม่ได้พูดอะไรต่อ เขามองจอคอมพิวเตอร์ ครุ่นคิดเกี่ยวกับ “หมู่บ้านเฮยสุ่ย”
