รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 169 บัตรของคุณโดนอายัดแล้ว

บทที่ 169 บัตรของคุณโดนอายัดแล้ว
“ว่าไงนะ ที่แท้มันคือคนที่คุณชอบมาบ่นกับผมบ่อยๆหน่ะเหรอ”อ้ายทาวชี้ไปยังฉินหลั่ง และมองเถียนซิงอย่างประหลาดใจพลางถาม จากนั้นก็มองไปยังฉินหลั่งอีกครั้ง มองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วพูดอย่างเหยียดหยาม“ผมว่านะ เถียนซิงก็มอบโอกาสเข้ามหาลัยดีๆให้คุณไปแล้ว จาการแต่งตัวของคุณ ไม่เหมือนพวกมีชีวิตดีๆในรั้วหมหาลัยเลย คุณทำให้เถียนซิงผิดหวังแบบนี้ ละอายใจบ้างรึเปล่า？”
“ว่าไงนะ…”ฉินหลั่งไม่เข้าใจที่ว่า“เถียนซิงมอบโอกาสเข้ามหาลัยดีๆให้คุณ”นี่หมายความว่าไง เขาไม่อยากยืนกับเถียนซิงและเขาต่อ เลยเดินไปยังเคาน์เตอร์
“ฉันอยากเห็นนักว่าคุณจะจ่ายยังไง”เถียนซิงบ่นพึมพำ และเดินไปยังเคาน์เตอร์กับอ้ายทาว
“สวัสดีครับ เปิดห้องดีๆหน่อยให้ผมสักห้องนะครับ”ฉินหลั่งพูดกับพนักงานหน้าเคาน์เตอร์
“ได้ค่ะ งั้นฉันจะเปิดห้องสวีทให้คุณ คุณคิดว่าไงคะ？”ถึงแม้พนักงานหน้าเคาน์เตอร์ก็สงสัยฉินหลั่ง แต่ก็พูดอย่างสุภาพ ฉินหลั่งพยักหน้าทันที
“คุณคะ ห้องนี้ราคา19,940บาทค่ะ”พนักงานหน้าเคาน์เตอร์บอกเป็นนัยๆว่าให้ฉินหลั่งจ่ายเงิน
“เขามีปัญญาจ่ายก็บ้าแล้ว！”เถียนซิงและอ้ายทาวเดินมาข้างๆฉินหลั่งแล้ว พวกเขามองฉินหลั่งอย่างชั่วร้าย และมองไปยังพนักงานหน้าเคาน์เตอร์“คุณคะ ฉันว่าต่อไปคุณควรดูคนให้ดีก่อนให้บริการนะคะ เพื่อไม่ให้คุณพูดตั้งมากมาย แต่บางคนไม่ควักเงินออกมา เสียว่าลาคนอื่นเปล่าๆ”
พนักงานหน้าเคาน์เตอร์เพียงยิ้มบางๆ
ฉินหลั่งยิ่งโมโหมากขึ้น เขาจ้องเถียนซิงอยู่หลายวินาที
“มองฉันทำไม เอาเงินออกมาสิ เรารอทำเรื่องเข้าพักอยู่นะ คุณเร็วๆหน่อยได้ไหม”เถียนซิงจ้องฉินหลั่ง
ฉินหลั่งยิ้มเยาะอย่างอดไม่ได้ ได้ คุณบอกว่าผมไม่มีปัญญาจ่ายค่าห้องใช่ไหม？วันนี้ผมจะเปิดห้องที่แพงที่สุดให้คุณดู
ฉินหลั่งมีบัตรวีไอพีของธนาคารซิตี้แบงก์ ในบัตรมีเงินอยู่กว่าร้อยล้าน！
