รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 225 พลังไปอยู่ในตัวฉินหลั่งหมดแล้ว

บทที่ 225 พลังไปอยู่ในตัวฉินหลั่งหมดแล้ว
หลินจู สาวทั้งสี่ “ลม ดอกไม้ หิมะ ดวงจันทร์” กษัตริย์แห่งบรูไนและคนอื่น ๆ ต่างก็รีบวิ่งไปที่ทะเลสาบ เมื่อพวกเขาเข้าใกล้ฉินหลั่งและคนอื่น ๆ ก็พบว่าทะเลสาบรอบ ๆฉินหลั่งร้อน ยิ่งพวกเขาเข้าใกล้ฉินหลั่ง อุณหภูมิก็จะยิ่งสูงขึ้น
หลินจูยื่นมือลงไปเทสน้ำในทะเลสาบข้างฉินหลั่ง พบว่าอุณหภูมิสูงถึง 30- 40 องศา! หลินจูตะโกนด้วยความตื่นตระหนก “แย่แล้ว ไอ้ขี้แพ้จะไม่ละลายพลังภายในจากการดูดพลังจากยายปี้หวู้และท่านจูเหรอ พลังภายในสะสมอยู่ในร่างกายของเขามากขึ้นเรื่อย ๆ และมันก็เริ่มเปลี่ยนเป็นความร้อน!”
กษัตริย์แห่งบรูไนมองไปที่จูชุยส่วยอย่างเป็นห่วง และเขาอยากจะยื่นมือออกไปดึงจูชุยส่วยออกมา
หลินจูตะโกนเป็นภาษามลายู “อย่านะกษัตริย์ ตอนนี้พระราชินีติดอยู่ในแรงดูด พระองค์ไม่สามารถดึงออกมาได้ ไม่เช่นนั้นพระองค์จะได้รับอันตราย!”
กษัตริย์แห่งบรูไนแสดงสีหน้าขมขื่นและพูดเป็นภาษามลายูว่า “จะทำอะไรดี … ราชินีของฉัน …”
หญิงสาวทั้งสี่ “ลม ดอกไม้ หิมะ ดวงจันทร์” ก็ยืนอยู่ข้างๆยายปี้หวู้อย่างใจจดใจจ่อ พวกเขาได้รับการเลี้ยงดูโดยยายปี้หวู้ ในใจของพวกเขายายปี้หวู้เป็นทั้งเจ้านาย อาจารย์และแม่
หลินจูยืนอยู่ในน้ำ จับมือทั้งสองข้างไว้ สมองหมุนอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นเธอก็เงยหน้าขึ้นมองไปที่ฉินหลั่งและพูดว่า “ ฉินหลั่งฉันสอนวิธีถอนพลังภายในให้ เธอทำตามที่ฉันบอกนะ!”
ฉินหลั่งถูกพลังภายในทั้งสองป้อนเข้าร่างกายอย่างต่อเนื่อง เขาไม่สามารถเคลื่อนไหวร่างกายได้ มันเหมือนฝันร้ายในตอนกลางคืน แม้แต่ขยับนิ้วก้อยก็ไม่ได้ แต่เขาสามารถรับรู้ทุกอย่างปกติ!
