รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 271 แกเป็นคนบงการคนเดียว

บทที่ 271 แกเป็นคนบงการคนเดียว
“คุณชายฟาง…”
เฉิงเหมิ่งนึกไม่ถึงว่าคนรับสายจะเป็นฟางเจิ้ง แต่ว่าฟังจากน้ำเสียงของฉินหลั่งแล้ว ฟางเจิ้งกับซ่งอวี่ไปยั่วยุฉินหลั่งเข้า ในเมื่อฟางเจิ้งเป็นคนรับสายของโทรศัพท์ซ่งอวี่ นั่นก็หมายความว่า ตอนนี้เขาอยู่กับซ่งอวี่
“อืม ฉันฆ่าร.ป.ภตัวน้อยทั้งสองคนนั้นไปแล้ว…” เฉิงเหมิ่งโกหก
“ฆ่าไปแล้ว เยี่ยมไปเลย” พอฟางเจิ้งได้ยินดังนั้น ก็รู้สึกมีความสุข ด้านล่างของร่างกายก็มีพลังมากขึ้น เสียงร้องเรียกของสาวๆ ก็ดังขึ้นและหลงระเริงมากขึ้น
“คุณชายฟาง ตอนนี้คุณอยู่ที่โรงแรมฉวนเหม่ยรึเปล่าครับ? ”เฉิงเหมิ่งถาม โรงแรมฉวนเหม่ยคือที่ที่ฟางเจิ้งชอบไปเที่ยวเล่นบ่อยๆ
“เปล่า ตอนนี้ฉันกับลูกพี่ลูกน้องฉันอยู่ที่บ้าน นายได้ยินแล้วใช่ไหม ว่าผู้หญิงพวกนี้ถูกฉันลงโทษจนน่าเวทนาขนาดไหน! ฮ่าๆๆ ”
ฟางเจิ้งพูด “เฉิงเหมิ่ง ครั้งนี้นายทำได้ดีมาก อีกเดี๋ยวถ้าฉันมีสาวๆ ที่ไม่ต้องการแล้วฉันจะแนะนำให้นายแล้วกัน ให้นายได้รู้สึกดี ไม่คุยแล้วนะ ฉันต้องเพิ่มกำลังสักหน่อย ให้สาวๆ ที่อยู่ใต้ร่างฉันร้องไห้น่าสงสารกว่านี้! ”
หลังจากพูดจบ ฟางเจิ้งก็ตัดสายไป
“ตอนนี้พวกเขาอยู่ที่บ้านของคุณชายฟางครับ” เฉิงเหมิ่งมองไปที่ฉินหลั่งแล้วก็พูดอย่างเคารพ
“พาฉันไปเดี๋ยวนี้! ” ฉินหลั่งยังคงมีความโกรธอยู่มากมายที่จำเป็นต้องได้ระบายออกมา
“ครับๆๆ …รถของผมอยู่ด้านนอก เดี๋ยวผมจะพาคุณไป! ” เฉิงเหมิ่งไม่กล้าพูดคำว่า “ไม่”กับฉินหลั่งเลยแม้แต่นิดเดียว
ฉินหลั่งเดินตามเฉิงเหมิ่งออกไปจากบ้านของต้ายเฉียนโป๋
เพราะว่าการต่อสู้เมื่อกี้นี้ ชาวบ้านจำนวนมากที่เฝ้าดูอยู่รอบๆ พอเห็นฉินหลั่งกับเฉิงเหมิ่ง ก็รีบพากันหลบทันที กลัวว่าตัวเองจะโดนลูกหลงไปด้วย
