รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 152 นายมีผู้หญิงที่นายชอบหรือยัง

บทที่ 152 นายมีผู้หญิงที่นายชอบหรือยัง
คนที่อยู่ตรงหน้าซุนเย่วก็คือฉินหลั่งและเซินหง เมื่อเห็นท่าทางการปรากฏตัวของซุนเย่ว มือของฉินหลั่งจับปากกาไว้แน่น
“นายคือ…..”ซุนเย่วยังไม่สามารถเดาฐานะของฉินหลั่งได้
“ก่อนหน้านี้ไม่กี่วันคุณฉิน ได้ซื้ออาคารหลิงอู่มา เป็นเจ้านายคนใหม่ของที่นี่”เซินหงอธิบายให้ซุนเย่วฟัง
ซุนเย่วก็นิ่งอึ้งอีกครั้ง แต่เมื่อคิดได้ มันก็สมเหตุสมผล เขาก็ซื้อคฤหาสน์สองร้อยห้าสิบล้านไว้ในชุ่ยเต่าหัวถิงได้เลย แล้วจะซื้ออาคารหลิงอู่ มันมีอะไรที่น่าแปลกใจตรงไหน?
“ประธานเซิน นับจากนี้ไปเธอจะเป็นผู้จัดการดูแลการเช่าอาคาร ตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไปคุณก็ช่วยให้เธอพยายามปรับตัวเข้ากับตำแหน่งงานโดยเร็วที่สุด เข้าใจไหม?”ฉินหลั่งไม่ได้คุยตกลงเรื่องนี้กับเซินหง แต่เขาแค่สั่ง
“ครับ ผมเข้าใจแล้วครับ”ประธานเซินมองไปที่ซุนเย่ว แม้ว่าจะสงสัย แต่ในเมื่อคุณฉินพูดเช่นนี้ เขาก็ไม่กล้าขัดแน่นอน
“ดี พวกนายออกไปเถอะ?”เมื่อฉินหลั่งพูดจบ เซินหงและพนักงานคนที่พาซุนเย่วเข้ามาก็เดินออกไปจากห้องสำนักงาน
ในขณะนี้ซุนเย่วมองไปที่ฉินหลั่งอย่างว่างเปล่า เธอไม่เข้าใจว่าทำไมฉินหลั่งถึงทำเช่นนี้
“ทำไมคุณถึงอยู่ในสภาพเช่นนี้?”ฉินหลั่งขมวดคิ้วแล้วมองไปที่ซุนเย่ว ในใจของเขารู้สึกไม่สามารถทนได้
“ไม่มีอะไร”ซุนเย่วก้มศีรษะลงเล็กน้อย และไม่พูดอะไรกับฉินหลั่ง เพียงแค่จัดการกับผมที่ยุ่งเหยิงด้วยมือของตัวเอง
ในความคิดของเธอ ระยะห่างระหว่างเธอกับฉินหลั่งนั้นไกลเกินไป และเธอล้มเหลวในการสมัครงาน คนในระดับนี้จะมาสนใจได้อย่างไร?
