รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 200 คุณชายตระกูลหยูจะแต่งงาน

บทที่ 200 คุณชายตระกูลหยูจะแต่งงาน
เมื่อฉินหลั่งเห็นท่าทางน่ารักของหลงเย้นก็ฉุกคิด หลงเย้นคงไม่ได้คิดว่าที่ตนทำแบบนี้ เพราะคิดอะไรกับเธอหรอกใช่ไหม？ไม่ใช่สิ ฉันคิดว่าถ้าหากเป็นฝู้โยว เผิงเมิ่ง ส้งเส่นเอ๋อ หรืออู๋ยี่หยวน……หรือไม่ว่าใครโดนจับตัวไป ฉันก็ล้วนทำแบบนี้เหมือนกัน
ฉินหลั่งกำลังจะอธิบายให้หลงเย้นฟัง หลงเย้นก็เอามือมาปิดปากเขา พลางพูดเบาๆ：“ไม่ต้องพูดแล้ว ฉันรู้ว่าคุณจะพูดอะไร ให้ฉันฝันหน่อยได้ไหม？”
หลงเย้นเอามือลง ทั้งสองคนเงียบไปครู่หนึ่ง
ฉินหลั่งถามขึ้น：“หลงเย้น ผมขอถามคุณหน่อย ขอให้คุณตอบผมตามความจริง พี่สาวคุณความจำเสื่อมใช่ไหม？แล้วก็ก่อนหน้านี้เธอไม่ได้อยู่ที่บ้านคุณใช่ไหม？”
ฉินหลั่งคิดมาตลอดว่าที่จงยู่จำตนไม่ได้ อาจเป็นไปได้สูงว่าความจำเสื่อม เลยอยากให้หลงเย้นยืนยัน
หลงเย้นมองสายตาฉินหลั่ง หัวใจเต้นแรง แล้วพูดอย่างช้าๆ：“พี่สาวฉันความจำเสื่อมจริงๆ แต่เธออยู่ที่บ้านเรามาตลอด แม้จะออกไปไหนไกล ก็จะมีคนตามไปด้วย”
ฉินหลั่งมองตาของหลงเย้นทั้งสอง เพื่อจะดูว่าเธอกำลังโกหกรึเปล่า
“ฉันรู้ว่าคุณยังคิดว่าพี่สาวฉันคือจงยู่แฟนของคุณ แต่ฉันบอกได้แค่ว่ามันไม่ใช่จริงๆ”หลงเย้นพูด
ฉินหลั่งพยักหน้า ไม่พูดอะไร
“พรุ่งนี้คุณจะมาเยี่ยมฉันอีกไหม？”หลงเย้นพูด ฉินหลั่งครุ่นคิด ว่ายังไงอยู่มหาลัยก็ไม่มีอะไรทำอยู่ดี จึงพยักหน้า
วันถัดมา ฉินหลั่งมายังห้องผู้ป่วยแต่เช้า และซื้ออาหารเช้ามาให้หลงเย้น เฝ้าเธอตั้งแต่เช้ายันบ่าย สิ่งที่ทำให้ฉินหลั่งผิดหวังก็คือ หลงหลิงไม่ได้มาเยี่ยมหลงเย้น
“ฉินหลั่ง คุณไปข้างนอกเป็นเพื่อนฉันได้ไหม？”หลงเย้นถามฉินหลั่ง
“คุณไหวรึเปล่า？พักผ่อนในโรงพยาบาลดีกว่า”ฉินหลั่งพูดด้วยสีหหน้าจริงจัง
“โถ ไม่เป็นไร ฉันอยู่แบบนี้มาหลายวันแล้ว ตอนนี้ดีขึ้นเยอะแล้ว ออกไปเที่ยวเล่นหน่อยมันจะดีมาก”หลงเย้นพูดอย่างออดอ้อน
ฉินหลั่งเห็นหลงเย้นฟื้นตัวแล้วจริงๆ ก็เลยตอบตกลงไป
ทั้งคู่ออกจากโรงพยาบาลไป ที่แรกไปสวนสนุกหลินอาน แล้วไปเมืองโบราณ หลงเย้นสนุกมาก
ในตอนที่ฉินหลั่งเที่ยวเล่นเป็นเพื่อนหลงเย้น เที่ยวบินจากนิวยอร์กได้บินลงจอดบนสนามบินนานาชาติหลินอาน