เฉิงเหมิ่งขับรถ ขับไปยังเขตหรูหราที่ฟางเจิ้งพักอาศัยอยู่
ขณะนี้ ที่คฤหาสน์ส่วนตัวของฟางเจิ้ง
ประตูห้องน้ำเปิดออก ซ่งอวี่ดึงมือสาวๆ ออกกำลังกายที่ยังไม่หยุดหย่อนไปด้วย พลางผลักให้เธอเดินไปที่ห้องนอนไปด้วย สาวๆ ที่อยู่ใต้ร่างเขาร้องด้วยความเจ็บปวด
ที่ความสัมพันธ์ของซ่งอวี่กับฟางเจิ้งดีขนาดนี้ นอกจากเพราะว่าความสัมพันธ์ของลูกพี่ลูกน้องแล้ว ก็ยังเป็นเพราะว่าทั้งสองคนมีงานอดิเรกที่เหมือนกัน
ปีนี้ซ่งอวี่อายุ24 ตั้งแต่ครั้งแรกตอนอายุ16 จนถึงอายุ20 ซ่งอวี่เล่นกับผู้หญิงมากมายหลายประเภทมาเกิน100คนแล้ว เขาเบื่อหน่ายกับรูปแบบท่าทางเดิมๆ ไปแล้ว
หลังจากอายุ20 ซ่งอวี่ก็เริ่มชอบแบบทีละหลายๆ คน ชายสองหญิงหนึ่ง หญิงสองชายหนึ่ง หญิงสองชายสองเขาก็เคยลองมาหมดแล้ว สองปีนี้ การเล่นแบบทีละหลายๆ คนก็ไม่ได้ทำให้ซ่งอวี่รู้สึกสนใจได้อีกแล้ว
มีอยู่ครั้งหนึ่ง ฟางเจิ้งเรียกให้เขาออกมาเล่นกับผู้หญิงคนหนึ่ง เมื่อนึกถึงความสัมพันธ์ของลูกพี่ลูกน้องของฟางเจิ้ง การสับสนทางจริยธรรมอะไรแบบนี้ทำให้ซ่งอวี่รู้สึกหลงใหล
“เมื่อกี้เฉิงเหมิ่งโทรมาเหรอ? ” ซ่งอวี่ถาม เมื่อกี้ตอนที่เขาอยู่ในห้องน้ำนั้น ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดัง
“ใช่แล้ว พี่ชาย เฉิงเหมิ่งบอกว่า ร.ป.ภ.สองคนนั้นถูกเขาฆ่าไปเรียบร้อยแล้ว! ” ฟางเจิ้งพูดอย่างตื่นเต้น
“อ้อ แก้ไขเรียบร้อยแล้วเหรอ? ”
ซ่งอวี่ประหลาดใจเล็กน้อย เขาจำได้ว่าก่อนหน้านี้หลายครั้งที่เขาสั่งให้เฉิงเหมิ่งไปฆ่าคน ทุกครั้งเฉิงเหมิ่งจะจัดการกับศพให้เรียบร้อยก่อน ถึงจะโทรมารายงานเขา
แต่ว่าเวลานี้มันห่างจากตอนที่เขาโทรหาเฉิงเหมิ่งแค่ไม่ถึงสองชั่วโมงเท่านั้นเอง ในระยะเวลาที่สั้นแบบนี้ เฉิงเหมิ่งฆ่าร.ป.ภ.ไปสองคน แล้วก็จัดการทำลายศพพวกเขาได้แล้วงั้นเหรอ?
