รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 148 ร้องไห้จนเจ็บถึงหัวใจ

บทที่ 148 ร้องไห้จนเจ็บถึงหัวใจ
เป็นส้งเส่นเอ๋อที่กำลังพูดอยู่ เธอยืนอยู่ที่ชั้นสองและมองไปที่ฉินหลั่งชั้นล่างข้างราวบันได ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย
เสียงนี้อึกทึกในหู ทำให้หัวใจของทุกคนตกใจ
“เส่นเอ๋อ เธอพูดเพ้อเจ้ออะไร ลงมาเร็ว ๆ และหยุดทำตัวโง่ ๆ ได้แล้ว” แม่ซุนคิดว่าส้งเส่นเอ๋อกำลังพูดเรื่องไร้สาระ
ฉินหลั่งกำลังจะออกจากวิลล่า เพื่อที่จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีก
“หยุดก่อนฉินหลั่ง เชือกแดงของคุณอยู่ที่ไหน!” ในขณะนี้ส้งเส่นเอ๋อก็เอ่ยถึงเชือกแดง
เชือกแดง! ฉินหลั่งจับกระเป๋าของเขา อ๊ะเชือกแดงถูกเก็บไว้ในกระเป๋าของเขา แต่ตอนนี้มันไม่อยู่แล้ว เป็นไปได้ไหมว่าวางไว้ใต้หมอนในห้องของเขา …
หัวใจของฉินหลั่งแน่นขึ้น และเมื่อมองไปที่ส้งเส่นเอ๋อ เธอก็ค่อยๆยกมือที่ถือเชือกสีแดงของฉินหลั่งขึ้น
ส้งเส่นเอ๋อเพิ่งไปเยี่ยมชมห้องที่ชั้นสอง และเธอบังเอิญเดินเข้าไปในห้องนอนของฉินหลั่ง นั่งบนเตียงแล้วแกว่งมือแบบไม่ได้ตั้งใจ และเธอก็เจอเชือกสีแดงจากใต้หมอน
เธอมั่นใจว่านี่คือเชือกแดงของฉินหลั่ง ในไม่ช้าส้งเส่นเอ๋อก็มีความรู้สึกที่หลากหลายในใจ เธอนั่งลงครุ่นคิดบนเตียง เธอไม่ได้ยินการโต้เถียงชั้นล่าง ก่อนที่เธอจะเดินออกมา
ส้งเส่นเอ๋อหยิบเชือกแดงไว้ในมือ แล้วเดินลงบันไดทีละขั้น เธอเดินไปที่ฉินหลั่ง“ นี่คือบ้านของคุณ ทำไมคุณถึงออกไป?”
คนอื่น ๆ ยังไม่เข้าใจว่าทำไม ส้งเส่นเอ๋อถึงเชื่อว่านี่คือบ้านของฉินหลั่งด้วยเชือกแดงเส้นเดียว
“เส่นเอ๋อ เธอเป็นอะไรไป”
“ใช่เส่นเอ๋อ นี่คือบ้านของฉัน เธอบอกว่าเป็นบ้านของฉินหลั่งได้อย่างไร”
“เลิกล้อเล่นซะที มันไม่สนุก”
คนอื่น ๆ กำลังเกลี้ยกล่อมส้งเส่นเอ๋อ
“อ๋อ คุณบอกว่าเชือกสีแดง ผมลืมมันไว้ที่หอพัก เชือกสีแดงในมือของคุณไม่ใช่ของผม เมื่อกี้คุณย้าวก็บอกว่าเขามีเชือกสีแดงแบบนี้ด้วยเหมือนกัน ใช่ไหมย้าว … ” ฉินหลั่งสร้างเรื่องมาแก้ตัว แต่เขาถูกขัดขวางโดยส้งเส่นเอ๋อ