“นั่งลงก่อน”เนื่องจากซุนเย่วไม่อยากบอกเขา ฉินหลั่งเองก็ไม่ได้เซ้าซี้ถาม เขาให้ซุนเย่วนั่งลง และกำลังจะคุยเรื่องงานกับเธอ
บ่ายวันนี้ฉินหลั่งนั่งคิดคนเดียวในห้องทำงาน ใครที่ควรดำรงตำแหน่งที่แทนผู้จัดการติง ในที่สุดเขาก็นึกถึงซุนเย่ว ซุนเย่วบอกว่าตอนนี้เธอไม่มีงานทำ อย่างนั้นตัวเองก็ให้ตำแหน่งกับเธอ เงินเดือนของตำแหน่งก็ไม่น้อย พอที่จะเลี้ยงปากเลี้ยงท้องครอบครัวของเธอได้
“โอ๊ย”เมื่อตอนที่ซุนเย่วเดินไปที่โซฟารับแขก จู่ๆก็รู้สึกเจ็บที่เท้า และเกือบล้ม ฉินหลั่งเดินออกมาจากหลังโต๊ะทำงานทันที พยุงตัวซุนเย่ว
เมื่อมองไปที่เท้าของซุนเย่ว เขาก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจหนักๆ และเห็นว่าซุนเย่วไม่ได้สวมรองเท้า เท้าของเธอมีเลือดไหลอยู่ แม้กระทั่งถุงน่องบางส่วนก็เปื้อน
ซุนเย่วก็ก้มศีรษะลงต่ำลงกว่าเดิม ลมหายใจที่ยาวนานของฉินหลั่งเมื่อกี้ ทำให้เธอรู้สึกกังวลใจ
ฉินหลั่งพยุงซุนเย่วไปนั่งที่โซฟา จากนั้นลุกขึ้นยืนและเดินออกจากห้องทำสำนักงานอย่างรวดเร็ว ในไม่ช้า ฉินหลั่งก็เข้ามาพร้อมกับถุงพลาสติก วางไว้ข้างหลังซุนเย่ว และถือน้ำหนึ่งจากด้านนอกหนึ่งถ้วย นั่งข้างซุนเย่ว
ซุนเย่วเพิ่งเห็นว่า มียาอยู่ในถุงพลาสติก ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอบอุ่น
“ตอนนี้ผมจะช่วยทายาให้คุณ ยื่นเท้ามาให้ผม”ฉินหลั่งพูดกับซุนเย่ว เมื่อกี้เห็นเท้าที่ได้รับบาดเจ็บของซุนเย่วได้รับบาดเจ็บ ในใจลึกๆฉินหลั่งก็รู้สึกว่า ตัวเองก็มีหน้าที่รับผิดบางอย่างด้วย ดังนั้นจึงไปซื้อยาโดยที่ไม่พูดอะไร ในช่วงเจ็ดปีของการ “ฝึกทดสอบความยากจน” จัดการกับบาดแผลของร่างกายนั้นเป็นเรื่องน้อย
ซุนเย่วค่อยๆเหยียดเท้าของไปที่บนขาของฉินหลั่ง
ฉินหลั่งค่อยๆฉีกถุงน่องไหมที่เท้าของเธอออก และเท้าของซุนเย่วก็เผยออกมา ฉินหลั่งมองไปที่บาดแผลของเธอ โชคดีที่มันไม่ร้ายแรงมาก มันเป็นเพียงบาดแผลไม่กี่ที่ถูกบาดด้วยหินบนถนน ฉินหลั่งจับเท้าของซุนเย่ววางไว้บนผิวน้ำ และใช้น้ำล้างแผลให้เธอเบาๆ
“โอ๊ย….”ซุนเย่วทนไว้ไม่ให้ตัวเองเปล่งเสียงออกมา แต่เมื่อตอนที่น้ำระคายเคืองบาดแผล เธอก็ทนไม่ได้ที่จะร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
“ทนเอาหน่อย ใกล้จะล้างเสร็จแล้ว”ฉินหลั่งกำลังตั้งใจช่วยทำความสะอาดบาดแผลของซุนเย่ว
หลังจากทำความสะอาดบาดแผล ฉินหลั่งก็ใช้แอลกอฮอล์ฆ่าเชื้อให้ซุนเย่ว
“เจ็บ นายช้าหน่อย…..”ในเวลานี้ซุนเย่วไม่รู้สึกเกร็ง เธอต้องการที่จะถอยเท้ากลับมา แต่ถูกฉินหลั่งจับไว้อย่างแน่นหนา สายตาของฉินหลั่งอยู่ที่บาดแผลของซุนเย่ว: “เจ็บก็ต้องทน ไม่รีบจัดการ อาจจะติดเชื้อได้”
“เจ็บ ปล่อยนะ ปล่อยให้มันติดเชื้อไปเถอะ….”แม้ว่าซุนเย่วจะไม่ใช่ลูกคุณหนู แต่ได้รับการดูแลเอาใจใส่มาตั้งแต่เล็ก ไม่เคยเผชิญกับความเจ็บปวดแบบนี้มาก่อน เธอไม่สามารถทนได้ ก็ไม่สนว่าฉินหลั่งชายหนุ่มที่ร่ำรวยหลายร้อยล้านอะไร ก็ตะโกนด่าทันที: “ปล่อยนะ ฉินหลั่ง ทำไมนายน่ารำคาญแบบนี้….”