“คุณครับ เปิดห้องแพงที่สุดของที่นี่ให้ผมหน่อย”ฉินหลั่งมองไปยังพนักงานหน้าเคาน์เตอร์พลางพูด
“เอ่อ…”พนักงานหน้าเคาน์เตอร์ชะงัก เธอคิดว่าฉินหลั่งกำลังไม่พอใจเถียนซิงพวกเขาสองคน ปัญหาก็คือฉินหลั่งสามารถจ่ายค่าห้องสวีทได้หรือไม่ พนักงานหน้าเคาน์เตอร์จะเปิดห้องแพงที่สุดให้เขาได้ยังไง“คุณคะ ที่จริงห้องสวีทก็แพงมากแล้ว……”
“ได้ยินรึยังฉินหลั่ง พนักงานหน้าเคาน์เตอร์ไม่เชื่อคำพูดโกหกของคุณ ยังโอ้อวดอีกว่าจะเปิดห้องแพงที่สุด น่าขำสิ้นดี”เถียนซิงพูดเย้ยหยัน“คุณจ่ายค่าห้องสวีทนี่มาก่อนดีกว่า”
“คนคนนี้บ้าจริงๆ คุณครับ ผมว่าคุณเรียกรปภ.มาไล่เขาออกไปดีกว่า น่าอายจริงๆ”อ้ายทาวพูดกับพนักงานหน้าเคาน์เตอร์พนักงานหน้าเคาน์เตอร์คิด ถ้าฉินหลั่งกำลังล้อเธอเล่นจริงๆละก็ เธอจะแจ้งหัวหน้าแน่ๆ ให้ฉินหลั่งแสดงความรับผิดชอบ
ฉินหลั่งพูดพร่ำทำเพลง เอากระเป๋าเป้ลงแล้วหยิบกระเป๋าบัตรออกมา แล้วหยิบบัตรวีไอพีของธนาคารซิตี้แบงก์ เขาคีบด้วยสองนิ้วพลางส่งให้พนักงานหน้าเคาน์เตอร์“ตอนนี้เปิดห้องให้ผมได้รึยัง？”
“ฉินหลั่ง คุณนี่อยากเสแสร้งว่าตัวเองรวยจริงๆ คุณมาหลินอานเพื่อมาทำงาน พักที่นี่หนึ่งคืนคงใช้เงินที่คุณมีอยู่จนหมด เห้อ คุณนะคุณ โง่จริงๆเลย ฉันไม่เข้าใจจริงว่าตอนนั้นคุณสอบเข้ามหาวิทยาลัยจีนหลิงได้ยังไง……”เถียนซิงเห็นฉินหลั่งหยิบบัตรออกมาจริงๆ คิดว่าเขาทำเพื่อศักดิ์ศรี และว่าจะจ่ายเงินที่สะสมมาจนหมด
เมื่อเห็นบัตรในมือฉินหลั่ง พนักงานหน้าเคาน์เตอร์นั้นตกตะลึงมาก เธอทำงานเคาน์เตอร์ คุ้นเคยกับบัตรต่างๆ แน่นอนว่ารู้จักบัตรวีไอพีของธนาคารซิตี้แบงก์ในมือฉินหลั่ง บัตรวีไอพีประเภทนี้ต้องมีเงินในบัญชีถึง150ล้านจึงจะทำได้ นี่ก็แสดงว่าชายหนุ่มตรงหน้าคนนี้ อย่างน้อยมีทรัพย์สินถึง150ล้าน
“คุณค่ะ เมื่อครู่เสียมารยาทไป ฉันจะจัดการให้เดี๋ยวนี้ค่ะ…”พนักงานหน้าเคาน์เตอร์พูดอย่างร้อนรน“ฉันขอแนะนำห้องชุดประธานาธิบดีที่หรูหราที่สุดในโรงแรมเรา ในห้องมีเตียงคิงไซส์2เตียง……”