“หืม ถึงตอนนี้คุณยังจะโกหกฉันอีก เชือกสีแดงนี้ฉันถักเองกับมือ จะจำไม่ได้เหรอ … ” ส้งเส่นเอ๋อพูดด้วยรอยยิ้มบูดเบี้ยว
“เอ่อ … ” ฉินหลั่งพูดไม่ออก เขาจำได้ว่าครั้งสุดท้ายที่ผับโอวโล่ ส้งเส่นเอ๋อหยิบเชือกสีแดงและผูกข้อมือให้เขา หลังจากเอามันกลับมา เขาก็ไม่เคยถอดมันอีกเลย เธอคงใช้วิธีการถักที่ไม่เหมือนใคร นั่นคือเหตุผลที่เธอเชื่อมั่นว่าเชือกสีแดงเป็นของเธอเอง
ฉินหลั่งถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ไม่มีประโยชน์ที่เขาจะพูดอะไรต่อ
“… ครั้งสุดท้ายที่ฉันถูกหม่าเก๋อจับตัวไป … คุณส่งคนมาช่วยฉันใช่ไหม” ส้งเส่นเอ๋อถามฉินหลั่งด้วยความกล้าหาญ
ฉินหลั่งพูดไม่ออก ดูเหมือนว่าหัวใจของส้งเส่นเอ๋อจะถูกทิ่มแทง
“ครั้งนั้นที่ Berkeley Hotel ท่านเสิ่นไม่ยอมให้ฉันเสียเงิน ก็เพราะนายใช่ไหม”
ฉินหลั่งพูดไม่ออก เขามองไปที่ส้งเส่นเอ๋อ จมูกของเธอซืดซาดเล็กน้อยและมีน้ำแขวนอยู่ในดวงตาของเธอ
“… และเรื่องที่บ้านของฉันก็เช่นกัน … คุณขอให้ชื๋อหยินจ้งช่วยฉัน … ใช่มั้ย” ส้งเส่นเอ๋อสำลัก เธอรู้สึกเหมือนมีก้อนเนื้อติดอยู่ในลำคอ ทำให้พูดได้ยาก
ฉินหลั่งยังคงมองไปที่ส้งเส่นเอ๋ออย่างเงียบ ๆ
“อา —-” ส้งเส่นเอ๋อหลั่งน้ำตาออกมา ทันใดนั้นใบหน้าขาวเล็กของเธอเหี่ยวย่นราวกับผิวน้ำ และหยดน้ำตาสองเม็ดพองตัวอย่างรวดเร็วระหว่างดวงตาที่ปิดสนิทของเธอ ทันใดนั้นก็ไหลลงบนแก้มทันที
ชายคนนี้ช่วยเหลือเธอตั้งแต่ต้นจนจบ แต่เธอได้ทำอะไรเป็นการตอบแทน เธอเหน็บแนมเขาต่อหน้าเพื่อนร่วมชั้น กล่าวหาเขาต่อหน้าคนในครอบครัว ในโรงแรม ร้านอาหาร หอพัก ตลาดกลางคืน และบาร์ เธอมักจะทำให้ผู้ชายคนนี้อับอายตลอดเวลา
และผู้ชายคนนี้ที่เธอดูถูก คือคนที่ดีกับเธอจริงๆ คอยช่วยเหลือเธออย่างเงียบ ๆ ผ่านความยากลำบากครั้งแล้วครั้งเล่า
ส้งเส่นเอ๋อต้องชั่วร้าย ไร้ยางอาย หลงตัวเองขนาดไหน ถึงทำสิ่งที่น่ารังเกียจเช่นนี้ได้
“อา – อา -”
ส้งเส่นเอ๋อร้องไห้จนเธอแทบหายใจไม่ออก
“เส่นเอ๋อ เธอเป็นอะไรไป?”