แต่ไม่ว่าซุนเย่วจะร้องยังไง ฉินหลั่งก็เหมือนรูปปั้นดินเหนียวของพระพุทธเจ้า เขายังคงฆ่าเชื้อและใส่ยาท้ายที่สุดก็ใช้ปลาสเตอร์ติดแผลสี่ถึงห้าอันติดลงบนเท้าของซุนเย่ว นี่ถือว่าเสร็จแล้ว
“เสร็จแล้ว”ฉินหลั่งถึงค่อยปล่อยเท้าของซุนเย่ว เมื่อปล่อยออกไป ซุนเย่วก็กอดขาไว้ที่มุมโซฟาแล้วหันหลังให้กับฉินหลั่ง เธอสะอื้น เจ็บจนร้องไห้อย่างหนัก แล้วโกรธกับ “หยาบกระด้าง”ของฉินหลั่ง ในใจก็ด่าว่าฉินหลั่งอย่างบ้า
ฉินหลั่งส่ายหัวอย่างทำอะไรไม่ถูกและฝืนยิ้ม ในขณะที่จัดการเก็บยาที่ใช้แล้ว และจัดขวดยาวางไว้ข้างๆ ถือน้ำในถ้วยออกไปเทข้างนอก
หลังจากนั้นไม่นาน ฉินหลั่งก็เดินเข้ามา พร้อมกับถือกระเป๋าไว้ในมือ
“ยังโกรธอยู่มั้ย?”ฉินหลั่งนั่งข้างซุนเย่ว และถามอย่างสบายๆ
“เชอะ”ซุนเย่วอุทานขึ้นมาหนึ่งคำ และหันหน้าหนี
“ผมจะคุยกับคุณเรื่องงานหลังจากนี้”ฉินหลั่งก็ไม่ปลอบซุนเย่ว ก่อนหน้าที่ที่เขาใส่ยาให้ซุนเย่วก็เพื่อหวังดีต่อเธอ แล้วก็ไม่ได้พูดขอโทษอะไร และคุยงานกับเธอตรงๆ: “หลังจากนี้คุณรับผิดชอบการเช่าของอาคารหลิงอู่ ตำแหน่งนี้อยู่ในระดับของผู้จัดการ เงินเดือนทุกเดือนกำหนดไว้ที่สองหมื่นหยวน หลังจากที่คุณปรับตัวได้แล้ว ถึงจะเพิ่มเงินเดือนให้คุณ ถ้าหากว่าคุณทำได้ดี ถึงสิ้นปีเพิ่มถึงห้าหมื่นก็ไม่มีปัญหา”
“ทำไมต้องจัดงานให้ฉันด้วย ฉันเป็นนักข่าว นายให้ฉันเป็นผู้จัดการ ไม่กลัวว่าฉันจะทำให้บริษัทของคุณล้มละลายเหรอ”ซุนเย่วพูดกับฉินหลั่งด้วยความโกรธ
“โห้ คุณก็ดูถูกผมมากเกินไป ถ้าเกิดคุณคิดว่าคุณสามารถทำให้บริษัทล้มละลายได้ อย่างนั้นผมเองก็อยากจะดูเหมือนกัน ถ้าคุณทำบริษัทผมล้มละลายได้จริงๆ ผมจะให้คุณอีกหนึ่งล้าน”ฉินหลั่งยิ้มอย่างสบายๆแล้วพูด ทำไมเขาจะไม่รู้นิสัยของซุนเย่ว? ถ้าเธอเป็นคนที่ไร้ค่ารักเงินจริงๆ ในวันนั้นที่คฤหาสน์ เธอก็จะไม่ยอมรับว่า เป็นคู่รักปลอมๆกับตัวเอง
“ดี ถ้านายไม่กลัวว่าฉันจะทำบริษัทนายล้มละลาย ฉันยังจะต้องกลัวอะไร ฉันจะทำ ทางที่ดีนายควรจะกำกับดูแลฉันให้ดีหน่อย ไม่อย่างนั้นบริษัทของนายล้มละลายยังไงก็ไม่รู้”ซุนเย่วหันหน้าไปมอง และจ้องมองอย่างโกรธเคือง ในดวงตาของเธอยังมีน้ำตาอยู่เล็กน้อย เมื่อกี้ถูกทำให้เจ็บปวดมาก เธอไม่รู้ตัวเลย ว่ามันจิตวิทยาของฉินหลั่ง
