รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 295 ความรู้สึกที่ลุ่มหลง

บทที่ 295 ความรู้สึกที่ลุ่มหลง
ในร้านมวยใต้ดินฮุ่ยจ้งในขณะนั้น ผู้คนยังคงล้อมรอบอยู่รอบตัวจงจิ่วเจิน พลิกเพื่อปรับปรุงภาพลักษณ์ตัวเองต่อหน้าจงจิ่วเจิน
“พอแล้ว คืนนี้ฉันเห็นการท่าทีของพวกนายหมดแล้ว ตอนนี้ก็ไม่จำเป็นจะต้องเสแสร้งนักหรอก แต่ฉันก็ไม่ได้คิดจะปฏิเสธพวกนายเพราะเรื่องนี้หรอก เวลาหลังจากนี้ไปยังอีกนาน ถ้ามีใครมาทำลายความประทับใจในใจฉันด้วยมือของเขาเองอีกครั้ง ฉันก็จะไม่ละเว้นอีก!”จงจิ่วเจินมองกลุ่มคนที่ประจบสอพลอรอบ ๆ แล้วเอ่ยขึ้น
เขากำลังเตือนทุกคนอยู่ หากมีการทรยศต่อเขาอย่างวันนี้เกิดขึ้นอีก จงจิ่วเจินจะไม่ปล่อยไปง่าย ๆ แน่
ในฐานะผู้ปกครองโลกใต้ดินของเย็นจีน เขาจำเป็นต้องคุมให้ได้
“ครับ!”
“แน่นอน”
“พวกเราฟังคำสั่งท่านจง ตระกูลจงจะทำทุกอย่างที่ท่านพูด”
คนอื่น ๆ พากันหวาดหวั่นยำเกรง รีบตอบรับแล้วแหวกทางให้กับตระกูลจง
“คุณฉิน เชิญ”จงจิ่วเจินและฉินหลั่งเดินเคียงข้างกันออกไป มีคนของตระกูลจงเดินตามด้านหลัง ยังมีลม ดอกไม้ หวังเฉิน ฉินเทียน ฉินจูอยู่รั้งท้าย
“คุณฉิน ไปที่ตระกูลจงกับฉันเถอะ ตระกูลจงจะจัดงานเลี้ยงฉลองให้คุณ”ฉินหลั่งช่วยปกป้องตระกูลจง จงจิ่วเจินจึงควรปฏิบัติต่อฉินหลั่งให้ดี
คนของตระกูลจงล้วนยืนรายล้อมฉินหลั่ง เห็นพ้องกันว่าต้องเชิญฉินหลั่งไปที่ตระกูลจง
“ไม่ล่ะ ผมขอรับแค่น้ำใจของท่านจงก็พอ คืนนี้ผมยังมีธุระของตัวเองอยู่ ดังนั้นช่วยดูแลท่านจงด้วยนะ!”ฉินหลั่งพูด เขากับจงยู่ยังมีนัดที่ทะเลสาบเว่ยหมิง
จงจิ่วเจินเมื่อได้ยินว่าฉินหลั่ง ก็ไม่ได้บังคับเขา บอกลาฉินหลั่งแล้วขึ้นรถหรูของตระกูลจงแล้วมุ่งหน้ากลับตระกูล
ภายใต้การจ้องมองของผู้คนมากมาย ฉินเทียนฉินจูไม่กล้าพูดอะไรกับฉินหลั่งมาก เพราะหากไปเข้าหูของพี่สองฉินหยวน จะต้องถูกเอาไปฟ้องคุณปู่แน่ ๆ
“จากนี้ก็จำไว้ ว่าต้องยิ้มบ่อย ๆ นะ?”
ฉินหลั่งมองไปที่ฉินจู ในใจของเขาก็ยังคงห่วงใยน้องสาวคนนี้มาก
“ยังจำตอนั้นได้มั้ย ฉันคืนหุ้นให้เธอ ตอนนั้นแค่เธอเห็นใบเสร็จ ก็หัวเราะจนปากจะถึงหู คืนนี้เธอเดิมพันให้ฉันร้อยล้าน ตามราคาต่อแล้ว ก็ได้2ร้อยล้าน แปลกจัง ทำไมไม่เห็นยิ้มเลยล่ะ?”