“ฉันจะทำอย่างไรดี”
“มีอะไรเหรอ อย่าร้องไห้ ค่อยๆหายใจ… ”
“มีอะไร บอกยายได้ อย่าร้องไห้แบบนี้ มันไม่ดีกับร่างกายนะหนูน้อยของยาย”
คนอื่น ๆ ล้อมรอบส้งเส่นเอ๋อ ทุกคนมองไปที่เธออย่างเป็นห่วง ส้งเส่นเอ๋อก็เดินไปหาฉินหลั่งและมองไปที่เขาด้วยน้ำตา
“ฉันขอโทษ ฉันผิดไปแล้ว … ได้โปรดยกโทษให้ฉัน … ” ซ่งซู่เอ๋อร์ยังคงพูดสองประโยคนี้ ในตอนนี้สิ่งที่เธอหวังมากที่สุดคือการให้อภัยของฉินหลั่ง
“โอเค ไม่ต้องพูดอะไรอีก ผมยกโทษให้คุณ” ฉินหลั่งขมวดคิ้ว ถึงเขาค่อนข้างรำคาญสำหรับการกระทำก่อนหน้านี้ของส้งเส่นเอ๋อ แต่การได้เห็นเธอร้องไห้แบบนี้ มันทำให้ใจสลายมากแล้ว คำขอโทษก็จริงใจแบบนี้อีก ทำให้ฉินหลั่งรู้สึกสะเทือนใจเล็กน้อย เขารู้สึกว่าครั้งนี้ส้งเส่นเอ๋อกลับใจแล้วจริงๆ
“ขอบคุณ … ” ส้งเส่นเอ๋อขอบคุณอย่างจริงใจ การให้อภัยของฉินหลั่งทำให้เธอสบายใจขึ้น
“เส่นเอ๋อ ทำไมหนูถึงขอโทษเขา เกิดอะไรขึ้น?” แม่ซุนยังคงไม่เข้าใจว่าส้งเส่นเอ๋อกำลังพูดถึงอะไร
“คุณยาย ยังไม่เข้าใจเหรอคะ เขาเป็นคนที่ช่วยครอบครัวของเราคราวก่อน” ส้งเส่นเอ๋อพูดพลางมองไปที่ยายของเธออย่างเศร้า ๆ
“อา … ” แม่ซุนมองไปที่ฉินหลั่งด้วยความไม่เชื่อ เธอรับกับเรื่องนี้ไม่ได้จริงๆแล้วเธอก็มองไปที่ส้งเส่นเอ๋ออีกครั้ง “ถ้าอย่างนั้นหนูก็หมายความว่าวิลล่านี้เป็นของเขาด้วย … ”
ส้งเส่นเอ๋อพยักหน้า
แม่ซุนไม่เชื่อ เธอจ้องมองซุนจิงและย้าวเป่า ความรู้ความเข้าใจของเธอได้รับผลกระทบอย่างมากในขณะนี้ วิลล่าสุดหรูมูลค่ากว่า 6 ล้านนี้จะเป็นของคนโกหกนี้ได้อย่างไร เธอต้องการได้รับความมั่นใจจากซูนจิงและย้าวเป่าเพื่อไขข้อสงสัยนี้อย่างมาก
ทางด้านซุนจิงและย้าวเป่าดูสีหน้าไม่ดี พวกเขาไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร หัวใจของแม่ซุนก็เย็นไปกว่าครึ่ง
“ จิงจิง นี่คือวิลล่าของเธอจริงหรือเปล่า” แม่ซุนยังคงกุมความหวังอันริบหรี่เป็นครั้งสุดท้าย
“ไม่ใช่ … ” ตอนนี้ย้าวเป่าจะพูดอะไรได้อีก
“ อะไรนะ ” คุณยายตะโกนอย่างกังวล ตาเป็นสีแดง ปากพ่นน้ำลาย ตาปูดแทบหลุดออกมา
“ไม่แม่ ฟังก่อนนะครับ ผมวางแผนที่จะซื้อวิลล่านี้ แต่ … อืม อย่างไรก็ตามวิลล่านี้เป็นของคุณฉิน เราแค่ยืมมาเพียงวันเดียว … ” ย้าวเป่าตื่นตระหนกจึงพูดความจริงออกมา
แม่ซุนนั่งลงบนโซฟา หัวใจของเธอเย็นชา
“แม่โอเคไหมคะ” ซุนจิงและซุนเยว่รีบถาม
“คุณฉิน ผมขอโทษจริงๆที่ทำให้คุณต้องอับอายเพราะแม่ยายของผม … ” ในตอนนี้ย้าวเป่าก็ขอโทษฉินหลั่ง