“ครั้งนี้เฉิงเหมิ่งน่าจะราบรื่นดีสินะ? ” ซ่งอวี่คิดในใจ
“พี่ชาย ตอนนี้ผมดีใจมาก มา พวกเราพี่น้องไปเล่นบนเตียงกันเถอะ! ชายสองหญิงสองมันเร้าใจมากเลย! ” ฟางเจิ้งเสนอแนะ ระหว่างที่พูดนั้น เขาก็“ตี” ก้นของสาวๆ ที่อยู่ใต้ร่างของเขา เป็นสัญญาณบอกให้เธอขึ้นไปบนเตียง
“ขึ้นเตียง！”
ซ่งอวี่ก็ประคองบั้นท้ายของสาวๆ แล้วก็ขึ้นไปบนเตียงด้วยเหมือนกัน เกี่ยวกับเรื่องที่คาดเดาเกี่ยวกับเฉิงเหมิ่งเมื่อกี้นี้ ซ่งอวี่ลืมไปซะสนิทแล้ว ปกติแล้วซ่งอวี่สุขุมมาก แต่ว่าในเวลาแบบนี้ เขาก็สามารถเสียสติปัญญาของตัวเองไปได้
ตอนนี้เอง เฉิงเหมิ่งขับรถSagitarสีเงิน ค่อยๆ เข้ามาใกล้ชุมชนที่ฟางเจิ้งอาศัยอยู่ ฉินหลั่งก็นั่งอยู่ข้างๆ ที่นั่งคนขับ
ชุมชนที่ฟางเจิ้งอยู่นั้น เป็นชุมชนที่หรูหราของเย็นจีน และเพราะว่าสถานะตัวตนของฟางเจิ้งแล้ว ก็จะมีคนให้ความสำคัญและได้รับการดูแลเป็นพิเศษ
ฟางเจิ้งขับรถมาถึงหน้าชุมชน
ร.ป.ภ.ประจำอำเภอรีบเข้ามาสอบถามในทันที
“มาหาใครครับ? ” ร.ป.ภ.ถาม มาตรการรักษาความปลอดภัยของชุมชนเข้มงวดมาก หากคุณไม่ได้รับอนุญาตจากผู้อยู่อาศัยในชุมชน ก็จะไม่ยอมให้พวกเขาเข้าไป
“คุณชายฟาง！ เฉิงเหมิ่งไม่ได้แม้แต่มองหน้าร.ป.ภ.ด้วยซ้ำ ตอนนี้อารมณ์ของเขานั้นเต็มไปด้วยความกังวลและตื่นตระหนก
“คุณชายฟางไม่ได้บอกพวกเราไว้ หรือว่าคุณลองโทรหาคุณชายฟางอีกครั้งตอนนี้ดูไหมครับ? ”
พอได้ยินว่าจะมาหาคุณชายฟาง ท่าทีของร.ป.ภ.ก็อ่อนน้อมมากขึ้น สองชั่วโมงก่อนหน้านี้ เขาเห็นกับตาของตัวเองว่าคุณชายฟางกับคุณชายซ่งเข้ามาในชุมชนนี้ด้วยกัน
คุณชายของตระกูลใหญ่ทั้งสองคน ไม่ใช่คนที่ร.ป.ภตัวเล็กๆ อย่างพวกเขาจะไปยั่วยุได้
“แม่ง ครั้งที่แล้วที่กูมามึงก็เคยเจอกูไม่ใช่เหรอ? มึงคิดว่าคุณชายฟางน่ะอยากโทรเมื่อไหร่ก็โทรได้งั้นเหรอ! ”
เฉิงเหมิ่งมองหน้าร.ป.ภ.แล้วพูดอย่างโกรธเกรี้ยว ใบหน้าฝั่งซ้ายของเขาที่ฉินหลั่งต่อยมันบวมขึ้น บวกกับใบหน้าของเขาที่ร้ายกาจอยู่แล้ว ภายใต้แสงไฟสลัวยามค่ำคืนนี้นั้น ทำให้ร.ป.ภ.รู้สึกตกใจ
เดือนนี้ เพราะว่าเฉิงเหมิ่งช่วยจัดการเรื่องให้ซ่งอวี่ ก็เคยมาที่ชุมชนนี้จริงๆ ร.ป.ภ.ก็เคยเห็นเขา
“ครับ อย่าพึ่งโมโหนะครับ ผมจะให้คุณเข้าไปเดี๋ยวนี้! ” ร.ป.ภ.รีบพูดทันที