ฉินหลั่งเท้าคางมองฉินจูอย่าง “อยากรู้อยากเห็น”
ฉินจูหลุดขำ “พรืด”สวยงามเพริศพริ้งราวกับดอกท้อ เธอดึงหูของฉินหลั่ง พูดพลางยิ้ม “ฉินหลั่ง ไม่ได้แกล้งมานานแล้ว ฉันชักคันไม้คันมือแล้วสิ?”
จังหวะนั้น ราวกับย้อนกลับไปไม่กี่เดือนก่อน วันที่พวกเขาสองคนขายขนมแพนเค้กอยู่ที่หัวถนนที่หลินอาน
“พี่ พวกเราไปกันเถอะ”ฉินจูปล่อยหูของฉินหลั่ง แล้วพูดกับฉินเทียน ตอนนี้รู้ว่าสถานการณ์ของฉินหลั่งนั้นยังโอเค เธอก็วางไปได้เยอะ แถมฉินหลั่งก็ยังอยู่ในเย็นจีน ถ้าหากคิดถึงเขาแล้ว ก็หาโอกาสไปหาเขาก็พอแล้ว”
“งั้นฉันไปก่อนนะ”ฉินเทียนบอกลาหลินหลั่ง ก่อนพาฉินจูเดินไปที่ลานจอดรถ
ขณะฉินหลั่งกำลังจะให้ลมกับดอกไม้กลับไป เขาก็พลันนึกขึ้นได้ ว่าคุณตำรวจหวังก็ยังยืนอยู่ไม่ไกล
ทั้งหมดของคืนนี้ช่างน่าตำใจสำหรับหวังเฉิน ก่อนหน้านี้ในสายตาของเธอ มีเพียงขาวและดำ ดีและชั่ว แต่คืนนี้ทำให้เธอเข้าใจ ว่าโลกนี้ไม่ได้เรียบง่ายอย่างที่เธอคิด
“คุณตำรวจหวัง คุณตามผม เพราะคิดจะจับผมใช่มั้ย? ตามกฎหมาย ผมก็เหมือนกับมาต่อสู้ประลอง และคนเมื่อกี้ก็ตายเพราะผม”ฉินหลั่งเดินไปยังข้างหวังเฉินแล้วถาม
“ไม่ใช่….”
หวังเฉินรีบพูด เธอไม่ใช่คนโง่ที่จะดูไม่ออกว่าฉินหลั่งถูกใครผลักให้ไปอยู่ในจุดนั้น การประลองนี้เดิมทีก็เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ถ้าหากไม่มีการต่อสู้นี้ โลกใต้ดินของเย็นจีนคงจะเกิดความโกลาหลครั้งใหญ่ ผลที่ตามมานั้นไม่อาจคาดคิดจะรับได้
“งั้นคุณตามผมมาทำไม?”ฉินหลั่งถามอย่างแปลกใจ
“ฉัน…ฉัน”หวังพูดตะกุกตะกัก แล้วรีบโกหกออกมา “ฉันแค่ตามมาขอบคุณคุณ ฉันลงเดิมพันไป1หมื่น นายทำให้ฉันชนะเงิน2หมื่นหยวน”
ฉินหลั่งยิ้มอย่างไม่มีคำพูด
“งั้นผมไปก่อนนะ”พูดเสร็จ ฉินหลั่งก็เตรียมจะกลับเย็นจีนไปกับพวกของลม
“รอเดี๋ยว”
หวังเฉินรั้งฉิินหลั่งไว้อย่างกะทันหัน พูด “ตอนที่อยู่ในสนาม ฉันได้ยินว่าคนที่สู้กับคุณนั่นเป็นแก๊งที่มีอำนาจมากในสหรัฐอเมริกา ตอนนี้เขาตายแล้ว คุณอาจได้รับการตอบโต้ของพวกเขาได้ ต้องระวังตัวไว้นะ”
ฉินหลั่งอึ้งไปเล็กน้อย ไม่นึกว่าหวังเฉินจะมีความคิดแบบนี้ ยังมาเตือนเขาให้ระวังโดยเฉพาะ ใจของเขาอุ่นวาบอย่างช่วยไม่ได้
“ขอบคุณนะ ผมจะระวัง แต่กฎของโลกแห่งการต่อสู้นั้น หากพวกเขามาแก้แค้นผม งั้นก็แพ้ไม่ได้ คิดตามฐานะของพวกเขาไม่สามารถทำแบบนั้นได้ คุณไม่ต้องเป็นห่วงผมหรอก!”พูดจบ ฉินหลั่งก็เดินไปหาพวกลม
เป็นห่วงคุณ?
