รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 137 นายเคยทำด้ายแดงหายมาก่อนใช้มั้ย

บทที่ 137 นายเคยทำด้ายแดงหายมาก่อนใช้มั้ย
เกิดอะไรขึ้น? โจวซินมาเชิญตัวเองไปแล้วยังอิดออดว่าต้องไปให้ได้ เนื่องจากตัวเองกับหวงเกอเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน แล้วยังมีส้งเส่นเอ๋ออีก เรื่องนี้มันก็ยิ่งน่าสงสัยเข้าไปใหญ่ ทั้งๆที่ส้งเส่นเอ๋อเกลียดตัวเองจะตาย พวกหล่อนพยายามทำอะไรกันแน่? ฉินหลั่งเริ่มสงสัย แต่ว่าคนเขามาเชิญแบบนี้ ตัวเองจะปฏิเสธก็ไม่ได้
“ก็ได้”ฉินหลั่งตอบตกลง
“อย่างนั้นก็ดี คืนนี้สองทุ่ม ฉันกับเส่นเอ๋อจะรอนาย ไม่เจอไม่กลับ”พูดจบ โจวซินก็วางสาย ส่งเส่นเอ๋อก็นั่งอยู่ข้างๆหล่อน เมื่อได้ยินฉินหลั่งตอบตกลง ส่งเส่นเอ๋อก็ดีใจมาก ก็ยิ้มมุมปาก
ครั้งก่อนที่ถนนคนเดินถนนตันเฟิ่ง โจวซินและส่งเส่นเอ๋อถูกคนหม่าเก๋อที่แกล้งตาบอดลักพาตัวไป ต่อมานายหนุ่มรวยลึกลับคนหนึ่งก็สั่งให้โข่งลิ่งเสียนช่วยพวกหล่อนออกมา ในตอนนั้นพวกชายหนุ่มที่ส่งพวกหล่อนกลับมามีพฤติกรรมที่แปลกๆ ทั้งหมดนี้ชี้ตัวตนนายหนุ่มรวยผู้ลึกลับคนนี้มาที่ฉินหลั่ง
ในคืนนั้นโจวซินและส้งเส่นเอ๋อตกลงกัน จะให้ความสำคัญในเวลาชีวิตปกติของฉินหลั่งมากขึ้น ดูว่าเขาตั้งใจจะปกปิดฐานะหรือเปล่า หรือว่าอันที่จริงแล้วเขาเป็นทายาทมหาเศรษฐีที่ร่ำรวยคนหนึ่ง
แต่ไม่กี่วันต่อมา พฤติกรรมของฉินหลั่งในโรงเรียนก็ยังคงเหมือนเดิม โดยไม่มีสัญญาณอะไรที่บ่งบอกของคนรวยเลย
โจวซินรู้สึกว่าบางทีพวกหล่อนมีโอกาสเจอฉินหลั่งน้อยไป ก็เลยยังไม่พบเบาะแสใดๆ
ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา ในใจของส่งเส่นเอ๋อสงสัยมากขึ้นเรื่อยๆ เธออยากรู้มากจริงๆ ฉินหลั่งคือนายหนุ่มรวยผู้ลึกลับหรือเปล่า
โจวซินก็อยากรู้เหมือนกัน ทั้งคู่เลยตกลงกัน ตัดสินใจว่า พวกหล่อนจะริเริ่มชวนฉินหลั่งออกมา มาตรวจสอบอย่าง “|จดจ่อ”ครั้งหนึ่ง มาดูว่าฉินหลั่งปกปิดฐานะที่แท้จริงของตัวเองกับพวกหล่อนหรือเปล่า
อย่างไรก็ตามในเวลานี้ทั้งสองคน คิดถึงรายละเอียดของในช่วงหลายวันที่ผ่านมาซ้ำๆ ในใจก็มีเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ที่คิดว่า ฉินหลั่งต้องมีอะไรปิดบังพวกหล่อน เขามีความเป็นไปได้ที่จะเป็นทายาทเศรษฐีที่สามารถสั่งโข่งลิ่งเสียนได้
“ดูเธอซิ ยังไม่ได้เจอเขาเลย ก็ยิ้มได้ขนาดนี้ ถ้าเกิดเจอเขาจริงๆ เธอจะทำยังไงเนี่ย”โจวซินล้อส่งเส่นเอ๋อ
“ฉันยิ้มที่ไหนกันล่ะ?”ส่งเส่นเอ๋อยังไม่ยอมรับ แต่รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอนั้นไม่อาจปิดบังได้: “โจวซิน เธอว่าฉินหลั่งคือนายหนุ่มรวยผู้ลึกลับที่ช่วยพวกเราจริงหรือเปล่า?”
“ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาฉันคิดถึงเรื่องนี้อย่างจริงจัง การแสดงออกของคนพวกนั้นที่มาส่งพวกเรา ฉันคิดว่าเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์น่าจะเป็นฉินหลั่ง ไม่อย่างนั้นด้ายสีแดงทั้งสองเส้นนั้นจะอธิบายอย่างไร เมื่อพวกเราด่าฉินหลั่งคนพวกนั้นก็จ้องมองมา แล้วจะอธิบายยังไง”
“อืม”ส่งเส่นเอ๋อพึมพำเบาๆ: “อย่างนั้นพวกเราจะถามเขายังไงดี จะถามฐานะเขาไปตรงๆเลยเหรอ?”
“โธ่เอ๊ย เส่นเอ๋อนะเส่นเอ๋อ ฉันว่าเธอคิดถึงฉินหลั่งจนบ้าแล้วมั้ง?”โจวซินเขกหัวส่งเส่นเอ๋อเบาๆ: “ถ้าเธอถามเขาแบบนี้ ยังคิดว่าเขาจะพูดความจริงกับเธออยู่เหรอ? เราต้องพูดอ้อมค้อม ห้ามให้เขามองออก แบบนี้ก็จะสามารถล้วงฐานะที่แท้จริงของฉินหลั่งออกมาได้ทีละนิด”
“เส้นเอ๋อ เธอกระซิบบอกฉันมานะ ว่าเธอชอบฉินหลั่งขึ้นมาแล้วใช่มั้ย?”โจวซินเข้าใกล้ส่งเส้นเอ๋อ แล้วถามเบาๆ เมื่อเห็นส่งเส้นเอ๋อไม่พูดด้วยความเขินอาย โจวซินก็ลูบไหล่ของเธออีกครั้ง: “บอกมาบอกมา เธอสบายใจได้ ฉันมีหวงเกอ ไม่แย่งฉินหลั่งของเธอหรอก”
“ถ้าเกิดว่าเขาเป็นนายหนุ่มรวยผู้ลึกลับที่ช่วยพวกเรา ฉันก็ชอบเขาไปโดยปริยาย ผู้หญิงใครจะไม่ชอบคนที่มีความสามารถบ้างล่ะ”ในที่สุดส่งเส่นเอ๋อก็พูดออกมา: “แต่ถ้าเขาไม่ใช่นายหนุ่มรวยผู้ลึกลับ เขาอยู่ในสายของฉัน ก็เป็นแค่ไอ้ขี้แพ้ ฉันกับเขาคงเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน”
“เธอก็ค่อนข้างจริงจัง ไปเถอะ เรากลับไปที่หอพักก่อน เดี๋ยวก็ค่อยไปเจอฉินหลั่งที่ผับโอวโล่”จากนั้น โจวซินและส่งเส่นเอ๋อก็กลับไปที่หอพัก
หนึ่งทุ่มครึ่ง ฉินหลั่งก็เดินออกนอกมหาวิทยาลัยไปทางผับโอวโล่ เกือบจะถึงอยู่ล่ะ ชือฮุยจากธนาคารซิตี้แบงก์ก็โทรศัพท์มาหาเขา
“คุณฉินหลั่งครับ สองวันก่อนผมช่วยคุณซื้ออาคารหลิงอู่มาแล้วครับ ทั้งหมดเป็นแปดร้อยเจ็ดสิบล้าน ผมได้ติดต่อกับคุญโข่งแล้ว หนึ่งชั่วโมงกว่าๆก่อนหน้านี้นี่เอง เอกสารขั้นตอนต่างๆผมช่วยคุณจัดการเรียบร้อยหมดแล้ว ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน ผมจะรีบไปพูดคุณด้วยตัวเอง”ชือฮุยดูตื่นเต้นมาก นี่เป็นครั้งแรกที่เขาจัดการกับจำนวนเงินมากขนาดนี้ และโข่งลิ่งเสียนมอบค่าคอมมิชชั่นให้เขาหนึ่งล้าน
“ดีมาก ตอนนี้ผมยังไม่ว่าง เอาแบบนี้ละกัน เดี๋ยวผมจะติดต่อกลับไปหาคุณช่วงสองสามวันนี้ ผมอยากจะไปดูที่คุณด้วยตัวเอง” ฉินหลั่งคิดว่าโข่งลิ่งเสียน ไม่ช่วยตัวเองจัดการเรื่องนี้ ก็เพื่ออยากให้ตัวเองรู้เองว่าจะต้องทำธุรกิจอย่างไร เขาก็ไม่อยากโยนเรื่องไปที่โข่งลิ่งเสียน เลยพูดแบบนั้น