“นี่ คุณทำไม……”เถียนซิงไม่เข้าใจว่าทำไมท่าทางของพนักงานหน้าเคาน์เตอร์ ถึงเปลี่ยนไปแบบนี้ อ้ายทาวห้ามเธอไว้ เขาก็เห็นบัตรวีไอพีของธนาคารซิตี้แบงก์ในมือฉินหลั่งเช่นกัน ตอนนี้รู้สึกลุกลี้ลุกลนเล็กน้อย
“ทำไม？”ตอนนี้เถียนซิงยังเป็นนักศึกษา เธอไม่รู้จักบัตรวีไอพีของธนาคารซิตี้แบงก์
“…เรามีปัญหาแล้ว บัตรในมือเขาคือบัตรวีไอพีของธนาคารซิตี้แบงก์ ต้องมียอดเงินฝาก150ล้านถึงจะทำได้ เขาไม่ใช่ยาจก แต่เป็นมหาเศรษฐี ใครใช้ให้เมื่อกี้คุณด่าเขาเนี่ย ดูสิตอนนี้ทำไงกันดี”อ้ายทาวลนลานมาก มองฉินหลั่งด้วยสายตาหวาดกลัว
“ห้ะ…”เถียนซิงตกใจจนร้องออกมา ใจเต้นผิดจังหวะ เธอจะไปรู้ได้ยังไง ว่าจู่ๆฉินหลั่งจะมีเงินหลายสิบล้าน เมื่อนึกถึงตอนที่ไม่ดีกับฉินหลั่งเมื่อครู่ เธอเป็นกังวลมาก อ้ายทาวมองเธอด้วยสายตาตำหนิ เถียนซิงพูดเสียงเบาอย่างทำตัวไม่ถูก“คุณมองฉันทำไม ฉันจะไปรู้ได้ไงว่าเขามีเงินเยอะขนาดนี้……”
อ้ายทาวถลึงตาเถียนซิง เขาลอบมองฉินหลั่ง เห็นว่าเขาไม่ได้มองตนอยู่ อ้ายทาวก็ดึงเสื้อเถียนซิงอย่างหน้าตาย เป็นการบอกว่าให้ตนและเธอออกไปเงียบๆตอนนี้เลย
ทั้งคู่เดินไปด้านหลังด้วยความระมัดระวังอย่างกับขโมย เกรงว่าถ้ามีเสียงออกไปจะทำให้ฉินหลั่งจับได้
ฉินหลั่งไม่ได้ไม่รู้สึก ทำไมจะไม่รู้การเคลื่อนไหวของทั้งคู่ แค่ไม่อยากอะไรกับพวกเขา
“ไม่ต้องแนะนำแล้วครับ เอาห้องนี้แหละ”ฉินหลั่งพูดกับพนักงานหน้าเคาน์เตอร์
“ค่ะ ฉันจะเปิดห้องให้คุณ”พนักงานหน้าเคาน์เตอร์รูดบัตรของฉินหลั่ง จู่ๆเธอก็เงยหน้าขึ้นพลางพูด“คุณคะ บัตรใบนี้ของคุณใช้ไม่ได้ค่ะ”
ฉินหลั่งและเถียนซิงที่ออกไปไกลแล้ว พร้อมอ้ายทาวล้วนตกตะลึง
“เป็นไปยังไง คุณลองอีกรอบซิ”ฉินหลั่งคิด วันนี้ตอนบ่ายเขายังจ่ายค่าแป้งธัญพืชให้หลินจูไป5พันอยู่เลย ทำไมผ่านไปแค่3ชั่วโมงกว่าบัตรถึงใช้ไม่ได้แล้วล่ะ
“จริงๆนะคะคุณ ฉันลองไป3รอบแล้ว บัตรคุณใช้ไม่ได้จริงๆค่ะ มันขึ้นว่าบัญชีโดนล็อค…”พนักงานหน้าเคาน์เตอร์วางบัตรลงบนโต๊ะ“คุณมีบัตรใบอื่นไหมคะ ฉันจะช่วยรูดดูให้……”
“คุณรอสักครู่……”ฉินหลั่งไม่มีบัตรใบอื่นอีก เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรหาผู้จัดการชือของธนาคารซิตี้แบงก์ เพื่อถามว่ามันเกิดอะไรขึ้น