ได้ยินคำพูดของฉินหลั่ง หวังเฉินก็ตะหวิดในใจ เธอรีบตอบกลับในใจ “ฉันไม่ได้เป็นห่วงนายสักหน่อย ฉันแค่พูดไปอย่างนั้นเอง”
มองฉินหลั่งกับพวกลมขึ้นรถแท็กซี่ไป
หวังเฉินก็หมุนตัวเดินไปที่สกู๊ตเตอร์ของตัวเอง ในใจยังคงนึกถึงคำพูดเมื่อของฉินหลั่งอยู่ตลอด
ความจริง ที่หวังเฉินตามฉินหลั่งไปอย่างไม่รู้ตัวนั้น ก็เพราะในสนามนั้นเธอได้เห็นชายผู้ที่เป็นจูบแรกของเธอ แสดงความแข็งแกร่งอย่างสุดยอดบนสังเวียน หัวใจของหวังเฉินก็เต้นขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว
ก่อนหน้านี้เมื่อคิดถึงวันนั้นที่ถูกฉินหลั่งขโมยจูบแรกไปอย่างโง่ ๆ หวังเฉินก็เกลียดเขามา แต่ตอนนี้ เมื่อนึกถึงจูบนั้น ความรู้สึกเกลียดนั้นก็ไม่มีอีก แทนที่ด้วยความรู้สึกชอบพออยู่จาง ๆ
หวังเฉินขี่สกู๊ตเตอร์ของตัวเองไปยังบ้านที่ตัวเองเช่าอยู่ ในหัวของเธอ ยังคิดถึงท่วงท่าที่ยอมเยี่ยมของฉินหลั่งบนสังเวียน
ฉินหลั่งกลับมาถึงมหาวิทยาลัยเย็นจีน เขาเดินไปที่หมู่บ้านพร้อมกับลมและดอกไม้อย่างรวดเร็ว
ตอนนี้ก็10โมงกว่าแล้ว จงหยูคงคิดว่าเขาเบี้ยวนัด เขารีบกลับไปเปลี่ยนชุดรักษาความปลอดภัยแล้วโทรหาจงหยู
ตอนที่ใกล้จะเดินไปถึงประตูหมู่บ้าน ฉินหลั่งก็เห็นจงหยูและหิมะกับดวงจันทร์ยืนอยู่ที่ประตู
“ฉันโทรถามเขาดีกว่า สายขนาดนี้แล้วยังไม่มาหรือจะเกิดอะไรขึ้น?”ด้านใต้โคมไฟ จงหยูถามอย่างเป็นกังวล
“ไม่หรอก จงหยู คุณชายฉินถูกย้ายไปสวนโอลิมปิกเพื่อทำงานรักษาความปลอดภัยชั่วคราว คืนนี้คงกลับมาไม่ได้ ตอนทำงานพวกเขารับสายไม่ได้ ดังนั้นเธอโทรไป ก็ไม่มีใครรับหรอก”หิมะเอ่ยหว่านล้อม
หลังจากจงหยูพบว่าฉินหลั่งไม่อยู่ ในใจจะกังวลเป็นพิเศษ หิมะกับดวงจันทร์จึงโกหกเธอไปก่อน คุณชายฉินบอกตอนจะไป ว่าข่าวที่เขากำลังจะไปสู้ให้ตระกูลจง จะให้จงหยูรู้ไม่ได้
“จริงเหรอ? แต่ฉันรู้สึกสังหรณ์ไม่ดีตลอดเลย”จงหยูมองหิมะกับดวงจันทร์ แววตาของเธอแสดงความวิตกกังวลอย่างสุดซึ้ง
“จงหยู!”ฉินหลั่งที่อยู่ไกลออกไปเรียก
จงหยูหันกลับไป ก็เห็นใบหน้ายิ้มแย้มของฉินหลั่ง เธอเดินไปหาฉินหลั่งแล้วดึงมือเขาเอาไว้
