รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 149 สอนความสามารถพิเศษ

บทที่ 149 สอนความสามารถพิเศษ
เมื่อได้เห็นความกระตือรือร้นของแม่และคนอื่น ซุนเยว่รู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก พวกเขายังคิดว่าเธอกับฉินหลั่งเป็นคู่รักกัน เธอรู้สึกว่าถ้าเธอไม่สารภาพตอนนี้ เรื่องจะซับซ้อนมากขึ้น และในที่สุดก็จะพัฒนาขึ้น ถึงจุดที่ควบคุมไม่ได้ หัวใจของเธอก็ร้อนรุ่มเธอจึงพูดออกมา
“อะไรนะ” คำพูดของซุนเยว่สร้างความตกใจให้กับแม่ที่มีความสุขและคนอื่น ๆ แม่อย่างเชื่องช้า “เยว่เยว่ เธอพูดเพ้อเจ้ออะไร ต่อไปอย่าล้อเล่นแบบนี้อีก … ”
“เยว่เยว่ล้อเราเล่นเหรอ”
“คุณฉินเป็นคนใจกว้าง เขาไม่ใส่ใจหรอก เยว่เยว่ต่อไปต้องคบกันดีๆนะ… ”
…
ซุนเยว่รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าหัวใจของเธอเต้น “ปังปังปัง” เธอเหลือบไปมองฉินหลั่งอย่างลับๆ เห็นว่าสีหน้าของเขาสงบ หลังจากสายตาประจบกัน เขาตกอยู่ในภวังค์เล็กน้อยและหลบหลีกไป
ซุนเยว่เข้าใจว่าฉินหลั่งหมายถึงอะไร พูดตรงๆก็คือเขาไม่ต้องการช่วยตัวเอง และภาพความหวังลวงตาของเธอก็แตกสลาย
หัวใจของเธอค่อยๆสงบลง
“คุณฉินและฉันไม่ใช่คู่รักกัน” ซุนเยว่มองไปที่แม่ ซุนจิง ย้าวเป่าแล้วพูดอีกครั้ง สีหน้าของเธอไม่สุขหรือเศร้า และมีผิดหวังบ้างเล็กน้อย
“ไม่ใช่คนรัก … ” เพียงเท่านั้นแม่ซุนและคนอื่น ๆ ก็รู้ว่าซุนเยว่ไม่ได้ล้อเล่น พวกเขาร้อนใจทันที “เยว่เยว่ เธอกับคุณฉินจะไม่เป็นคู่รักกันได้อย่างไร ที่บ้านเธอดูปกป้องคุณฉินมาก … ”
“แม่ ฉันบอกว่าเราไม่ใช่คนรักกัน ฉันขอให้ฉินหลั่งแกล้งเป็นแฟน เพราะฉันไม่อยากให้แม่แนะนำใครให้ฉันรู้จัก เราเพิ่งเจอกันเมื่อวาน เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน เลิกคิดถึงมันเถอะ” ซุนเยว่พูดพร้อมกับขมวดคิ้ว
“อา … ” คำพูดของซุนเยว่ทำให้แม่ซุนและคนอื่น ๆ พูดไม่ออก แม่และคนอื่น ๆ มองไปที่ฉินหลั่ง ซุนเยว่ก็เหลือบไปมองฉินหลั่ง เห็นเพียงฉินหลั่งที่นั่งอยู่บนโซฟาและมองออกไปด้วยความวิตกกังวล
หัวใจของแม่ซุนและคนอื่น ๆเย็นลง หัวใจของซุนเยว่ก็ดิ่งลง มีเพียงส้งเส่นเอ๋อที่นั่งอยู่ด้านข้างเท่านั้นที่มองตาของฉินหลั่งแล้วตาเปร่งประกายขึ้นเล็กน้อย
“ที่นี่เป็นบ้านของคุณฉิน เราไม่ควรรบกวนเขาอีก ไปกันเถอะค่ะ” ซุนเยว่ยอมรับความจริง ลุกขึ้นยืนและพูดกับฉินหลั่ง คนอื่น ๆ ก็ลุกขึ้นยืน