เมื่อเห็นว่าบัตรของฉินหลั่งใช้ไม่ได้ เถียนซิงและอ้ายทาวก็สบตากัน พลางหยุดเดิน
“ฮัลโหล ผู้จัดการชือ เกิดอะไรขึ้นกับบัตรผม？”
“อ้อ คุณฉิน ต้องขอโทษจริงๆครับ 2ชั่วโมงก่อนผมได้รับข้อความว่าครอบครัวคุณขอให้อายัดเงินของคุณทั้งหมด ดังนั้น……”ชือฮุยพูดอย่างลำบากใจ
ฉินหลั่งกลุ้มใจมาก ไม่เข้าใจว่าทำไมครั้งนี้ที่บ้านถึงอายัดบัญชีเขาอีก
“คุณคะ คุณยังต้องการเข้าพักไหมคะ？”พนักงานหน้าเคาน์เตอร์ถาม
“รอสักครู่ครับ”ฉินหลั่งพูดอย่างสุภาพ และกำลังโทรไปถามโข่งลิ่งเสียน ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่ฉินหลั่งไม่ทันได้โทรหาโข่งลิ่งเสียน โข่งลิ่งเสียนก็โทรมาหาเขาซะก่อน
“คุณชายใหญ่ ทางบ้านไม่ค่อยพอใจที่ช่วงนี้คุณใช้เงินของตระกูลอย่างมาก ไปกับการตามหาคุณจงยู่ ทางบ้านโทรมาบอกให้ผมหยุดการตามคุณจงยู่ และยังบอกว่า…บอกว่าคุณอย่าเสียเวลาไปกับเรื่องไร้ประโยชน์พวกนี้อีกเลย แล้วกลับมาบริหารธุรกิจที่จีนหลิง ถ้าคุณไม่ฟัง ก็ไม่อาจใช้ทรัพย์สินและอำนาจของตระกูลได้แม้แต่นิดเดียว ……”
“เหอะ เรื่องไร้ประโยชน์ การตามหาจงยู่คือเรื่องสำคัญที่สุดสำหรับผม ในเมื่อทางตระกูลทำแบบนี้ งั้นก็แล้วแต่พวกเขาละกัน”เมื่อฉินหลั่งได้ยินสิ่งที่โข่งลิ่งเสียนพูด เขายิ้มออกมาอย่างเย็นชา
“คุณชายใหญ่ คุณคิดให้ดีๆนะครับ ถ้าคุณยังตามหาคุณจงยู่ด้วยตัวเองต่อ งั้นคนในตระกูลรวมถึงผมก็ไม่อาจช่วยคุณได้แม้แต่น้อย ถ้าคุณกลับมา ถึงแม้ผมไม่อาจใช้อำนาจของเขตหัวตง(ภาคตะวันตกขิงจีน) ช่วยคุณตามหาเหมือนเมื่อก่อนได้ แต่ใช้อำนาจไปเพียง1ใน5 ผมคิดว่าคนในตระกูลคงไม่ว่าอะไร แบบนี้ดีกว่าคุณออกไปตามหาคนเดียวเยอะเลยครับ……”โข่งลิ่งเสียนขอร้อง
“ช่างเถอะ ขอบคุณความหวังดีของคุณนะคุณโข่ง แต่ผมอยากตามหาจงยู่ด้วยตัวเอง”ฉินหลั่งแบกรับอย่างไม่สะทกสะท้าน
“ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็ขอให้คุณชายใหญ่หาคุณจงยู่เจอเร็วๆนะครับ หลังจากนี้ถ้าคุณชายใหญ่โทรหาผมอีก ผมคงไม่อาจรับสายได้……”โข่งลิ่งเสียนถอนหายใจและพูด ฉินหลั่งวางสายไป
