รวยชั่วข้ามคืน?！ – ตอนที่ 32 จงยู่เจอกับเส้เหวินจี้ง

บทที่ 32 จงยู่เจอกับเส้เหวินจี้ง
หลังจากที่ฉินหลั่งเดินออกมาก็รีบโทรหาจงยู่ แล้วถามจงยู่ว่าอยู่ที่ไหน ฉินหลั่งก็รีบไป
ในตรอกเล็กๆใกล้โรงเรียน ฉินหลั่งมองเห็นจงยู่ เห็นแค่ว่าในมือของจงยู่นั่นถือสมุดบันทึกเล่มเล็กอยู่ กำลังจดบันทึกอะไรบางอย่าง
“จงยู่ เธอกำลังเขียนอะไรอยู่เหรอ?”ฉินหลั่งเดินเข้าไป หยิบสมุดบันทึกในมือ แวบแรก ในนั้นเขียนบันทึกข้อมูลการเช่าบ้านมากกว่าสิบที่
“Majiapu หนึ่งห้องนอน สี่ร้อยห้าสิบหยวน ค่าน้ำค่าไฟจ่ายเอง…..”
“ซอย14ลี่โถงห้องเดี่ยว สี่ร้อยหยวนต่อเดือน….”
……
“ถ้าเช่าบ้านผ่านเอเย่นต์ ต้องจ่ายค่าเช่าบ้านหนึ่งเดือน ฉันไม่ได้มีเงินมากขนาดนั้น ถึงยังไงวันนี้ก็ไม่มีธุระ วันนี้ก็เลยไปเดินหาเอง เพียงแต่บ้านเช่าที่อยู่บริเวณใกล้โรงเรียนมันแพงไปสำหรับฉัน ฉันยังหาบ้านที่เหมาะสมไม่เจอ แต่ก็ยังอยากไปหาดู หาได้แน่น”จงยู่ยิ้มเบาๆ แล้วหยิบสมุดบันทึกกลับมา แล้วก็เริ่มจดบันทึกข้อมูลโฆษณาการเช่าบ้านบนผนัง
เมื่อเห็นว่าท่าทางจงยู่นั้นตั้งใจแค่ไหน ก็ทำให้หัวใจของฉินหลั่งกลับมาอีก
“ไม่ต้องบันทึกแล้ว โฆษณาพวกนี้เชื่อถือไม่ได้ บางทีเธออาจจะเอเย่นต์ที่ใจร้าย”ฉินหลั่งวางมือลงบนสมุดบันทึกของจงยู่
“อ่า…แบบนี้ทำยังไง?”ฉินหลั่ง ท่าทางดูงุนงงฉินหลั่งดูแล้ว น่ารักมาก เขาอดไม่ได้ยื่นมือมาจับแก้มเธอเบาๆ จงยู่ก้มหัวลง ใบหน้าเริ่มแดงขึ้นเล็กน้อย
“สบายใจได้ เมื่อวานฉันหาห้องเช่าไว้ให้เธอก่อนแล้ว ราคาค่อนข้างถูก ก็อยู่บริเวณแถวชุ่ยเต่าหัวถิง พวกเรานั่งรถไปด้วยกันเถอะ!”
“จริงเหรอ?”ในใจของจงยู่ก็รู้สึกหวานซึ้งขึ้นมา เธอเองก็คิดไม่ถึงว่า ชุ่ยเต่าหัวถิงเป็นอันดับต้นๆของชุมชนเมืองจีนหลิง บ้านเช่าบริเวณนั้นจะราคาถูกได้อย่างไร
“ชุ่ยเต่าหัวถิงก็ไม่ไกล พวกเราเดินไปก็ได้”เมื่อเห็นว่าฉินหลั่งกำลังจะโบกมือเรียกแท็กซี่ จงยู่ก็ห้ามอย่างเร่งรีบ
เธอรู้ดีว่าฉินหลั่งก็ไม่ใช่คนร่ำรวย เธอไม่ต้องให้เขาเสียเงินทอง
“ก็ดี พวกเราเดินไปกัน”ตอนนี้ฉินหลั่งก็ยังไม่อยากเปิดเผยตัวตนแท้จริง เดินไปพร้อมกับจงยู่ก็ดีเหมือนกัน
“โอ๊ย”ฉินหลั่งและจงยู่กำลังเดินมาได้ไม่กี่ก้าว ก็ได้ยินเสียงของจงยู่ดังขึ้น ฉินหลั่งรีบซักถามด้วยความกังวล
“วันนี้น่าจะเดินมากไปหน่อย ไม่เป็นไร ฉันพักสักห้านาทีก็สามารถเดินต่อไปได้!”เพื่อหาบ้าน วันนี้จงยู่ออกมาจากโรงเรียนหกโมง! ถึงตอนนี้ก็น่าจะเดินไปจะสี่ชั่วโมง ไม่ปวดขาก็แปลกอยู่
ฉันหลั่งเม้มริมฝีปาก ในใจก็รู้สึกเจ็บปวด เด็กบ้านี่ จะทนต่อความยากลำบากได้มากขนาดไหนกัน?