ชือฮุยเห็นด้วยและตกลง เพียงฉินหลั่งโทรหาเขา เรียกเขามาเขาก็จะมา
วางสายเสร็จ ฉินหลั่งก็ก้าวเข้าไปไม่กี่ก้าว ก็เข้าไปที่ผับโอวโล่
“ฉินหลั่ง อยู่นี่”โจวซินโบกมือให้ฉินหลั่ง ส่งเส่นเอ๋อก็นั่งดื่มเครื่องดื่มอยู่ที่โต๊ะ ไม่ได้มองไปทางที่ฉินหลั่ง แต่มือของเธอกำแก้วไว้แน่นๆ
“นั่งก่อน พวกเราสั่งเฮนเนสซี่ให้นายแล้ว น่าจะถูกปากนายนะ”โจวซินอดไม่ได้ที่จะดีใจมากไปหน่อย และฉินหลั่งมีความเป็นไปได้ที่จะเป็นทายาทมหาเศรษฐีที่ร่ำรวย
“อืม ก็ดี”ฉินหลั่งยิ้มบางๆ เขามองไปที่ส่งเส่นเอ๋อที่นั่งอยู่ข้างๆ และเห็นว่าเธอไม่ได้มองตัวเองเลย เอาแต่ดื่มเหล้าเอง ก็ถอนหายใจในใจ ถ้าไม่อยากเจอฉัน แล้วจะเชิญฉันมาทำไมล่ะ?
ฉินหลั่งจะคิดถึงได้อย่างไร ว่าที่ส่งเส้นเอ๋อวันนี้ไม่มองเขา แต่ไม่ใช่เพราะเธอเกลียดเขาเหมือนเมื่อก่อน แต่เธอรู้สึกตื่นเต้น ยิ่งกลัวว่าจู่ๆถ้าเกิดเธอเปลี่ยนมามีท่าทางที่ดีต่อฉินหลั่ง ฉินหลั่งก็จะสงสัย
“ส่งเอ๋อ ฉินหลั่งมาแล้ว เธอไม่ทักทายฉินหลั่งหน่อยเหรอ?”โจวซินอยู่ระหว่างตรงกลาง แล้วกระซิบบอก
“นายมาละเหรอ”ส่งเส้นเอ๋อเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย และมองไปที่ฉินหลั่ง แต่ว่าสายตานี้ทำให้ฉินหลั่งรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย ปกติสายตาที่ส่งเส่นเอ๋อมองเขาเต็มไปด้วยความรังเกียจ แต่สายตาเมื่อกี้ ในแววตามีความอ่อนโยนและความไม่เป็นธรรมชาติ ตัวเองมองผิดไปหรือเปล่า? ฉินหลั่งส่ายหัวเพื่อดึงสติกลับมา
ฉินหลั่งมองไปที่ส่งเส่นเอ๋ออีกครั้ง วันนี้เธอแต่งหน้าอย่างละเอียดอ่อน ซึ่งสวยกว่าหลายๆครั้งที่เขาเคยเห็นมาก่อน ร่างที่นั่งเงียบๆอยู่บนที่นั่งนั้นสวยงามมากจริงๆ
โจวซิน และส่งเส้นเอ๋อแลกเปลี่ยนคำทักทายกันกับฉินหลั่ง แล้วทั้งสองสบตากัน ก่อนที่จะเริ่มแผนของพวกหล่อน
“ฉินหลั่ง ทำไมไม่เคยได้ยินนายเล่าเรื่องเกี่ยวกับครอบครัวของนายมาก่อนเลย เราเล่าให้เราฟังบ้าง”โจวซินนำหัวข้อการสนทนามาสู่คำถามนี้อย่างเป็นธรรมชาติ
“ครอบครัวของฉันธรรมดามาก พ่อแม่เป็นชาวนา แล้วฉันก็ยังเป็นนักศึกษาคนแรกในครอบครัว….”คำถามนี้ไม่ได้ทำให้ฉินหลั่งลำบากใจอะไร เจ็ดปีที่อยู่ใน “การประเมินการฝึกทดสอบความยากจนของครอบครัว” ฉินหลั่งก็มีข้อแก้ตัวอยู่ก่อนแล้ว โจวซินถามสองถึงสามคำถาม ฉินหลั่งก็จัดการกับมันอย่างใจเย็น
โจวซินและส่งเส่นเอ๋อสบตากัน เป็นสีหน้าแววตาดูไม่เข้าใจ โจวซินขยิบตา แล้วพวกหล่อนก็ถามต่อ ไม่เชื่อว่าจะไม่มีพิรุธอะไรเลย
“ฉันช่วงนี้ไม่ค่อยเห็นนายอยู่ที่มหาวิทยาลัยเลย หายไปไหนมา?”