เมื่อผู้โดยสารลงเครื่องหมดแล้ว ก็มีผู้ชายรูปร่างราวกับเทรนเนอร์ฟิตเนส2คนเดินออกมา ด้านหลังพวกเขามีชายหนุ่มเดินมาด้วยหนึ่งคน เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินเข้ม และกางเกงลำลองสีดำ ทั้งตัวล้วนเป็นแบรนด์SHELLEMMA และสวมรองเท้าลำลองของChicago Bulls
ทรงผมเขาเนี้ยบมาก ใบหน้าขาวราวกับหยก ดวงตาใสปิ๊ง เขามองเล่นโทรศัพท์พลางเดินออกมา
เขาคือลูกชายคนเดียวของตระกูลหยู ตระกูลอันดับ1ในหลินอาน—-หยูหมิง
บอดี้การ์ดสองคนเดินตามหยูหมิงลงมาจากบันไดเครื่องบิน
ในขณะนั้นเองก็มีรถเบนท์ลี่ย์ขับมาจากด้านนอก แล้วจอดตรงหน้าหยูหมิง จากนั้นคนขับรถก็ลงมา
แม้แต่เป็นนายกเทศมนตรี ลานจอดเครื่องบินของสนามบินก็ห้ามไม่ให้รถเข้า แต่ตระกูลหยูมีอิทธิพลในหลินอานมากจริงๆ ไม่ว่าจะเป็นสถานที่แบบไหนก็ต้องไฟเขียวให้กับคนแบบนี้
“คุณชาย ในที่สุดคุณก็กลับมาจากอังกฤษแล้ว”คนขับรถพูดประจบหยูหมิง
“เรื่องใหญ่ของชีวิต ผมไม่กลับมาแล้วใครจะแต่งงานแทนผมล่ะ？”หยูหมิงพูด
“นี่ ทำไมวันนี้ไม่มีแม้แต่คนต้อนรับล่ะ？พวกทายาทเศรษฐีในหลินอานพวกนั้นก็ไม่มี พวกเขาจะก่อกบฎรึไง？”เปาถุงบอดี้การ์ดของหยูหมิง พูดกับคนขับรถอย่างไม่พอใจ：“ก่อนที่คุณชายหยูจะกลับมา กลุ่มทายาทเศรษฐีพวกนั้นล้วนมาต้อนรับ มีอยู่ครั้งหนึ่งนายกเทศมนตรีของหลินอานก็มาด้วย”
“นี่…”คนขับรถโดนเปาถุงถามจนลนลานไปหมด ไม่รู้จะตอบยังไงดี
“ฉันไม่ได้บอกพวกเขาเอง แกโวยวายอะไรห้ะ？”หยูหมิงได้ยินเปาถุงพูดแล้วรู้สึกรำคาญเลยดุไป เปาถุงกลัวจนตัวสั่น แล้วก้มหน้าพูด：“คุณชายหยู ผมสมควรตายครับ”
“หลงเย้นยังไม่มาเหรอ？”หยูหมิงถามขึ้น กลุ่มทายาทเศรษฐีในหลินอานเขาไม่ได้บอกไว้ แต่เขาบอกหลงเย้นที่เป็นว่าที่ภรรยาแล้ว ตนรีบข้ามน้ำข้ามทะเลมาจากอังกฤษ เธอก็ไม่มา นี่มันไม่ค่อยเหมาะเท่าไหร่มั้ง
“ไม่เห็นคุณหนูตระกูลหลง……”คนขับรถพึมพำ
หยูหมิงสีหน้าไม่ได้เล็กน้อย
“ใช้ไม่ได้จริงๆ วันนี้เธอจะไม่มาแล้วใช่ไหม？”เปาถุงบ่นพึมพำ
“ใช่ อวดดีเกินไปแล้ว！แค่มารับที่สนามบินเธอก็ทำไม่ได้”บอดี้การ์ดอีกคนพูด
ทันใดนั้นก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้น หยูหมิงหันไปมองตามเสียง เห็นเป็นคนใส่ชุดกระโปรงสีขาวเรียบๆ หญิงสาวหน้าตาสะสวยเดินมาหาเขา สายตาของหยูหมิงโดนเธอดึงดูดไปทันที มองดูสาวสวยเดินมาหาตนอย่างลุ่มหลง