“ฉันจะแบกเธอเอง!”ฉินหลั่งพูดอยู่ ก็นั่งชันเข่าทั้งสองข้างไม่ให้ก้นถึงพื้นตรงหน้าจงยู่ แล้วตบบนบ่าของตัวเอง จงยู่ก็อายที่จะขึ้น ฉินหลั่งกูแบกเธอขึ้นบนหลัง
เมื่อพิงอยู่บนหลังอันแข็งแรงของฉินหลั่ง จงยู่ก็รู้สึกมั่นคง
มือทั้งข้างของฉินหลั่งพลางกอดไปที่ต้นขาของจงยู่ แรกเริ่มไม่มีความรู้สึกอะไร แต่หลังจากนั้น ฉินหลั่งก็ใจจ่ออยู่กับสัมผัสที่นุ่มนวลโดยไม่รู้ตัว
ตัวเธอเบามาก น่าจะไม่ถึง50Kgด้วยซ้ำ? มือของฉันตอนนี้สัมผัสอยู่บนต้นขาของเธอ นุ่มมาก กลิ่นหอมนี้ก็คงมาจากบนตัวเธอสินะ? โธ่เอ๊ย ฉินหลั่งนะฉินหลั่ง ทำไมแกถึงคิดเรื่องแบบนี้? ถ้าเกิดจงยู่รู้ จะมองนายยังไง?
ฉินหลั่งก็ขับไล่ความคิดที่สลับซับซ้อนออกไป แล้วแบกจงยู่เดินไปที่ชุ่ยเต่าหัวถิงอย่างรวดเร็ว
เมื่อถึงที่ชุมชนชุ่ยเต่าหัวถิง เพราะจงยู่เหนื่อยมาก ก็นอนหลับไปบนหลังของฉินหลั่ง ฉินหลั่งค่อยๆพาเธอไปที่คฤหาสน์ราคาหกล้าน
ฉินหลั่งวางจงยู่ลงบนเตียงใหญ่ที่แสนนุ่ม จงยู่ที่นอนหลับนั้นดูสงบนุ่มนวลแล้วสง่างาม ใบหน้าที่ขาวเนียน ริมฝีปากสีชมพู รูปร่างที่เรียว น่าหลงใหลเป็นพิเศษ ฉินหลั่งนี้นั่งอยู่ข้างๆ รู้สึกเหมือนได้ดูเธอเงียบ ๆ แบบนี้ก็เป็นความสุขอย่างหนึ่ง
ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง จงยู่ก็ลืมตา ตื่นขึ้นมา เห็นว่าฉินหลั่งกำลังมองเธอด้วยรอยยิ้ม ใจก็เต้น จากนั้น เธอก็สังเกตสภาพแวดล้อมโดยรอบอีกครั้ง
ห้องนอนที่กว้างขวาง ประตูไม้สีน้ำตาล โคมไฟระย้าสีทอง และหน้าต่างฝรั่งเศสขนาดใหญ่ จงยู่ก็ไม่เคยเห็นห้องที่หรูหราขนาดนี้มาก่อน
“ที่นี่ที่ไหน!”จงยู่ลุกขึ้นนั่ง ใจก็เต้นแรง
“ไม่ต้องกลัว ที่นี่ก็ห้องที่ฉันบอกกับเธอ เธอไม่ต้องกังวลเรื่องค่าเช่า นี่บ้านเพื่อนฉันเอง ช่วงนี้เขาไม่อยู่บ้าน เธอพักที่ก็ได้!”ฉินหลั่งรีบอธิบายให้กับจงยู่
“แบบนี้ไม่ค่อยดีมั่ง”จงยู่พูดขึ้นด้วยเสียงเบา ในใจก็ชอบมาก
“มีอะไรไม่ดีเหรอ?”ฉินหลั่งยิ้มอย่างมีความสุข แล้วไม่รอให้โอกาสจงยู่ปฏิเสธ ก็ดึงเธอเดินไปดูรอบๆบ้าน
“ชอบที่นี่มั้ย?”ฉินหลั่งถาม
“อืม”จงนู่เกรงใจก็พยักหน้า
“ชอบก็ดีแล้ว”ฉินหลั่งลูบบนหัวของจงยี่ แล้วพูด: “เดี๋ยวฉันจะพาเธอไปที่อื่นเดี๋ยวนี้”
“ไปไหนเหรอ?”