“ไปทำงานข้างนอก พวกเธอก็น่าจะเคยได้ยินหวงเกอพูดมาบ้าง ค่าใช้จ่ายของฉันได้มาจากการทำงานพาสไทม์ด้วยตัวเอง”
“ฉินหลั่ง นายเข้าใจหลักการทางเศรษฐศาสตร์หรือเปล่า? ฉันกับโจวซินสนใจมาก นายเล่าให้พวกเราฟังบ้างซิ”
“พวกเธอก็มองฉันสูงไป ฉันไม่รู้เรื่องรู้หลักการทางเศรษฐศาสตร์ใดๆเลย พวกเธอก็รู้ สาขาวิชาของฉันคือการสวนพฤกษศาสตร์ พูดตรงๆก็แค่ปลูกต้นไม้…..”
“นายรู้หรือไม่ว่าพวกเศรษฐีอันดับต้นๆอย่างLi Ka-shingให้การศึกษากับลูกพวกเขาอย่างไร?”
“นายคิดอย่างไรกับตลาดหลักทรัพย์ในปัจจุบัน?”
“นายเคยไปที่โรงแรมBerkeley Hotelมาก่อนมั้ย?”
“ในอนาคตนายสนใจอุตสาหกรรมอะไร?”
……
สำหรับคำถามพวกนี้ทั้งหมดของโจวซินและส่งเส้นเอ๋อ ฉินหลั่งก็บอกแต่ว่าตัวเอง “ไม่เข้าใจ” “ไม่รู้” “ไม่เคยไป” แต่นี่ไม่ใช่เพราะเขาจงใจแกล้งทำหรอก เพราะตระกูลฉินซ่อนเร้นซ่อนตัวมาหลายร้อยปี พวกเขามีชนชั้นสูงมากมาย และประเด็นปัญหาเกี่ยวกับทางวิชาชีพเหล่านี้พวกเขาไม่จำเป็นต้องรู้ด้วยตนเอง
สิ่งนี้ทำให้โจวซินและส่งเส่นเอ๋อมึนงง นี่มันเกิดอะไรขึ้น พวกหล่อนถามคำถามที่คิดว่าคนทายาทมหาเศรษฐีจะต้องเข้าใจ ที่สำคัญ พวกหล่อนก็แน่ใจว่า ฉินหลั่งไม่รู้ตัว ว่าพวกเขาจงใจทดสอบฉินหลั่ง
ทำไมฉินหลั่งไม่สามารถตอบคำถามได้แม้แต่ข้อเดียว! โจวซินและส่งเส่นเอ๋อมีลางสังหรณ์ว่า ฉินหลั่งก็เป็นแค่ผู้ชายยาจกธรรมดา ไม่ใช่ทายาทมหาเศรษฐีอย่างที่พวกหล่อนคิด
ส่งเส้นเอ๋อหายใจเข้าลึกๆ
“ฉินหลั่ง ฉันจำได้ว่าครั้งก่อนที่ไปเดินถนนคนเดิน คุณยายคนนั้นให้‘ด้ายหนึ่งเส้นเชื่อมโยงบุพเพ’กับนายและโจวซินสองเส้น อยู่ที่นายใช้มั้ย?”สุดท้ายโจวซินก็เริ่มต้นด้วยคำถามนี้
ดวงตาของส่งเส่นเอ๋อก็เปล่งประกายขึ้นเช่นกัน ครั้งก่อนพวกหล่อนเจอด้ายแดงสองเส้น เพียงแค่แน่ใจ ว่าด้ายแดงสองเส้นนั้นใช่ฉินหลั่งทำตกหรือเปล่า ก็สามารถยืนยันได้ว่า ฉินหลั่งใช้นายหนุ่มรวยที่ช่วยพวกหล่อนหรือเปล่า
“ใช่แล้ว มีอะไรเหรอ?”ฉินหลั่งตอบอย่างไม่เป็นทางการ และหยิบด้ายแดงสองเส้นออกจากกระเป๋า
เมื่อเห็นด้ายแดง โจวซินและส่งเส่นเอ๋อต่างก็ดีใจ พวกหล่อนรู้สึกว่ากำลังใกล้จะรู้ฐานะของฉินหลั่ง
“ฉันดูหน่อย”ส่งเส่นเอ๋อหยิบด้ายแดงในมือของฉินหลั่ง และมองดู ดูเหมือนว่ามันจะเป็นด้ายแดงสองเส้นที่เห็นในมาเซราติในวันนั้น