“คุณชายหยู ฉันมาสายแล้วค่ะ”สาวสวยคนนี้ก็คือหลงหลิง เมื่อวานเธอรับปากหลงเย้นแล้ว ว่าวันนี้จะมารับคุณชายหยูแทนเธอ
สายตาหยูหมิงมองไปที่ใบหน้าของหลงหลิง เขาไม่เห็นและได้ยินอะไรแล้ว เพียงรู้สึกว่าสาวสวยที่อยู่ตรงหน้านี้ สวยกว่านางฟ้านางสวรรค์ซะอีก
“คุณชายหยู……”เปาถุงแตะหยูหมิงเบาๆ หยูหมิงจึงได้สติกลับมา
หลงหลิงยิ้มหวาน เขาพูดขึ้นอีกรอบ
“คุณคือพี่สาวของหลงเย้น？”หยูหมิงเกิดความสงสัย เขาไม่เคยได้ยินว่าหลงเย้นมีพี่สาวมาก่อน？แต่ความคิดนี้แค่แวบเข้ามา
“น้องสาวฉันไม่สบาย วันนี้เลยให้ฉันมารับคุณชายหยูก่อน คุณชายหยูคุณไม่โกรธหลงเย้นใช่ไหม？”หลงหลิงเห็นว่าสีหน้าหยูหมิงมีความโมโหอยู่บ้าง จึงถามขึ้น
“จะโกรธได้ยังไง คุณมาก็เหมือนกันนั่นแหละ จริงสิ คุณชื่ออะไรเหรอ？”หยูหมิงถามอย่างยิ้มๆ
หลงหลิงประหลายใจ จากที่น้องสาวเคบพูด ก่อนหน้านี้หยูหมิงก็เคยไปบ้านเธอ ทำไมถึงจำชื่อตนไม่ได้ล่ะ อาจเพราะคุณชายหยูอยู่ต่างประเทศนาน เลยลืมชื่อตนไป หลงหลิงพูดเสียงเบา：“ฉันชื่อหลงหลิง”
“หลงหลิง ชื่อเพราะดี！”หยูหมิงพูดยิ้มๆ：“ขอบคุณคุณหลงมากที่มารับผมในวันนี้ เพื่อเป็นขอบคุณ ผมจะเลี้ยงข้าว คุณหลง คุณหลงเห็นด้วยไหม？”
“ได้ค่ะ คุณชายหยูเกรงใจเกินไปแล้ว”ที่จริงหลงหลิงคิดว่าไม่เหมาะสมอย่างมาก ยังไงตนก็เป็นพี่สาวของหลงเย้น ไปกินข้าวกับว่าที่สามีของน้องสาว เหมือนจะดูขัดๆไปหน่อย แต่คุณชายหยูพูดมาแล้ว เธอก็ไม่อาจพูดอะไรได้
“นายกลับไปก่อน เปาถุงไปกับฉันคนเดียวก็พอแล้ว”หยูหมิงพูดจบ ก็พาหลงหลิงและตนออกไปนอกสนามบิน เปาถุงตามอยู่ด้านหลัง
คนขับรถและบอดี้การ์ดอีกคนยืนงงอยู่ที่เดิม เขาติดตามหยูหมิงมานาน หยูหมิงเกรงใจและมีน้ำใจกับคนอื่นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน แต่เมื่อนึกถึงท่าทางเหม่อลอยที่หยูหมิงเห็นหลงหลิงเมื่อครู่ ทั้งสองก็คิดเหมือนกัน คุณชายหยูคงไม่ได้ชอบคุณหลงหลิงหรอกนะ？เป็นไปไม่ได้ คุณชายหยูหมั้นกับคุณหลงเย้นแล้ว ถ้าคบกับพี่สาวของเธอล่ะก็ ไม่ได้การจริงๆ คนขับรถพาบอดี้การ์ดอีกคน และกระเป๋าของหยูหมิงขับไปยังตระกูลหยู