“ไม่ พวกคุณทานข้าวกันที่นี่ก่อนดีกว่าครับ” ในเวลานี้ทุกอย่างได้เคลียร์กันชัดเจนแล้ว ฉินหลั่งก็ไม่คิดว่าแม่ซุนน่ารังเกียจอีกต่อไป
“ไม่ล่ะ ขอบคุณคุณฉินมาก กลับกันเถอะ” แม่ซูนที่หัวใจจมดิ่งลงสู่ก้นบึ้งไม่อยากอยู่ที่นี่อีกต่อไป เธอพยักหน้าให้ฉินหลั่งและพาคนอื่น ๆ ไปที่ประตู
เมื่อเขาจากไป ฉินหลั่งยังตบไหล่ย้าวเป่าเพื่อขอโทษ ย้าวเป่าตื่นตระหนกและพูดไม่ให้ฉินหลั่งคิดมากว่า พวกเขาเห็นแล้วว่าคุณฉินพยายามช่วยเราอย่างเต็มที่แล้ว ที่เป็นแบบนี้ไม่เกี่ยวกับฉินหลั่งเลย และแม้ว่าเขาจะมีความสัมพันธ์กัน แต่เขาก็เป็นมหาเศรษฐี เกินย้าวเป่าควรหมอบหาเขา มากกว่าที่จะกล้าตำหนิด้วยซ้ำ
หลังจากด้านหลังของซุนเยว่และคนอื่น ๆ หายไป ฉินหลั่งส่ายหัวและเดินกลับไปที่วิลล่า
เขายกโต๊ะดอกไม้ที่ล้มอยู่ขึ้นมา กวาดเศษผ้าที่หล่นเกลื่อนพื้น โยนไก่ที่ยังมีชีวิตอยู่เข้าไปในครัว และเก็บใบมีด 7 – 8 ใบโยนทิ้งถังขยะ
หลังจากทำทุกอย่างเสร็จ ฉินหลั่งก็ค่อยๆนั่งลงบนโซฟา กลุ่มเชือกแดงยังนอนนิ่งอยู่บนโต๊ะกาแฟ เขานึกถึงคำพูดของยายแก่และเชื่อมัน “สายเชื่อมบุพเพสันนิวาส” และเก็บเชือกสีแดงไว้ ตอนนี้เขารู้สึกขำกับมัน เขาคิดจะโยนเชือกสีแดงลงถังขยะ
ขณะเดียวกันประตูของบ้านก็เปิดออก และยายก็เดินเข้ามาจากข้างนอก
“สิ่งเลวร้ายเสร็จสิ้นแล้ว” ยายยิ้มจาง ๆ เธอเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่นและโยนของไปที่ฉินหลั่ง ฉินหลั่งเอื้อมมือไปหยิบมันและเห็นว่ามันเป็น “ไก่สับหน้าใหญ่”หนึ่งห่อ มันยังอุ่นอยู่ ไม่มั่นใจว่ายายจ่ายเงินหรือยัง
“กินสิ มองหน้าทำอะไร” ยายมองไปที่ฉินหลั่งด้วยความโกรธและงงงวยเล็กน้อย
“โอ้” ฉินหลั่งพยักหน้าซ้ำ ๆ รู้สึกอบอุ่นในใจ เขาหิวจริงๆ เขาจึงวางเชือกแดงไว้บนโต๊ะกาแฟและกินไก่สับ
“อี๋ เธอเอาเชือกสีแดงนี้มาทำอะไร” ยายเห็นเชือกสีแดงบนโต๊ะกาแฟและสนใจเล็กน้อยเธอเดินไปที่โต๊ะกาแฟ ใช้มือหยิบเชือกแดงขึ้นมา และเล่นกับมันเล็กน้อย
“อ๋อ มันเป็นแบบนี้” ฉินหลั่งกินไก่สับไป ก็เขาหิวจริงๆ “ครั้งหนึ่งผมไปตลาดกลางคืน คนขายเชือกให้เชือกแดงสองเส้นแก่ผม โดยบอกว่าตราบใดที่คนรักผูกมันไว้ ไม่ว่าจะอยู่ห่างกันแค่ไหน ก็จะสัมผัสได้ถึงตำแหน่งของอีกฝ่าย มันเรียกว่า “สายเชื่อมบุพเพสันนิวาส” เมื่อลองคิดดูตอนนี้ รู้สึกว่าผมโง่จริงๆ โลกนี้จะมีเรื่องงมงายแบบนี้อยู่ได้ยังไง ฮ่าฮ่า ”