ฉินหลั่งดีใจมาก เมื่อเขาได้ยินหลินจูพูดว่า เธอกำลังจะสอนวิธีแก้ให้เขา เขารู้สึกเหมือนว่าร่างกายของเขาใกล้จะระเบิดแล้ว ไม่ว่าวิธีการที่หลินจูพูดจะได้ผลหรือไม่ ก็ดีกว่าต้องตายไปแบบโง่ ๆ
หลินจูพูดกับฉินหลั่งว่า “ฉันเริ่มแล้วนะ คุณใช้หัวใจเรียนรู้ “ หากคุณหายใจไม่ถึงเทพเจ้า หายใจไม่ออก และคุณหายใจไม่ออก ถ้าคุณหายใจได้พอเหมาะ คุณสามารถนำเทพเจ้าและวิญญาณมารวมกันได้ … ” ”
หลินจูอยู่กับจูชุยส่วยตั้งแต่เด็ก และจูชุยส่วยก็จะสอนศิลปะการต่อสู้ให้เธอเช่นกันในช่วง 20 ปีที่ผ่านมา แม้ว่าหลินจูจะไม่ได้ใช้มัน แต่วิธีการนั้นเธอก็จำได้ชัดเจน
หลังจากหลินจูพูดจบ ฉินหลั่งก็ปฏิบัติตามสูตรนั้นทันที เขาระดมเลือดลมและชีพจร และพยายามละลายพลังภายในทั้งสองในร่างกาย เขาพยายามสองครั้งแรกไม่เป็นผล แต่ครั้งที่สาม เมื่อเขาลองอีกครั้ง เขารู้สึกได้อย่างชัดเจน ว่ามีพลังภายอย่างหนึ่งในสลายในร่างกายของเขาสำเร็จ
จิตวิญญาณของฉินหลั่งถูกปลุกขึ้น เขาตัดสินใจทำตามสูตรที่หลินจูบอกด้วยความมุ่งมั่น เพื่อแก้ไขพลังภายในของยายปี้หวู้และจูชุยส่วยในร่างกายของเขาทันที
จู่ๆลมก็อุทานขึ้นมา “ยายปี้หวู้ ใบหน้าของคุณ … โปรดปรึกษากับจูชุยส่วยและถอนฝ่ามือออกพร้อมกัน มิฉะนั้นจะต้องเสียพลังทั้งหมด!”
ตอนนนี้เองฉินหลั่งก็มีโอกาสเหลือบมองไปที่ยายปี้หวู้ และเขาก็ต้องผงะ เมื่อเห็นว่าใบหน้าที่สวยงามของยายปี้หวู้กำลังเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว สำหรับเธอแล้ววินาทีก็เหมือนปี ผ่านไปแค่10วินาที ก็รู้สึกว่ายายปี้หวู้ดูแก่ลง4-5ปี!
ทันใดก็ได้ยินเสียงกษัตริย์แห่งบรูไนตะโกนอย่างตื่นเต้นอีกครั้ง และเขาก็ถูกพยุงโดยองครักษ์ที่อยู่ข้างๆทั้งสอง
ฉินหลั่งเหล่ตาไปที่จูชุยส่วย เห็นเพียงใบหน้าที่ซีดเผือด ริมฝีปากไม่มีเลือด รอบศีรษะเต็มไปด้วยไอร้อน ท่าทางของเธอดูอ่อนแอมาก
ในเวลาเดียวกัน ฉินหลั่งรู้สึกว่าพลังภายในที่ทั้งสองถ่ายเข้ามาในร่างกายของตน ลดลงอย่างกะทันหัน ในเวลานี้ทั้งสองก็เกือบจะถึงจุดที่จบแล้ว!
ไม่ว่าใครจะเกลี้ยกล่อมยังไง ยายปี้หวู้และจูชุยส่วยก็ไม่สนใจ สิ่งที่พวกเขาต้องการคือการเห็นศัตรูที่พวกเขาเกลียดที่สุดในชีวิตใกล้จะถึงจุดดับสูญ! อยากเห็นอีกฝ่ายตาย! ดังนั้น แม้ว่าเขาจะเข้าใจว่า ในเวลานี้เขาได้มาถึงจุดที่ “ทำร้ายศัตรูหนึ่งพัน ตัวเองเจ็บแปดร้อย” เขายังคงถ่ายเทพลังภายในลงในร่างกายของฉินหลั่งเต็มกำลัง
ฉินหลั่งรู้สึกกังวลมากที่สุด ในใจของเขาไม่ต้องการให้ทั้งสองคนเป็นอะไรไป แต่ตอนนี้นอกจากสลายพลังของทั้งสอง เขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้อีก
เห็นได้ว่ายายปี้หวู้แก่ไปถึงอายุ 70-80 ปีแล้ว ใบหน้าของจูชุยส่วยก็ซีดเซียวราวกับหิมะ! พลังภายในของทั้งคู่กำลังจะหมดไปแล้ว ไม่สามารถยกมือขึ้นประสานแล้ว ฝ่ามือของพวกเขาก็ออกจากร่างของฉินหลั่ง และทั้งคู่ก็ล้มลงในน้ำ
