รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 144 ฉันจะด่าแกยังไงดีเนี่ย

บทที่ 144 ฉันจะด่าแกยังไงดีเนี่ย
ซุนเย่วมองแม่ของตัวเองในตอนนี้นั้นทำหน้าเกลียดไปมาก เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ไม่พูดกับแม่ซุนและเกาเฉียงแม้แต่น้อย ยังไงตอนนี้เธอได้บรรลุเป้าหมายแล้ว อย่างน้อยแม่กับเกาเฉียงก็รู้ ว่าฉินหลั่งเป็นแฟนของตน จะมาบังคับให้คบกับเกาเฉียงนั้นเป็นไปไม่ได้หรอก
“ติ๊งต่อง”
ขณะนั้นเองเสียงกริ่งดังขึ้น แม่ซุนไปเปิดประตู คนที่มาคือผู้หญิงสองชายหนึ่ง พวกเขาคือลูกสาวคนรองของแม่ซุนกับลูกเขยและหลานสาว เป็นย้าวเป่าคนที่ขอยืมเช่าคฤหาสน์ของฉินหลั่งเมื่อวานนี่เอง สามีภรรยาซุนจิงและส้งเส่นเอ๋อ
“แม่”
“แม่”
“คุณยาย”
“อ้าว พวกคุณสามคนมาอยู่ด้วยกันได้ยังไง？เส่นเอ๋อ พ่อกับแม่เธอล่ะ？”เมื่อเห็นทั้งสามคน แม่ซุนอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย
“อ้อ คืออย่างนี้ค่ะคุณยาย”ส้งเส่นเอ๋อคล้องแขนแม่ซุน ท่าทางสนิทสนมอย่างเห็นได้ชัด：“ที่บริษัทพ่องานยุ่งมาก คุณปู่ก็เข้าโรงพยาบาล แม่ก็เลยไปดูแลคุณปู่ที่โรงพยาบาล ดังนั้นหนูเลยมาคนเดียว ก่อนจะมาหนูโทรหาน้ารองแล้ว เธอบอกว่าจะมารับหนูที่มหาวิทยาลัยจีนหลิง ดังนั้นพวกเราเลยมาด้วยกัน”
“พ่อกับแม่แกนี่จริงๆเลย วันครบรอบวันตายของตาตัวเองก็ไม่มา”แม่ซุนมองส้งเส่นเอ๋อพลางบ่น
“โถ่คุณยาย หนูมาก็เหมือนกันนี่คะ ถ้าคุณยายคิดว่าหนูไม่ดีพอ งั้นก็ได้ค่ะ หฯจะโทรให้พ่อกับแม่มาเดี๋ยวนี้เลย！”ส้งเส่นเอ๋อพูดแกล้งแม่ซุน
“เจ้าเด็กพิเรนท์นี่ โอเคโอเค แกมานั้นดีกว่า พอใจรึยัง？ยายคิดถึงแกมากเลย รีบไปจุดธูปไหว้ตาแกสิ”แม่ซุนหยิกแก้มส้งเส่นเอ๋อแล้วมองไปยังซุนจิและย้าวเป่า：“รีบเข้ามาสิ”
เธอมองย้าวเป่าด้วยสายตาอ่อนโยน แม่ซุนพอใจกับลูกเขยคนนี้มาก
เมื่อเห็นว่าซุนเย่วมาถึงก่อนแล้ว ส้งเส่นเอ๋อแปลกใจมาก เธอจุดธุปไหว้คุณตาพร้อมกับน้ารอง เธอนั่งลงข้างๆซุนเย่ว ซุนจิง ย้าวเป่าก็นั่งอยู่บนโซฟา
“แม่คะ คนนี้……”ซุนจิงเห็นเกาเฉียงก็พอจะเดาออกว่าเป็นแฟนที่แม่แนะนำให้ซุนเย่ว
เมื่อแม่ซุนแนะนำเขาให้ซุนจิงรู้จักเสร็จ เกาเฉียงก็เป็นฝ่ายทักทายซุนจิง ย้าวเป่าและส้งเส่นเอ๋อก่อน ย้าวเป่ากับซุนจิงประทับใจเกาเฉียงไม่น้อยต่างฝ่ายต่างแลกนามบัตรกัน