เมื่อเห็นคุณชายฉินกลับมาอย่างปลอดภัยในที่สุด หิมะกับดวงจันทร์ก็โล่งใจ
“ขอโทษนะ วันนี้มีกิจกรรมใหญ่จัดที่สวนโอลิมปิก หัวหน้าเหยาย้ายฉันไปรักษาความสงบเรียบร้อยชั่วคราว ตอนนี้เพิ่งกลับมา!”ฉินหลั่งพูด
“ที่นั่นมีกิจกรรมแล้วจะให้นายไปทำไม?”จงหยูถามอย่างไม่เข้าใจ
“อืม… ไม่ต้องถามฉันกลับแล้วน่า แล้วเธอไม่อยากไปเดินเล่นที่ทะเลสาบเว่ยหมิงแล้วเหรอ? ฉันจะไปกับเธอ!” ฉินหลางพูดอย่างรวดเร็วเขาไม่ต้องการจะเอาแต่โกหกต่อหน้าจงหยู
“จริงด้วย พวกเราไปด้วยกันเถอะ!”
“ลม ดอกไม้ หิมะ ดวงจันทร์”เด็กสาวทั้งสี่ขานพร้อมกัน
ฉินหลั่งกับจงหยูสาวสวยทั้งห้า เดินไปยังทะเลสาบเว่ยหมิง
ทะเลสาบเว่ยหมิงในยามค่ำคืน ผืนน้ำไหวเป็นเกลียวคลื่นเบา ๆ ข้างทะเลสาบมีต้นวิลโลว์ร้องไห้และก้อนหิน สายลมเย็นโชยมา สู่ความโดดเดี่ยวอ้างว้าง
เมื่อมองไปที่ดวงจันทร์สีซีดที่สะท้อนอยู่บนทะเลสาบ ร่างของจงหยูก็สั่นเล็กน้อย
“หนาวมั้ย?”ฉินหลั่งจับมือเล็กอ่อนนุ่มของจงหยู และมันก็เย็นเฉียบอย่างที่คิด
คำถามง่าย ๆ ของฉินหลั่ง ทำให้จงหยูรู้สึกอุ่นวาบขึ้นในใจ
“ไอ้หยา คุณชายฉินของเราหวานจัง!”
“มือของฉันก็เย็นมากเลย หิมะ เธอช่วยกุมมือฉันหน่อย”
……
“ลม ดอกไม้ หิมะ พระจันทร์”ทั้งสี่พูดอย่างติดตลก
ดูวิวทะเลสาบอยู่พักหนึ่ง ฉินหลั่งก็กลับไปถึงประตูหมู่บ้านพร้อมกับจงหยู
“กลับไปพักผ่อนนะ”ฉินหลั่งโบกมือให้พวกจงหยูทั้งห้าคน มองพวกเธอเดินเข้าหอพักไปแล้ว เขาถึงเดินไปยังหอพักของตัวเอง
ล้างเท้าเสร็จ ฉินหลั่งก็นอนบนเตียง ตอนนี้ต้ายเฉียนโป๋ไม่อยู่ ในหอพักจึงเหลือแค่เขาคนเดียว ฉินหลั่งอยากจะหาเวลาไปเยี่ยมต้ายเฉียนโป๋ที่โรงพยาบาล
ควรนอนได้แล้ว คืนนี้แม้เขาจะไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่ก็เหนื่อยมาก แค่พลิกตัวก็ปวดเมื่อยไปหมด
“ปึง ๆ ๆ “ ขณะฉินหลั่งกำลังจะปิดไฟ ประตูห้องของเขาก็ดังขึ้น
“คุณชายฉิน ฉันเอง”นอกประตูส่งเสียงของลมเข้ามา