เขาเคยได้ยินมาว่าคนคนนี้เป็นหมัดเมาใต้ดิน ในมือของเขามีอยู่หลายชีวิต ในฐานะที่เป็นร.ป.ภ.เขาไม่กล้าทำให้คนคนนี้ข้องใจหรอก ถ้าเกิดว่าถูกเขาจับตามองแล้ว ชีวิตของตัวเองต้องเป็นอันตรายแน่นอน
แล้วไม้กั้นก็ถูกยกขึ้นอย่างรวดเร็ว เฉิงเหมิ่งขับรถไปยังคฤหาสน์ของฟางเจิ้งช้าๆ
ในคฤหาสน์นั้น ซ่งอวี่กับฟางเจิ้งกำลังเล่นกันอย่างสนุกสนาน สาวๆ ทั้งสองคนภายใต้การทรมานของพวกเขา ก็กรีดร้องออกมาพร้อมกับเสียงร้องไห้
ในห้องมีภาพเหตุการณ์ของการมั่วโลกีย์
ซ่งอวี่ยืนขึ้นบนเตียง แล้วก็เดินไปตามพื้นด้วยเท้าเปล่า เขาอยากจะหยุดพักและสูบบุหรี่หน่อย แล้วก็ไปต่อบนเตียงอีกสักสองสามรอบ
“พี่ชาย ตอนนี้สองสาวมาอยู่ที่ผมแล้ว! พี่ค่อยๆ สูบไปนะ ฮ่าๆๆ ” ฟางเจิ้งผลักสาวๆ ทั้งสองคนไปที่เตียง เสือที่หิวโหยตะครุบสาวๆ ทั้งสองคน
ซ่งอวี่นั่งลงบนเก้าอี้ข้างขอบหน้าต่าง ท่านหน้าต่างถูกปิดแน่น ถึงแม้ว่าการกระทำแบบนี้คนอื่นๆ จะดูว่ามันไม่เหมาะสม แต่ว่าเขาก็ยังจุดบุหรี่อย่างสบายๆ มองภาพที่หอมหวานบนเตียง
ซ่งอวี่รู้สึกได้ถึงลมเย็นๆ ที่พัดมาที่เขา เขาก็ลุกขึ้นเพราะว่าต้องการจะปิดหน้าต่าง ช่วงเวลาที่เขาเปิดม่านเล็กน้อย เขาก็เห็นรถคันหนึ่งค่อยๆ จอดลงที่ด้านล่างของคฤหาสน์
นั่นคือรถของเฉิงเหมิ่ง รถSagitarคันนั้นคือรถที่ตัวเองซื้อให้เขาเอง
เส้นประสาทของซ่งอวี่ตึงเครียดทันที เฉิงเหมิ่งมาที่นี่ได้ยังไงกัน? เขายืนอยู่ด้านหลังหน้าต่าง แล้วก็ให้ความสนใจกับการเคลื่อนไหวด้านล่าง
เขาเห็นคนสองคนนั้นเดินลงมาจากรถ คนหนึ่งคือเฉิงเหมิ่ง ส่วนอีกคนหนึ่งก็คือร.ป.ภ.คนนั้นที่ชื่อว่า “ฉินหลั่ง”!
เฉิงเหมิ่งไม่ได้บอกว่า เขาฆ่าทั้งสองคนนั้นไปแล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไมร.ป.ภ.คนนี้ยังมีชีวิตอยู่ แล้วเฉิงเหมิ่งพามันมาที่นี่เพื่ออะไรกัน?
ซ่งอวี่รู้สึกได้ถึงความเร่งด่วนในทันที เขาวิเคราะห์ในใจอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ความเป็นไปได้มากที่สุดในสถานการณ์แบบนี้
นั่นก็คือเมื่อกี้ในโทรศัพท์นั้นเฉิงเหมิ่งโกหก และเหตุผลที่เขาโกหกก็คือมีคนข่มขู่เขา และคนคนนั้นก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่าคือฉินหลั่ง ร.ป.ภ.ตัวน้อยๆ ที่อยู่ข้างๆ เฉิงเหมิ่งตอนนี้ แล้วทำไมฉินหลั่งถึงสามารถข่มขู่เฉิงเหมิ่งได้?
ซ่งอวี่มีการคาดเดาที่น่ากลัว นั่นก็คือเฉิงเหมิ่งไม่ใช่คู่ต่อสู้ของร.ป.ภ.ตัวน้อยคนนี้เลย!