ฟ้าค่อยๆมือลง ฉินหลั่งและหลงเย้นก็มาถึงสถานที่ที่รวบรวมอาหารว่าง ริมแม่น้ำ
“ไปกัน ผมจะพาคุณไปกินบาร์บีคิว”ฉินหลั่งนำทางหลงเย้น แล้วนั่งที่แผงบาร์บีคิว ฉินหลั่งสั่งเนื้อแกะเสียบไม้ไป100ไม้ แล้วก็ผักอื่นๆ ไม่นานนักเจ้าของร้านก็ย่างแล้วเอามาเสิร์ฟบนโต๊ะฉินหลั่งพวกเขา
ฉินหลั่งเดินมาตั้งนาน จึงกินอย่างหิวโหย หลงเย้นที่นั่งอยู่อีกด้าน ในมือถือแกะย่างหนึ่งไม้ และกัดไปแค่คำเดียว เธอนั่งมองฉินหลั่งเงียบๆ
“คุณไม่อยากกินของพวกนี้ใช่ไหม ก็ไม่แปลก คุณเป็นคุณหนูของตระกูลหลง ล้วนกินแต่ของดีๆ ผมไม่ควรพาคุณมาที่นี่เลย”ฉินหลั่งหยุดกิน และพูดอย่างตำหนิตัวเอง
“ฉันไม่ใช่ไม่อยากกินของพวกนี้”หลงเย้นพูด：“ฉันแค่กำลังคิดว่า ถ้าฉันไม่ใช่คุณหนูตระกูลหลง เป็นแค่ลูกสาวของตระกูลธรรมดาๆก็คงดี แบบนั้นฉันคงได้มากินบาร์บีคิวกับคุณที่นี่ทุกวัน”
ฉินหลั่งอุ่นใจขึ้นเล็กน้อย และพูดขึ้น：ทำไมเป็นคุณหนูตระกูลหลง แล้วจะกินบาร์บีคิวกับผมไม่ได้ล่ะ ต่อไปถ้าคุณอยากกินก็โทรหาผม ผมจะมาเป็นเพื่อนคุณเอง”
“เกรงว่าต่อไปคงไม่ค่อยมีโอกาสแล้ว ฉันถึงบอกว่าไง วันนี้มีเหล้าวันนี้เมา ฉินหลั่ง ดื่มเหล้ากับคุณฉันมีความสุขมาก คุณดื่มเป็นเพื่อนฉันหน่อย”หลงเย้นชูเบียร์ผลไม้ขึ้นชนขวดกับฉินหลั่ง แล้วดื่มมันลงไป
ขณะที่ฉินหลั่งกับหลงเย้นกำลังกินบาร์บีคิว ก็ได้ยินเสียงเหมือนมีคน2-3คนเดินมาทางพวกเขา ฉินหลั่งและหลงเย้นหันไปมอง พวกวัยรุ่นที่มีทีท่าเหมือนนักเลง4คน นั่งที่โต๊ะของฉินหลั่งพวกเขา พวกเขานั่งลงแล้วหยิบขึ้นมากิน ราวกับบาร์บีคิวบนโต๊ะพวกเขาเป็นคนสั่งอย่างไรอย่างนั้น
สายตาของหลงเย้นมีความกังวล ฉินหลั่งตบเธอเบาๆให้เธออย่ากังวล
“สหาย ช่วงนี้พี่ไม่ค่อยมีเงินเลยว่ะ เอาเงินมาให้หน่อยสิ”ชายหนุ่มที่ย้อมผมสีเหลืองคนหนึ่ง พลางกินแกะย่างพลางพูดกับฉินหลั่ง
ฉินหลั่งพูด：“พวกคุณคิดว่าผมเหมือนพวกมีเงินเหรอ？”
“แกไม่มีแน่นอน แต่สาวสวยข้างแกหน่ะ เป็นถึงเมียคนรวย พวกเราจับตาดูพวกแกมานานแล้ว ตั้งแต่ที่สวนสนุก และเมืองโบราณ พวกแกใช้จ่ายอย่างใจป้ำมากๆ ตอนนี้ก็ให้พวกพี่ยืมใช้หน่อยสิ”ไอ้ผมทองชำเลืองมองหลงเย้นพลางพูด
หลงเย้นหยิบเงิน1หมื่นกว่าๆออกมาจากกระเป๋า แล้วยื่นให้ไอ้ผมทอง：“เอาไป รีบไปสิ”