ฉินหลั่งที่กำลังกินไก่สับยิ้ม
“โอ้ … ” หลังจากฟังคำพูดของฉินหลั่งยายก็ยิ้มเบา ๆ “เขาเป็นแค่คนธรรมดาจะเข้าใจมันได้อย่างไร “สายเชื่อมบุพเพสันนิวาส” เอาไว้หลอกชายหญิงที่งมงายมากกว่า”
ฉินหลั่งเคี้ยวคำพูดของยายอย่างระมัดระวัง การแทะไก่เริ่มเฉื่อยชามากขึ้นเรื่อย ๆ ทันใดนั้นก็ถามว่า “หรือยายเข้าใจ “สายเชื่อมบุพเพสันนิวาส” นี่เป็นเรื่องจริงหรือครับ”
“อืม … ” ยายพึมพำเบา ๆ แต่เธอรำคาญที่จะตอบคำถามของฉินหลั่ง เธอกางมือขวาและปล่อยให้เชือกสีแดงวางอยู่บนฝ่ามือ ค่อยๆหลับตาและขยับมุมปาก เหมือนกำลังร่ายมนตร์บางอย่าง
“เด็กตัวเหม็นมานี่” ยายลืมตาขึ้นและพูด ฉินหลั่งมาพร้อมกับสับไก่ในมือ เธอมองไปที่ท่าทางที่ไม่สนใจและเอาแต่กินของฉินหลั่ง ยายพึมพำ “สนใจแต่จะกิน ยื่นมือออกมาสิ”
“โอ้” ฉินหลั่งพูดไม่ออกและยื่นมือซ้ายออกไปด้านหน้าของยาย
“นิ้วไหนใช้สวมแหวน” ยายถาม
“นิ้วชี้” ตอบอย่างลวกๆแล้วถามด้วยความสงสัยว่า “ยายทำสายเชื่อมบุพเพสันนิวาสได้เหรอ!?” “ไร้สาระน่ะ” ยายด่า จับมือซ้ายของฉินหลั่งด้วยมือข้างเดียวและพันเชือกสีแดงรอบนิ้วชี้ซ้ายของฉินหลั่งอย่างรวดเร็ว
“โอ๊ย” ฉินหลั่งร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด และเมื่อยายปล่อยมือ เขาก็เห็นว่ามีสายสีแดงที่นิ้วชี้ข้างซ้ายของเขาเหมือนแหวนสีแดง
“ยาย เชือกสีแดงในมือของผมได้ผลจริงเหรอ” ฉินหลั่งถามอย่างสงสัย
“เธอยังสงสัยว่ายายของเธอจะทำไม่ได้หรือ” ยายพูดด้วยความไม่พอใจ ฉินหลั่งหดคอและไม่กล้าถามต่อ “ไอ้เชือกแดงนั่น ยายสอนวิธีผูกมันหน่อย ต่อไปในอนาคต … เฮ้ ยายกำลังทำอะไร? ?”
ฉินหลั่งเห็นว่ายายก็ผูกเชือกสีแดงไว้ที่นิ้วหัวแม่มือขวาของเธอด้วย ยายแก่บอกว่านี่เป็นของคนรักเธอจะผูกไว้ ตนกับยายจะผูก “เชือกเชื่อมบุพเพสันนิวาส”นี้ด้วยกันได้อย่างไร
“ถ้ายังพูดเรื่องไร้สาระอีก ฉันจะฆ่าเธอ” ยายตะโกนและฉินหลั่งก็ปิดปากของเขา ในไม่ช้ายายก็พันเชือกสีแดงไว้ในมือเธอ มองไปที่เชือกสีแดงในมือของเธอและพูดกับฉินหลั่งพลางปรับเชือกไป “ทุกคนต่างมีโทรศัพท์มือถือ แต่ยายไม่มีสิ่งเหล่านี้ สิ่งนี้จะติดต่อกันง่ายขึ้น”
ฉินหลั่งคิดในใจว่า คุณซื้อโทรศัพท์มือถือมันก็จบไม่ใช่เหรอ?