“เกาเฉียง คุณเปิดบริษัทการสื่อสารระหว่างวัฒนธรรมงั้นเหรอ งั้นก็ไปแนวเดียวกับซุนเย่วหน่ะสิ ซุนเย่วเป็นนักข่าวการกีฬา สไตล์คล้ายๆกัน”ซุนจิงรู้ว่าในเมื่อแม่เชิญเกาเฉียงมาที่บ้าน ก็คงเพื่อ“แนะนำคู่”นั่นแหละ เธอเลยไม่จำเป็นต้องอ้อมค้อม
“ถ้าคุณซุนให้โอกาสผม ผมก็อยากพูดคุยเรื่องวัฒนธรรมการกีฬากับเธอ แต่เกรงว่าคุณซุนจะไม่ให้โอกาสผมนี่สิครับ”เกาเฉียงยิ้มบางๆ เขาเห็นว่าซุนจิงกับย้าวเป่าประทับใจตนไม่น้อย เลยอยากใช้พวกเขา ให้พวกเขาพูดเรื่องดีๆของตนกับซุนเย่ว
เกาเฉียงพูดจบ ซุนเย่วจ้องเขาเขม็ง ไม่พอใจเขาอย่างมาก
“อ้อ…หมายความว่าไงกัน？”ซุนจิงและย้าวเป่าประหลาดใจมาก ดูเหมือนแม่จะรู้เรื่องอะไรบางอย่าง
“ซุนเย่วมีแฟนแล้ว”แม่ซุนถอนหายใจแล้วพูด
“มีแฟนแล้ว！？”ซุนจิง ย้าวเป่าและส้งเส่นเอ๋อล้วนตกใจ ซุนจิงรีบถามทันที：“เขาเป็นคนยังไง ทำงานอะไร？”
“เห้อ…”แม่ซุนถอนหายใจอย่างแรง พลางขมวดคิ้วมองซุนเย่ว：“มันจะไปหาคนยังไงได้ ก็เป็นพวกต้นตุ๋นหน่ะสิ！เมื่อครู่ใส่เสื้อผ้าแบรนด์เนมทั้งตัวมาที่บ้าน และใส่นาฬิกาแบรนด์เนม แถมยังพูดเองเออเองว่าที่บ้านเปิดบริษัทอินเทอร์เน็ต ปีหนึ่งรายได้10-15ล้าน ดีนะที่เสี่ยวเกาเปิดเปิงเขาได้ทันเวลา ไม่งั้นฉันคงโดนมันหลอกแล้วล่ะ！”
“ห้ะ？”ซุนจิงตกใจมาก：“พวกคุณไล่เขาไปแล้วเหรอ？”
“ฉันจะไปกล้าไล่เขาได้ยังไง ถ้าฉันไล่เขาไปซุนเย่วก็สู้สุดตัว แทบจะกินหัวฉันแล้ว”แม่ซุนพูดเย้ยหยัน ซุนเย่วนั่งไม่ขยับไปไหนแต่ในใจเดือดดาลมากๆ
“ซุนเย่ว แกทำแบบนั้นกับแม่ทำไม แม่ทำไปก็เพื่อแก รู้บ้างไหมเนี่ย ！”ซุนจิงดุซุนเย่ว ซุนเย่วไม่พูดอะไร เพื่อไม่ให้ทะเลาะกันขณะเดียวกันก็มีเสียงออกมาจากห้องน้ำ“แซกแซก”ตำแหน่งของโซฟากับห้องน้ำค่อนข้างไกลกัน แต่ยังได้ยินเสียง ซุนจิงจึงถามขึ้นอย่างสงสัย：“แม่ ใครอยู่ในห้องน้ำอ่ะ？”
“จะใครซะอีก ก็ไอ้ต้นตุ๋นคนนั้นไง！”
“เขายังอยู่เหรอ！”ซุนจิงพูดพลางเดินไปยังห้องน้ำ อยากรู้ว่าเจ้าต้มตุ๋นที่ทำเรื่องชั่วแต่ไม่แคร์อะไรคนนี้เป็นใคร
“จิงจิงไม่ต้องสนใจมัน”แม่ซันห้ามซุนจิง เธอมองซุนจิงกับย้าวเป่าพลางพูด：“แม่ให้มันขัดส้วมให้แม่หน่ะ ในนั้นเหม็น ให้มันอยู่ในนั้นคนเดียวเถอะ！”