“ตามฉันมาเดี๋ยวก็รู้”ฉินหลั่งดึงจงยู่ออกไปนอกบ้าน แล้วนั่งรถไปที่ห้างสรรพสินค้าเลดดี้
“พวกเราไปที่อื่นกันเถอะ”จงยู่คิดว่าฉินหลั่งจะซื้อของให้ตัวเอง เธอรู้ดีห้างสรรพสินค้าเลดดี้เป็นห้างสรรพสินค้าที่แพงที่ในเมืองจีนหลิง ซึ่งไม่ใช่ที่ฉินหลั่งจะสามารถใช้จ่ายได้
“ตามฉันเข้ามาก็พอ”ฉินหลั่งยิ้ม แล้วดึงจงยู่เข้าไปในห้างสรรพสินค้า
เขาเป็นคนที่ร่ำรวยระดับพันล้านจะไปกลัวอะไร นอกจากนี้ 　หลัวเชี่ยนก็มอบร้านเสื้อผ้าให้ตัวเองหนึ่งร้าน
ฉินหลั่งพาจงยู่ เดินตรงไปที่ “CHIU·SHUI” จงยู่อย่าว่าแต่ CHIU·SHUI แม้แต่ TONLION และร้านค้าแบรนด์ระดับล่างอื่น ๆ ก็ไม่เคยเข้า โดยปกติแล้วเธอจะซื้อเสื้อผ้าที่ตลาดขายส่งเสื้อผ้า ในเวลานี้เธอรู้สึกตื่นเต้นแล้วดึงแขนของฉินหลั่ง และเดินอย่างระมัดระวัง
เสี่ยวหงผู้จัดการเสี่ยวหงในร้าน เห็นว่ามีชายหญิงวัยรุ่นเข้ามา ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย ชายหญิงคู่นี้แต่งตัวดูแย่มาก ดูแล้วก็แค่สิบกว่าหยวนในตลาดนัด ไม่ใช่กลุ่มเป้าหมายลูกค้าของพวกเขาแน่นอน ถ้าให้พวกเขาเดินดูเสื้อผ้าในร้าน อาจทำให้ภาพลักษณ์ของร้านในสายตาลูกค้าอื่นดูลดลงอย่างมาก!