“ฉินหลั่ง ที่โทรมาว่างไงบ้าง ？ห้ะ？”เถียนซิงกับอ้ายทาวเดินมาอย่างพอใจ ถึงเธอไม่เข้าใจเรื่อง“ตระกูล”“จงยู่”อะไรพวกนั้น แต่เธอเข้าใจว่าฉินหลั่งไม่อาจจ่ายค่าห้องได้แล้ว
ฉินหลั่งหาเงินในกระเป๋าเป้ ดูว่ามีเงินสดที่สามารถเอามาใช้ได้บ้างไหม แต่เขาหาไป2รอบก็เจอแค่เงิน5พันที่อยู่ในกระเป๋าตัง เขาถอนหายใจ ถ้าพกเงินสดไว้เยอะหน่อยก็คงดี
“เอ่อ…คุณครับ ผมไม่พักที่นี่แล้วล่ะ รบกวนคุณแล้ว……”ฉินหลั่งรู้สึกขายหน้ามาก แล้วเก็บบัตรวีไอพีกลับไป
“เมื่อครู่บอกว่าไม่ว่า25,000หรือ40,000ก็มีปัญญาเช่าไม่ใช่เหรอ？อีกทั้งยังจะพักห้องชุดประธานาธิบดีที่แพงที่สุด คุณไปเข้าพักสิ”เถียนซิงพูดเย้ยหยัน
“ผมคิดว่าเขามีบัตรวีไอพีของธนาคารซิตี้แบงก์จริงๆซะอีก ที่แท้ก็เป็นของปลอม ไม่รู้เขาไปทำบัตรปลอมมาจากไหน เขานี่มันเหลวไหลจริงๆ รู้อยู่ว่าบัตรใช้ไม่ได้ก็ยังจะเอาออกมา ผมซึ้งกับไอคิวของเขาจริงๆ……”อ้ายทาวไม่ลนลานเหมือนเมื่อครู่แล้ว พูดด้วยท่าทางสบายๆ
“ไม่มีเงินยังอยู่ที่นี่อีกทำไม ยังไม่ออกไปอีก？หรือคุณอยากให้รปภ.ของโรงแรมมาไล่？”เถียนซิงพูดเสียงดัง
ฉินหลั่งไม่อยากมีปากเสียงกับเถียนซิงในโรงแรม เขาจึงสะพายกระเป๋าแล้วเดินออกจากโรงแรมเว๋ยเซียง ท่ามกลางเสียงเย้ยหยันของเถียนซิงและอ้ายทาว
“ฮ่า สุดท้ายก็ออกไป ก่อนหน้านี้ฉันพูดไว้ว่าไงล่ะ คนขี้แพ้ควรมีความสำนึกตัวของคนขี้แพ้ คิดว่าตัวเองเป็นทายาทเศรษฐีรึไง กล้าสุ่มสี่สุ่มห้าเข้ามาในโรงแรมของเรา ”พนักงานต้อนรับของโรงแรมมองร่างฉินหลั่งที่จากไป พลางพูดพึมพำ
ฉินหลั่งออกมา คิดว่าหลังจากวันนี้ต้องพึ่งความสามารถของตัวเองในการตามหาจงยู่ จู่ๆก็รู้สึกสิ้นหวัง แต่เมื่อนึกถึงตนและจงยู่อยู่ด้วยกันมานานขนาดนั้น ต่างเข้าใจความคิดของกันและกันแน่ๆ สวรรค์ต้องทำให้พวกเขาได้เจอกัน ฉินหลั่งก็ไม่รู้สึกเศร้าขนาดนั้นแล้ว
“คนหล่อ พักโรงแรมไหม？”ขณะนั้นเอง มีป้คนหนึ่งเดินมาข้างๆฉินหลั่ง ในมือเธอถือป้ายเขียนว่า“ห้องพัก”