“หน้าไม่อายจริงๆ เขาเห็นว่าที่นี่เป็นอะไร บ้านเขางั้นเหรอ นักต้มตุ๋นก็มาอยู่ในบ้านเราได้ เขานี่มันสุดยอดจริงๆ……”ซุนจิงโดนแม่ลากให้กลับมานั่ง เธอตั้งใจพูดเสียงดัง เพื่อให้คนที่อยู่ในห้องน้ำได้ยิน ตอนในขณะเดียวกัน ฉินหลั่งที่อยู่ในห้องน้ำนั้นใส่หูฟังอยู่ ฟังเพลงพลางอุดจมูกขัดชักโครกไปด้วย ไม่ได้ยินว่าด้านนอกกำลังพูดอะไรอยู่
“ซุนเย่ว แกนี่มันยังไง？เห็นๆอยู่ว่าเขามาหลอกแก แกยังจะคบกับเขาต่องั้นเหรอ？”ซุนจิงมองซุนเย่ว พูดด้วยมาดเคร่งขรึมอย่างพี่สาว เธอชอบพูดเชิงควบคุมสถานการณ์ได้อย่างนี้กับซุนเย่ว：“ฟังพี่นะ รีบเลิกกับมันซะ เพื่อไม่ให้แกโดนหลอกจนหมดตัว เดี๋ยวก็ขอนู่นขอนี่ บ้านเรายุ่งกันทุกคน ไม่มีเวลามาคิดเรื่องไร้สาระของแกหรอกนะ？”
“หนูไปรบกวนพี่รองตั้งแต่เมื่อไหร่กัน？”ซุนเย่วพูดโต้ตอบอย่างโมโห
“นี่ อะไรของแกเนี่ย ฉันหวังดีกับแกนะรู้ไหม……”ซุนจิงได้ยินเช่นนั้นก็อดที่จะโมโหไม่ได้ ที่ผ่านมาซุนเย่วฟังตนตลอด ทำไมเธอถึงกล้าพูดกับตนแบบนี้
“ช่างเถอะ จิงจิง……”แม่ซุนห้ามซุนจิง เธอพูดเสียงต่ำ：“มันหลงผู้ชายคนนั้นแล้ว ใครพูดอะไรก็ไม่มีประโยชน์หรอก……”
“เห็นแกมีการศึกษาแบบนี้ ที่ไหนได้ ยิ่งเรียนยิ่งโง่”ซุนจิงบ่น และมองไปยังเกาเฉียง：“คนฐานะดีอย่างเกาเฉียงแกไม่รู้จักรักษาแต่กลับยอมอยู่กับพวกต้มตุ๋น ฉันจะด่าแกยังไงดีเนี่ย！”
พูดจบก็หันไปมองเกาเฉียงอีกครั้ง：“เสี่ยวเกา ไม่เป็นไรนะ บางทีน้องสาวฉันมันก็โง่มากๆ เธอคบกันนักต้มตุ๋นคนนั้นได้ไม่นานหรอก”
“ขอบคุณครับพี่ซุน”เกาเฉียงพยักหน้าขอบคุณ ในใจนั้นพอใจมาก ดูท่าแล้วคนในครอบซุนเย่วล้วนเข้าข้างตน
ถึงแม้ซุนเย่วจะไม่สบายใจ แต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา พี่รองของเธอเป็นแบบนี้กับตนมาตั้งแต่เล็กจนโต เธอชินแล้ว
ส้งเส่นเอ๋อจับมือซุนเย่วเบาๆ มองซุนเย่วด้วยความเห็นใจ ส้งเส่นเอ๋อรู้ว่าน้าเล็กไม่เคยชอบที่คุณยายแนะนำคู่ให้ เดิมทีเมื่อรู้ว่าน้าเล็กมีแฟนแล้ว ส้งเส่นเอ๋อดีใจกับเธอมาก แต่คิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะเป็นนักต้มตุ๋น ส้งเส่นเอ๋อสงสารน้าเล็กมากๆ
ซุนเย่วยิ้มเจื่อนๆให้ส้งเส่นเอ๋อ