เดิมทีร่างกายของฉินหลั่งกำลังสลายพลังของคนทั้งคู่ แต่ก็พลังหายไปทันทีสภาพแวดล้อมในร่างกายของเขาเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน ทำให้พลังภายในทั้งสองพันกันอย่างไม่ปกติ พลุกพล่านเหมือนน้ำที่หยดลงในน้ำมันเดือด
ฉินหลั่งเหมือนถูกไฟฟ้าช็อตหลายพันโวลต์ช็อต ในสมองมีเสียง “จื๊ด” ไม่ได้สติ เขาเซไปด้านหลัง แล้วล้มลงไปในน้ำ
หลินจูรีบวิ่งลงไปในน้ำ ใช้พลังทั้งหมดที่มี แต่ก็ไม่สามารถพาฉินหลั่งไปที่ฝั่งได้ เขาทำได้เพียงใช้ร่างกายของตัวเองชันตัวเขาไว้ ปล่อยให้ร่างกายส่วนบนของเขาลอยเหนือผิวน้ำ เพื่อป้องกันไม่ให้เขาจมน้ำตาย
“ฉินหลั่ง! ฉินหลั่ง!” หลินจูเรียกฉินหลั่งเสียงดัง
ฉินหลั่งค่อยๆลืมตาขึ้น และเห็นว่าหลินจูกำลังพยุงร่างของเขาอยู่ในน้ำ เขารู้สึกขอบคุณมากและรีบขยับตัวนั่งลงด้วยตัวเอง พร้อมพูดกับหลินจูว่า “ผมสบายดี ขอบคุณ”
“คุณเป็นอย่างไรบ้าง” หลินจูถามอย่างกังวลขณะยืนอยู่ในน้ำ
ฉินหลั่งรู้สึกว่า พลังภายในส่วนใหญ่ในร่างกายของเขาได้สลายไปแล้ว ในเวลานี้มีเพียงพลังภายในเพียงเล็กน้อยเท่านั้นที่ปะทะกัน เมื่อกี้มันโจมตีฉินหลั่งโดยไม่ทันตั้งตัว ในเวลานี้ฉินหลั่งใช้วิธีการที่หลินจูสอนตน พลังภายในทั้งสองจึงสลายเข้าสู่ร่างกายอย่างรวดเร็ว
เขาใช้วิธี “เทียนหนานเทียนเป่ย” ในการเก็บพลังภายใน เขารู้สึกสงบราวกับทะเลที่ไม่มีลม ฉินหลั่งยืนขึ้นจากน้ำและพยักหน้าให้หลินจู “ผมสบายดี”
“ดีมาก” หลินจูถอนหายใจด้วยความโล่งอก จากนั้นก็จ้องมองไปที่ฝั่ง
ตอนที่หลินจูวิ่งไปช่วยฉินหลั่ง ยายปี้หวู้และจูชุยส่วยก็ได้รับการช่วยเหลือจากลูกสาวทั้งสี่ “ลมดอกไม้ หิมะดวงจันทร์”และกษัตริย์บรูไน
หลินจูวิ่งไปหาจูชุยส่วยและร้องว่า “ราชินี …”
ฉินหลั่งรีบวิ่งไปที่ฝั่งทันที แต่เขารู้สึกว่าก้าวของเขาเบาลงกว่าเดิม และร่างกายของเขาก็สบายเหมือนถูกชะล้าง
ฉินหลั่งพูดกับทั้งสองคน “ ยาย ท่านจูเป็นยังไง เราเรียกรถพยาบาลแล้ว เดี๋ยวจะพาพวกคุณไปโรงพยาบาล!”
ยายปี้หวู้แก่ไม่เป็นท่า เธอได้สาวใช้สี่ทั้งคนพยุงไว้ และพูดด้วยน้ำเสียงแก่ ๆ :
“ไอ้เด็กเหม็น เขากับฉันก็ไม่ต่างจากหมดพลัง แม้ว่าฮัวโต๋จะยังมีชีวิตอยู่ก็ไร้ประโยชน์แกมันโชคดีเห้ๆ ฉันและนังสารเลวนั่นฝึกพลังภายในมาทั้งชีวิตตกไปอยู่ในตัวแกแล้ว! อย่าลืมที่ยายบอกก่อนหน้านี้ แกต้องเป็นเจ้าแห่งยาวเย่วกง หากยาวเย่วกงพังด้วยน้ำมือแก ถึงยายจะเป็นผีก็จะไม่ปล่อยแก ได้ยินไหม! แค่ก แค่ก แค่ก …”
ยายปี้หวู้ไออย่างรุนแรง
ฉินหลั่งเกรงจะทำให้เขาโกรธและพูดอย่างรีบร้อน “ครับ … ยายไม่ต้องกังวล”
จูชุยส่วยนอนในอ้อมแขนของกษัตริย์บรูไน ตาของเธอละห้อย เธอยิ้มจาง ๆ “ฉินหลั่ง ถึงตอนนี้แล้วยังไม่อยากเรียกฉันว่าอาจารย์อีกหรือ?”