“ฉันถามนายหน่อย ด้ายแดงสองเส้นนี้นายก็ไม่ผูกมันไว้ มันหล่นหายได้ง่ายๆ นายเคยทำมันหายมาก่อนใช่มั้ย หรือว่านายเคยทำมันหล่นไว้ที่ไหนมาก่อน?”ส่งเส่นเอ๋อผูกเชือกสีแดงทั้งสองอย่างเป็นระเบียบ ในขณะที่ถามฉินหลั่ง
ถ้าฉินหลั่งบอกว่า เขาทำด้ายสีแดงทั้งสองเส้นนี้หายไปในรถ อย่างนั้นส่งเส่นเอ๋อและโจวซินก็ไม่ต้องสงสัยเลย ว่านายหนุ่มรวยผู้ลึกลับที่ช่วยพวกหล่อนครั้งก่อน จะต้องเป็นฉินหลั่งแน่ๆ แต่ฉินหลั่งได้ปกปิดฐานะกับพวกหล่อน
“เคยหายไปจริงๆด้วย…..”ฉินหลั่งพูดอย่างไม่เป็นทางการ และทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ
ทำไมโจวซินและส่งเส่นเอ๋อถึงถามคำถามพวกนี้กับฉัน? “เศรษฐศาสตร์” “Berkeley Hotel” “การศึกษาของคนที่รวยที่สุด””ช่วงเวลานี้ฉันอยู่ที่ไหน?”……. ไม่ดี! พวกเขากำลังพูดอ้อมค้อมเพื่อถามตัวตนของฉัน! เมื่อเห็นแววตาที่เปล่งประกายของส่งเส่นเอ๋อและโจวซิน ฉินหลั่งก็ยิ่งแน่ใจ
ทำไมตอนนี้พวกหล่อนถึงมาถามฉันเคยทำด้ายแดงหายหรือเปล่า? ทันใดนั้นฉินหลั่งก็จำสถานการณ์ในวันนั้น ได้เขาทำด้ายแดงทั้งสองเส้นนี้หายไปบนมาเซราติ และหลังจากนั้นคนของเขาก็หาเจอ ในวันนั้นพอดีกับว่าส่งเส่นเอ๋อและโจวซินพวกหล่อนก็อยู่บนมาเซราติด้วย!
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ฉินหลั่งก็เข้าใจความตั้งใจของส่งเส่นเอ๋อพวกหล่อนทันที ต้องการใช้ด้ายแดงทั้งสองเส้นนี้เพื่อยืนยันตัวตนของตัวเอง เมื่อได้เห็นดวงตาอันร้อนแรงของส่งเว่นเอ๋อ ถ้ารู้จักฐานะของตัวเองแล้ว มันจะเป็นปัญหาใหญ่ ฉินหลั่งไม่พร้อมใจที่จะเปิดเผยฐานะของตัวเองให้พวกหล่อนรู้
“…..ครั้งก่อนตักอาหารที่โรงอาหาร ด้ายแดงก็หล่นออกมาจากกระเป๋า ยังดีที่ฉันเห็นก่อน ไม่อย่างนั้นก็ไม่เจอแล้ว…..”ฉินหลั่งเปลี่ยนคำพูดของตัวเองกลางคัน
“โรงอาหาร?”โจวซินและส่งเส่นเอ๋อตกใจมาก ส่งเส่นเอ๋อก็ซักไซ้: “นายเคยทำมีหายที่อื่นหรือเปล่า อย่างเช่น….”
เธออยากจะถามฉินหลั่งไปตรงๆว่าทำหายที่มาเซราติหรือเปล่า แต่มันชัดเจนเกินไป เธอไม่สามารถพูดเช่นนี้ได้แน่นอน
“อ๋อ ฉันนึกออกแล้ว!”ฉินหลั่งท่าทางเหมือนกับคิดออก
“ที่ไหนเหรอ?”ดวงของโจวซินและส่งเส่นเอ๋อกะพริบ
“ในรถ!”ฉินหลั่งพูดเสียงดัง
“รถอะไร?”ส่งเส้นเอ๋อถามอย่างลุกลี้ลุกลน
“รถประจำทาง!” ฉันลุกขึ้นยืนเสียสละที่นั่งให้กับคุณยาย เลยหล่นอยู่บนเก้าอีก ยังดีที่คุณยายเตือนฉัน!”ฉินหลั่งแกล้งโง่แล้วพูด
แม่งรถประจำทาง โจวซินและส่งเส่นเอ๋อต่างก็กุมขมับตัวเอง และพวกเธอก็เกือบจะพังทลาย