“จิงจิง อีกสักพักเดี๋ยวเราไปบ้านพวกแกกัน ให้พวกเราดูหน่อยว่าคฤหาสน์ราคา30ล้านกว่าเนี่ยเป็นยังไง ”แม่ซุนไม่สนใจเรื่องไม่ดีของซุนเย่วไปชั่วคราว พูดกับซุนจิงและสามีอย่างอารมณ์ดี
ก่อนหน้านี้ ซุนจิงกับสามีซื้อคฤหาสน์ราคา30ล้านที่ชุ่ยเต่าหัวถิง ทำให้คนในตระกูลล้วนอิจฉา นี่ก็ผ่านไป2เดือนกว่าแล้ว คนในบ้านยังไม่เคยมีใครไปดูเลย แม่ซุนเลยอยากถือโอกาสวันนี่ที่เป็นวันครบรอบการตายของสามีตน ทุกคนอยู่กันพร้อมหน้า ไปดูคฤหาสน์ที่ซุนจิงกับสามีซื้อ
“จะไปดูคฤหาสน์ที่ชุ่ยเต่าหัวถิงงั้นเหรอคะ？”ส้งเส่นเอ๋อก็โดนเซอร์ไพรส์เช่นกัน มหาวิทยาลัยจีนหลิงใกล้กับชุ่ยเต่าหัวถิงมากทุกครั้งที่เธอเห็นคฤหาสน์หรูๆที่ชุ่ยเต่าหัวถิง ในใจรู้สึกอิจฉามาก ในที่สุดวันนี้ได้เข้าไปดูแล้ว ต่อไปจะได้ไปโอ้อวดกับเพื่อนได้
“ค่ะ อีกสักพักค่อยไป”ซุนจิงยิ้มๆ คุณฉินให้กุญแจคฤหาสน์กับพวกเขาแล้ว พวกเขามั่นใจมาก
“พี่ซุน พี่ย้าว พวกพี่ซื้อคฤหาสน์ที่ชุ่ยเต่าหัวถิงแล้วงั้นเหรอ！”เกาเฉียงถามอย่างตกตะลึง เมื่อเห็นย้าวเป่ากับซุนจิงพยักหน้า เกาเฉียงยิ่งเคารพนับถือเข้าไปอีก：“สุดยอดไปเลย ชุ่ยเต่าหัวถิงเป็นหนึ่งในชุมชนชั้นนำของเมืองจีนหลิง ถ้าจะบอกว่าเกรดสูงที่สุดก็ไม่มีใครคัดค้าน คฤหาสน์หลังตรงกลางนั่นขายไปในราคา100ล้านกว่า ในเมืองจีนหลิงยังไม่มีใครทำเกินสถิตินี้ได้”
“ว่ากันว่าคนที่อยู่ที่นั่นล้วนเป็นบุคคลสำคัญในสังคม 1ใน3ของคนมีชื่อเสียงในเมืองจีนหลิงล้วนอยู่ที่นั่น ซื้อคฤหาสน์ที่นั่นไม่เพียงเป็นเครื่องรับประกันว่ารวยมาก แต่มันยังรวมถึงความสามารถด้วย พูดอย่างไม่อายเลย ตั้งแต่ปีที่แล้วผมอยากที่บ้านที่นั่นมาตลอด แต่จนถึงตอนนี้ยังซื้อไม่ได้เลย คิดไม่ถึงว่าพี่ทั้งสองซื้อคฤหาสน์ที่ชุ่ยเต่าหัวถิงแล้ว ทำเอาผมอิจฉามากๆเลย”
ซุนจิงและย้าวเป่าโดนเกาเฉียงพูดชมจนตัวลอย
“คุณก็อยากซื้อบ้านที่ชุ่ยเต่าหัวถิงเหรอเนี่ย พูดตามตรง บ้านที่ชุ่ยเต่าหัวถิงไม่ใช่ว่าซื้อได้ง่ายๆ ถึงจะมีเงิน แต่สิ่งที่สำคัญคือกลยุทธ์”ย้าวเป่าทำอย่างกับตัวเองนั้นเข้าใจดี จนลืมไปว่า คฤหาสน์ที่ตัวเองพูดถึงอยู่นั้นไม่ใช่ของตน：“เอางี้ ผมจะช่วยติดต่อให้ดูว่าได้ไหม เพื่อให้คุณซื้อบ้านที่ชุ่ยเต่าหัวถิงสักหลัง แต่ว่าผมทำได้แค่ช่วยถามให้เท่านั้น ส่วนจะซื้อได้ไหมนั้น ผมก็ไม่กล้ารับประกัน”