ยายปรับเชือกแดงในมือของเธอ และขอให้ฉินหลั่งยื่นมือออกมา เมื่อนิ้วหัวแม่มือของยายขยับ นิ้วชี้ซ้ายของฉินหลั่งก็ขยับตาม ราวกับว่ามีเชือกดึงอยู่ตรงกลาง
“เฮ้ มันขยับจริงๆยายดูสิ” ฉินหลั่งขยับนิ้วของเขาด้วยความตื่นเต้น และนิ้วของยายก็ขยับด้วย ซึ่งเขาคิดว่ามันน่าทึ่งมาก
“ถ้าขยับมั่วๆอีก ฉันจะตัดมือของเธอ” ยายพูดอย่างครอบงำและฉินหลั่งก็ไม่กล้าที่จะขยับอีก และแม่สามีก็พูดว่า “ต่อไปฉันโทรหาเธอได้เท่านั้น เธอไม่สามารถโทรหาฉันได้เข้าใจไหม ”
“เข้าใจครับ” ฉินหลั่งรู้สึกไม่พอใจ มันไม่ยุติธรรมสำหรับเขา แต่เมื่อนึกว่าตนเองไม่มีเรื่องอะไรจะโทรหายาย เขารู้สึกสมดุลขึ้นเล็กน้อย
ยายมองไปที่เชือกสีแดงในมือ สีหน้าของเธอไม่ค่อยพอใจ
“น่าเกลียดมาก” ยายพึมพำ ในที่สุดก็เห็นเธอสอดมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อหยิบอะไรบางอย่างออกมา แล้วค่อยๆวางลงบนนิ้วหัวแม่มือขวาของเธอ ฉินหลั่งเห็นบนมือของเธอสวมแหวนยิงธนูของชาวแมนจู มันเป็นสีเขียวมรกต สว่างสดใส มันดึงดูดความสนใจของฉินหลั่งได้อย่างดี
เมื่อฉินหลั่งต้องการดูใกล้ ๆ ยายก็เก็บมือ
“ผมอิ่มแล้ว”
“เห้อ เกือบไปนิดเดียว”
“อิ่มแล้วก็มากับฉัน” ยายพูดจบและไปที่ห้องครัว ก่อนฉินหลั่งตามมา ตาของเธอจับจ้องไปที่ไก่ที่มัดไว้ที่พื้น ฉินหลั่งคิดว่าเธอกำลังจะ “ดูดเลือดไก่”ซะอีก เขาพูดและเตรียมพร้อมออกไป
“อย่าเพิ่งไป” ยายเรียกให้หยุด
“มีอะไรครับยาย” ฉินหลั่งถามด้วยความสับสน
“จากนี้ไปเธอต้องช่วยฉันทำเรื่องพวกนี้” แมวสามขาอย่างเธอไม่ถูกคนอื่นตีตายก็ดีแล้ว หยุดพูดว่าตัวเองเป็นนายหนุ่มรวยรุ่นที่สอง มีผู้ใต้บังคับบัญชาที่จะปกป้อง โลกนี้ไม่สามารถคาดเดาได้ ต้องรู้จักพึ่งพาตัวเองทุกเรื่อง เข้าใจหรือไม่” ยายจ้องไปที่ฉินหลั่งและพูด
“เข้าใจแล้วครับ” เป็นสิ่งที่ฉินหลั่งสามารถพูดได้ในเวลานี้ แต่สิ่งที่ยายพูดนั้นก็ค่อนข้างสมเหตุสมผล
“ ถึงยังไงคุณเด็กตัวเหม็นคนนี้ก็อยู่มาหลายวันแล้ว และยังช่วยชีวิตยายไว้อีก ถือว่ามีความดีความชอบ วันนี้ฉันจะสอนเทคนิคเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้เธอ เธอจะได้พูดไม่ได้ว่ายายปฏิบัติต่อคุณไม่ดี”