ฉินหลั่งมองสภาพของจูชุยส่วยในเวลานี้รู้สึกเศร้าจริงๆ เขาพูดว่า “ไม่ ผมถือว่าคุณเป็นอาจารย์ของผมมาตั้งนานแล้ว!”
จูชุยส่วยมองไปที่ฉินหลั่งและยิ้มอย่างเศร้า ๆ “ดีมาก ศิษย์ที่ดี!”
เธอจับมือหลินจูเบา ๆ และพูดกับฉินหลั่ง “เธออยู่กับฉันมานานกว่า 10 ปี หลังจากที่ฉันจากไป เธอจะไม่มีญาติอีกแล้ว โปรดดูแลเธอแทนฉันด้วย”
หลินจูน้ำตาไหลและกล่าวว่า “ไม่ ราชินี ฉันจะไม่ตามทั้งนั้น ฉันจะติดตามแต่ท่าน”
ฉินหลั่งพยักหน้าและกล่าวว่า “ครับอาจารย์ ผมจะดูแลหลินจูให้ดี”
จูชุยส่วยพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นก็พูดภาษามลายูสองสามคำ กับกษัตริย์ฮัสซานัลแห่งบรูไนที่กำลังโอบเธออยู่ ฮัสซานัลทั้งพยักหน้าและส่ายหัว ใบหน้าของเขาซบลงที่แก้มของเธอ ชายชาตรีก็อดไม่ได้ที่จะหลั่งน้ำตาออกมา!
ยายปี้หวู้หัวเราะเยาะและพูดว่า “อีดอก จะตายอยู่แล้วยังมีหน้ามาพลอดรักกับไอ้ต่างชาติคนนี้ ไม่น่าแปลกใจที่ศิษย์น้องเกลียดแก รอแกตาย ฉันจะกลับไปอยู่กับศิษย์น้องที่ภูเขาเทียนตลอดกาล!”
จูชุยส่วยกล่าวว่า “สาวพรหมจารีอายุ 70-80 อย่างเธอ ศิษย์พี่ไม่มีวันชอบเธอหรอก คนที่อยู่ในหัวใจของเขาคือฉัน หลังจากที่เธอตาย ฉันกับศิษย์พี่จะได้ครองรักกันเป็นเทพธิดาเทพบุตรตลอดไป”
ยายปี้หวู้กล่าวว่า “ฉันเป็นคนที่เขาชอบ”
จูชุยส่วยพูดต่อ “คนที่ศิษย์พี่ชอบคือฉัน”
ทั้งสองพูดแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนเสียงของพวกเขาค่อยๆเงียบลง จนกระทั่งเสียงนั้นเงียบลง และลมหายใจขาดหายไป ทั้งสองก็จากโลกนี้ไป
“ลมดอกไม้ หิมะดวงจันทร์” หญิงสาวทั้งสี่ วางร่างของยายปี้หวู้ลงบนพื้น ทั้งสี่คนคุกเข่าลงบนพื้นและเคาะหัวสามครั้งต่อหน้าศพ
กษัตริย์บรูไนกอดศพจูชุยส่วยแล้วร้องไห้!