พอเห็นเฉิงเหมิ่งกับฉินหลั่งกำลังเดินเข้ามาทางคฤหาสน์ หัวใจของซ่งอวี่ก็เหมือนถูกแขวนอยู่กลางอากาศ
“ฟางเจิ้ง！”ซ่งอวี่มองไปที่ฟางเจิ้งที่กำลังเล่นสนุกอยู่บนเตียง
“ทำไมเหรอพี่ชาย ทำไมสีหน้าพี่ถึงได้ดูแย่แบบนั้น? ” ฟางเจิ้งกำลังออกกำลังกายยืดกล้ามเนื้อไปด้วย แล้วก็มองหน้าซ่งอวี่พร้อมกับเอ่ยถาม
ซ่งอวี่ยังไม่ทันจะพูดอะไร ก็ได้ยินเสียงที่ไม่เบาและไม่ดังเท่าไหร่ ดัง “ปัง” ซ่งอวี่ใจเต้น เขารู้ว่านี่คือเสียงของประตูคฤหาสน์ที่ถูกเปิดออก
“ใคร! แม่ง ไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ต่อแล้วใช่ไหม? ” ฟางเจิ้งเองก็ได้ยินเสียงประตูเปิดเหมือนกัน ตอนแรกเขาก็ตกใจ หลังจากนั้นก็กลายเป็นโกรธ แต่ว่าเขาไม่ได้รู้สึกถึงอันตรายที่กำลังใกล้เข้ามาเลย
“เดี๋ยวต้องทำไปตามสถานการณ์นะ นายต้องฟังฉัน! ” ซ่งอวี่พยายามบังคับให้ตัวเองสงบลง เดินเข้าไปหาฟางเจิ้งแล้วก็กระซิบบอกเขาเบาๆ
“อะไรนะ! ” ฟางเจิ้งมึนงง เขาไม่รู้เลยแม้แต่นิดเดียวว่าซ่งอวี่หมายความว่ายังไง
“ตึก
ตึก
ตึก”
ตอนนี้เอง ก็มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นในคฤหาสน์ ซ่งอวี่และฟางเจิ้งก็ต่างมองไปยังประตูห้องนอน แล้วผู้ชายทั้งสองคนก็ค่อยๆ ปรากฏตัวต่อหน้าสายตาของพวกเขา
“แกนั่นเอง……”พอเห็นร.ป.ภ.ตัวน้อยอย่างฉินหลั่ง ฟางเจิ้งก็เหมือนกับเห็นผียังไงยังงั้น เขาผลักสาวๆ ออกช้าๆ แล้วก็ยืนอยู่ที่พื้น
“เฉิงเหมิ่ง แกกล้าหลอกฉันงั้นเหรอ ยังไม่รีบฆ่าไอ้ร.ป.ภ.คนนี้อีก! ” ฟางเจิ้งตะคอกออกมาด้วยความโกรธ ดูท่าทางของฉินหลั่งที่กำลังจ้องมาที่เขา เขาก็รู้สึกตื่นตระหนก
เฉิงเหมิ่งก้มหน้าลงไม่พูดอะไร เขาจะพูดอะไรได้ล่ะ กระสุนก็ยังไม่สามารถทำอะไรฉินหลั่งได้ เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของฉินหลั่งเลยด้วยซ้ำ
“พวกแกทั้งสองคนสนุกสนานดีนิ! ” ฉินหลั่งมองไปที่คนที่ร่างกายเปลือยเปล่าทั้งสองคน แล้วก็พูดด้วยสีหน้าที่เหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม
“แกจะทำอะไร! ” ทันใดนั้นฟางเจิ้งก็รู้สึกได้ว่ามีบางอย่างที่ผิดปกติ เขาจ้องไปที่ฉินหลั่งอย่างตื่นตัว แล้วก็ค่อยๆ ถอยหลังไปเรื่อยๆ
“ฉันจะทำอะไรยังงั้นเหรอ? ฉันกับพี่ต้ายก็แค่ไม่ให้พวกแกเข้าไปในบ้านของครอบครัว พวกแกก็อยากจะฆ่าพวกเราแล้ว ถ้าเกิดว่าเป็นแก ตอนนี้แกอยากจะทำอะไรยังงั้นเหรอ? ” ฉินหลั่งถามกลับ เพียงแค่ประโยคเดียว ก็ทำให้ซ่งอวี่กับฟางเจิ้งรับรู้ได้ถึงอันตรายของการที่ฉินหลั่งมาในครั้งนี้
“พี่ชาย เรื่องนี้ฉันไม่รู้เรื่องด้วยเลยแม้แต่นิดเดียวนะ ฉันไม่รู้เลยว่าเขาจะไปฆ่าพวกนาย! ” จู่ๆ ซ่งอวี่ก็มองหน้าฉินหลั่งแล้วก็พูดออกมา
เฉิงเหมิ่งกับฟางเจิ้งก็ต่างอึ้งไป ทั้งๆ ที่ซ่งอวี่ให้เขาไปฆ่าฉินหลั่งแท้ๆ ทำไมตอนนี้ถึงได้ทำตัวเหมือนไม่มีความผิดแบบนี้?