“ยายจะสอนทักษะให้ผมเหรอ!?” ฉินหลั่งรู้สึกดีใจมาก แม้ว่าเขาจะไม่กระตือรือร้นที่จะแข่งขัน แต่เขาก็เต็มใจที่จะเรียนรู้เทคนิคเล็กน้อยเพื่อปกป้องตัวเอง เขาได้เห็นทักษะของยายแล้ว แม้ว่าเขาจะเรียนรู้ได้นิดนึงก็ตาม เพื่อต่อไปไม่ต้องใช้แรงมากนักในการจัดการกับพวกคนร้ายข้างถนน
“ดูดีๆนะ” ยายคำรามและหยุดมองไปที่ฉินหลั่ง สายตาของเธอจ้องมองไปที่ไก่บนพื้นอย่างดุเดือดและฉินหลั่งเฝ้าดูอย่างตั้งใจ
พอยายยกมือขึ้น “ฟิ้ว” แสงเย็นวาบฟาดไป ไก่ที่พื้นร้องลั่น หงอนไก่ตกลงพื้นและไก่เจ็บปวดมากจนไก่ทำอะไรไม่ถูก กรงเล็บถูกมัดไว้ทั้งหมดและขยับไม่ได้ จะงอยปากของไก่เปิดอยู่ที่พื้นราวกับลิ้นไก่จะหลุดออกมา
“ตาเธอละ” ยายยื่นใบมีดให้กับมือของฉินหลั่ง
“ยายครับ ฆ่ามันก่อนใช่มั้ย” ฉินหลั่งทนไม่ได้ เขาหยิบมีดทำครัวขึ้นเตรียมจะเชือดไก่
“ จะฆ่าอะไร ก็แค่ฝึกฝน ฝึกจนสามารถฆ่ามันได้ด้วยมีดบิน” ยายไม่อนุญาต
“ห๊ะ … ครับ” ฉินหลั่งรู้นิสัยของยายดี ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าพูดอีกต่อไป เขาแค่ต้องการฝึกฝนอย่างรวดเร็วและทำให้ไก่ไม่ทรมาน
ยายสอนฉินหลั่งท่าทางในการถือใบมีด ความแข็งแรงของใบมีดและจุดสนใจทั้งหมดทีละขั้น ฉินหลั่งก็ตั้งใจเรียนรู้ แต่เมื่อเขายิงไปที่ไก่ มันไม่สามารถบรรลุผลหนึ่งในสิบของยายด้วยซ้ำ ถ้าไม่บินไปที่ท้อง ก็บินไปที่ตูด
ใบมีดหลายสิบใบปลิวออกไปและที่น่างงก็คือขนไก่กองเต็มพื้น แต่ไก่ก็นอนหน้านิ่งงันกับพื้น โดยไม่สนใจชีวิต มีเพียงท้องเท่านั้นที่ปูดโปนอยู่
“เจ้าไก่ ฉันขอโทษนะ ฉันไม่ตั้งใจ แต่ยายบังคับให้ฉันทำ ไม่ต้องกังวล ฉันจะแก้ปัญหาความเจ็บปวดของแกโดยเร็วที่สุด … ” เมื่อมองไปที่ไก่ที่ตายทั้งเป็น ฉินหลั่งรู้สึกผิดมาก
“หืม เจ้าโง่ สอนแค่เคล็ดลับเดียว เธอก็ยังเรียนรู้ไม่ได้ เธอทำให้ฉันโกรธจริงๆ” ยายดุด้วยความโกรธ
“ยาย ผมจะลองดูอีกครั้ง ผมได้ค้นพบความรู้สึกบางอย่างแล้ว” ฉินหลั่งพูดด้วยน้ำเสียงที่ไร้ยางอาย เขาท่องใจความที่ยายสอนไว้ที่ปาก ยกมือขึ้นและดาบก็กระพริบขึ้นแทงไก่ด้วยเสียง “ฟิ้ว” แล้วเลือดสีดำก็ไหลออกมา