ฉินหลั่งลงจากเตียง เปิดประตูดู “ลม ดอกไม้ หิมะ พระจันทร์”สาว ๆ ทั้งสี่ยืนอยู่หน้าประตูกันหมด ข้างนอกนั้นหนาว ฉินหลั่งจึงรีบให้พวกเธอเข้ามาในห้อง
“คุณชายฉิน พวกเรารู้ว่าคืนนี้คุณเหนื่อยมาก ดังนั้นพวกเราเลยจะมานวดให้คุณเป็นพิเศษ!”ลมพูด “วางใจได้ ตอนที่พวกเราออกมา ห้องของคุณหนูจงหยูปิดไฟเรียบร้อยแล้ว”
ฉินหลั่งถอนหายใจ หัวใจของเขารู้สึกอบอุ่นอีกครั้ง เด็กสาวทั้งสี่คนเป็นห่วงเขานี่เอง
“โอเค คืนนี้ฉันเหนื่อยจริง ๆ พวกเธอนวดให้ฉันเสร็จแล้ว ก็รีบกลับไปพักผ่อนได้แล้ว!”พูดจบ ฉินหลั่งก็ทิ้งตัวลงบนเตียง
“ลม ดอกไม้ หิมะ พระจันทร์”ทั้งสี่สาวยืนอยู่ข้างตัวฉินหลั่ง ลมนวดหน้าผากของฉินหลั่ง ดอกไม้คลายเส้นที่แขนและหลัง หิมะผ่อนคลายกล้ามเนื้อต้นขา และดวงจันทร์นวดฝ่าเท้าของเขา
พวกเธอทั้งสี่ล้วนมีพื้นฐานการต่อสู้ ทั้งยังรับใช้ยายหวู้ปี้ที่ยาวเยว่กงมาเกือบ20ปี เทคนิคการนวดดีกว่าหมอนวดชั้นหนึ่งหลายเท่า
ฉินหลั่งรู้สึกเพียงว่าร่างกายของเขาสบายมาก ความเมื่อยล้าเมื่อครู่หายไป ในขณะนี้เขารู้สึกสบายเหมือนอาบน้ำในบ่อน้ำพุร้อน
ฉินหลั่งค่อย ๆ เข้าสู่ความฝันไปอย่างช้า ๆ
“คุณชายฉิน…”
“ลม ดอกไม้ หิมะ พระจันทร์”เมื่อทั้งสี่สาวนวดเสร็จ ลมก็เรียกฉินหลั่งเบา ๆ แต่ฉินหลั่งนั้นกำลังส่งเสียงกรนเบา ๆ ไปแล้ว
“พวกเราพาคุณชายฉินจัดไว้ให้ดี อย่ารบกวนความฝันของเขา”ลมพูดเสียงเบา ๆ คนอื่น ๆ อีกสี่คนพยักหน้า
ทั้งสี่ค่อย ๆ ยกร่างของฉินหลั่งแล้วพลิกวางไว้บนเตียงอย่างมั่นคง มองร่างกายสวยงามสมบูรณ์แบบของฉินหลั่งแล้ว ในใจทั้งสี่ต่างรู้สึกชื่นชอบมาก
แต่พวกเธอนั้นเป็นเพียงสาวใช้ของฉินหลั่ง มีเพียงการรับใช้ฉินหลั่งเท่านั้น ที่ไม่กล้าจะเพ้อฝันแม้แต่น้อย
ลมค่อย ๆ วางผ้าห่มลงบนตัวของฉินหลั่งอย่างเบามือ สี่สาวถอยออกจากห้องอย่างเงียบเชียบ ในขณะที่ปิดประตูนั้นก็จ้องมองไปที่ฉินหลั่งด้วยแววตาแห่งความรักความห่วงใย
ในใจของพวกเธอมีการเพ้อเจ้อฝันหวานเลยสักนิด มีเพียงความจริงที่พวกเธอไม่มีทางข้ามผ่านได้ตลอดไป ความรักที่พวกเธอมีต่อฉินหลั่ง เพียงแค่เปลี่ยนเป็นการให้ความดูแลฉินหลั่งเท่านั้น