เฉิงเหมิ่งมองสายตาของซ่งอวี่ ก็เห็นว่าสายตาของซ่งอวี่ค่อยๆ เปลี่ยนไป แล้วเขาก็เข้าใจในทันที ว่าซ่งอวี่อยากจะให้เขาช่วยเล่นละครต่อไป
“พี่ชาย…” ฟางเจิ้งแสดงออกอย่างตรงไปตรงมา เขายังไม่เข้าใจสถานการณ์ในตอนนี้ คำพูดของซ่งอวี่เป็นการปัดความรับผิดชอบจริงๆ ซ่งอวี่ก็ตัดบทเขาก่อน
“ฟางเจิ้ง ทำไมถึงไม่ปรึกษาฉันก่อน ถ้าเกิดว่าฉันรู้ล่ะก็ ฉันไม่มีวันปล่อยให้นายทำแบบนั้นแน่นอน ทั้งๆ ที่เมื่อตอนบ่ายพวกเราผิดเองแท้ๆ ” ซ่งอวี่มองไปที่ฟางเจิ้งแล้วพูด แล้วเขาก็ขยิบตาให้ฟางเจิ้งเหมือนกัน
พอนึกถึงที่ก่อนหน้านี้ซ่งอวี่บอกตัวเองว่า “ต้องฟังฉัน” ตอนนี้เองฟางเจิ้งถึงได้เข้าใจ ว่าซ่งอวี่บอกเป็นนัยว่าให้ตัวเองรับผิดชอบเรื่องทั้งหมด
แต่ถ้าเกิดว่ายอมรับว่าตัวเองเป็นคนบงการเฉิงเหมิ่ง แล้วใครจะไปรู้ว่าฉินหลั่งจะแก้แค้นเขายังไงบ้าง?
ฟางเจิ้งก็ไม่ได้โง่ แน่นอนว่าเขาไม่ต้องการจะรับเรื่องทั้งหมดมาอยู่ที่ตัวเอง แต่ว่าถ้าเกิดว่าตัวเองไม่เชื่อในสิ่งที่พี่ชายพูด แม้ว่าจะผ่านพ้นวันนี้ไปได้ เขาก็จะสูญเสียความไว้วางใจจากพี่คนนี้ไป
กำลังอำนาจของตระกูลซ่งอวี่ที่เย็นจีนนั้นไม่ใช่อะไรที่ตระกูลของฟางเจิ้งจะไปเปรียบเทียบได้ ธุรกิจหลายๆ อย่างของตระกูลฟางเจิ้งก็อาศัยความสัมพันธ์ของลูกพี่ลูกน้องของตระกูลซ่ง ถึงได้ดำเนินการไปอย่างราบรื่น
ถ้าเกิดว่าสูญเสียการสนับสนุนจากตระกูลซ่งไป สำหรับกิจการของตระกูลของฟางเจิ้งแล้วนั้น ก็ถือว่าได้รับการกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง
ตอนนี้ฟางเจิ้งก็เลยจำเป็นต้องทำตามซ่งอวี่ แบกรับเรื่องทั้งหมดไว้คนเดียว
“ผมไม่รู้ว่าเฉิงเหมิ่งจะจัดการเขาไม่ได้ พี่ แล้วตอนนี้ทำยังไงดีล่ะ? ” ฟางเจิ้งมองซ่งอวี่แล้วเอ่ยปากถาม
“พูดแบบนี้หมายความว่าแกเป็นคนบงการให้เฉิงเหมิ่งมาฆ่าพวกเราคนเดียวใช่ไหม! ” สายตาของฉินหลั่งมองไปที่ฟางเจิ้ง เหมือนกับงูพิษที่กำลังจ้องเหยื่อของมัน