เสี่ยวหงเดินไปทางวัยรุ่นชายหญิง เตรียมจะบอกพวกเขาอย่างแนบเนียน ว่าที่ไม่ใช่ที่ที่พวกเขาควรมา พวกเขาควรจะออกไปที่นี่
“สวัสดีค่ะ ที่ของเราตรงนี้มีหนึ่งพัน พันห้าร้อย สองพัน ห้าพันและจนถึงหนึ่งหมื่นหรือมากกว่านั้นสามารถที่จะเลือกซื้อ คุณมีงบอยู่ที่เท่าไหร่เหรอคะ เดี๋ยวดิฉันพาพวกคุณไปเดินดู”เสี่ยวหงก็แนะนำราคาร้านเสื้อของเธอให้กับพวกเขา ให้พวกเขารู้ตัวแล้วออกไป
แต่เมื่อเสี่ยวหงพูดจบ เธอก็รู้สึกว่าชายวัยรุ่นคนนี้ดูแล้วหน้าคุ้นๆ ในที่สุด เธอก็นึกออก
“คุณคือ…..”เสี่ยวหงจำได้ว่าฉินหลั่งคือคนที่เมื่อสองสามก่อน ที่คือชายหนุ่มหลัวเชี่ยนพามา หลัวเชี่ยนเคยบอกไว้ ว่าอีกหน่อยเจ้าของร้านนี้ก็คือเขา
เสี่ยวหงถูกหยุดด้วยสายตาของฉินหลั่งที่ส่งให้
เมื่อได้ยินคำพูดของเสี่ยวหลง จงยู่ก็กลัว เธอดึงแขนฉินหลั่งรีบออกจากสถานที่ใช้จ่ายเงินฟุ่มเฟือยแบบนี้
แต่ฉินหลั่งก็ไม่ขยับ แต่ยืนนิ่งมองไปที่เธอ: “ไม่เป็น ฉันมีเงิน” พูดจบ ก็กระซิบข้างจงยู่เบาๆ ว่า: “ถ้าเราออกไปตอนนี้จะขายหน้านะ ไม่ต้องกลัว เราก็ซื้อตัวที่ถูกที่สุดค่อยไป”
เพื่อรักษาหน้าให้ฉินหลั่ง จงยู่ก็เชื่อฟังคำพูดฉินหลั่ง แต่ในใจก็รู้สึกไม่ค่อยสบายใจ
ฉินหลั่งพาจงยู่เดินเลือกของในร้าน ที่ “CHIU·SHUI”ด้านในนั้นเป็นของดีไปหมด การออกแบบเสื้อผ้าผู้หญิงที่ได้ทันสมัยที่สุด มองดูจนดวงตาของจงยู่นั้นลายไปหมดแล้ว อย่างกับซินดอเรลล่าที่เห็นรองเท้าคริสตัล ในใจก็ชอบเสื้อผ้าพวกนี้มาก
“ช่วยเอาตัวนี้ลงมาให้เราลองหน่อย”ฉินหลั่งเห็นสายตาของจงยู่จ้องมองชุดเดรสสีชมพู สายตาแสดงออกมาว่าชอบ แล้วพูดกับเสี่ยวหงที่เดินตามพวกเขามา
“ไม่ต้องลอง ชุดนี้ไม่ค่อยสวย”จงยู่รีบทักท้วง ไม่ใช่ว่าเธอไม่ชอบ แต่ราคาของชุดนี้แพงมาก ราคาตั้งสองพันสาม ซึ่งเธอคิดไม่ถึงด้วยซ้ำ
“งั้นเรามาลองชุดนี้ เดรสสีส้มอ่อน สไตล์เหมือนเทพธิดาแห่งเอเธนส์ เธอใส่แล้วมันต้องดูดีมากแน่”ฉินหลั่งพูดจบ จงยู่ก็ปฏิเสธอย่างเกรงใจ: “ไม่เอาดีกว่า ฉันไม่ชอบสไตล์แบบนี้”
ฉินหลั่งเลือกเสื้อผ้าให้จงยู่หลายตัวมาก จงยู่ก็มีเหตุผลในการปฏิเสธทุกครั้ง ฉินหลั่งไม่เข้าใจความคิดของจงยู่ เขาได้แค่คิดในใจ ผู้หญิงคนนี้เรียบง่ายมาก
เสี่ยวหงที่อยู่อีกด้าน ก็นึกแปลกใจ ตอนแรกเธอยังคิดว่าฉินหลั่งคือแมงดาที่หลัวเชี่ยนเลี้ยงไว้สักอีก แต่ดูแล้วตอนนี้ คงไม่ใช่ ในใจก็รู้สึกดีกับฉินหลั่งขึ้นมาเล็กน้อย