“สุดยอดไปเลย ขอบคุณครับพี่ย้าว ขอบคุณมาก！”เกาเฉียงจับมือย้าวเป่าเขย่าด้วยความดีใจ ย้าวเป่าและซุนเย่วรู้สึกสบายใจมากนี่คือเหตุผลที่พวกเขาอยากซื้อคฤหาสน์ที่ชุ่ยเต่าหัวถิง เป็นที่ยอมรับของทุกคน ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็มีออร่าของสถานะที่อยู่ในชุ่ยเต่าหัวถิง
“ซุนเย่ว ดูพี่แกซะบ้าง ซื้อคฤหาสน์ในชุ่ยเต่าหัวถิงแล้ว ดูตัวเองสิว่าตอนนี้อยู่ที่ไหน แกคิดดูเองก็แล้วกัน ว่าที่แม่พูดนั้นถูกรึเปล่า”แม่ซุนวกมาพูดถึงซุนเย่วอีกจนได้ ซุนเย่วเม้มปากแน่น พูดอะไรไม่ออก
“แกยังเช่าห้องอยู่ที่อาคารหลิงอู่หรอ？”ซุนจิงชำเลืองมองซุนเย่ว：“แกนะแก อายุก็ปาไป26แล้วนะ ยังเช่าบ้านอยู่อีก ถ้าพูดออกไปนั้นอายเขาแย่ มีแผนที่จะซื้อบ้านบ้างไหม？”
“ไม่ค่ะ”ซุนเย่วก้มหน้า ไม่มองซุนจิงและแม่
“เงินเดือนน้องแค่เดือนละ5หมื่น จ่ายค่าเช่า ไหนจะค่ากินค่าดื่ม เดือนนึงเหลือไม่ถึง1หมื่น เงินแค่นี้แกจะให้น้องซื้อบ้านเหรอ น้องจะซื้อได้ยังไง แค่เลี้ยงตัวเองได้ไม่ต้องมาขอเงินแม่ ก็ดีแค่ไหนแล้ว”แม่ซุนพูด
“หนูขอเงินแม่ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน”ซุนเย่วจมูกบิดเบี้ยว น้ำตาคลอเล็กน้อย เธอห้ามน้ำตาไม่ให้ไหล
“ได้ แกไม่ได้ขอเงินแม่ งั้นแสดงว่าแกหาเงินเลี้ยงตัวเองใช่ไหม เงินส่งแกเรียนมหาลัยลอยมากับลม แม่ไม่เคยซื้อเสื้อผ้าให้แก ทั้งหมดแกหามาด้วยตัวเอง……”แม่ซุนพูดกับซุนเย่วอย่างไม่พอใจ ซุนเย่วเดินเธอพูดซะจนพูดอะไรไม่ออก
ทันใดนั้นโทรศัพท์ของซุนเย่วก็ดังขึ้น ซุนเย่วรับสาย ปลายสายพูดอย่างหยาบคาย：“ตรวจสอบดูเอาเอง เงินกองทุนในระหว่างที่คุณทำงานในบริษัทที่ฉันค้างคุณ ฉันชดเชยให้คุณแล้ว ต่อไปไม่ต้องโทรหาฉันแล้วนะ ok？”พูดจบปลายสายก็ตัดสายไป
ก่อนหน้านี้หลังจากที่ซุนเย่วลาออกจากบริษัท เธอพบว่าบริษัทยังไม่ได้จ่ายเงินกองทุนสาธารณะให้1ปี เลยโทรไปตามเรื่องนี้ ให้พวกเขารีบจ่ายชดเชยให้ คิดไม่ถึงว่าจะบังเอิญโทรมาตอนนี้พอดี
“ซุนเย่ว เกิดอะไรขึ้น เกิดเรื่องอะไรที่บริษัท พูดมา！”สายที่โทรมาหาซุนเย่ว แม่ซุนและทุกคนได้ยินกันหมด แม่ซุนมองซุนเย่วด้วยสายตาดุดันและถามขึ้นอย่างเดือดดาล