“พยุงฉันขึ้นมา” แม่ซุนนั่งตั้งสติสองสามวินาทีบนโซฟา หลับตาและพูดกับลูกสาวทั้งสองคน ซุนจิงและซุนเยว่ช่วยพยุงแม่ของพวกเธอขึ้น และเดินไปที่ด้านข้างของฉินหลั่ง
ฉินหลั่งมองเข้าไปในตาของแม่ซุน เขาคิดว่าเธอจะต่อว่าตนอีกยัง และในขณะที่เขารู้สึกงงงวย จู่ๆแม่ซุนก็คุกเข่าลงไปหาฉินหลั่ง
“คุณฉิน ฉันขอโทษ ปากฉันมันไม่ดี ฉันทำให้คุณขุ่นเคืองมาก่อน ฉันควรโดนตบ โปรดเห็นแก่หน้าของเยว่เยว่ ยกโทษให้ฉันด้วย … ”
“แม่ทำอะไรคะ… ” ซุนเยว่และซุนจิงรู้สึกเสียใจกับแม่ของพวกเธอ และต้องการที่จะช่วยเธอ แต่เขายืนยันจะคุกเข่าลงบนพื้น “คุณฉินไม่ยกโทษให้ฉัน ฉันจะไม่ลุกขึ้น ฉันผิดไปแล้ว ฉันสมควรโดนตบ ฉันไร้ยางอาย … ”
“ฉินหลั่ง คุณดูสิ … ” ซุนเยว่และซุนจิงต่างมองไปที่ฉินหลั่งอย่างใจจดใจจ่อ
“โอเค ลุกขึ้นเถอะครับ” ฉินหลั่งปล่อยลมหายใจยาว ที่จริงเขาอยากให้แม่ซุนคุกเข่าลงบนพื้นสักพัก แต่เมื่อเขาคิดว่าเธอแก่เกินไปก็เลยปล่อยไป
“ขอบคุณคุณฉิน ขอบคุณ … ”แม่ซุนไม่หยุดขอบคุณ และลูกสาวทั้งสองก็พยุงเธอขึ้นมา
“เยว่เยว่ เลิกช่วยฉันได้แล้ว แม่กระดูกยังแข็งแรง ทุกคนไปนั่งลงเถอะ ย้าวเป่าไปที่ห้องครัวและทำอาหารให้คุณฉินกินก่อน ปล่อยฉันไว้คนเดียว เยว่เยว่ไปนั่งกับคุณฉินเถอะ” แม่ซุนเปลี่ยนสีหน้าอย่างรวดเร็ว แล้วเบียดซุนเยว่ไปนั่งข้างฉินหลั่ง วิลล่า 6 ล้านหลังนี้เป็นของฉินหลั่ง แสดงว่าเขามีกระเป๋าหนักแน่นอน เธอไม่คิดว่าซุนเยว่จะหาลูกเขยเต่าทองคำได้ เธอต้องรักษาความสัมพันธ์นี้ไว้ให้ดี.
“อืม … ” ในขณะนี้ซุนเยว่ถึงกับผงะ เธอคิดว่าฉินหลั่งเป็นเพียงนักเรียนที่ยากจน เธอคิดไม่ถึงว่าเขาจะเป็นเจ้าของบ้านพักที่มีมูลค่ามากกว่า 6 ล้านในเวลานี้ ซุนเยว่ไม่ได้ขาดความมั่นใจ แต่เธอสับสน ฉินหลั่งจะคิดว่าเธอเห็นแก่เงินของเขาไหม อีกอย่าง ตอนนี้ถ้าแกล้งเป็นแฟนกับฉินหลั่ง ต่อไปจะมีปัญหาอะไรตามมาไหม
“ไปสิ” แม่ซุนผลักซุนเยว่ ลูกสาวคนนี้ก็พิลึก ตอนฉินหลั่งเป็นคนโกหกคนหนึ่ง เธอติดเขาเหมือนหนอน พอฉินหลั่งเป็นนายหนุ่มรวย เธอกลับเฉื่อยชา
“ ไปเถอะเยว่เยว่”
“อายอะไรกัน พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกัน” ย้าวเป่าและซุนจิงต่างพากันชักจูง
ซุนเยว่คิดไม่ออกว่าจะทำอย่างไรดี เธอก้มหน้าเดินไปข้างฉินหลั่ง
“ที่แท้คุณรวยมาก” เธอพูด เงยหน้าขึ้นมองฉินหลั่ง น้ำเสียงน่าสงสารและอาย ไม่รู้ว่าเพราะเรื่องฉินหลั่งไม่ได้บอกความจริงกับเธอ และปล่อยให้เธอใช้คำพูดที่สถุนกับเขาในโรงแรมหรือเปล่า
ฉินหลั่งพูดไม่ถูก หัวใจของเขาค่อนข้างซับซ้อน เขานั่งลงบนโซฟากับซุนเยว่