หลินจูนอนอยู่ที่ร่างของจูชุยส่วย นอนก้มและสะอึกสะอื้นไม่หยุด
ฉินหลั่งก็เต็มไปด้วยความเศร้าโศกเช่นกัน เขาโค้งคำนับสามครั้งต่อยายปี้หวู้และท่านจูในเวลานี้เสียงไซเรนของตำรวจดังขึ้นรอบ ๆ และจากนั้นหัวหน้าสำนักงานตำรวจหลินอานเย่เถิง ก็รีบวิ่งเข้ามาพร้อมกับตำรวจกว่า 20 นาย เขาได้รับแจ้งจากโรงแรมและรีบกลับมา
ตำรวจตกใจมาก เมื่อเห็นเจ้าหน้าที่สองคนที่ไม่รู้ว่าพวกเขายังมีชีวิตอยู่หรือไม่ที่ประตู เย่เถิงก็ตกใจมากยิ่งขึ้น เมื่อเห็นจูชุยส่วยที่ตายแล้วในอ้อมกอดของกษัตริย์แห่งบรูไน เขาตกใจจนสติแทบหลุดแล้วตะโกนว่า “พวกคุณเป็นใคร”
เย่เถิงหันปืนไปทาง “ลมดอกไม้ หิมะดวงจันทร์”ผู้หญิงทั้งสี่คน
“ลมดอกไม้ หิมะดวงจันทร์”ผู้หญิงทั้งสี่คนกระโดดขึ้นอย่างรวดเร็วและยืนอยู่ด้านหน้าร่างของยายปี้หวู้
กษัตริย์แห่งบรูไนหันศีรษะและตะโกนภาษามลายูสองสามคำถึงเย่เถิง ล่ามของโรงแรมแปลว่า “กษัตริย์แห่งบรูไนขอให้คุณออกไปโดยเร็ว คุณไม่ต้องยุ่งเรื่องที่นี่ และเขาจะไม่ยกระดับเรื่องนี้เป็นงานทางการทูต!”
เย่เถิงงงกับสถานการณ์?
กษัตริย์แห่งบรูไนตะโกนอีกครั้ง ล่ามแปลกล่าวว่า “กษัตริย์แห่งบรูไนตรัสว่า ถ้าคุณไม่ออกไปอีก เขาจะจัดการเรื่องนี้อย่างรุนแรง!”
เย่เถิงไม่เข้าใจสถานการณ์ แต่ตอนนี้เขาทำได้เพียงแค่ถอนตัวออกไป เขาโบกมือและพาคนของเขาออกจากโรงแรม
ที่แท้ก่อนที่จูชุยส่วยกำลังจะตาย เธอสั่งเสียกับกษัตริย์แห่งบรูไน ว่าเธอจะต้องไม่ให้การเสียชีวิตของตนนำความเสียหายสู่มาตุภูมิหรือบุคคลหนึ่งบุคคลใด มิฉะนั้นเธอจะไม่ให้อภัยเขาตลอดชีวิต!
กษัตริย์แห่งบรูไนปฏิบัติต่อจูชุยส่วยในฐานะเทพธิดามาโดยตลอด จึงไม่กล้าขัดขืนความปรารถนาสุดท้ายของเธอ
“ลมดอกไม้ หิมะดวงจันทร์”หญิงสาวทั้งสี่ เดินขึ้นไปหาฉินหลั่ง ทำความเคารพ แล้วถามว่า “นายท่าน ท่านจะจัดการศพของนายหญิงอย่างไร”
ฉินหลั่งผงะและจำได้ว่า เขาเพิ่งสัญญากับยายเรื่องเจ้าสำนัก “ยาวเย่วกง”ในตอนนั้น เขาเพียงต้องการทำให้ยายรู้สึกสบายใจ ฉินหลั่งไม่ได้มีเจตนาที่จะเป็น “เจ้าสำนัก” แต่ตอนนี้เกิดขึ้นแล้ว เมื่อยายเพิ่งเสียชีวิตไป ในตอนนี้เขาจึงปฏิเสธไม่ได้ จึงลอยตาน้ำไปก่อนแล้วค่อยหาวิธีเปลี่ยนเจ้าสำนักในภายหลัง
เขาจึงพูดว่า “โอเค ผมไม่รู้ว่ายาวเย่วกงมีพิธีกรรมอะไรหรือเปล่า ถ้าไม่มี ยายก็ไม่มีญาติที่ไหน ผมคิดว่าจะติดต่อสถานฌาปนกิจศพและเผาศพยายทันที”
หญิงสาวทั้งสี่จ้องมองกัน ยายปี้หวู้เป็นเจ้าสำนักคนแรกของยาวเย่วกง ไม่เคยมีพิธีศพของเจ้าสำนักมาก่อน เนื่องจากฉินหลั่งเป็นเจ้าสำนักคนใหม่ จึงควรฟังเขาเป็นธรรมดา ทุกคนตอบอย่างพร้อมเพรียง “น้อมรับคำสั่งของนายท่าน