“ดี อย่างน้อยก่อนที่จะทำบริษัทผมล้มละลาย คุณควรจะรักษาขาของตัวเองให้ดีก่อน”ฉินหลั่งพูดพร้อมกับหัวเราะเบาๆในใจ
“นาย—“ซุนเย่วอุทาน ก่อนจะลงพื้นและจากไป
“ช้าหน่อย ถ้าเจ็บเท้าอีก ฉันก็ไม่สนใจคุณแล้ว!”ฉินหลั่งคว้าซุนเย่วไว้ ขมวดคิ้วแล้วพูด
ซุนเย่วตกใจเล็กน้อย
“ใส่รองเท้าให้ดีก่อน ผมจะพยุงคุณกลับไป” ในขณะที่ ฉินหลั่งหยิบถุงพลาสติกออกมา ก็หยิบรองเท้าแตะพลาสติกสีชมพูออกมา: “ผมเพิ่งซื้อคู่หนึ่ง ก็ไม่รู้ว่าคุณชอบสไตล์นี้หรือไม่ คุณใส่ไปก่อนเถอะ”
ฉินหลั่งเอารองเท้าทั้งสองข้างเขย่า อยู่ตรงหน้าซุนเย่ว
“มันน่าเกลียดจะตาย ฉันไม่ใส่”ซุนเย่วในเวลานี้แค่เพียงพยายามจะเอาชนะฉินหลั่ง
“น่าเกลียดครั้งต่อไปจะซื้อคู่ดีๆให้คุณ วันนี้ใส่ไปก่อนเถอะ”ฉินหลั่งถามซุนเย่ว แต่ซุนเย่วก็เอาแต่ใส่อารมณ์กับฉินหลั่ง ฉินหลั่งถอนหายใจ: “คุณไม่ใส่จริงๆเหรอ?”
เมื่อได้ยินซุนเย่วไม่ตอบรับ ฉินหลั่งก็ไม่เกรงใจเธอ ก็จับเท้าของซุนเย่วทันที เมื่อมือของเขาสัมผัสกับผิวเท้าของซุนเย่ว ซุนเย่วก็หดตัวโดยไม่รู้ตัว ฉินหลั่งและซุนเย่วสบตากัน ทั้งสองฝ่ายมีความรู้สึกแปลกๆ
ในขณะนี้ทั้งสองดูท่าทางเหมือนจะเข้าใจกันโดยปริยาย ฉินหลั่งยอมปล่อยเท้าของซุนเย่ว และซุนเย่วก็ค่อยๆถอยออกมา หน้าแดงและใส่รองเท้าแตะ
ฉินหลั่งพยุงซุนเย่ว ไม่พูดคุยกันตลอดทาง พยุงเธอถึงในห้อง
“นายนั่งลงดื่มน้ำก่อน”เมื่อเห็นว่าฉินหลั่งกำลังจะไป ซุนเย่วก็พูดขึ้นมา ฉินหลั่งไปหยิบไปรินน้ำเองมาสองแก้ว และนั่งบนโซฟากับซุนเย่ว
“ขอบคุณนายที่ให้โอกาสฉันได้ทำงาน ฉันจะทำมันให้ดีที่สุด”ในที่สุดในเวลานี้ซุนเย่วก็สงบลง
“ไม่เป็นไร ผมมองออก คุณเป็นคนที่มีความสามารถ บริษัทของผมต้องการคนแบบคุณ”
“เอ่อคือ….”ซุนเย่วยกแก้วน้ำขึ้นมาไว้ข้างๆริมฝีปาก เหลือบมองฉินหลั่ง: “นาย…นายมีแฟนหรือยัง”เมื่อพูดจบ ซุนเย่วก็รีบดื่มน้ำรวดเร็ว เพื่อปกปิดความไม่สงบและความว้าวุ่นของจิตใจ นี่คือคำถามที่สงสัยตลอดหลายวันมานี้ และเธอต้องการถามตรงหน้าฉินหลั่งให้ชัดเจนไปเลย
ฉินหลั่งกำลังถือแก้วน้ำลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แฟน? เมื่อก่อนเขามีเคยแฟนที่ดีที่สุดในโลก แต่ว่าเขาก็ทำให้สูญเสียเธอไป ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน ฉินหลั่งก็ไม่รู้ เห้อ เขาความเหมาะสมที่จะเป็นแฟนได้หรือเปล่า? เขาเหมาะสมที่จะเป็นแฟนของจงยู่อยู่เหรอ?