“ ดูเหมาะสมกันจริงๆ” แม่ซุนพยักหน้าด้วยความพอใจ
“จริงๆเลย”
“ผู้ชายเก่งกับผู้หญิงสวย มันคือของคู่กัน ฮ่า ๆ ใช่ไหมเส่นเอ๋อ”
ตาของส้งเส่นเอ๋อยังคงเป็นสีแดง เมื่อเห็นฉินหลั่งนั่งกับน้าของเธอ เธอรู้สึกเจ็บปวดในใจ เธอไม่สนใจคำพูดของพี่เขย ใจเธอยุ่งเหยิงราวกับม้วนไหมพรมที่โดนแมวขย้ำ
เมื่อได้ยินคำพูดของแม่ พี่สาวและพี่เขย ฉินหลั่งและซุนเยว่เริ่มกังวลมากขึ้นเรื่อย ๆ จากเรื่องที่พวกตนสร้างขึ้น โดยเฉพาะซุนเยว่ที่เอาแต่ถูมือไปมา เธอคิดว่าถ้าไม่ขอให้ฉินหลั่งแกล้งทำเป็นแฟนตั้งแต่แรก ตอนนี้ก็คงไม่มีปัญหามากมายแบบนี้
“แม่คงไม่รู้ว่า นอกจากบ้านหลังนี้แล้ว คุณฉินยังมีบ้านอีกหลังในหมู่บ้านนี้ด้วย” ย้าวเป่าหวังเป็นอย่างยิ่งว่า ซุนเยว่จะสามารถจับฉินหลั่งได้ เพื่อที่เขาที่เป็นพี่เขย พลอยได้หน้าไปด้วย “ทุกคนเห็นวิลล่าบนเกาะเทียมตอนเข้ามาในหมู่บ้านได้ไหม นั่นคือวิลล่าอีกหลังของคุณฉิน”
ฉินหลั่งขยิบตาให้ย้าวเป่า แต่ย้าวเป่าที่ปากไวก็พูดออกไปแล้ว
“ เธอกำลังบอกว่าวิลล่าบนเกาะเทียมเป็นของคุณฉินเหรอ” ตอนเข้ามาในหมู่บ้าน แม่ซุนก็สังเกตุวิลล่านั่นแล้ว มันมีสถานะภาพที่ยอดเยี่ยม เกาเฉียงบอกว่าราคาสูงถึง 250 ล้านหยวน ซึ่งปัจจุบันเป็นวิลล่าที่ราคาสูงที่สุดในเมืองจีนหลิง ที่แท้เป็นของฉินหลั่ง ลูกเขยของเธอเอง ไม่ต้องบอกว่าลูกเขยคนนี้มีอำนาจแค่ไหน
“ใช่ค่ะ นั่นมีมูลค่า 250 ล้านหยวน” ซุนจิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม
จิตใจของส้งเส่นเอ๋อก็สับสนเช่นกัน เธอมองไปที่ฉินหลั่งอย่างเงียบ ๆ หัวใจของเธอพลุ่งพล่าน เธอรู้สึกว่าฉินหลั่งตรงหน้าเธอ แปลกประหลาด ลึกลับและห่างไกล …
“อ้า คุณฉิน ฉันไม่คิดว่าคุณจะแข็งแกร่งขนาดนี้ … ไม่ใช่ ฉันหมายความว่าคุณมีเงินมากมาย … ไม่ใช่อีก ดูฉันสิประหม่าจนพูดผิดเพี้ยนไปหมด” ในสมองของเธอเต็มไปด้วยลูกสาวของเธอที่คบหากับคนที่มีเงินมหาศาล
“ ฉันหมายความว่าลูกสาวของฉันมาคบหากับคุณได้ คงเป็นบุญที่ทำมาแล้วหลายชาติ เยว่เยว่ ต่อไปต้องปฏิบัติต่อคุณฉินหลั่งให้ดีนะรู้ไหม?”
“ใช่เยว่เยว่ เธอต้องรักษาคุณฉินไว้ดีๆนะ … ”
“ฉันคิดว่าคุณฉินและเยว่เยว่จะต้องอยู่กันจนแก่เฒ่าอย่างแน่นอน”
…
ย้าวเป่าและซุนจิงคุยกัน
ความกังวลที่ซ่อนอยู่ในใจของฉินหลั่งเริ่มหนักขึ้น หลังจากนี้จะจบลงได้อย่างไร ในตอนที่ฉินหลั่งกำลังสับสน เสียงสงบเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น
“ ทุกคนเข้าใจผิด ฉันกับนายฉินไม่ใช่คู่รักกัน”