แต่ว่าแฟนสาวของเจ้านายใหม่ ทำให้คนไม่เข้าใจจริงๆ ทั้งๆที่เจอกับคนมีเงิน แถมยังอยู่ร้านของฉินหลั่งเองอีก แต่เธอกลับลังเลไม่ซื้อเสื้อแม้แต่ตัวเดียว ถ้าเกิดว่าผู้หญิงคนนี้ไม่เสแสร้ง ก็เป็นผู้หญิงที่มีน้อยจะเจอ
“ชุดนี้ก็น่าจะได้นะ ไม่แพงด้วย เธอก็ไปลองดูก่อนเถอะ”ฉินหลั่งชี้ไปที่ชุดเดรสสีขาวแล้วพูด
“อืม เดี๋ยวฉันไปลองดู”ถูกฉินหลั่งมองออกความคิดตัวเองออกจนได้ ในใจของจงยู่ก็ลนลาน ชุดเดรสนี้ราคาเก้าร้อยเก้าสิบเก้า เป็นชุดที่ราคาถูกที่สุดในร้าน จงยู่ก็ตัดสินใจลองดู
ได้ยินคำตอบรับจากจงยู่ ในใจของฉินหลั่งก็ดีใจมาก หยิบเอาเสื้อผ้า แล้วรีบเดินไปห้องลองชุด ในเวลานั้น ห้องลองชุดตรงหน้าจงยูาประตูก็เปิดออก สาวสวยคนหนึ่งก็เดินออกมาจากห้องนั้น ในมือถือเสื้อชีฟองที่เอาไปลอง
“ฉินหลั่ง นายมาทำอะไรที่นี่?”สาวสวยคนนั้นคือแฟนเก่าของฉินหลังเส้เหวินจี้ง สายตาที่สงสัยของเธอมองไปรอบตัวฉินหลั่ง ก็สังเกตเห็นจงยู่ที่อยู่ข้างๆ สายตาของเธอก็เปลี่ยนเป็นคมเข้มทันที: “เธอเป็นใคร เสื้อผ้าในมือคือนายซื้อให้เธอเหรอ?”
เส้เหวินจี้ยังไงก็คิดไม่ถึง จะมาเจอฉินหลั่งในที่แบบนี้ ตอนที่เธอยังคบกับเขา ฉินหลั่งพาเธอไปร้านขายส่งที่กุ้ยหยินเหนี่ยว ที่”CHIU·SHUI”ด้านในเป็นแบรนด์ที่แพงที่สุด อย่างฉินหลั่งจะมาในที่แบบนี้ได้ยังไง?
“เธอเป็นเพื่อนของฉัน ฉันพาเธอมาซื้อผ้า”เมื่อเจอกับเส้นเหวินจี้ง ฉินหลั่งเองก็ตกใจเหมือนกัน แต่เขาก็นิ่งสงบลงมาได้
“เพื่อน? เหอะๆ ฉันดูนายแล้วทำกับเธอเหมือนเป็นแฟนกัน?”เส้เหวินจี้งตะคอก แล้วพูดท่าทางที่หงุดหงิด: “ นายนี่มันไอ้เหี้* นายไม่เคยพาฉันมาในที่ระดับดีแบบนี้ ไม่เคยยอมเสียเงินซื้อของให้ฉัน เธอคบกับนายมากี่วันแล้วละ? นายถึงยอมที่จะหมดเนื้อหมดตัวมาซื้อให้นังจิ้งจอกนี่?”
เส้เหวินจี้งชินแล้วกับการที่ฉินหลั่งทำดีกับเธอแค่คนเดียว ถึงแม้จะเลิกกันไปเป็นเดือนกว่า แต่เมื่อเธอมาเจอฉินหลั่ง ฉินหลั่งก็ไม่เคยพูดจาไม่ดีกับเธอ โดนเฉพาะที่ห้องสมุด เธอก็หลอกฉินหลั่งได้อย่างง่ายดาย เธอก็เลยรู้สึกว่า ต่อให้เธอทิ้งฉินหลั่งไป เธอก็ยังคือคนที่สำคัญที่สุดในใจของฉินหลั่ง
แต่ตอนนี้ฉินหลั่ง”กลับ”ทำดีกับผู้หญิงอีกคนขนาดนี้ เส้เหวินจี้งยอมรับไม่ได้
ที่สำคัญ เธอพูดแบบนี้ เพื่อทำให้จงยู่รู้สึกผิด
เขามีแฟนอยู่แล้ว จู่ๆจงยู่ก็รู้สึกไม่มีแรงทั้งตัวสูญเสียการทรงตัว ในใจก็รู้สึกเจ็บช้ำใจ