หลงเย้นอยากให้นักเลงพวกนี้รีบออกไปซะ
“1หมื่น น้อยไป！”ไอ้ผมทองรับเงิน1หมื่นมาพลางเบ้ปาก แล้วเก็บเงินไว้ในถุง
“ใช่ ใกล้จะมีงานเอเชียนเกมส์ เอเชียนเกมส์จบ คุณหนูคนรองของตระกูลหลง ก็จะแต่งงานกับคุณชายตระกูลหยู ในวันที่15เดือนกันยายาน ในช่วงนั้นตำรวจของหลินอานจะเข้มงวดมาก นักเลงอย่างพวกเราก็ไม่อาจออกมาเก็บค่าคุ้มครองได้ตั้งเดือนกว่า อาศัยช่วงนี้ที่ตำรวจยังไม่ค่อยเข้มงวด หาเงินสักหน่อย”นักเลงอีกคนพูด
คุณหนูคนรองของตระกูลหลงจะแต่งงานกับคุณชายตระกูลหยู？หลงเย้นไม่ใช่เหรอ？ฉินหลั่งประหลาดใจ พูดขึ้น：“พวกคุณบอกว่า คุณหนูคนรองของตระกูลหลง จะแต่งงานกับคุณชายตระกูลหยูงั้นเหรอ？”
“ฮ่า ไอ้ขี้แพ้นี่ไม่รู้อะไรซะจริงๆ บอกแกไปก็ไม่เป็นไร ตระกูลหยูเป็นตระกูลอันดับ1ในหลินอาน มีอำนาจเหนือกว่าตระกูลอื่นมาก คุณชายหยูชอบคุณหนูตระกูลหลงเข้า ทั้งสองตระกูลจะแต่งงานในวันที่15เดือนกันยายน ทั้งสองตระกูลล้วนเป็นตระกูลที่รุ่งเรืองของหลินอาน เมื่อสมรสกันก็ต้องเป็นงานใหญ่ของหลินอานน่ะสิ เพื่อปกป้องการดำเนินงานแต่ง ด้านตำรวจของหลินอานต้องรักษาความสงบแน่ๆ นักเลงอย่างพวกเรา ก็ไม่มีทางออกมาทำมาหากินได้ไงเข้าใจรึยัง？”
“เห้อ พูดไร้สาระกับมันทำไมเยอะแยะ คนสวยเอามาอีกสัก1แสนสิ แล้วเราจะไม่รบกวนพวกเธออีก”ไอ้ผมทองพูดกับหลงเย้น
หลงเย้นจะโอนเงิน1แสนให้ไอ้ผมทองให้จบๆ แต่ฉินหลั่งก็บังโทรศัพท์เธอไว้ แล้วส่ายหน้าใส่เธอ
ก่อนหน้านี้ให้พวกนักเลงนี่ไป1หมื่นแล้ว พอพวกเขาบอกจะเอาอีก1แสนก็จะให้เขา แล้วถ้าพวกเขาจะเอาอีก1ล้านล่ะ！
“ไปกันเถอะ”ฉินหลั่งจูงมือหลงเย้นเพื่อจะไปจากแผงบาร์บีคิว
“แม่ง แกไม่เห็นพวกเราอยู่ในสายตาใช่ไหม！”ไอ้ผมทองทำขวดเบียร์แตกไปหนึ่งขวด แล้วนักเลงทั้ง4คนก็ยืนขึ้น ล้อมฉินหลั่งกับหลงเย้นไว้
“พวกแกจะทำอะไร？ฉันจะแจ้งตำรวจ”ฉินหลั่งให้หลงเย้นอยู่ด้านหลัง พลางขมวดคิ้วพูดกับนักเลงทั้ง4คน
“แม่ง ฉันจะทำให้แกปากแตก ก่อนที่แกจะแจ้งตำรวจ！”ไอ้ผมทองพูดอย่างน่ากลัว แล้วมองหลงเย้นตั้งแต่หัวจรดเท้า ด้วยสายตาชั่วร้าย：“สหาย ผู้หญิงคนนี้ดูยั่วยวนจริงๆ พวกเราซัดไอ้หมอนี่ก่อน แล้วพาผู้หญิงคนนี้ไปhappyกันที่โรงแรม พอเราทำให้สาวน้อยคนนี้มีความสุข เงินในบัตรของเธอก็จะออกมาเอง”