“ไม่มี”ฉินหลั่งกล่าวอย่างผิดหวัง หลังจากพูดจบ เขาก็ดื่มน้ำหนึ่งแก้วกึกๆหมดอย่างรวดเร็ว เขาก็หวังว่าแก้วที่ตัวเองดื่มนั้นเป็นเหล้าจริงๆ
เมื่อได้ยินว่าฉินหลั่งไม่มีแฟน ใจของซุนเย่วก็ไม่เต้นอย่างช่วยไม่ได้ รู้สึกสบายใจมาก
“อย่างนั้นนายมีผู้หญิงที่ชอบหรือเปล่า?”ซุนเย่วถามอย่างระมัดระวังอีกครั้ง
“มี”ฉินหลั่งก็ยืมคำพูดของซุนเย่ว ก็คิดในใจตัวเอง เมื่อได้ยินฉินหลั่งมีคนที่ชอบอยู่ ในใจซุนเย่วก็รู้สึกจมดิ่งลงไป
“สามารถบอกฉันได้มั้ยว่าเธอเป็นผู้หญิงแบบไหน?”ซุนเย่วถามด้วยความผิดหวัง
“เธอเป็นหญิงสาวที่คนสวยที่จิตใจที่ดี ผมและเธอเกิดเรื่องราวเข้าใจผิดใจกันมามากมาย ผมก็คิดว่ามีความสามารถพอที่จะปกป้องเธอ แต่ตอนนี้ผมเพิ่งรู้ว่า การปกป้องของผมที่มีสำหรับเธอยังห่างไกล สำหรับเธอ มันอาจจะไม่ใช่การป้องกัน แต่เป็นอันตราย หากไม่มีผม เธออาจจะไม่เป็นสภาพอย่างตอนนี้….”ฉินหลั่งเริ่มท้อแท้สิ้นหวังมากขึ้น
“เธอก็เป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยจีนหลิงด้วยเหรอ?”
“ใช่”
“เธอชอบนายมั้ย?”
“ชอบ….ไม่ชอบ….หรือจะเกลียดผม….ผมไม่รู้….”ฉินหลั่งรู้สึกปวดหัว เขาก็เคยคิดเรื่องนี้มาก่อนเช่นกัน บางทีจงยู่ที่อยู่ที่ไหนสักแห่ง ในตอนนี้อาจเกลียดเขา เพราะเขาไม่ได้ดูแลปกป้องเธอให้ดี แม้กระทั่งปล่อยให้คนย่ำยีดูถูกเธอ
“บอกฉันได้มั้ยว่าเธอชื่ออะไร?”ผู้หญิงคนนี้สำหรับซุนเย่วแล้วทำให้ฉินหลั่งมีอารมณ์มาก น่าสนใจมาก
“ผมจะกลับไปแล้ว หัวของผมปวดมาก คุณก็อยู่พักผ่อนที่บ้านดีๆละ”ฉินหลั่งยิ่งคิด ใจของเขาก็ยิ่งปวด ถ้าถูกซุนเย่ววิเคราะห์ต่อไป เขาก็ไม่สามารถทนได้อีกต่อไป ฉินหลั่งกุมหัวแล้วเดินออกจากห้องซุนเย่ว
ซุนเย่วนั่งกอดขาทั้งสองข้างอยู่บนโซฟา มองไปปลาสเตอร์ที่ติดอยู่บนเท้า นึกถึงก่อนหน้านี้ที่ฉินหลั่งทำแผลให้เธอ ในใจก็รู้สึกอ่อนไหว
เมื่อเธอเห็นรองเท้าแตะสีชมพูคู่นั้นอยู่ที่พื้น ซุนเย่วหยิบมันขึ้นมาเบาๆ หลับตาลงแล้วนำมาลูบบนใบหน้าของเธอเบาๆ เมื่อคิดถึงว่าฉินหลั่งมีผู้หญิงที่ชอบอยู่แล้ว ใบหน้าของซุนเย่วก็ย่นด้วยความเจ็บปวดชั่วครู่